Ειδήσεις

5 από 238 Ἡ Ὀδύσσεια και τά πάθη τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀνατολῆς 1908-1923
Γράφει ο Πέτρος Γεωργαντζής

Αγαπητοί μου συμπατριώτες. Η 6 Απριλίου έχει καθιερωθεί, έστω ανεπίσημα, ὡς ημέρα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ των Θρακών, για τα όσα υπέστησαν οι πρόγονοί μας κατά την μακραίωνη δουλεία τους και μάλιστα κατά την περίοδο 1908 έως 1923 κ.λπ Γιά το γεγονός αυτό θα μου επιτρέψετε αντί αλλουμνημοσύνου να αναρτήσω μια παλαιότερη κάπως σύντομη ομιλία μου μέ θέμα

Ἡ Ὀδύσσεια και τά πάθη τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀνατολῆς 1908-1923

Αγαπητoi μου
Αρχικά πρέπει νά τονίσω ὅτι είναι πάρα πολύ δύσκολο, για νά μην πω αδύνατον, ἀπό την θέση της αυτάρκειας και της ηδονής, όπως λίγο-πολύ, δόξα τω θεώ, είμαστε όλοι μας σήμερα, νά μπορούμε νά καταλάβουμε και νά βιώσουμε την θέση της στέρησης των πάντων και των θανάτων του ξερριζωμού και της απώλειας της πατρίδας και γενικώ-τερα της οδύνης, πού έζησαν οι πρόγονοί μας μπροστά από 100 χρόνια.
Και ένα δεύτερο. Τό νά προσπαθήσει κάποιος νά εξιστορήσει και εκδιπλώσει στην αγάπη σας όσα δοκίμασε και υπέστη ο Ελληνισμός της Ανατ. Θράκης και Μικράς Ασίας και Πόντου κατά την δεκαπενταετία 1908-1923 είναι φύσει αδύνατον. Οχι μόνον δεν επαρκούν 15-20 λεπτά της ώρας άλλ΄ούτε ολόκληρα εικοσιτετράωρα νά μιλάει. Και πάλι δεν θα πεί σχεδόν τίποτε γιατί τά βάσανα και οι δοκιμασίες αυτών δεν είναι δυνατόν νά γραφούν και εξιστορηθούν ούτε σε ολόκληρους τόμους μάλλον βιβλιοθήκες του κόσμου. Οχριούν τα πάθη του Οδυσσέα μπροστά στα πάθη των απογόνων του. Πιο σωστα τά πάθη των προγονων μας είναι δυνατόν νά ἐκδιπλωθούν και νά συγκριθούν ὅπως ἔλεγε ένας βυζαντινός συγγραφέας «ου γράμμασι αλλά δάκρυσιν μόνον» δηλ. με δάκρυα εκα-τοντάδων χιλιάδων άνθρώπων που δεν θα ξεχύλιζαν και πλημμύ-ριζαν απλά ποτάμια αλλά θα γέμιζαν ωκεανούς. Αρα πολύ πτωχά τά όσα θα εκδιπλωθούν στη συνέχεια για νά απεικονόισουν τά εκείνων πάθη.
Θα προσπαθήσω ὅμως πετόντι καλάμῳ ὡσάν μέσα σε ένα ποτήρι λόγων νά συμπεριλάβω ολόκληρο των ώκεανό τῶν παθημάτων τῶν προγόνων μας.

