Από την Δοξαστική Άνοιξη της 26η Μαΐου Στην Φυλλοφόρα Αναρχική 1η του Σεπτέμβρη
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης
Η 26η Μαΐου έδειξε την μεγάλη ανάγκη που εξέφρασε
ο δημότης για τον άμεσο θεσμικό εκσυγχρονισμό του τόπου του.
Η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της εποχής
των ομομήτριων και των σφετεριστών των μαρμάρων
άρχισε να μετράει ήδη.
Γνωρίζει βεβαίως πολύ καλά ο νέος συνειδητοποιημένος πολίτης
ότι αυτό θα είναι χρονοβόρο και δύσκολο.
Έχει όμως υπομονή.
Σε αντιθέσει βεβαίως με κάποιους χαυνοπολίτες
που η αλαζονεία της ανυπομονησίας τους
να στηρίξουν ιστορικά βαρίδια,
οδεύει να γίνει θηλιά στην χρόνια ανικανοποίητη ματαιοδοξία.
Σε καιρούς απανωτών μετακινήσεων
για την φανέλα της καριέρας,
το διογκωμένο φωτοστέφανο της ανημποριάς,
πασχίζει να παίξει την συμφωνημένη ασυμφωνία
στην νέα σκηνή του καλλιμάρμαρου μεγάρου
μιας Πόλης,
που καπακώθηκε να βράζει στους δικούς της καύσωνες.
Φωτοστέφανο που κατορθώνει και παραμορφώνει
το γνωστό παρελθόν που διαπλέκεται με το παρόν,
προβάλλοντας ρομαντικά ωραιοποιημένα επιτεύγματα
που έχουν κρυσταλλωθεί ως ένα συμπαγές μείγμα πεποιθήσεων χαραγμένο στο παν της ξεγνοιασιάς της παραλιακής άμμου.
Υπομονή λοιπόν,
με καυτές αιφνιδιαστικές ανάσες
προς τα νταμάρια που γεράσανε.
Προσμένοντας η 1η του Σεπτέμβρη
να αποτελέσει πεδίο στοχασμού,
και πλοηγός μιας νέας πραγματικότητας
που θα ορίζεται από την ποιοτική ανάδυση ικανών
και παραγωγικών συνθηκών,
περιδιαβαίνουμε χαλάσματα και δρόμους
που αργοπεθαίνουν στον ρυθμό της φθοράς
μιας εκθαμβωτικής μέθης άπλυτων σωμάτων.
Η ανατολή της εποχής της ευθυκρισίας
με όρους ενισχυμένης αυτογνωσίας
αναγκαία όσο ποτέ για την Πόλη.
Το βιώσαμε καλά στο πετσί μας.
Σκαρφάλωσαν πολλοί επάνω μας για να ανασάνουν.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
