Διαβάτης σε μια Πόλη χωρίς ειρμό και αρμονία
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης

Αν και καταφέρνω ακόμα να αντέχω μέσα στην οξείδωση
αυτή της Πόλης,
η μεσημεριανή μας συνάντηση ήταν κυριολεκτικά μία γροθιά στο στομάχι.
Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να ανιχνεύσει την θέση του
μέσα σε μία εφιαλτική καθημερινότητα,
ταυτόχρονα δυσοίωνη, στοιχειωμένη και τρομακτική.
Το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν εκτρέφουν την ακτινογραφία του κοινωνικού σώματός του.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο σταυροδρόμι των οδών
των παραλόγων Θερμοπυλών και Πλάτωνος,
μέσα σε μία ατμόσφαιρα διασάλευσης του νου.
Ατομικό κονσέρτο που χάρη στους διαυγείς συμβολισμούς του, δίνει ένα διεισδυτικό ψυχογράφημα
με αναπόφευκτες πολιτικές προεκτάσεις.
Ο ήρωας εκφράζεται με ωμή ειλικρίνεια
στο βασανιστικό στερημένο αίσθημα της πείνας,
καταφέρνοντας να φωτίσει την υποκρισία της μετριότητας
και τις συμβάσεις μιας ολόκληρης Πόλης.
Η ίδια η ζωή του είναι επαναστατική: αναποδογυρίζει όλο το σύστημα αξιών και κινήτρων
και περιγελά ό,τι μας είναι πιο αγαπητό.
Η επαφή μαζί μου γεμάτη αμεσότητα και γνήσια ανεπιτήδευτη ποιητικότητα.
Ένας διαχρονικός καθρέφτης όλων των εποχών της πόλης,
που καταφέρνει και κατονομάζει την απάτη
και το ψεύδος ενός κόσμου όπου κυριαρχεί απόλυτα
η μεγάλη συμμαχία των αχρείων,
των υποκριτών και των μετρίων
ενάντια σε καθετί καλό και αληθινό.

Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης