ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ
Γράφει ο Αντιστράτηγος Τεθωρακισμένων ε.α. Παναγιώτης Χόχολης

1. Εισαγωγή
Κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο της 7ης Ιουλίου 2019, ειπώθηκαν και ακούστηκαν τόσα πολλά από τους πολιτικούς για την Εθνική μας Άμυνα όμως , ΟΥΔΕΝ. Ως σταγόνα σε ωκεανό παρατίθενται σχετικά στοιχεία στη συνέχεια. Η Εθνική Άμυνά μας, καταρχήν αποβλέπει στην ειρήνη. Σε μία ειρήνη όμως, με την οποία συνυπάρχουν, η διεθνής δικαιοσύνη, η εθνική ελευθερία, ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια και σεβασμός της ακεραιότητας των συνόρων χερσαίων, νησιωτικών, θαλασσίων και εναερίων. Στην περίπτωση όμως διαγραφομένων και εκδηλουμένων εχθρικών απειλών, η Εθνική Άμυνα, όταν κατά προτεραιότητα υπηρετείται και λειτουργεί σύμφωνα, με τις επιβαλλόμενες, αναγκαίες και ζωτικές απαιτήσεις της, είναι μια πυρακτωμένη-κοφτερή Ρομφαία. Αυτή τη Ρομφαία επικαλείται, ο ποιητής Κ. Παλαμάς ότι ¨Κρατάει απόμακρα της Ρωμιοσύνης τους εχθρούς¨ . Από την άλλη όμως, όταν η Εθνική Άμυνα αγνοείται, περιφρονείται, λοιδορείται, εμπαίζεται και γίνεται αντικείμενο μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, τότε αυτή, ως ¨φλεγομένη κάμινος¨ κατακαίει τους επίορκους αρνητές της και δυστυχώς τον προδομένο ελληνικό λαό. Τα λάθη και παραλείψεις στην Εθνική Άμυνα, αποτελούν πράξη εσχάτης προδοσίας, σε περίπτωση εθνικών συμφορών (Μ. Ασία 1922). Η Εθνική Άμυνα, πολλοί πιστεύουν ότι περιορίζεται στα πλαίσια μόνο των Ενόπλων Δυνάμεων, με την οποία την ταυτίζουν ή έχουν συγκεχυμένες ιδέες περί αυτής. Η ανεπαρκής γνώση και σύγχυση παρατηρείται όχι μόνο μεταξύ των απλών πολιτών, αλλά και αρμοδίων φορέων εξουσίας του κράτους. Το οικοδόμημα της Εθνικής Άμυνάς μας, κτίζεται με τη συμμετοχή και αγγόγυστη προσφορά όλων ανεξαρτήτως των Ελλήνων. ¨Ο καθένας με το λιθάρι του¨, όπως έλεγε ο λογοτέχνης-ποιητής Ιωάννης Πολέμης. Η Εθνική Άμυνα είναι όχι πολεμική μόνο τέχνη, αλλά και επιστήμη. Είναι μια τεράστια εθνική δύναμη, μια εδραζόμενη συνισταμένη, επί μέρους πάρα πολλών συνιστωσών, οι οποίες αθροιζόμενες, δίνουν το στίγμα, της καθ΄ εαυτού Εθνικής Άμυνας, η οποία όταν βρίσκεται στο μέγιστο σημείο της απόδοσής της, επιτυγχάνεται η αποτροπή του πολέμου και σε περίπτωση σύγκρουσης η ήττα του αντιπάλου.
2. Συνιστώσες – Παράγοντες της Εθνικής Άμυνας
α. Στρατιωτική Ισχύς. Θα αποτελέσει το κύριο θέμα σχολίασης στη συνέχεια.
