ΓΙΟΡΤΕΣ ΝΕΡΟΥ

Αδελφoί Δήμοι εφεξής ο της Ξάνθης με εκείνο της Campulung Ρουμανίας.
Η πόλη με τα 1000 χρώματα είναι αδελφοποιημένη πλέον με το Γκίφχορν, το Βελιγράδι, το Σμόλιαν, τη Μπίγκα, τη Μπεσίκτας, το Κάμπουλουνγκ.
Τα χρόνια της μεγάλης άνθησης του καπνού είχαμε τέσσερα προξενεία.
Πέντε γενιές αργότερα το ρεκόρ καταρρίπτεται.
Μπορούμε να έχουμε πέντε υποπροξενεία, με τις χώρες προέλευσης των αδελφοποιημένων μας πόλεων.
Τότε ήταν ο καπνός, σήμερα τι θα είναι άραγε;
Οι πουτίγκες Ξάνθης, τα σαρμαδάκια Τοξοτών, οι πετροσωλήνες του Μυρωδάτου, το πετιμέζι Γενισέας ή οι πίτες της Σταυρούπολης;
Επέστρεψαν τα μέλη της αποστολής με επικεφαλής το Δήμαρχο Χαράλαμπο Δημαρχόπουλο, θα μας ενημερώσουν.
Ανυπομονώ να μάθω για τα καινούρια συμπεθέρια, τώρα που ήρθαν τα χαμπέρια.
Μέχρι τότε κοιτάζω αλλού. Στον κάμπο. Φημολογούνται επίσης αδελφοποιήσεις.
Η λειψυδρία στο Δήμο Αβδήρων τον οδηγεί σε αδελφοποίηση με εκείνον του Νέστου όπου ποτέ δεν είχαν τέτοια προβλήματα.
Μέσα απο τη Διπλωματία κινούνται στο Δήμο Αβδήρων. Το έχουν αυτό. Αν προσθέσουμε και την παρουσία του πολυπροβεβλημένου σκηνοθέτη Μανούσου Μανουσάκη στο τόπο μας, τώρα τη σκηνοθεσία την έχουμε όλοι.
Οι Πόντιοι με το Λάζο Τερζά και το Δημήτρη Χαϊτίδη ένα παραπάνω.
Προσανατολιζόμαστε σκηνοθετικά. Μη το ξεχνάμε. Θέατρο. Δημοκρίτεια.
Ούτε γιορτές σαρδέλας, ούτε γιορτές μοχίτο, ούτε γιορτές πίτας.
Γιορτή ΝΕΡΟΥ. Έξω απο τον αρχαιολογικό χώρο εκεί που βρίσκεται η τουλούμπα. Η τρίαινα ενός ψαροντούφεκου, του Κοσμά Γεωργιάδη, τρυπάει το έδαφος απ΄ όπου πίδακας νερού ύψους 20 – 30 μέτρων αιφνιδιάζει αρχαίους και σύγχρονους. Ενεργοποιείται και η τουλούμπα. Δύο σε ένα.
Χειροκροτήματα, σαμπάνιες, πυροτεχνήματα, ποιήματα, τραγούδια, γκάϊντες, χοροί.
ΥΔΩΡ ακούγεται ένας αρχαίος.
ΡΩΔΥ αντιτείνει ενας μπακλαβατζής, που αρέσκεται στους αναγραμματισμούς.
Με σωλήνες διαμετρήματος αγωγού φυσικού αερίου το νερό διανέμεται δεξιά – αριστερά σ΄όλο τον κάμπο. Λύνεται το αρδευτικό μια για πάντα, παίρνουν βαθιά ανάσα όλοι όσοι επιχειρούν ή διαμένουν στην παραλιακή ζώνη.
Γίνεται και ο δικός μας κάμπος σαν εκείνο του Χρυσοχωρίου, της Νέας Καρυάς, του Ερατεινού, του Αγιάσματος. Πρώτος σε στρεμματική απόδοση της Ευρώπης σε καλλιέργειες φυσικού τρόπου παραγωγής.
Εμείς θα τους δώσουμε κλασσική παιδεία που ούτως ή άλλως λαμβάνουν μέσα απο την βασική εκπαίδευση, εκείνοι σε εμάς νερό.
Κάποτε ο Παναγιώτης Σαλτούρος σαν Νομάρχης Ξάνθης είχε καλέσει τα Γυμνάσια – Λύκεια της πατρίδας μας να επισκεφθούν τα Άβδηρα, λόγω των διαπρεπών στο πνεύμα κλασσικών.
Τώρα ίσως δημιουργήσουμε έδρα υδροδυναμικής.
Το φράγμα του Ξεριά, το φράγμα του Θησαυρού, μετατροπή του χώρου Νησάκι σε ανάλογο πειραματικό χώρο, να τι θα πει ΕΛΛΑΔΑ.
Τώρα που ήρθαν τα ζόρια, όλα θα γίνουν. Σε χρόνους απίστευτους. Ρίξτε μια ματιά στην Αντιπεριφερειακή Ενότητα Πέλλας. Τα περισσότερα μικρά υδροηλεκτρικά έργα της χώρας.
Τι μας λείπει ρε γαμώ το; σκέφτομαι ώρες – ώρες.
Πρακτικοί άνθρωποι να τραβήξουν τον αραμπά.
Να μεταδώσουν ανησυχίες, οράματα, τρόπους προσέγγισης, λύσης των προβλημάτων.
Έρχονται μετά και οι πόλεις G5, και οι τεχνοπόλεις και όλα.
Δεν έχουμε; Έχουμε. Τους έχουμε στη ναφθαλίνη για να καλοπερνάνε τα “δικά μας παιδιά”.
Έ, προς δόξαν ενίων (ορισμένων) τα μαρτύρια εκατομμυρίων.
Και τα μυαλά στα κάγκελα.

Στέλιος Αρσενίου