ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ…

1. Σε προηγούμενο άρθρο μας, με θέμα «ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ», το οποίο δημοσιεύτηκε στον θρακιώτικο τύπο του Ιουλίου του 2019, επισημαίνονται τα κύρια σημεία αυτού, (Υπ’ όψη ότι υποβλήθηκαν στον κ. Πρωθυπουργό, κ. Υπουργό και Υφυπουργό Εθνικής Άμυνας), όπως πιο κάτω:
α. Η όλο και περισσότερο προκλητική επιθετικότητα της Τουρκίας, η οποία κάθε ημέρα αυξάνει και γριζάρει τα ελληνικά νησιά και τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο του Αιγαίου. Είναι τόσο πολύ θρασεία και έκδηλη η επιθετικότητα της Τουρκίας που δεν αποκλείεται (γιαβάς – γιαβάς) να φθάσει κάποτε, εάν εμείς συνεχίζουμε αμυντικά να υστερούμε, να διεκδικεί ακόμη και τις ακτές του Μαραθώνα, το μαλακό υπογάστριο των Αθηνών, όπως τότε, το 480 π.Χ., μετά μια μακρόχρονη προετοιμασία επιχείρησαν οι Πέρσες. Η κατά καιρούς, από κάποιους, αβελτηρία, καπηλεία, ολιγωρία στα θέματα της Εθνικής Άμυνας, μας ανησυχεί και μας τρομάζει. Τίθεται το ερώτημα. Είναι δυνατό, ο μη γένοιτο, οι Τούρκοι αποθρασυνόμενοι, ασύδοτοι, παραβιάζοντες κάθε έννοια διεθνούς δικαίου αφιονισμένοι και ντοπαρισμένοι από σύμπασα την πολιτική τους ηγεσία, να επιδιώξουν μέσω Αιγαίου, ότι επιδίωξαν οι Πέρσες, δηλαδή την πτώση και κοπή με μια βαθειά τσεκουριά του κορμού της Ελλάδος; Εάν το Αιγαίο έχει θωρακιστεί αμυντικά όπως απαιτείται κατηγορηματικά, απαντούμε όχι, εάν όμως υστερεί τότε ίσως, στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Στην αρραγή εθνική μας άμυνα έγκειται η ιστορία, η οποία παίζει παράξενα παιχνίδια, να μην επαναληφθεί. Όταν αναφερόμαστε στην Εθνική μας Άμυνα ομιλούμε για Ελληνική αυτοδύναμη άμυνα εγκαίρως προετοιμασμένη. Οι συμμαχίες, αν υπάρχουν, έρχονται και παρέρχονται, ανάλογα με τα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά συμφέροντα ενός έκαστου των οποιωνδήποτε συμμάχων. Η στρατηγική αξία της Ελλάδας και του Αιγαίου μας σκόπιμα, αδίστακτα και προκλητικά, για χάρη της Τουρκίας, έχει υποβαθμιστεί. Οχυρωμένο το Αιγαίο αποκόπτει κάθε επιθετική ενέργεια τόσο από Βορά (τα στενά κλείνουν – βουλώνονται, όπως το 1912) όσο και από Ανατολάς (1912). Στη Β. Συρία, σήμερα, παίζεται το επικίνδυνο παιχνίδι της «ρώσικης ρουλέτας». Μεταξύ των εμπλεκομένων παικτών ( Αμερικάνοι, Ρώσοι, Τούρκοι, Σύριοι, Κούρδοι κ.λπ. ), η σφαίρα της ρουλέτας, έχει προγραμματιστεί, μετά από επαίσχυντες, προδοτικές συμφωνίες, να εκραγεί στο κεφάλι των Κούρδων. Είναι απολύτως βέβαιο ότι, οι φιλότουρκοι Αμερικάνοι, στους οποίους, δυστυχώς νομίζουμε, ότι έχουμε επενδύσει, την άμυνα και ασφάλεια μας, θα προσπαθήσουν καταπατώντας ιερά και όσια, εάν έχουν, τους Τούρκους, με κάθε τρόπο να τους φέρουν στα «νερά» τους και να τους κάνουν όλα τα χατίρια. Έτσι υπάρχει ενδεχόμενο να πουλήσουν την Ελλάδα για μια ακόμη φορά (όπως Κύπρος, Ίμια, Αιγαίο κ.λπ.). Τους κούρδους της Συρίας, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για τους Αμερικάνους πολεμώντας τους τζιχαντιστές, χωρίς προσχήματα, τους πούλησαν και εγκατέλειψαν, ντροπή τους…