β. Οικονομική Ισχύς. Ο πόλεμος έχει καταστεί υπόθεση τεραστίων δαπανών, για εξοπλιστικά προγράμματα, μέσα σε ένα φρενήρη εξοπλιστικό ανταγωνισμό. Η στρατιωτική Ισχύς είναι προϊόν και αποτέλεσμα της οικονομικής Ισχύος. Η οικονομία μας δυστυχώς βρίσκεται σε ύφεση. Υπάρχουν τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, ας υποστούμε όμως τις ανάλογες θυσίες και ας σταθούμε όρθιοι. ¨Κάλιο νηστικοί και ελεύθεροι, παρά εδαφιαίως υποκλινόμενοι, επαιτούντες και κουρταλούντες θύρες μη ανοιγόμενες (Δ. Σολωμός) για να καταλήξουμε τελικά, υποτελείς, σιδηροδέσμιοι σκλάβοι¨ .
γ. Πολιτική και κρατική Δομή και κατάσταση. Επισημαίνουμε την αναγκαία και επιβαλλόμενη πολιτική ενότητα. Στον τομέα αυτό δυστυχώς υστερούμε. ¨Κάθε κούκος, επικαλείται τη δική του άνοιξη και η άνοιξη δεν έρχεται ποτέ¨. ¨Πρέσπες επιτυχία, Πρέσπες προδοσία¨.
δ. Ηθικές και Πνευματικές Αξίες. Στο τεράστιο αυτό κεφάλαιο, επιβάλλεται να εργασθούν σκληρά και επίπονα, πάρα πολλοί φορείς της Διοίκησης – Πολιτείας, μέσα από μια συνεχή μακρόχρονη, θετική σχεδίαση και εκτέλεση. Εμείς απλώς επισημαίνουμε το χαρακτήρα του λαού μας, ο οποίος έχει μακρά ιστορική παράδοση, που επισφραγίζεται με αγώνες, θυσίες, ολοκαυτώματα, για την ελευθερία και ανεξαρτησία. Ο λαός μας σε σύγκριση με άλλους ψυχρούς, φλεγματικούς λαούς, έχει ζωηρή φαντασία, είναι πολυμήχανος, εύστροφος, αλλά στερείται επιμονής, ακριβολογίας, είναι νευρικός, ανήσυχος, νωχελής, αφελής, ρεμβώδης και ευμετάβλητος. Την παρούσα δε περίοδο, επί πλέον ενεργούν αρνητικά η πολιτική κομματική πόλωση, η εσωτερική αναρχία, η ανεξέλεγκτη και τυραννική εξάπλωση της εγκληματικότητος του κοινού ποινικού δικαίου, τονίζεται ιδιαίτερα αυτό.
ε. Παιδεία, Μόρφωση, Εθνική Αγωγή, Εκπαίδευση. Είναι επίσης ένα μεγάλο κεφάλαιο, για επιβαλλόμενη και αναγκαία, σχεδίαση και δράση, το οποίο συμβάλλει στην αρραγή, αποδοτική και ελπιδοφόρα Εθνική μας Άμυνα.
στ. Τύπος – Δημοσιογραφία – Μέσα Ενημέρωσης. Ασκούν, μεγίστη επίδραση επί της διαμόρφωσης του Εθνικού φρονήματος, επί των εθνικών, κοινωνικών και οικονομικών θεμάτων, επί της διαμορφώσεως της κοινής γνώμης και των πολιτικών εξελίξεων. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, η επίδρασή τους είναι αρνητική, επιζήμια, φθοροποιός και ολέθρια.
