Η Παράδοση Καλά Κρατεί….
Θερμοπυλών και Πλάτωνος
(μην πάμε και προς Μιαούλη).
Δύο δρόμοι σημαντικής και αποτελεσματικής συμβολής,
στην καθημερινή κυκλοφοριακή εκτόνωση της Πόλης-Αγοράς.
Δρόμοι Ανάσας και Άμεσης Λύσης για την είσοδο και έξοδο
των εποίκων γύρω από το ιστορικό κέντρο
της Πόλης Των Καριόκας.
Φέτος λοιπόν,
εκτός από τις ημέρες του Δωδεκαημέρου,
διατηρήθηκε και για τις ημέρες του Τριωδίου,
η Παράδοση που θέλει τον νυχτερινό φωτισμό
να τον αναλαμβάνουν και να επωμίζονται
Θερμοπυλών και Πλάτωνος
(μην πάμε και προς Μιαούλη).
Δύο δρόμοι σημαντικής και αποτελεσματικής συμβολής,
στην καθημερινή κυκλοφοριακή εκτόνωση της Πόλης-Αγοράς.
Δρόμοι Ανάσας και Άμεσης Λύσης για την είσοδο και έξοδο
των εποίκων γύρω από το ιστορικό κέντρο
της Πόλης Των Καριόκας.
Φέτος λοιπόν,
εκτός από τις ημέρες του Δωδεκαημέρου,
διατηρήθηκε και για τις ημέρες του Τριωδίου,
η Παράδοση που θέλει τον νυχτερινό φωτισμό
να τον αναλαμβάνουν και να επωμίζονται
οι βιτρίνες των εναπομεινάντων «τελευταίων Μοϊκανών»
του νόμιμου επιμελητηριακού εμπορικού κόσμου.
Όχι δηλαδή, ότι περιμέναμε και τίποτα περισσότερο
από τους κηπουρούς της κιμωλίας.
Ανέκαθεν έτσι ήταν.
Μικρή η εμβέλειά τους.
Τους ακούς κάθε μέρα.
Τους διαβάζεις κάθε μέρα.
Τους συναντάς κάθε μέρα.
Πιστοί στις σταθερές τους
Προσπαθούνε να σε πείσουνε κάθε μέρα.
Να σε πείσουνε ότι η δικιά τους σαχλαμάρα αξίζει το χειροκρότημα.
Γυρεύουν ακόμα και το κέντημα του όρκου μας.
Προσφέρουν την θάλασσα χωρίς όμως τον άνεμο.
Μπορώ ευτυχώς και ακούω πολύ καλά
τον ψίθυρο της σήψης που φωλιάζει στην αναμονή
ανάμεσα στην φθορά και το επίδομα.
Οι ταχυδρόμοι,
μου διηγούνται κάθε μέρα τα κατορθώματά τους.
Μόνιμη εικόνα η ανεπάρκεια.
Γαντζωμένοι και αυτοπεριορισμένοι στο παρόν του μηδενισμού
και της άρνησης.
Ποιος Φταίει;
Ελάτε τώρα, άκου ποιος φταίει;
Εμείς Φταίμε και Κανένας Άλλος.
Η Πόλη κάθε μέρα σε διαδρομές ασύνδετες,
έρποντας με το χέρι ανάμεσα στους μηρούς της
δεν μπορεί να ξεφύγει από την σκιά της.
Δεν το θέλει.
Δεν θέλει να πιστέψει στον εαυτό της.
Δεν θέλει να επανακτήσει την κλεμμένη της αυτοπεποίθηση.
Δεν θέλει αφειδώλευτα
να ανοίξει δρόμους στην αναγνωστική συνείδηση.
Επιμένει να παραμένει εγκλωβισμένη
στον πυθμένα της αδειασμένης πισίνας.
Καμιά απόπειρα απολογισμού και ευθύνης για όσα της γλίστρησαν μέσα από τα χέρια της.
Θύελλες που μας σάρωσαν
σε μία τεθλασμένη πορεία,
εμποτισμένη δίχως νόημα αναζήτησης
του νοήματος της Πόλης.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