β. Συμπερασματικά, το Αιγαίο κυρίως και ο Έβρος Δυτική Θράκη, αποτελούν τους αμυντικούς προμαχώνες μας, τους οποίους, επιβάλλεται, με τη συμμετοχή, όχι μόνο των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά σύμπαντος του Ελληνισμού και ειδικά των κατοίκων των περιοχών αυτών (άροτρο και τουφέκι), να τους οργανώσουμε έγκαιρα από του καιρού της ειρήνης σε απόρθητα κάστρα. Είναι τόσες πολλές οι αμυντικές υποχρεώσεις μας, ειδικά από πλευράς επανδρώσεως των Μονάδων μας, που άλλα αρνητικά μεθοδεύουν οι πολιτικοί και άλλα θετικά και αναγκαία επιβάλλει η στρατιωτική δεοντολογία. Στην αξιόλογη συνέντευξη, την οποία έδωσε ο κ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νικόλαος Παναγιωτόπουλος στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» στις 22 Σεπτεμβρίου, συμφωνούμε εν πολλοίς. Διαφωνούμε όμως κάθετα με το θέμα της μη αύξησης της θητείας, όπου ο κ. Υπουργός σχολιάζει και αποφασίζει «Δεν μας απασχολεί αυτή τη στιγμή να αλλάξουμε κάτι στην θητεία, ιδιαίτερα δεν έχουμε τις προτάσεις της στρατιωτικής ηγεσίας».
γ. Η στιγμή κατά την οποία θα εκτιμήσουμε ότι απαιτείται η αύξηση της θητείας, μήπως είναι εκτός χρόνου και πραγματικότητας μέσα στα πλαίσια του οπωσδήποτε επιζητούμενου αιφνιδιασμού της Τουρκίας; Επ’ αυτού εάν η στρατιωτική ηγεσία δεν υποβάλει τις ανάλογες προτάσεις, για την έστω περιορισμένη αύξηση της θητείας η οποία θα επιφέρει μια κάποια έστω ελάχιστη αμυντική βελτίωση των Μονάδων, κάνει λάθος εκτίμηση και επιβάλλεται να πράξει ανάλογα….. Οσάκις οι πολιτικοί ανέλαβαν την ευθύνη της Εθνικής Άμυνας παραβλέποντας, αγνοώντας την εξ’ επαγγέλματος γνώμη, εκτίμηση των στρατιωτικών επήλθε η καταστροφή. Μαυροκορδάτος στη μάχη του Πέτα, 4 Ιουλίου 1922, Κουντουριώτης στην απόβαση στη Μεθώνη 11-12 Φεβρουαρίου 1825 του Ιμπραήμ (ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί στη φυλακή), Γούναρης το Νοέμβριο 1920 στη Μικρά Ασία, οπού ενώ είχε υποσχεθεί να φέρει τους στρατευόμενους Έλληνες πίσω τους έστειλε στο σφαγείο του Σαγγαρίου. Ο Αρχηγός στρατιάς Μ. Ασίας Παπούλας, καίτοι είχε διαφορετική άποψη, υπέκυψε στις πιέσεις του Γούναρη και για τον λόγο αυτό έπρεπε, όπως ο αντικαταστάτης του Χατζηανέστης, να είναι στους εκτελεσθέντες στου Γουδή. Θεία δίκη, στο εκτελεστικό απόσπασμα κατέληξε αργότερα. Ας μη ξεχνάμε του Σημίτη στο φιάσκο στα ΙΜΙΑ, τέλος Ιανουαρίου 1968. Επί του προκειμένου έχεις επιτύχει τον αιφνιδιασμό, ως επιτιθέμενη ή αμυνόμενη δύναμη, έχεις εξασφαλίσει εκ προοιμίου την μισή και πλέον νίκη.