Αρχικά πρέπει νά σημειώσω ὅτι δεν θα κάνω διάκριση σε Θρακιώτες, Μικρασιάτες και Ποντίους Ελληνες, γιατί ὅλοι μαζί τά αὐτά ὑπέστησαν και δεν πρέπει νά ἀδικούμε κανέναν, ούτε νά έχουμε την έντύπωση ὅτι οι μέν ἐδοκιμάσθησαν οι δε όχι. Ἡ καταστροφή ἤ πιο σωστά η γενοκτονία, γιατί η μέν λέξη καταστροφή περιορίζεται στα δεινά λεηλασίες, ισοπε-δώσεις, πυρπολήσεις κ.λπ για τά εκτός του ανθρώπου, η δε λέξη Γενοκτο-νία (ομαδικές σφαγές, εκριζώσεις, ἀπελάσεις αφανισμοί ) αναφέρεται στο ανθρώπινο δυναμικό. Οι καταστροφές λοιπόν και η γενοκτονία δεν είναι μεμονωμένα μόνον τῶν Μικρασιατῶν ἤ Ποντίων ἤ Θρακῶν ἀλλ’ ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἑλλήνων της καθ’ἡμᾶς Ἀνατολῆς. Ὅλου τοῦ ἑλληνι-σμοῦ καθ’ὅλην τήν τότε Ὀθωμανική αὐτοκρατορία. Ολοι τους δοκίμασαν το ίδιο λεπίδι και την ίδια συμπεριφορά αφανισμού των, ανεξάρτητα πού ήσαν ἐγκατεστημένοι,
Με αὐτές τις λίγες λέξεις ὡς εισαγωγή θα προσπαθήσω να ἐκδι-πλωσω στην αγάπη σας τά ὅσα μου επιτρέπει ο χρόνος.

Οἱ Ἑλληνικοί πληθυσμοί τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας μέχρι περίπου το 1908 ζοῦσαν σε κάποια ἀνεκτική κατάσταση δουλείας ἄν και δεν ἐλειπαν διώξεις και σφαγές εἴτε μεμονωμένες εἴτε ὁμαδικές μαζί π.χ. με τους Ἀρμενίους κατά τό 1905.
Ἀπό τῆς καθιερώσεως ὅμως του Συντάγματος στην Ὀθωμανική αὐτοκρατορία και την ἀνάληψη της ἐξουσίας ἀπό τους Νεότουρκους ἄρχισε ἕνας ἀπηνής και ἀνελέητος διωγμός προς πᾶν το μη μουσουλ-μανικό μέσα στην αυτοκρατορία. Το πᾶν ἔπρεπε νά ἐξισλαμισθεί και να ἐκτουρκισθεῖ προκειμένου να ὑπάρξει ἐθνοκάθαρση και αφομοίωση και η συσσωμάτωση, ὥστε νά ὑπάρχει μόνον μία φυλή ἡ τουρκική καί μία θρησκεία, τό Ἰσλάμ καί συγκεκριμένα ὁ σουνιτιμός.
Νά σημειωθεῖ ὅτι στίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰ, δημογραφικά τό πολυπλη-θέστερο ἀνθρώπινο στοιχεῖο πού ὑπῆρχε τόσο στήν Μ. Ασία ὅσο καί στήν Αν. Θράκη ἦταν τό Ἑλληνικό-χριστιανικό. Σέ πολλές περιοχές (ὅπως στήν Ἀν. Θράκη) ὑπερτεροῦσε καί αὐτοῦ τοῦ Τουρκικοῦ. Γιά τό λόγο αὐτό ἔπρεπε πάση θυσία καί χωρίς κάποια ἀναστολή νά ἐκριζωθεί ἤ ἐξαφα-νισθεῖ αὐτό τό ρωμέϊκο στοιχεῖο ἀπό ὅλη τήν αὐτοκρατορία.
Ἀπό τῆς καθιερώσεως λοιπόν τοῦ τουρκικοῦ συντάγματος οἱ Νεότουρκοι ἔθεσαν σέ ἐφαρμογή ἕνα σχέδιο, ὑποδειχθέν σ΄αὐτούς ἀπό Γερμανούς εἰδικούς, ἐξοντώσεως ἤ ἐκριζώσεως τοῦ χριστιανικοῦ (Ἑλληνι-κοῦ καί Ἀρμενικοῦ) στοιχείου.
Μέτρα που μετήλθαν ἦταν ( επί τροχάδην τα αναφέρω)
1.Κατάργηση προνομιακού καθεστώτος (δηλ. της μερικής αυτονομίας στην τοπική διοίκηση, στην εκπαίδευση και στην θρησκεία).
