ΣΔΡΑΛΗΣ ΚΑΙ ΚΡΑΛΗΣ
Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Στον απόηχο του τριήμερου των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια των ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ της ΞΑΝΘΗΣ θα γίνουν πάμπολλες αναφορές, συζητήσεις, σχόλια στον γραπτό, ραδιοφωνικό, ηλεκτρονικό τύπο.
Στους χώρους συνεύρεσης με τους φίλους, γνωστούς, συναδέλφους κ.α.
Όσοι είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν από κοντά μέρος των εκδηλώσεων, οι περισσότεροι μέσα από τις αναφορές των τοπικών ΜΜΕ που είχαν διεξοδικές καταχωρήσεις, διαπίστωσαν την πραγμάτωση πρωτόγνωρων γεγονότων, που αφήσαν να διαφανεί πως όταν θέλουμε, μπορούμε.
Μπορούμε το μεγάλο, το ωραίο και αληθινό να το βάλουμε πυξίδα στη ζωή μας ώστε να ΄΄ γευόμαστε ΄΄ κάπου – κάπου τους καρπούς των δέντρων που ονομάζονται Ελευθερία, Αρετή, Τόλμη, Αγώνας, Θυσία, Παιδεία…
Στο διάβα του χρόνου καθημερινά, κάθε στιγμή και ώρα καταγράφονται γεγονότα και γεγονότα με πρωταγωνιστές εμάς, εσάς, όλους.
Επιλέγω σήμερα να αναφερθώ σε δύο από τα στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων – υποκλίνομαι σε όλους – που μέσα σε καιρούς χαλεπούς μας έδωσαν δύναμη, αντοχή, κουράγιο.
Σπεύδω λιγάκι παραπέρα.
Να τους συμπεριλάβω στα ζευγάρια “που για τον ένα ή άλλο λόγο έχουν δεθεί μεταξύ τους και πάνε μαζί. Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας. Μπορεί να είναι φίλοι, εχθροί, συμμαχητές, συναθλητές, καλλιτέχνες…”.
Κάστωρ και Πολυδεύκης,
Δάμων και Φιντίας,
Ετεοκλής και Πολυνείκης,
Αρμόδιος και Αριστογείτων,
Δάτις και Αρταφέρνης,
Ορφέας και Ευρυδίκη,
Δάφνις και Χλόη,
Ερωτόκριτος και Αρετούσα,
Ρωμαίος και Ιουλιέτα,
Χοντρός – Λιγνός,
Δομάζος – Αντωνιάδης,
Γκάλης – Γιαννάκης,
Καραολής και Δημητρίου…..

Σ δ ρ ά λ η ς και Κ ρ ά λ η ς.
Ο 19χρονος Βασίλης Σδράλης από την Κανδήλα Αρκαδίας ήρθε στην Ξάνθη ως Εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς για την παρέλαση στην Απελευθέρωσή της.
Έγραψε στο χρονολόγιό του.
“Κι έχουμε μείνει μόνοι μας, μέσα τη βροχή. Μία ώρα ακινησία και το κόκκινο χρώμα από το φάριο να τρέχει στα μάτια μας. Τα τσαρούχια μας να κολυμπάνε μέσα στο νερό, τα λευκά ρούχα μας να έχουν γίνει δυο φορές πιο βαριά. Αλά εμείς να μη νοιώθουμε τίποτα. Να περιμένουμε να παρελάσουμε. Να περιμένουμε να “σπάσουμε” τα πόδια μας για τους Έλληνες που ήταν εκεί. Για αυτούς που πετούσαν τις ομπρέλες τους για να μας χειροκροτήσουν.
Για αυτούς, τους Έλληνες της Ξάνθης που μας πετούσαν ροδοπέταλα από τα μπαλκόνια. Για την γυναίκα που μας άφησε ένα δάφνινο στεφάνι να περάσουμε από πάνω…”
Για αυτούς τους Έλληνες “σπάμε” τα πόδια μας.
Για αυτούς, που έστω για λίγο, τους κάναμε υπερήφανους.
Για αυτούς που τους θυμίσαμε τι σημαίνει να είσαι Έλληνας.
Μόνο για αυτούς…

Ο Σμηναγός Σωτήρης Κράλης μέλος της ομάδας ΔΙΑΣ το 2014, κάποια χρόνια μπροστά από την επικές αναφορές των Σμηναγών Γιώργου Παπαδάκη, Λουκά Θεοχαρόπουλου στη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, γεγονός επαναλαμβανόμενο τα τελευταία χρόνια, από το πιλοτήριο μαχητικού αεροσκάφους επιδείξεων F 16 σε παρέλαση στο Ναύπλιο έστελνε στον κόσμο το ακόλουθο μήνυμα: ΄΄ Είναι τιμή να πετάμε πάνω από την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας ανήμερα της απελευθέρωσής της. Σήμερα η πολεμική αεροπορία αποτίει φόρο τιμής στους ανθρώπους που έχυσαν το αίμα τους για την Ελευθερία΄΄.
Κάπου ανάμεσα σε όσους παρελαύνουν, σε όσους τους χειροκροτούν, σε όσους αναπαραγάγουν και μεταδίδουν στιγμές ανάτασης είναι και άλλοι…και άλλοι…και άλλοι…

ΑΝΑΤΑΣΗ! ΑΝΑΣΤΗΜΑ! ΑΓΛΑΪΣΜΑ!…

Στέλιος Αρσενίου