δ. Υπάρχει η εσφαλμένη γενική εκτίμηση από αναρμόδιους και δυστυχώς και αρμόδιους, ότι η θητεία έχει σχέση με την εκπαίδευση και την αφομοίωση της επιδεξιότητας χρήσεως των διαφόρων οπλικών συστημάτων. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Η αύξηση της θητείας, έχει ως κύριο σκοπό την επάνδρωση των όπλων (αρμάτων, πυροβόλων, όλμων, αντιαρματικών κ.λπ.) για την άμεση αντιμετώπιση καταστάσεων και εχθρικών απειλών, οι οποίες εμφανίζονται αιφνιδιαστικά στο πεδίο σύγκρουσης. Η αυξημένη νοημοσύνη των Ελλήνων στρατιωτών βοηθάει στην σύντομη εκμάθηση της χρήσεως των όπλων, αυτό όμως δεν αντικαθιστά την αναγκαία επάνδρωση αυτών των όπλων για όσο τον δυνατό περισσότερο χρόνο, που σήμερα απαιτείται. Σχετικά με την αναγκαία επάνδρωση των όπλων, αναφέρω εν τάχει, ότι κατά την κρίση της ΚΟΦΙΝΟΥ – ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ της Κύπρου στις 15 Νοεμβρίου 1967, η επιλαρχία Μέσων Αρμάτων στην οποία υπηρετούσα τότε, είχε κινηθεί από άλλη πόλη, βορείως Αλεξανδρουπόλεως, ως εκ της επιχειρησιακής αποστολής της. Οι Τούρκοι είχαν αφηνιάσει και εκατέρωθεν των Ε/Τ συνόρων, ο πολεμικός πυρετός όλο και ανέβαινε. Την Ν/19-20 Δεκεμβρίου 1967 ελήφθη το σήμα «επίκειται εχθρική επίθεση συνιστάται ψυχραιμία;». Από την προηγούμενη, στρατιωτικός ιερέας μας είχε κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων στις θέσεις μάχης όπου βρισκόμαστε. Τα πληρώματα των Αρμάτων μας δεν ήταν πλήρη. Επανδρώσαμε το 80%. Τα υπόλοιπα 20% τα αποκρύψαμε και τα παραλλάξαμε και τα αφήσαμε. Άρμα Μάχης χωρίς πλήρες πλήρωμα είναι ένας τυφλός γίγαντας. Επί του αντικειμένου αυτού «της αναγκαιότητας της πληρότητας των Αρμάτων κατά την ειρήνη αλλά ειδικά στη μάχη, έχω συντάξει τον Απρίλιο του 1989 σχετική μελέτη – διατριβή, υποβληθείσα υπηρεσιακώς, η οποία ούσα διαχρονική ισχύει και σήμερα. Στο προσωπικό μου αρχείο έχω τα μνημόνια μου, ως Ουλαμαγού Διοικητού Ίλης και Διοικητού Επιλαρχίας, τα οποία είναι στην διάθεση οποιουδήποτε αρμοδίου, για να κάνει τις ανάλογες συγκρίσεις σε σχέση με το σήμερα και να πράξει ανάλογα……
ε. Οι παλιοί χειριστές όπλων, οι ΟΠΥ, έχουν εισέλθει στο στάδιο της γήρανσης και αποστρατείας.