ζ. Άλλοι Παράγοντες της Εθνικής Άμυνάς μας είναι οι στη συνέχεια αναφερόμενοι. Ο χώρος δεν μας επιτρέπει την επί μέρους σχολίαση, χωρίς αυτοί να πάψουν να αποτελούν, καθοριστικούς παράγοντες ισχύος σε θετική περίπτωση, και αρνητικούς , σε αντίθετη τοιαύτη. Εθνικό Φρόνημα, Εθνική Ενότητα, Διεθνείς Σχέσεις (Διπλωματία-Συμμαχίες), Τεχνολογία, Βιομηχανία, Πρώτες Ύλες, Γεωλογική και Ορυκτολογική Σύσταση, Κλίμα, Σχήμα Χώρας, Σύνορα μορφή μήκος συνόρων, εδαφολογική-νησιωτική σύσταση, θέση χώρας, Πληθυσμός, ομοιογένεια πληθυσμού, κατανομή πληθυσμού, αλλοίωση πληθυσμού από μεταναστευτικές ροές αλλοθρήσκων, δυναμένων να αποτελέσουν ¨Πέμπτη Φάλαγγα¨ επιζήμια για την Άμυνά μας, Συγκοινωνίες (χερσαίες, θαλάσσιες, εναέριες), Πληροφορίες διαστημικές και λοιπές, τήρηση ιστορικών παραδόσεων και θεμελίωση, ως εκ τούτων, αναλόγων προβληματισμών για το παρόν και μέλλον κλπ.
3. Στρατιωτική Ισχύς και Άμυνα
Ο παρών χώρος, δεν είναι ο κατάλληλος για σχολίαση και αναφορά σχεδίων δράσης της Εθνικής Άμυνάς μας, στο πεδίο, τόσο της αποτροπής πολέμου, όσο και της σύγκρουσης, των Ενόπλων Δυνάμεών μας, για την αντιμετώπιση των εχθρικών απειλών. Θα αναφερθούμε όμως πιο κάτω σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, θα κάνουμε τις επιβαλλόμενες συγκρίσεις και θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
4. Κωνσταντινούπολη Επιβίωση και Άλωσή της
Για μία χιλιετία, η Κωνσταντινούπολη (Νέα Ρώμη) αντιμετώπισε επιτυχώς, δια της ισχύος της, τις επιδρομικές βαρβαρικές ορδές. Ενδεικτικά τους Αβάρους και Πέρσες το 626 και τους Άραβες το 674-678 (ισχυρά τείχη, ακατανίκητος στόλος, Υγρό πυρ). Εκμεταλλευόμενοι τις παλατιανές ίντριγκες και συνομωσίες της Αυλής της Κωνσταντινούπολης, οι Σταυροφόροι της Δ΄ Σταυροφορίας, με αιχμή του δόρατος τον βενετικό στόλο, εκπορθούν την Κωνσταντινούπολη το 1204, οπότε και αρχίζει η ραγδαία εδαφική συρρίκνωση της Αυτοκρατορίας μέχρι της τελικής Πτώσης στους Τούρκους, της βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου 1453. Αιχμή του δόρατος, για την Άλωση του 1453 υπήρξε, το τότε πρωτοεμφανιζόμενο βαρύ πυροβολικό, του οποίου κατασκευαστής υπήρξε ο Ούγγρος (ή Ρουμάνος) εξωμότης Ουρβανός. Τα ισχυρά τείχη της Πόλης καταρρέουν από τις τεράστιες πέτρινες οβίδες βάρους εξακοσίων δώδεκα κιλών (Στίβεν Ράνσιμαν) και επήλθε η άλωση. Σήμερα ο νεοοθωμανικός ιμπεριαλισμός, κτυπά τις πόρτες της Ελλάδας. Σχεδιάζει, απειλεί, εκμεταλλευόμενος συμμαχίες (ΝΑΤΟ), καθώς και εκκολαπτόμενες παρασκηνιακές αρκουδολυκοφιλίες (Ρωσία), προκειμένου να καταστεί ισχυρός (F-35, S-400). Όλη αυτή την ισχύ του την στρέφει κατά της Ελλάδος, παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας ¨Ο Τούρκος με την ισχύ επιβάλλεται και με την ισχύ καταβάλλεται¨ άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Στους πιο σκοτεινούς σχεδιασμούς του Τουρκικού επεκτατισμού, είναι η ¨πυρηνική απειλή¨ , την οποία σταδιακά και μεθοδικά και ύπουλα, επιχειρεί να αποκτήσει και στρέψει, κατά της Ελλάδος. Ας το έχουμε υπ’ όψιν μας και αυτό και ας αρχίσουμε να αντιδρούμε ανάλογα…
5. Αιγαίο, Νησιά του Αιγαίου, Ελληνική Ναυτική Κυριαρχία
Η Ελληνική ναυτική παρουσία στο Αιγαίο, διαχρονικά, είναι δεδομένη και κυρίαρχη, δεν έτυχε όμως πάντα της ανάλογης αξιοποίησής της.