2. Στρατολογία των Χριστιανῶν από ηλικίας 17-48 ετών και εκτοπι-σμός για τα τάγματα ἐργασίας στα βάθη της Ανατολής.
3.Ἐξόντωση των οικογενειῶν. Κατάδίωξη των φυγοστράτων και εκτέ-λεση των συλλαμβανομένων.
4. Βίαιες επιτάξεις κινητής και ακίνητης περιουσία, ζώων , σιτηρών και λοιπων γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και βαρύτατες φορολογίες.Εμπορικός αποκλεισμός των Ελλήνων.
5. Αναγκαστικός (πιεστικός) εξισλαμισμός (μάλιστα των νέων αγοριών και κοριτσιών).
6. Ἀνεξέλεγκτες φυλακίσεις, δαρμοί, φόνοι, σφαγές.
7. Ομαδικές απελάσεις και εκτοπίσεις .
Ἔκτοτε ἐπί μία δεκαπενταετίαν ἀπεδύθησαν καί προῆλθαν στήν ἐφαρμογή αὐτοῦ τοῦ σχεδίου ἐξοντώσεως, ἀφανισμοῦ ἤ ἐκριζώσεως διά βιαίων ὁμαδικῶν μετακινήσεων καί διωγμῶν τῶν Ρωμιῶν ἀπό τήν αὐτοκρατορία.Τῆς πλήρους γενοκτονίας τῶν Ελλήνων.
Αὐτό τό δεκαπενταετές πρόγραμμα 1908-1923 θά πρέπει νά τό διαιρέσουμε σέ πέντε περιόδους.

Ἡ πρώτη περίοδος ἦταν τό διάστημα 1908 ἕως τούς βαλκανικούς πολέμους τοῦ 12-13, κατά το ὁποῖο οἱ δολοφονίες, δημεύσεις περιουσιῶν, διωγμοί, ἐκφοβισμοί καί σφαγές ἦταν θά λέγαμε μεμονωμένες. Πέντε σήμερα, δέκα αὔριο, μιά ἐδῶ καί μία ἐκεῖ. Χωρίς συστηματική καί ὁλοκληρωτική ἐφαρμογή.Παρ΄ὄλα αὐτά σύμφωνα με έκθεση του τότε μητροπολίτου Ηρακλείας κατά το 1913 στην περιοχή των Μαλγάρων –Χαριουπόλεως ἐσφάγησαν 15.000 γυναικόπαιδα. Η ἐντολή πού ἐδιναν οι επι κεφαλής στους ατάκτους Τούρκους ἦταν τρείς λέξεις «Ας, κές, βούρ» (σφάξε, κρέμασε, χτύπα).

Ἡ δεύτερη ἦταν ἀπό τῆς ἀνακαταλήψεως τῆς Ἀδριανουπόλεως (Μάρτιος 1913) ὑπό τῶν Τούρκων καί διήρκεσε μέχρι περίπου τό Νοέμβριο τοῦ 1914. Κατά τό διάστημα αὐτό οἱ δολοφονίες καί οἱ λοιπές ὁμαδικές (πιό σωστά κοινοτικές) καταπιέσεις, αὐθαιρεσίες, ἁρπαγές, λεηλασίες, καταπατήσεις, διώξεις, καί γενικά καταστροφές (ἰδία στή Θράκη) μέ τό πρόσχημα ὅτι κατά τήν κατάληψη τῆς χώρας ὑπό τῶν Βουλγάρων συνέπραξαν καί αὐτοί δηλ. οι Ελληνες της Αν. Θράκης.