δ. Η επιδιωκόμενη υπεροπλία της Τουρκίας, η οποία έχει επιτευχθεί σε κάποιους επιθετικούς τομείς. Ας μη μας διαφεύγει όμως η εις το μέλλον εισέτι επιδίωξη της Τουρκίας να καταστεί πυρηνική δύναμη όπου τότε δεν θα ορρωδεί προ ουδενός κατά της Ελλάδας, ίνα μη μείνει λίθος επί λίθου. Έχουμε αξιόλογο επιστημονικό προσωπικό, ειδικά στο εξωτερικό, ας τολμήσουμε ανάλογα….. το επιβάλλει η επιβίωση μας, ως έθνους.
στ. Η διαγραφόμενη απειλή της «πέμπτης φάλαγγας» στα μετόπισθεν μας, σε περίπτωση ενεργοποίησης της Άμυνας μας από αλλοεθνείς, αλλόθρησκους που παρουσιάζονται ως πρόσφυγες ενώ δεν είναι και οι οποίοι στην ειρηνική περίοδο αποτελούν μια «ωρολογιακή βόμβα» στα θεμέλια της πατρίδας μας.
ζ. Η εσωτερική αναρχία από μηδενιστές, ανθέλληνες, μπαχαλάκηδες, αλλοδαπούς οι οποίοι πολλάκις ενεργούν στα πλαίσια «αντάρτικου πόλεων» που θα έχει αρνητικές και αποδυναμωτικές τάσεις στην Άμυνα μας. Ας τολμήσουμε επιτέλους, θα φέρει μεγάλη ανακούφιση στον φιλήσυχο ελληνικό λαό που δοκιμάζεται σκληρά ο οποιοσδήποτε κατ’ επανάληψη και συνεχώς υποτροπιάζων σε σκληρές εγκληματικές πράξεις να αποστέλλεται προς συνετισμό και σωφρονισμό σε ένα προς τούτο επιλεγμένο νησί κατάλληλα οργανωμένο και να μην ενεργεί από έγκλημα σε έγκλημα ανεξέλεγκτος, αδίστακτος, σκληρά απάνθρωπος σε μια χαώδη χώρα.
η. Το ξεθώριασμα, του πολυσυζητημένου «ενιαίου αμυντικού δόγματος» Ελλάδας – Κύπρου, με υπαιτιότητα Ελλάδας και Κύπρου. Χωρίς να πάσχουμε από προγονοπληξία επικαλούμαστε τους Αρχαίους μας προγόνους (Παυσανίας – Κίμων), οι οποίοι με τα «κουπιά» διέσχισαν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο για να σώσουν την Κύπρο από την περσική απειλή, ενώ εμείς οι σημερινοί Έλληνες την βρήκαμε μακριά, τότε το 1974 (Αττίλας), αλλά και σήμερα τι κάνουμε; πληρώνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ο Σπύρος Παπαγεωργίου στο σχετικό βιβλίο του, «ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΥΡΙΧΗ ΣΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ» Β τόμος σελ. 336 καυτηριάζει την αδιαφορία των Κυπρίων για την ενίσχυση της Άμυνας τους. «Η πλούσια Κύπρος αδυνατεί να πληρώσει». Ο Αττίλας ήλθε και δεν φεύγει. Μπορεί όμως να φύγει εάν όλοι οι απανταχού Έλληνες καταβάλουν τον οβολόν τους και σταθούν στο ύψος των περιστάσεων όπως, οι πρόγονοι μας, που ενωμένοι σε «ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ» συνέτριψαν τον περσικό επεκτατισμό.
