Ο έλληνας πολίτης ζητά από τους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες τα αυτονόητα

Ολοι θυμόμαστε, ότι, η ευρωπαϊκή πολιτική πορεία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησε ως υποψήφιος της αριστεράς για την προεδρεία της Κομισιόν το 2014. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, έγιναν μνημειώδεις θεαματικές κωλοτούμπες, αλοιθωρίζει προς τη σοσιαλιστική ομάδα, έχει έλθει σε πολιτική ρήξη με πρώην συνοδοιπόρους και για λόγους επικοινωνιακούς, πολιτικούς και ψηφοθηρικούς αρνείται πεισματικά να ανακοινώσει, να δώσει στίγμα των προϋποθέσεων συνεργασίας με ομάδα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Θέλει και την αριστερή ψήφο των ψηφοφόρων και τη σοσιαλιστική ομάδα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Ο λαός μας κ. Τσίπρα λέει, ότι, “δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δε χωράνε” και θα πρέπει πριν από τις εκλογές να πεις “τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη”. Η ΝΔ στηρίζει τον κ. Βέμπερ, εσείς κ. Τσίπρα με ποιον θα πορευτείτε;

Ο έλληνας πολίτης ζητά από τους υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες τα αυτονόητα, τα απολύτως απαραίτητα. Η ασφάλεια, ο φωτισμός, η ανάπλαση και δημιουργία σύγχρονων παιδικών χαρών, η καθαριότητα της πόλης και των χωριών, τα ανθρώπινα πεζοδρόμια, οι ράμπες των αναπήρων και φυσικά η ίδρυση κυνοκομείου για τ’ αδέσποτα σκυλιά που σε αγέλες ψάχνοντας για τον επιούσιο σκορπίζουν το φόβο και τον τρόμο σε μικρά παιδιά και μεγάλους. Η ανάληψη των ευθυνών, επιτέλους από τους ανευθυνοϋπεύθυνους και όχι το μπαλάκι ευθυνών να πηγαινοέρχεται ένθεν κακείθεν στους σκοτεινούς λαβυρινθώδεις ατραπούς, ώστε τελικά ο πολίτης να μην μπορεί να βρει το δίκιο του και να μην τιμωρείται ο υπεύθυνος. Αυτά περιμένουμε να δούμε στα προγράμματα των υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών και ν’ ακούσουμε στους ανούσιους πολιτικούς λόγους και όχι μεγαλεπήβολες και μεγαλόστομες επικοινωνιακές εξαγγελίες του μηδέν και του τίποτα.

Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, στη ΔΕΗ (αν δεν έχουμε άλλου είδους αυξήσεις) και στα καταναλωτικά προϊόντα των σούπερ μάρκετ, είναι ένα μέτρο που στοχεύει (επικοινωνιακά;) στη μείωση του κόστους στο καλάθι της νοικοκυρά και εν γένει των ελληνικών νοικοκυριών. Θετικότατο το μέτρο, αν και απλά γυρίσαμε στο 2015 (χάσαμε ήδη μια ολόκληρη τετραετία +), αν εν τέλει θα έχουμε αντίστοιχες μειώσεις τιμών προϊόντων στο ταμείο προς τους καταναλωτές. Οι επιχειρηματίες ισχυρίζονται ότι, όλες οι προηγούμενες αυξήσεις του ΦΠΑ έχουν απορροφηθεί από τις επιχειρήσεις χωρίς να υπάρξουν ανάλογες αυξήσεις, άρα δεν υπάρχει και νόημα στην επιβολή μειώσεων, όπως ευελπιστεί η κυβέρνηση και η κοινωνία.

Το ότι ο καφές στο χέρι έχει ΦΠΑ 13% και όταν τον πίνουμε στο κατάστημα έχει 24%, δείχνει ένα αλαλούμ σκεπτικό, γρήγορες και χωρίς κυβερνητικό προγραμματισμό, αποφάσεις εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, επικοινωνιακές συριζαϊκές ανακοινώσεις, χωρίς συγκεκριμένους στόχους και ανάλογο οικονομικό περιεχόμενο. Δεν μας έχει πείσει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση, ότι, οι προεκλογικές αποφάσεις και εξαγγελίες θα υλοποιηθούν την επόμενη των εκλογών. Πόσο μάλλον σήμερα, που όλα δείχνουν ότι οι εκλογές, όποτε και να γίνουν μέσα το 2019, είναι χαμένη υπόθεση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελούν όμως ένα αντιπολιτευτικό ατού για την επόμενη μέρα και ένα πεδίο δόξης λαμπρό για αντιπαραθέσεις με τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ.