Οἱ διωγμοί ἐπιτάθηκαν κατά τό διάστημα Μαρτίου-Μαϊου 1914, ὁπότε ἔλαβαν χώρα ἁθρόοι διωγμοί καί ἀπελάσεις ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ὁλοκλήρων χωριῶν καί κωμοπόλεων ἀπό τίς προαιώνιες κοιτίδες των, τῆς Θράκης καί τῆς Μ. Ασίας, μέ βίαιες καί αὐθαίρετες μετακινήσεις χιλιάδων Ἑλλήνων ἀπό τό ἐσωτερικό πρός τά παράλια τῆς Προποντίδος καί ἀπό ἐκεί πρός τήν Ἑλλάδα ἤ τήν ἀντίπερα Μ.Ασία, ὅπου τούς διασκορποῦσαν ἀνάμεσα σέ συμπαγεῖς μουσουλμανικούς πληθυσμούς γιά νά ἐξισλαμισθοῦν βίαια ἤ ἑκούσια, μέ τό πρόσχημα ὅτι κατελήφθησαν ἀπό τούς Ἕλληνες τά νησιά τοῦ βορειοανατολικού Αἰγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος, Λῆμνος κλ.π), χωρίς νά ἔχουν δικαίωμα οἱ μετακινούμενοι νά πάρουν τίποτε ἔστω ἀπό τήν κινητή τους περιουσία, παρά μόνον ὅσα μπορούσαν νά βάλουν κάτω ἀπό τή μασχάλη τους.
Κατά τήν περίοδο αὐτή εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων Θράκης καί Μ.Ασίας ξερριζώθηκαν βίαια καί ἐκδιώχθηκαν οπως οπως ἀπό τίς πανάρχαιες ἑστίες τους καί όχι μόνον ἔχασαν τίς κινητές καί ακίνητες περιουσίες τους ἀλλά ἀπελάθηκαν βίαια ὑπό τήν ἀπειλή ὅπλων, θανάτου ἤ σφαγῆς ἤ ατιμώσεως ἀνδρῶν καί γυναικῶν, κυριολεκτικά γυμνοί, ρακένδυτοι, ἀνυπόδητοι, πεινασμένοι, διψασμένοι, χωρίς νά τούς επιτρέ-πεται νά πάρουν οὔτε ἕνα ἐσώρουχο καί στό δρόμο, μέσα στο λιοπύρι ἤ τήη βροχή ἤ τό κρύο ὁδοιπορῶντας μέ τά πόδια βίαια ἐξαναγκάζονταν νά βγάζουν καί αυτά τά ἐσώρουχά τους γιά νά ελεγχθούν ἐάν μεταφέρουν κρυμμένα χρήματα, τά ὁποῖα τά κατασχούσαν μέ ποικίλες δικαιολογίες καί ἀπειλές. Ταυτόχρονα μετέφεραν καί ἐγκαθιστούσαν στά σπίτια τῶν Ἑλλήνων στίς πόλεις καί τά χωριά τῶν εκδιωκομένων Ἑλλήνων, πρόσφυ-γες μουσουλμάνους ἀπό τή Βουλγαρία, τή Σερβία, τή Βοσνία καί τήν Ερζεγοβίνη, ὥστε νά ἐπέλθη πλήρης ἐθνική δημογραφική ἀλλοίωση κατά κύριο λόγο τῆς Θράκης. Τότε ἐκκενώθηκαν οἱ κωμοπόλεις τῶν 40 Εκκλησιών Σκεπαστός, Σοφίδες, Σαμάκοβο, Σκοπός, Αγ. Στέφανος, Στράντζα κ.λπ. (ἄν ὑπάρχει χρόνος θά σᾶς διαβάσω μερικά ἀποσπά-σματα ἀπό ἡμερολόγια-ἐνθυμήματα τῶν ἰδίων τῶν κατοίκων τῶν ἐν λόγω κωμοπόλεων).