α. Στην επαίσχυντη ήττα του 1897, ο Ελληνικός στόλος κυριαρχούσε στην θαλάσσια ζώνη των επιχειρήσεων, ελλείψει όμως σχεδίων επιχειρήσεων και συντονισμού και ενώ το μέτωπο κατέρρεε, ο στόλος ησχολείτο με την αλιεία αστακών, για τους πρίγκιπες και υψηλά ιστάμενους (Τύπος της εποχής εκείνης).
β. Το 1912 με τη στιβαρή Διοίκηση του Ναυάρχου Κουντουριώτη και τις νικηφόρες ναυμαχίες της Έλλης και Λήμνου, ο ελληνικός στόλος επέτυχε να εγκλωβίσει τον τουρκικό στα στενά, να κυριαρχεί σε όλο το Αιγαίο, να απελευθερώσει όλα τα νησιά του Αιγαίου και να απαγορεύσει την μεταφορά τουρκικών εφεδρειών από τη Μ. Ασία στο Βαλκανικό μέτωπο.
γ. Το 1919-1922, ο ισχυρότατος ελληνικός στόλος και μη υπάρχοντος αξιολόγου τουρκικού στόλου (λόγω ήττας της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), έμεινε επιχειρησιακά ανεκμετάλλευτος, υπακούοντας στις προσταγές των Προδοτών – Συμμάχων μας, οι οποίοι προκλητικά, ειδικά οι Γάλλοι και Ιταλοί, με νηοπομπές τους εφοδίαζαν τον Κεμάλ. Ο Ελληνικός Στόλος σε συντονισμό με τον Στρατό Ξηράς, μπορούσε πάρα πολλά να προσφέρει (αποβάσεις αντιπερισπασμού, νέο μέτωπο στα πλευρά του αντιπάλου κλπ). Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί, εκτός από τη μη επιχειρησιακή αξιοποίηση του Στόλου, τα δύο μεγάλα λάθη του Στρατού Ξηράς. Πρώτο μεγάλο λάθος, η προέλαση προς Σαγγάριο, η οποία ήταν εφέλκυση – παγίδευση της Ελληνικής Στρατιάς, σε βάθος 360 χλμ, τον Αύγουστο του 1921, από τις βάσεις εξορμήσεώς της, με αδυναμία εφοδιασμού της. Ο Αρχιστράτηγος Παπούλας, είχε σοβαρές επιφυλάξεις για επιτυχία. Ο Πρωθυπουργός όμως Γούναρης, επέμενε φορτικά, επιστρατεύοντας και φέρνοντας στο Μέτωπο (Κιουτάχεια), ακόμη και τον ανήμπορο και ασθενή Βασιλιά Κωνσταντίνο. Το δεύτερο μεγάλο λάθος, ήταν μετά την αποχώρηση της Στρατιάς, από το Σαγγάριο τέλος Αυγούστου 1921, με το πρόσταγμα ¨απαγκιστρωθείτε¨, η εγκατάστασή της και πάλι, στην αμυντική τοποθεσία Εσκή –Σεχήρ – Κιουτάχεια – Αφιόν Καραχισάρ, αναπτύγματος, 700 χλμ, από την οποία είχεν εξορμήσει για Σαγγάριο. Στη τοποθεσία αυτή παρέμεινε αδρανής, επί ένα έτος, οπότε άρχισε η Τουρκική επίθεση (Αύγουστος 1922). Λόγοι αυστηρώς στρατιωτικοί επέβαλλαν την άμεσο αναδίπλωσή της, σε οικονομικότερες αμυντικές τοποθεσίες προς τα πίσω, του Τουμλού Μπουνάρ και Ολύμπου Προύσας. Εάν δε λάβουμε υπόψη μας το εχθρικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί από την προδοσία και την ατιμία των Συμμάχων και τις ενδοσυμμαχικές τριβές, που είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν την Συνθήκη των Σεβρών, η παραμονή μας στην Μ. Ασία διαγραφόταν αδύνατος. Στην περίπτωση αυτή, τόσο για πολιτικούς λόγους, όσο και στρατιωτικούς, επεβάλλετο η μεταφορά της Στρατιάς από την τοποθεσία άμυνας του Εσκή- Σεχήρ – Αφιόν Καραχισάρ, το ταχύτερο στην ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, όπου η Κωνσταντινούπολη ήταν τόσο κοντά και ο Κεμάλ τόσο μακρυά. Στρατός και Στόλος μπορούσαν να κάνουν, το μεγάλο εθνικό μας όνειρο πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως, χωρίς πολιτική ενόραση, συνεχίσαμε να διεκδικούμε εδάφη, τα οποία ήταν εκτός των δυνατοτήτων μας να κρατηθούν, αφού οι πρώην Σύμμαχοι, όχι μόνο δεν μας παρείχαν καμία υποστήριξη, αλλά ταυτίστηκαν με τον Κεμάλ, με τον οποίον απέκτησαν κοινά γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα.
δ. Το 1974, 20 Ιουλίου, ο Τουρκικός στόλος, αποβιβάζει στρατεύματα στο ¨Πέντε μίλι¨, της Κυρήνειας Κύπρου, που συνεχίστηκε και μετά την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Ακριβώς κάτω από τα επιπλέοντα τουρκικά αποβατικά, έχουν λάβει θέσεις μάχης, υπερσύγχρονα ελληνικά υποβρύχια. Ένα πάτημα του κουμπιού, έσωζε την Κύπρο από τον Τούρκο εισβολέα και την τιμή της Ελλάδας, για τα όσα συνέβησαν και σήμερα συμβαίνουν. Δυστυχώς όμως στρατιωτικοί και πολιτικοί, υποτακτικά όργανα του ΝΑΤΟ, δεν το τόλμησαν. Το ΝΑΤΟ, επέτυχε την διατήρηση της συνοχής του και ο ελληνισμός ακρωτηριάστηκε και απειλείται….
ε. Κρίση Ιμίων, τέλος Ιανουαρίου 1966. Επισημαίνονται : Η προκλητικότητα της Τουρκίας, για δημιουργία ¨γκρίζων ζωνών¨. Η αναποτελεσματική συνεργασία Ελλήνων πολιτικών και στρατιωτικών, που κατέληξε σε προσωπικές έριδες και καχυποψίες. Καίτοι, οι Αμερικανοί, μέσω Ιταλίας, που μέχρι το 1947 κατείχε τα Δωδεκάνησα, πληροφορήθηκαν για το δίκαιο της Ελλάδας, προκλητικά επέλεξαν ¨την οδό των ίσων αποστάσεων¨. Η Ε.Ε., όπως πάντα απούσα. Τα Ίμια, ως Ελληνικό εθνικό έδαφος, περιελαμβάνοντο, στους κανόνες Εμπλοκής, όπως έγινε στις 19 Δεκ. 1986, στην Περιοχή Πέπλου Έβρου, όπου μετά την άνανδρη δολοφονία του στρατιώτη Ζήση Καραγώγου, από Τούρκους, επακολούθησε στη συνέχεια συμπλοκή (εφαρμογή Κανόνων Εμπλοκής), όπου εφονεύθησαν ένας Τούρκος Ανθυπολοχαγός, τέσσερις στρατιώτες και δέκα τραυματίες Τούρκοι. Αντί λοιπόν να εφαρμοστούν οι Κανόνες Εμπλοκής, ο πρωθυπουργός Σημίτης προσπαθούσε να πείσει τον Α/ΓΕΕΘΑ Λυμπέρη, να βρει άλλο τρόπο, από την επιβαλλόμενη , ως εκ των Κανόνων Εμπλοκής, δραστική βολή επί των Ιμίων, η οποία δεν έγινε και για τον λόγο αυτό ¨Ευχαριστήσαμε τους Αμερικάνους¨, οι οποίοι, από το αυτί μας οδήγησαν, στις 8 Ιουλίου 1997, στην Μαδρίτη, για υπογραφή επαίσχυντης συμφωνίας με τον Ντεμιρέλ ¨Για σεβασμό στα νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της κάθε χώρας στ Αιγαίο – ..Ίσες αποστάσεις…
