ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ GABRIEL
Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Δεν είναι κακό να έχεις κοντά σου παπαγάλο.
Απολαμβάνεις τις στιγμές, όπως και αυτός μαζί σου.
Κακό είναι να έχεις κοντά σου τον Gabriel. Είναι απρόβλεπτος σε βαθμό υπερθετικό.
Το πιο πρόσφατο περιστατικό.
Όπως σκαλίζαμε τους υπολογιστές μας ένα βράδυ, έμεινε να περιεργάζεται τα φλαμίνγκο που μας ήρθαν στους βιότοπους για να βγάλουν το χειμώνα.
– Μάστορα πως θα έβλεπες τη συμβίωση του Gabriel με μία φλαμίνγκο; Φλαμίνγκενα στην καθομιλουμένη.
– Θα σας αφιέρωνα ένα άρθρο πολύ ευχαρίστως. Να μαθαίνει ο κόσμος τις προτιμήσεις, τα γούστα, τα αισθήματά σου για το ωραίο φύλλο.
– Πάμε το λοιπόν στο Πόρτο – Λάγος να δεις το νέο μου αμόρε. Το facebook να είναι καλά που μας έφερε κοντά. Κουκλάρα με 2 μέτρα πόδι, ροζ φορεσιά, ατέλειωτη αγκαλιά, ράμφος πετροκέρασο και μάγουλο βερύκοκο, ρίκο, ρίκο, ρίκοκο… ρίκοκο… ρίκοκο…
– Ενώ εσύ κλασσικός παπαγάλος. Έμαθες 2 λέξεις και έχεις την εντύπωση πως μιλάς 5 γλώσσες.
– Πάμε τώρα. Θα με πας στο Πόρτο – Λάγος να δεις πράματα και θάματα.
– Δεν μπορείς να περιμένεις να έρθει η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου;
– Όχι. Χειμώνας έρχεται. Καιρός για δύο θα λέμε σε λίγο.
– Τέλος πάντων. Ας το δούμε κι αυτό. Φλαμίνγκενα με παπαγάλο. Θα την διαπομπεύσουν τα σόγια της βρε. Κάτι ακόμα. Σκάλα θα στήνεις για να τη φιλάς;
– Πάμε και θα δεις. Θα σου πω ακριβώς που θα σταματήσουμε. Η αποικία των φλαμίνγκο της παρέας της είναι ενήμερη. Θα μας έρθουν δίπλα στο δρόμο.
Πραγματικά λίγο πριν τη στροφή για το Φανάρι μια αποικία από αυτά τα πουλιά με την ασύγκριτη ομορφιά και γοητεία ήταν δίπλα στο δρόμο προκαλώντας τους διερχόμενους να σταματάνε, να τα φωτογραφίσουν.
Βλέποντας τον Gabriel άρχισαν να ανοιγοκλείνουν τα φτερά τους, να κράζουν πανηγυρικά.
– Κοίταζε μάστορα τι κάνουν για το…γαμπρό τους.
– Θα σε μαδήσουν οι παπαγάλοι. Αρνήθηκες το γένος σου. Φωτιά θα πέσει, έπεσε, στο χωριό σου. Φλέγεται ο Αμαζόνιος.
– Φλέγομαι κι εγώ από έρωτα.
Στο μεταξύ τα φλαμίνγο έκαναν κύκλο γύρω από το αμόρε του Gabriel που το οδήγησαν δίπλα μας. Ένα από όλα πλησίασε, έβαλε στο σβέρκο του τον τρισευτυχισμένο παπαγάλο και τον πήγε στην αγαπημένη του τη Ροζαλία Φλαμινγκία. Αγκαλίτσες, φιλάκια, χαρούλες, φλαμινγκοπαπαγαλοκατάσταση. Κι εγώ και τα φλαμίνγκο όπως και οι διερχόμενοι από τους οποίους οι 3 στους 4 σταματούσαν να βλέπουν, είδαμε και είδαμε. Μέχρι και τσιφτετέλια παπαγαλιστικά, γαργαλιστικά, φλαμινγκιστικά, τάνγκο, βαλς, συρτούς, καλαματιανούς εκπλήξεις και εκπλήξεις.
Από όλο το σκηνικό μου έμεινε στο νου φωτογραφίζοντάς το πολλές φορές οι στιγμές που οι ερωτευμένοι φιλιόταν. Γάντζος το ράμφος του ενός, γάντζος το ράμφος και του άλλου. Έτσι και έσμιγαν δεν ξεκόλαγαν με τίποτα.
Πήγαμε και στα τραγούδια του γάμου.
– Σας δίνουμε, σας δίνουμε, ατέλειωτη κορμάρα, τα φλαμίνγο.
– Μας παίρνετε, μας παίρνετε, τον Gabriel την ψωνάρα, εμείς.
Φτερωτοί πρωταγωνιστές, φτερωτός έρωτας, φτερωτές ιστορίες αγάπης. Στη Βιστωνίδα, τους βιότοπους, το περιβάλλον που όταν δεν καταστρέφουμε, εμπνέει, διαπλάθει, κεντρίζει τη φαντασία.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Στέλιος Αρσενίου