2. Ελληνοκύπριες, ζητούν την εκπαίδευση τους, στα όπλα
Την παρούσα περίοδο, οι Τούρκοι, εχθροί των Κούρδων απειλούν, εισβάλλοντες στην Β. Συρία, την καταστροφή και αφανισμό των Κούρδων (εθνοκάθαρση). Οι κούρδισσες, έχουν συγκροτήσει, αξιόμαχη, καλώς εκπαιδευόμενη πολιτοφυλακή 22.000 μαχητριών. Αυτό συνειρμικά μας γυρίζει πίσω, στην δική μας ελληνική ιστορία, στις Σουλιώτισσες, στις Μανιάτισσες, στις γυναίκες της Πίνδου το 1940, αλλά και σε κάποιες Ελληνοκύπριες το 1986. Το 1983, Η Τουρκία, έχοντας εισβάλλει στην Κύπρο το 1974 (Αττίλας), αναγνωρίζει εντελώς παράνομα το ψευτοκρατίδιο της Β. Κύπρου, το οποίο εντός του καλοκαιριού του 1986, επισκέπτεται, ο Τούρκος Πρόεδρος Οζάλ, για την επικύρωση του κρατιδίου. Την περίοδο αυτή (1986) Αρχηγός της εθνοφρουράς Κύπρου, είναι ο Αντιστράτηγος Ματαφιάς Δημ. στον οποίο απεστάλει, η πιο κάτω επιστολή, από 40 Ελληνοκύπριες που την υπογράφουν.

Προς τον
Αρχηγόν της Εθνικής Φρουράς
Λευκωσία, 8/7/86

Στρατηγέ,
Εν όψει της ιστορίας, των εμπειριών 12 ετών, τν σημερινών διεθνών συγκυριών αναφορικά με τα πολιτικά πράγματα στην Κύπρο και των τελευταίων γεγονότων τόσον στην Κύπρο με την επίσκεψιν του ΟΖΑΛ όσον και στην Ελλάδα με τις συνεχείς προκλήσεις, παραβιάσεις και αναχαιτήσεις τουρκικών αεροπλάνων στον Ελληνικό εναέριο χώρο, νοιώθουμε την ανάγκη να προσφέρουμε και εμείς οι γυναίκες της Κύπρου τις υπηρεσίες μας για την άμυνα της πατρίδας μας.

Είμαστε στη διάθεση σας και απαιτούμε να μας εκπαιδεύσετε στα όπλα ώστε σε δεδομένο κίνδυνο να είμαστε έτοιμες να υπερασπιστούμε την πατρίδα, τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Κάνουμε έκκληση σε όλες της γυναίκες της ελεύθερης Κύπρου να μας ακολουθήσουν, εγκαταλείποντας τον ευδαιμονισμό και το λήθαργο της καλοπέρασης.

Έπονται οι υπογραφές και ονοματεπώνυμα.

Ο κ. Γιαλουρίδης σε σχετική συνέντευξη του, στο Θράκη ΝΕΤ αναφέρει ότι «οι Τούρκοι φοβόταν τον στρατηγό Ματαφιά και τον είχαν αποκηρύξει και τον οποίο απομάκρυνε εκ Κύπρου, ο Πρόεδρος της Κυπριανού, τον οποίο χαρακτηρίζει φοβητσιάρη».
Στην Κύπρο, το 1986, επικρατούσε μια έντονη, αξιόλογη επιχειρησιακή δραστηριότητα. Το ηθικό του Κυπριακού ελληνισμού, από το βάρβαρο πλήγμα του (Αττίλα), ενώ ήταν χαμηλό, είχε αρχίσει να αναπτερώνεται, εξ’ ου και η πιο πάνω επιστολή των Ελληνοκύπριων γυναικών, οι οποίες καυτηριάζουν τον λήθαργο και την καλοπέραση των Κυπρίων.