6. Έπος της 28ης Οκτωβρίου 1940
Η πιο κατατοπιστική ιστορική μας διαδρομή, για το τι πρέπει να πράξουμε σήμερα, είναι το έπος του 1940. Χωρίς καθεστωτικές προκαταλήψεις, ας ιδούμε, τα τότε γεγονότα και ας πράξουμε ανάλογα. Το 1940, η Ελλάδα συνεπής εις την Ιστορία της, και βασιζόμενη, στις δικές της μόνο δυνάμεις και έχουσα επίγνωση τις δοκιμασίες της χώρας και τις μεγάλες θυσίες, όχι μόνο τόλμησε, αλλά βροντοφώναξε και είπε το ΟΧΙ. Το Ιταλικό σχέδιο επιχειρήσεων απέβλεπε, σε πρώτο στάδιο, με αιφνιδιαστική επίθεση κατάληψη της Ηπείρου και Κέρκυρας και σε δεύτερο της Δυτ. Μακεδονίας. Μεταγενεστέρως προέβλεπε, με νέες Δυνάμεις, προέλαση για κατάληψη Θεσσαλονίκης – Αθήνας και ολόκληρης της χώρας. Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, ασχολιόταν μόνο με την εκπόνηση σχεδίων λήψης αμυντικών αλλά και επιθετικών αντιμέτρων και όχι με ¨παχειά λόγια¨. Ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν αιφνιδιάστηκε, αλλά αιφνιδίασε τον αντίπαλο, τον οποίο θα απέρριπτε στην Αδριατική θάλασσα, αν δεν επενέβαιναν οι Γερμανοί, στα νώτα του μετώπου μας, μέσω Γιουγκοσλαβίας το 1941.
7. Τι επιδιώκει η Τουρκία, με τους Υπερεξοπλισμούς της.
Η Τουρκία αξιολογώντας, τους κατά την γνώμη της αντιπάλους της, στην περιοχή, θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την Ελλάδα, καίτοι είναι μέλος της ίδιας Συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Η διαμάχη της με την Ελλάδα ξεκινάει από τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912 και έχει ως κύριο και βασικό στόχο της, το Αιγαίο και τα Ελληνικά νησιά του, καθώς και τη Δυτική Θράκη, στα πλαίσια επιθετικού αντιπερισπασμού της. Η Τουρκία, επιδιώκει γενικά, με την απόκτηση υπερσύγχρονων Όπλων ως των S-400, F-35 κλπ, την κυριαρχία (ομπρέλα προστασίας), του εναερίου χώρου, του οποιουδήποτε πεδίου επιχειρήσεων (θαλασσίου, νησιωτικού, χερσαίου χώρου), το οποίο ήθελε ενεργοποιήσει, ώστε τα επιτιθέμενα τμήματά της (χερσαία, αποβατικά, αεραποβατικά, καταδρομικά, συνενώσεως θυλάκων κλπ), με την δυνατή παρεχομένη ασφάλεια και προστασία, να προωθηθούν, στους προς κατάληψη αντικειμενικούς σκοπούς τους (ΑΝΣΚ) και να τους καταλάβουν (Κυριαρχία επί του Τακτικού και Στρατηγικού πεδίου).