Πόσοι ἦσαν αὐτοί οἱ ἐκπατρισθέντες κατά τήν ἄνοιξη τοῦ 1914 ; Ἀκοῦστε νά συνειδητοποιήσετε. Σύμφωνα μέ ἕνα πίνακα πού δημοσιεύ-θηκε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο οἱ εκτοπισθέντες Ἕλληνες από τή Μ. Ασία καί τή Θράκη συνολικά ἀνῆλθαν στόν ἀριθμό τῶν 727.286 ἀτόμων. Ἀπό αὐτούς οἱ Θρακιῶτες ἦσαν 220.850 (ἀπό τίς περιοχές τῆς Ἀδριανουπόλεως, 40 Ἐκκλησιῶν, Καλλιπόλεως, Προποντίδας, Ἡρακλείας, Σωζοπόλεως κ.λπ.) Ἄν ὑπάρχει χρόνος θά ἀναφερθοῦν ἀναλυτικώτερα στοιχεῖα.
Ἡ Τρίτη περίοδος διωγμῶν τῶν Ἑλλήνων ἄρχισε ἀπό τό Νοέμβριο τοῦ 1914, ὅταν εἰσῆλθε ἡ Τουρκία στόν α΄παγκόσμιο πόλεμο στό πλευρό τῆς Γερμανίας καί διήρκεσε μέχρι τό Νοέμβριο τοῦ 1918. δηλ. γιά 4 ὁλόκληρα χρόνια, ὁπότε ἀναγκάσθηκε νά συνθηκολογήσει, ἡττηθεῖσα.
Κατά τήν περίοδο αὐτή παρατηρήθηκαν θηριωδίες καί ἀπροκά-λυπτες σφαγές τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν στό πνεῦμα τῆς ἀντεκδι-κήσεως καί ἐθνοκάθαρσης. Ἄπειρες σφαγές, δηώσεις, πυρπολήσεις ὁλοκλήρων πόλεων καί χωριῶν, βίαιες στρατολογήσεις τῶν χριστιανῶν καί ἀποστολή στά τάγματα ἐργασίας, ὅπου ἀπέθνησκαν ἀπό υπερκό-πωση, πεῖνα, ἀσθένειες, λοιμώξεις ἀλλά καί τίς καιρικές συνθῆκες εἴτε καύσωνος στή Βαγδάτη εἴτε κρύο στόν Καύκασο. Ταυτόχρονα συλλαμβά-νονταν οἱ φυγόστρατοι Ἕλληνες, πού τήν ἐποχή ἐκείνη, όπως προλέχθηκε ὑποχρεοῦνταν σέ στράτευση ἀπό ἡλικίας 17 ἐτῶν μέχρι 48 καί συνήθως εφονεύοντο ἐπί τόπου. Ταυτοχρονως διενεργοῦνταν βίαιες μετακινήσεις χιλιάδων ὁμογενῶν σάν πρόβατα πρός σφαγή πρός τά βάθη τῆς Ἀνατο-λίας, ὅπου μέσα σέ δάση, χαράδρες ἤ ἐρήμους ἐσφαγιάζοντο κατά χιλιάδες ἤ ἀφήνονταν νά πεθάνουν ἀπό τίς καιρικές συνθῆκες καί τήν πεῖνα ἤ δίψα.
Η «Μαύρη βίβλος διωγμῶν και μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνι-σμοῦ (1914-1918)», πού εκδόθηκε το 1919 ἀπό το Οἰκουμ. Πατριαρχείο στην Κπολη με βάση τις αναφορές των κατά τόπους Ελληνορθοδόξων μητρο-πολιτῶν, δίνει το μέγεθος τῆς τραγωδίας και των διώξεων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.