Σε κανένα μέρος του κόσμου, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, δε γίνονται προσλήψεις και τρεις μόνο μέρες προ των εκλογών, δε δίνονται παροχές στην κοινωνία. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του Αλέξη Τσίπρα από το Ζάππειο, αποτελούν έναν αντιπερισπασμό, σε συνδυασμό με τη μετατροπή της πρότασης δυσπιστίας της ΝΔ προς τον αναπληρωτή υπουργό υγείας Παύλο Πολάκη, σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση των προθύμων και των συριζαίων και μια προσπάθεια συσπείρωσης του κομματικούμηχανισμού και του εκλογικού ,με άμεσο σκοπό τη μείωση της ψαλίδας από την προπορευόμενη Νέα Δημοκρατία. Ολα παίζονται και κινούνται στην άγρα ψήφων, αύξηση του μεριδίου του εκλογικού σώματος, θεμιτά ή αθέμιτα, με δέλεαρ και λάφυρο την εξουσία, με ότι αυτό συνεπάγεται για το προσωπικό όφελος κάποιων και όχι εν πολλοίς ή εν ολίγοις για την κοινωνία, τα νοικοκυριά και τον ελληνικό λαό. Ολος ο καβγάς (οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη) γίνονται για το πάπλωμα (διατήρηση ή επαναφορά στην εξουσία).

Αφού ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ, έστιψαν τον ελληνικό λαό όπως τα παλιά ελαιοτριβεία τον καρπό της ελιάς, απομυζόντας κάθε σταγόνα από τους μισθούς, συντάξεις, τα πενιχρά έσοδα αγροτών, κτηνοτρόφων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με αφαιμάξεις χωρίς όρια, περιορισμούς με το μακρύ χέρι της νομιμότητας μέσα από τις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας (ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΥΔΡΕΥΣΗ, ΟΓΑ, ΕΦΟΡΙΑ, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ) έρχεται σήμερα ως απο μηχανής θεός αρχαίας τραγωδίας να χαρίσει ένα εικονικό και πρόσκαιρο χάπι εντ στην κοινωνία, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους με το γνωστό μύθο του σπιτιού του χότζα, παραλαμβάνοντας το 2015 το ΦΠΑ στο 13%, τον εκτόξευσε στο 24% και σήμερα, θέλοντας να του χρωστάμε και ευγνωμοσύνη τον επαναφέρει (ως πότε;) στο ύψος του 2014 στο 13%. Το ζητούμενο είναι, αν οι αδηφάγες αγορές των αλυσίδων σούπερ μάρκετ και οι επιχειρήσεις εστίασης, θα προβούν στις ανάλογες μειώσεις των παρεχομέννω προϊόντων τους, ή σύμφωνα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δε θα γίνουν οι μειώσεις, διότι κατ’ αυτούς οι ίδιοι απορρόφησαν την αύξηση του ΦΠΑ, χωρίς ν’ αυξήσουν τα προϊόντα τους. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, είτε αλλιώτικα και πασαλιμανιώτικα, οι χαμένοι θα είναι πάντα οι καταναλωτές και κερδισμένοι οι έχοντες και κατέχοντες, επιχειρηματίες παροχής υπηρεσιών αι αγορές, μέσα από σκοτεινούς ατραπούς και ανήλεια και σκοτεινά οικονομικά σοκάκια, εκεί που χάνει το παιδί τη μάνα και η μάνα το παιδί, θα παιχτεί η τελευταία πράξη της πολιτικιής οικονομικής ταφόπετρας της κοινωνίας. Φοβού τους Δαναούς (έλληνες) και δώρα φέροντες, έλεγαν στον πέρση βασιλέα πριν από 2500 χρόνια περίπου.

Και τελικά προς δόξα και τιμή Αλέξη Τσίπρα, μετά από τριήμερες συζητήσεις στη βουλή, χωρίς να αναλωθεί ο χρόνος γγια την αιτία και την αφορμή των συζητήσεων, που ως κύριο πιάτο θα έπρεπε να ήταν το ήθος, το ύφος και η επιθετική συμπεριφορά του αν. υπουργού υγείας Παύλου Πολάκη, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι προθύμως συνεργαζόμενοι, όπως αναμένονταν έδωσαν το φιλί της ζωής, λίγο πριν το τέλος, στη συνέχιση διακυβέρνησης της χώρας για τις καρέκλες εξουσίας στο κυβερνών κόμμα. Η κλεψύδρα αδειάζει, ο λαός έχει την εξουσία στα χέρια του με την ψήφο του και όσονούπω θα στείλει το βροντερό μήνυμά του.