ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ
Είναι και στιγμές μέρες – μέρες, απαστράπτουσες σαν βέρες.
Όχι επειδή είναι φτιαγμένες απο λευκόχρυσο. Επειδή εκφράζουν το λευκόχρυσο.
Τα κάνουν οι μέρες κάτι τέτοια. Γι αυτό και έχουν προσωνυμίες όπως γιορταστικές, αλκυονίδες, μεγάλες, ξεχωριστές, ανεπανάληπτες, μοναδικές.
Παίρνεις την εφημερίδα παραδοσιακά στα χέρια σου και επικροτείς, χειροκροτείς, αναφωνείς…
Περιηγείσαι ηλεκτρονικές εφημερίδες – σελίδες, γίνεσαι αυτοστιγμεί αποδέκτης της χαρούμενης είδησης με όλα γύρω να καταρρέουν, παίρνεις δύναμη, κουράγια, μονολογώντας μπράβο ρε παίδαρε! μπράβο ρε κοπελάρα! μπράβο σας λεβέντες – λεβέντισσες.
Πάμε να ζήσουμε τώρα κάποια ανάλογη μέρα.
Την πιό πρόσφατη.
Μας ήρθε στην οθόνη του υπολογιστή απο τον χαλκέντερο εκδότη Μιχάλη Σπανίδη, με τις πάνω απο 200 εκδόσεις.
Ο αριθμός αυτός – σταθμός κοσμογονικός – που τρομάζει μόνο με την προφορά του, εμάς δεν μας αγγίζει, δε μας άγγιξε ποτέ.
Τρία έργα Τριαντάφυλλου Βαΐτση θα ακτινοβολούν πνεύμα, γνώση, απεραντοσύνη για έναν ολόκληρο χρόνο στο μουσείο CHIMEI στην πόλη Ταϊβάν της Ταϊβάν, στα πλαίσια κορυφαίας καλλιτεχνικής έκθεσης ονομαζόμενης BEYOND THE SHADOWS ( Πέρα απο τις σκιές ).
Ι. Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ.
ΙΙ. ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΙΙΙ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΦΩΣ.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι 14 κορυφαίοι στο είδος τους, όπου Γης.
Σαν πρότυπο αφήγημα καθαρής εξόδου στην Οικουμενικότητα της Τέχνης χαρακτηρίζει τη συμμετοχή του Τριαντάφυλλου Βαΐτση για τον οποίο όπως υπογραμμίζει έμεινε ανεπηρέαστος από τους απόηχους της απελπισίας που έφερναν οι κατά καιρό ζηλωτές της μετριότητας.
Λέει ακόμα κάποια πράγματα για μιά Πόλη, βασιλίδα της μετριότητας, που όμως δεν την προσδιορίζει κάτι που με ανησυχεί, μιάς και στη γειτονιά μας δεν έχουμε τέτοιες Πόλεις. Τα όποια κενά, καλύπτονται από τους κατοίκους των Δημοτικών Διαμερισμάτων. Πολύ περισσότερο απο κάποιους μαθητές ή εκπαιδευτικούς.
Πάμε πάλι στον Τριαντάφυλλο.
Βρεθήκαμε δίπλα – δίπλα πριν από κάποια χρόνια, το 2011, στις Γιορτές Παλιάς Πόλης του Ζλάτογκραντ.
Εκείνος με το έργο του που ήδη είχε αρχίσει να γίνεται ευρύτερα γνωστό, εγώ με το επιτελείο μου με ρόδια, καριόκες, σαραγλί, χορευτές που μάθαιναν στους Βούλγαρους να χορεύουν Ζορμπά.
Στον εκθεσιακό του χώρο σταμάτησαν ούτε λίγο ούτε πολύ σχεδόν όλοι οι επισκέπτες που μόνο λίγοι δεν ήταν.
Στο διάβα των χρόνων η προσήλωση στο έργο, η οξυδέρκεια, η ευρύτητα πνεύματος, το έκαναν γνωστό σε ημεδαπή και αλλοδαπή.
Υπάρχουν καταγεγραμμένα τα πάντα, από όσα δημιούργησε, εξέθεσε.
Θα σταθώ στο Νίκος Γκάλης – 2015 που εκτίθεται στο μουσείο μπάσκετ του Άρη και θα του ζητήσω με το θάρρος της γνώμης μέσα από τη φιλία να κάνει κάτι ανάλογο για το Γιάννη Αντετοκούνμπο, προσφέροντάς το στο φορέα ΝΒΑ.
Είναι καιρός η δόξα σου Τριαντάφυλλε να περάσει τον Ατλαντικό, σε μιά χώρα που θα πάει σε στρατοσφαιρικά ύψη.
Πάντα άξιος!
Κάθε επιτυχία!
Στέλιος Αρσενίου