Ἡ τέταρτη περίοδος ἄρχισε ἀπό τον Ἰανουάριο τόῦ 1919 με το κίνημα τόῦ Κεμάλ στη Μ. Ἀσία και τόῦ Τζαφέρ στην Ἀν. Θράκη, ὁπότε οἱ διωγμοί κατέστησαν ἀκόμη πλέον θηριώδεις και ἐξοντωτικοί. Τώρα Ἕλληνες και Ἀρμένιοι δεν σφάζονταν ἤ φονεύονταν ἁπλῶς ἀλλά ὁδηγοῦνταν σε ἀπροκάλυπτα και πρωτοφανῆ στην παγκόσμιο ἱστορία φοβερά μαρτύρια και βασανιστήρια. Προκειμένου να δημιουργηθεῖ τουρκικό κράτος δεν ὀρρωδοῦσαν οὔτε δίσταζαν να μετέλθουν κάθε μέτρο ἐξοντώσεως ταῶν Ἑλλήνων και Ἀρμενίων σε Θράκη και Μ. Ἀσία. Πυρπόλησαν πόλεις και χωριά, βασάνισαν, ἀκρωτηρίασαν, ἔσφαξαν, ἔθαψαν ζωντανούς ἄνδρες γυναῖκες και παιδιά. Για τους γέρους και τις γριές δεν γίνεται κἄν λόγος. Κανένα ἔλεος και καμιά χάρη. Γενικά μετέβαλαν σέ ἄπειρα νεκροταφεῖα ὅλη τήν μέχρι τότε ἀκμάζουσα Ἀνατολή. Μόνον στις μεγάλες πόλεις, ὅπου ὑπῆρχαν ἀντιπρόσωποι ξένων δυνάμεων ἦσαν λίγο πιό προσεκτικοί καί πιό φειδωλοί στίς ἑκατόμβες τῶν θηριωδιῶν τους.
Ἡ Πέμπτη και τελευταία διωκτική περίοδος ἄρχισε με την προδοσία τῶν μεγάλων δυνάμεων στην μέχρι τότε σύμμαχό της Ἑλλάδα και συγκεκριμένα της Γαλλίας και Ἰταλίας, ἐνῶ και ἠ κομμουνιστική Ρωσία ἐφοδίαζε ἤδη αφειδῶς τις στρατιωτικές δυνάμεις τόῦ Κεμάλ, την ἄνοιξη τόῦ 1922, για νά αποκορυφωθεῖ με την ὀπισθοχώρηση τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων και την κατάρρευσή τόῦ μετώπου στο Σαγγάριο κατά τον Αὔγουστο τόῦ ἴδιου ἔτους. Τότε ἄρχισε ἡ ἄτακτη φυγή τῶν ἑλλήνων στρατιωτών με το περίφημο «οἴκαδε», δηλ. ἐπιστροφή στην πατρίδα. Συνέπεια αὐτῆς τῆς ἄλογης, ἄτακτης και πανικόβλητης φυγῆς των ελληνικῶν στρατευμάτων από την Μ. Ἀσία ἦταν νά αναθαρρήσουν οι Τόῦρκοι (τακτικός καί ἄτακτος στρατός, οἱ περίφημοι τσέτες καί νά ἀρχίσει ἡ ἀντίστροφή φορά στά γεγονότα τῆς Μ. Ἀσίας, μέ σφαγές, πυρπολήσεις, αἰχμαλωσίες καί λεηλασίες κάθε τι ελληνικοῦ καί μέ ἀπόκορύφωμα τήν εἴσοδο, πυρπόληση καί καταστροφή τῆς Σμύρνης στίς 27 Αὐγούστου 1922. Τό τί συνέβη εκεῖ ἐκείνη τήν περίοδο ἀσφαλῶς θά μᾶς τό δείξει τό ντοκιμαντέρ καί γι’αὐτό δέν ἐπεκτείνομαι. Ἀλλ’ἑνός κακοῦ ἐλθόντος μύρια ἕπονται. Δυστυχῶς οὔτε καί τήν Ἀν. Θράκη μπορέσαμε νά κρατήσουμε καί στίς 28 Σεπτεμβρίου 1922 μέ μιά ἐπαίσχυντη συνθήκη, στα Μουδανιά, ὅπου καθοριστικό σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος ἔπαιξαν και πάλι οἱ δῆθεν σύμμαχοί μας, και μάλιστα ερήμην της