8. Αμυντικά Ελληνικά Δεδομένα
Μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, ακολουθούν δύο Ελληνοτουρκικές κρίσεις, μέχρις ότου φτάσαμε στην κρίση των Ιμίων και Συμφωνία (επαίσχυντη) της Μαδρίτης.
α. Η παραβίαση της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στις 6 Αυγούστου 1976, από το ερευνητικό σκάφος ΧΟΡΑ. Ιστορική παραμένει η φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ¨ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ¨.
β. Η έξοδος του ¨ΣΙΣΜΙΚ¨ τον Μάρτιο του 1987. Η Ελληνική αμυντική μηχανή κινητοποιήθηκε άμεσα και ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε εντολή ¨ο Στόλος να λάβει θέσεις μάχης¨ . Μετά από όλα αυτά, η Τουρκική απειλή, άρχισε να σχεδιάζεται να αντιμετωπιστεί, πολυδιάστατα και δυναμικά. Εκτός από τις κλασσικές αμυντικές παραμέτρους, προβλέφθηκαν και άλλες τοιαύτες, οι οποίες έδιναν μια νέα αμυντική, γενναία και ρεαλιστική διάσταση στην όλη αμυντική μας ισχύ, με συμμετοχή του συνόλου του Ελληνικού Λαού (Πανστρατιά – Παλλαϊκή Άμυνα). Οι κατοικημένοι τόποι δεν θα εγκαταλειπόταν, αλλά θα γινόταν Περίκλειστα Σημεία Στηρίγματος (ΠΣΣ), Κέντρα Αντιστάσεως (ΚΑ) (Σεβαστούπολη – Στάλινγκραντ στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο). Στον αμυντικό αυτό αγώνα, κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα, θα είχαν το δικό τους ρόλο. Οι στρατιωτικοί είχαν κάνει τα πρώτα σχέδια, τα πρώτα βήματα και περίμεναν οι πολιτικοί, όπως τους είχαν υποσχεθεί, να κάνουν τα ανάλογα νομοθετικά βήματα. Αυτό δεν έγινε ποτέ και οι ψοφοδεείς κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συμμαχιών, ΣΥΡΙΖΑ), που ακολούθησαν, πέρασαν ασφυκτικό βρόγχο στην εθνική μας άμυνα, την οποία με τη μείωση της θητείας, τις μίζες, τις εσφαλμένες εκτιμήσεις για τις αμυντικές ανάγκες μας κλπ, την πήγαν πολύ πίσω και όχι μπροστά, που μπορούσαν. Η παρούσα Ελληνοτουρκική κρίση, θεωρείται η πιο θερμή και επικίνδυνη, η οποία έχει ξεθωριάσει το λεγόμενο ¨Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας – Κύπρου¨, με υπαιτιότητα και των δύο (Η ισχύς των Όπλων, εκτός των άλλων, πληρώνεται ακριβά, κάτι που δεν έκαναν Ελλάδα και Κύπρος, σε στενή συνεργασία …)
9. Γενικά Συμπεράσματα
Χάσαμε πολύτιμο χρόνο, εν ραστώνη διαβιούντες, για την εισέτι αναγκαία ισχυροποίηση της πράγματι αξιομάχου, στα πλαίσια του δυνατού, Εθνικής μας Άμυνας, με υπαιτιότητα των αρμοδίων πολιτικών μας. Επιβάλλεται όθεν, η ανάκτηση του χαμένου χρόνου με άμεσα, εδώ και τώρα, δραστικά αμυντικά μέτρα, με όποιες οικονομικές θυσίες συνεπάγονται. Απαιτούνται να γίνουν πολλά χειροπιαστά έργα και να περιοριστούν τα λόγια του αέρος. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της Άμυνάς μας, όπως αμυντική οργάνωση – οχύρωση των πάρα πολλών ακτών και χώρων αποβάσεως, συνενώσεως θυλάκων κλπ, νησιών και χερσαίου χώρου, επιβάλλεται η εξασφάλιση αυτών, με τις ελάχιστες απαραίτητες δυνάμεις, με την συμμετοχή ενεργά και μαχητικά του ντόπιου πληθυσμού (Άροτρο και τουφέκι να συνυπάρχουν. Μικρό οικονομικό κόστος και τεράστια υπεράνθρωπη προσπάθεια, επιτυγχάνουν αξιόλογα αμυντικά οφέλη). Ισχυρό αντίβαρο της όλης άμυνάς μας είναι η συγκρότηση ισχυρών ταχυκινήτων εφεδρειών (τοπικών, Θεάτρου Επιχειρήσεων και Στρατηγικών). Για την άμεση και αποτελεσματική χρησιμοποίηση των εφεδρειών αυτών στο πεδίο της μάχης, επιβάλλεται και απαιτείται απόκτηση, τοπικής κατά περίπτωση, αεροπορικής και ναυτικής υπεροχής (Πολεμική Αεροπορία Ισχυρή, Στόλος Ισχυρός), ας το προσπαθήσουμε, είναι θέμα εθνικής επιβίωσής μας. Τα περιθώρια, του εισέτι εφησυχασμού και της αδράνειάς μας έχουν εξαντληθεί. Ότι επιτύχουμε θα το κάνουμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ… Τα τελειότερα όπλα χωρίς επαρκή επάνδρωσή τους από αξιόλογους μαχητές γίνονται άχρηστα παλιοσίδερα . Επιβάλλεται όθεν η αλλαγή του στρατολογικού νόμου (αύξηση θητείας, στράτευση στα 18, περιορισμός αναβολών, στράτευση γυναικών ευαίσθητων παραμεθορίων περιοχών, με ανάλογα ανταλλάγματα κλπ).
ΤΕΛΟΣ, νέε Πρωθυπουργέ κ. Μητσοτάκη, ας προσέξετε το ποτήρι που θα σας προσφέρουν οι δήθεν σύμμαχοί μας, αντί για νέκταρ, όπως θα σας πούνε, να μην περιέχει δηλητήριο. Ποτήρι με δηλητήριο προσέφεραν αυτοί οι ίδιοι σύμμαχοί μας στον Ελευθέριο Βενιζέλο (ΝO MEN, NO MONEY), Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη κλπ , το 1919-1922. Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή με τις επαίσχυντες συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου, με τα Σεπτεμβριανά 1955 και με τον ΑΤΤΙΛΑ 2 στην Κύπρο. Στον Σημίτη στα Ίμια και στην παραχωρητική στην Τουρκία συμφωνία της Μαδρίτης. Στον Τσίπρα στις Πρέσπες, ο οποίος όμως συνεχίζει να πάσχει από μυθριδατισμό. Κορυφαίος υπουργός του κ. Σαμαρά προέβει στην προκατειλημμένη και άδικη μνημονιακή σφαγή των στρατιωτικών με αποτέλεσμα την πτώση του ηθικού τους. Στη συνέχεια η Δικαιοσύνη αναγνώρισε την γενόμενη αδικία. Συγκρατείστε τον για να μην το μετανιώσετε αργότερα. Όχι άλλες τρικλοποδιές στην Άμυνα της πατρίδος μας Ελλάδας.

Βοηθήματα

– Σχετικά Συγγράμματα της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού
– Εθνική Άμυνα, Αντιστρατήγου ε.α. Σοφοκλή Τζανετή
– Ίμια, Μιχάλης Ιγνατίου

Παναγιώτης Χόχολης
Αντιστράτηγος Τεθωρακισμένων ε.α.
Επίτιμος Διοικητής Ανωτάτης
Σχολής Πολέμου