“Μπορεί το Τσεσμέ, να μην ποντίζει καλώδια, όμως καταποντίζει σίγουρα, τα δώδεκα μίλια”
“Το άδειο ποτήρι της πολιτικής, με αφορμή τα περί του Τσεσμέ”
Γράφει ο Πασχάλης Χριστοδούλου
Θα μπορούσα να πω ότι η στάση της Ελλάδας απέναντι στο Τουρκικό ωκεανογραφικό είναι ένα είδος: “Ορίστε περάστε”, όμως δεν το λέω. Εκείνο που λέω είναι: “Ανάθεμα στα έξη μίλια”. Σε αυτή την εν ροή μειοδοσία των αλλεπάλληλων Κυβερνήσεων, από εικοσιπενταετίας και πλέον.
Το πλήθος των ανοησιών που ακούστηκε αυτές τις ημέρες ως προς την ερμηνεία της Τουρκικής αυτής πρόκλησης, δεν είναι μικρό.
Άλλος το απέδωσε στη ζήλια της Τουρκίας για τη φιλία της Ελλάδας με τον Αραβικό κόσμο και το Ισραήλ. Άλλος πάλι επονόμασε την περιοδεία του Τσεσμέ, ως μια ήπια κίνηση, σε σχέση με τα σεισμογραφικά, και άλλος ανακάλυψε την αυστηρότητα στο ενδεχόμενο βύθισης σκαφών που θα συνοδεύουν το ωκεανογραφικό.
Η δική μου γνώμη ως προς τα της βύθισης, έχει να κάνει με το: “Βυθίσατε τις διερευνητικές”, όπως γράφει ο φίλος μου ο Χρήστος ο Κηπουρός.
Όπως και με το γεγονός ότι η Τουρκία με τη νέα αυτή πρόκληση, παρεμβαίνει στο πεδίο του περιορισμού, εν τοις πράγμασιν, των Ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, στα έξη μίλια.
Μπορεί το Τσεσμέ να μην ποντίζει καλώδια, αλλά καταποντίζει το κατά τα άλλα διακηρυχθέν δικαίωμα από την Ελληνική Βουλή, ακόμη από το 1995, για την υπεσχημένη έκτοτε, όμως μηδέποτε πραγματοποιηθείσα, επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια.
Τον περιορισμό των χωρικών μας υδάτων στα έξη μίλια η Τουρκία δεν την επιχειρεί βέβαια για πρώτη φορά.
Οι χάρτες που κυκλοφόρησε, πέραν εκείνου με τη λεγόμενη γαλάζια πατρίδα, και τα περί του Τουρκολιβυκού μνημονίου, προσδιόριζαν την άσκηση ερευνών για υδρογονάνθρακες στα έξη μίλια και από τις πέντε Ελληνίδες νήσους, μεταξύ Αιγαίου, Νότιου Κρητικού πελάγους και Ανατολικής Μεσογείου. Από τη Μεγίστη- Καστελόριζο και τη Ρόδο, έως την Κάρπαθο, την Κάσο και την Κρήτη.
Αυτό λοιπόν εφαρμόζει με το Τσεσμέ, και στην καρδιά του Αιγαίου. Από τη Λήμνο και την Αλόννησο έως τον Άη Στράτη και τη Σκύρο. {Βλέπετε χάρτη Α΄,}. Και αύριο και σε άλλα νησιά.
Πρόκειται για τη νέα φάση του “casus belli”. Είναι το Λατινικό “Occasione data”, Ελληνιστί: “Ευκαιρίας δοθείσης” για να μη πω και το “πάσα προσφορά δεκτή”. Στην εκχώρηση δηλαδή θεμελιωδών Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, στην Τουρκία.
Καλά θα κάνουν οι φλύαροι τηλεοπτικοί διάλογοι να σταματήσουν τις γελοιότητες με το πως βλέπει κανείς τα πράγματα. Αν δηλαδή βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Όταν, όπως φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, πρόκειται για ένα ποτήρι εντελώς άδειο. Σαν τους πολιτικούς εγκέφαλους της Πρωτεύουσας. Εννοείται, όλου του φάσματος.
Στο νέο αυτό κείμενο δεν πρόκειται να καταθέσω κάποια νέα πρόταση. Υπάρχουν άλλωστε στο χθεσινό γραπτό: “Κανόνες εμπλοκής και ζώνες αποκλεισμού του Τσεσμέ”.
Απλά ας επιτραπεί να προσθέσω ότι για να υπάρξει νερό στο ποτήρι που έλεγα, αυτό θα συμβεί μόνο όταν η χώρα μπει ξανά στον αστερισμό της Δημοκρατίας. Επί του προκειμένου, στην Τέταρτη Δημοκρατία. Γιατί η Τρίτη, η λεγόμενη μεταπολιτευτική, όχι μόνο έφαγε τα ψωμιά της, αλλά και όλες τις ιδέες που θα μπορούσαν να γεμίσουν το ποτήρι της, κατά τον Δημόκριτο, πιο σπουδαίας τέχνης. Της Πολιτικής.
Χάρτης Α΄, πηγή: militaire.gr