Ελλαδος, ὑπογράφηκε ἡ ἐκκένωση τῆς Ἀν. Θράκης ἀπό τα ἑλληνικά στρατεύματα κατοχῆς, ὅπου εἶχαν εἰσέλθει κατά τον Ἰούλιο τόῦ 1920 νικηφόρα κατά τῶν Τούρκων, και ἡ μεταστάθμευσή τους δυτικά τόῦ Ἕβρου. Θρήνος και κλαυθμος πολύς σ΄ολόκληρη τη Αν. Θράκη για το ακούσιο και αναιτιολόγητο ξερρίζωμα των Ελλήνων πού είχαν απομείνει στις προαιώνιες κοιτίδες τους, και νά εξαναγκασθούν νά περάσουν δυτικά του Εβρου,για νά ὁλοκληρωθεῖ τό δράμα, μετά ἀπό πολύμηνες ὀδυνηρές διαπραγματεύσεις, με την πολυεπώδυνη συνθήκη τῆς Λωζάνης στις 24 Ἰουλίου 1923, ὁπότε συμφωνήθηκε ἡ πλήρης ἀνταλλαγή τῶν χριστιαικῶν πληθυσμῶν τῆς Μ. Ἀσίας και τῆς Θράκης με το ἀντίστοιχο μουσουλμανικό τῆς Μακεδονίας. Τότε ξερριζώθηκε και ὁ τελευταῖος Ἕλληνας χριστιανός ἀπό τη Μ.Ἀσία και την Ἀν. Θράκη ἐκτός ἀπό τήν περιφέρεια τῆς Κπόλεως μέ τα νησιά Ἴμβρο και Τένεδο.
Αὐτό εἶναι με λίγα λιτά λόγια το δράμα τόῦ ἐλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς σε πέντε πράξεις, για το ὁποῖο κλαίει κάθε ψυχή Ἕλληνος και ὀνειρεύεται και πιστεύει ὅτι κάποτε ἡ Ἀγγελική ὑπόσχεση προς την Παναγιά μας πρέπει νά ὑλοποιηθεῖ !
«Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μη πολύ δακρυζεις
Πάλι με χρόνους και καιρούς πάλι δικά μας θάναι.»
Μέχρι τότε ὑπομονή και ἐπιμονή με ἀνίκητη καί ἄσβεστη ἐλπίδα γιατί όπως λέγει και ὁ ποιητής,
«Μη φοβηθείς αὐτον πού στήριξε στην πίστη ἐπάνω την ελπίδα
«τον εἶδα στη ζωή να μάχεται, μά πάντα ανίκητο τόν εἶδα»
Και ο Ελληνισμός παρά τα κοάσματα μερικών εχει και πίστη και ελπίδα ότι ο αγγελικός λόγος κάποτε θα πραγματοποιηθεί.
Και κάτι ἀκόμη και με αὐτό νά τελειώσω
«Ἡ ψυχή τῶν Ἑλλήνων δεν χάνεται στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνειΣτη ζωή ξαναφαίνεται και λαούς ἀνασταίνει».
Αἰωνία ἡ μνήμη ὅλων ὅσοι ἐδωσαν τη ζωή τους μηδέν ἀπό τόῦ χρέους μη κινοῦντες.
«Εθνομάρτυρες γενναῖοι, αδελφοί ἀναπαυθῆτε
ὡς ο Διάκος ὑπέρ Πάτρις γλυκύν ὕπνον κοιμηθῆτε
τα φρικτά μαρτύριά σας, ποιος μπορεί νά περιγράψη
και στην ἀδικη σφαγή σας ποιος κρατιέται νά μην κλάψη;
Χαίρετε ψυχαί μαρτύρων, είς τήν μνήμην σας δακρύζω
Και της δόξης σας τό κλέος μετά φθόνου ατενίζω
Γῆ ἁγία σας ἐδέχθη, με το αἷμα σας ἐβάφη,
Και σαν Θρᾶκας σας σκεπάζω εἰς τα θρακικά ἐδάφη!»

ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΗΣ

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button