Εορτασμός 28ης Οκτωβρίου 1940 στο σχολείο “ΑΞΙΟΝ”

Εορτασμός 28ης Οκτωβρίου 1940 στο ΑΞΙΟΝ σε τρία μέρη: Αφιέρωμα, Βραβεύσεις, Παρέλαση …!

1ο ΜΕΡΟΣ:
Μαθηματικοί, Φιλόλογοι, Οικομομολόγοι, Δάσκαλοι
και Μαθητές συζητούν …
Στο ΑΞΙΟΝ και σε ένα σχολικό “φόρουμ” με την ευκαιρία της επετείου του ΟΧΙ της 28ης Οκτ 1940 γίνεται ένα τελείως ασυνήθιστο μοντέλο εορτασμού.
Απαντήθηκαν ερωτήματα και ακούστηκαν απόψεις για τα:
Πώς ξεκίνησε το Β´παγκόσμιος πόλεμος και γιατί;
Ποιοί εισέβαλαν στην Ελλάδα την 28η Οκτ 1940 ;
Ο στρατός του Χίτλερ πότε εισέβαλε στην Ελλάδα και γιατί ;
Πότε και πώς τελείωσε ο Β´ παγκόσμιος πόλεμος
Ποιοί ήταν οι “νικητές” του πολέμου και ποιοί οι “ηττημένοι” ;
Ποιό το κόστος του Β´ππ σε ανθρώπινο δυναμικό και σε υλικές ζημιές ;
Ποιά χώρα είχε τους περισσότερους νεκρούς αριθμητικά, αναλογικά ;.
Ποιός ο κύριος υπεύθυνος του Β´ ππ ; Οι υπεύθυνοι του πολέμου τι απέγιναν ; Δικάστηκαν ; πού και με ποιές ποινές ;
Μετά το τέλος του πολέμου ποιός μεγάλος διεθνής οργανισμός ιδρύθηκε και με ποιό σκοπό ;
Σε ποιά ήπειρο έγιναν οι μεγαλύτεροι πόλεμοι μέχρι τώρα στην ιστορία ;
Πώς διαμορφώθηκε ο παγκόσμιος χάρτης μετά τον Β´ ππ ;
Γιατί η Ελλάδα γιορτάζει την έναρξη του πολέμου, για την ίδια, ενώ οι άλλες χώρες – όλες εκτός της (τέως) Γιουγκοσλαβίας – γιορτάζουν την λήξη του ;
Τι σημαίνει πόλεμος κατά τον Έλληνα φιλόσοφο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ ;
Ο Β´ππ έγινε μόνο στη Ευρώπη ;
Τι “κέρδισε” η Ελλάδα ως “ανταμοιβή” για την συμμετοχή της με τους συμμάχους στον Β ππ ?
Με αυτό το τρόπο χωρίς την απρόσωπη μεταφορά στιγμιαίων γνώσεων που σε σύντομο χρόνο ξεχνιούνται σαν να μην υπήρξαν…! τα αποτελέσματα για τους μαθητές είναι εκπληκτικά…
Ένας ουσιαστικά δημοκρατικός τρόπος συζήτησης, είναι ίσως η καλύτερη εκπαιδευτική μέθοδος σύμφωνα και με τη γνώμη μαθητών !!!
Ένας ακόμη δείκτης της επιτυχίας είναι η απόλυτη ησυχία στο μαθητικό ακροατήριο και η εξαιρετική συμμετοχή…!

2ο ΜΕΡΟΣ:
Βραβεύσεις αρίστων, διακριθέντων και επιτυχόντων.

3ο ΜΕΡΟΣ:
Παρέλαση όλου του σχολείου στους χώρους του, παρόντων και γονέων … την παράσταση πάντα κλέβουν τα Νήπια…
Και του χρόνου.

Σταύρος Λίτσας