Ενώ ο Οζάλ βρισκόταν, στην κατεχόμενη Β. Κύπρο, όπως αναφέρουν στην επιστολή τους οι Ελληνοκύπριες, εντελώς συμπτωματική, μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων μου, ως Διοικητού Τεθωρακισμένων, για καθαρά και μόνο, εκπαιδευτικούς λόγους, είχα διατάξει μια φάλαγγα αρμάτων να κινηθεί από Δυτικά της Λευκωσίας και μέσω αυτής, σε συγκεκριμένο στρατόπεδο. Η φάλαγγα των αρμάτων αυτών ενώ εκινείτο, εντός Λευκωσίας, έκανε χρήση των σειρήνων τους, χωρίς να σταματούν στους σηματοδότες. Υπ΄όψη ότι οι σειρήνες των αρμάτων αυτών έχουν τρομερή ηχητική ισχύ, για να δημιουργούν πανικό στον αντίπαλο. Όλη η Λευκωσία σηκώθηκε στο πόδι, ο δε πρόεδρος Κυπριανού κατατρομαγμένος, πήρε τηλέφωνο τον Αρχηγό ΓΕΕΦ, νομίζοντας ότι επιχειρούμε να συλλάβουμε τον Οζάλ. Τα παρατηρητήρια των Τούρκων σήμαναν συναγερμό, κατατρομαγμένα και αυτά. Μετά από σχετικές διευκρινίσεις «Ότι επειδή συμπτωματικά ο Οζάλ βρισκότανε στην Β. Κύπρο, εμείς δεν έπρεπε να λουφάξουμε και να σταματήσουμε τις εκπαιδευτικές μας δραστηριότητες και ότι η χρήση των σειρήνων, για φάλαγγα που διέρχεται από κατοικημένη περιοχή, προβλέπεται από τους στρατιωτικούς κανονισμούς», επήλθε η ηρεμία.
Διαπιστώθηκε παράλληλα, η ηττοπάθεια της πολιτικής Κυπριακής Ηγεσίας, αλλά και ο φόβος των Τούρκων, για κάποια δυναμική αντίδραση, μη αναμενόμενη.
2. Πολεμική ετοιμότητα
Με τα πιο πάνω ελάχιστα, αναφερόμενα στην Εθνική Άμυνα μας, από τα τόσα πολλά, που αναγκαιούν να αναφερθούν, αλλά για διάφορους λόγους δεν αναφέρονται, δεν επιδιώκουμε να ντύσουμε όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες στο χακί, αλλά με νηφαλιότητα, ήρεμη και μετρημένη σκέψη να τους επισημάνουμε, ότι κινδυνεύουν, στα αρχικά στάδια, με μερικό εδαφικό ακρωτηριασμό σε Αιγαίο και Δυτική Θράκη και έπεται η συνέχεια. Η συνεχής αντίδραση μας, είναι η από τώρα αύξηση της πολεμικής μας ετοιμότητας, η οποία αποτελεί υποχρέωση όλων των Ελλήνων, όλων των φορέων εξουσίας, αλλά και ειδικά της τοπικής αυτοδιοίκησης, ας μην αναφερθούν περισσότερα, διότι θα σας θορυβήσουν, όχι αδικαιολόγητα όμως. Ο προαιώνιος αντίπαλος μας Τούρκος, δεν ξεχνά, ότι από την επανάσταση του 1821, άρχισε η φθορά και αποδόμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως και τώρα από την ηρωική αντίσταση των Κούρδων φοβάται, την αποδόμηση της σημερινής Τουρκίας. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας «ο Τούρκος με την ισχύ και μόνο επιβάλλεται και με την ισχύ καταβάλλεται».
3. Υστάτη παραίνεση
ΕΛΛΗΝΕΣ γρηγορείτε, ατσαλωθείτε, οπλιστείτε, με θάρρος και πείσμα, ταμπουρωθείτε, στήστε καραούλια, πιάστε τα μετερίζια, κάθε χωριό και πόλη αν απαιτηθεί, ας γίνουν, ένα Σούλι, ένα Κούγκι, ένα Μεσολόγγι, μια αδούλωτη Μάνη, ακονίστε τα σπαθιά σας και βγάλτε τα από τα θηκάρια τους, σφραγίστε τις κερκόπορτες, αφήστε τον ευδαιμονισμό και τον εφησυχασμό, δώστε το υστέρημα σας, για την άμυνα μας. ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ, ο «εχθρός προ των πυλών».

Βιβλιογραφία: Παναγιώτης Χόχολης
Από την Ζυρίχη στον Αττίλα, Αντιστράτηγος Ε.Α
Σπύρου Παπαγεωργίου Επίτιμος Διοικητής
Ανώτατης Σχολής Πολέμου