ΜΠΑΜΠΑ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ‘ΓΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΥΑΛΩΤΟΣ!
Τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παρατηρείται ένα επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, που ροκανίζει τα θεμέλια των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι το φαινόμενο της ενσυνείδητης προσπάθειας πολλών ανθρώπων, να θέλουν να ανήκουν στους φτωχούς, στους άπορους, στους «Ευάλωτους» όπως τους αποκαλεί η Κυβέρνηση. Θέλουν δηλαδή ενσυνείδητα να ενταχθούν σε μια μεγάλη πλέον κοινωνική ομάδα.
Τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παρατηρείται ένα επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο, που ροκανίζει τα θεμέλια των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι το φαινόμενο της ενσυνείδητης προσπάθειας πολλών ανθρώπων, να θέλουν να ανήκουν στους φτωχούς, στους άπορους, στους «Ευάλωτους» όπως τους αποκαλεί η Κυβέρνηση. Θέλουν δηλαδή ενσυνείδητα να ενταχθούν σε μια μεγάλη πλέον κοινωνική ομάδα.
Μια κοινωνική ομάδα, που κάποιος συνήθως παλιότερα, έπεφτε χωρίς τη θέλησή του και μάλιστα ντρεπόταν γι αυτό. Δεν ήθελε να μαθευτεί. Κάποιος που έπεφτε έξω στις δουλειές του. Κάποιος που δεν είχε τις δυνατότητες παραγωγής εισοδήματος, παρά την όποια φιλότιμη προσπάθειά του. Κάποιος που έπεφτε εκεί, στην ομάδα των ανέργων, των φτωχών, των ευάλωτων κατά πως λέγεται σήμερα, γιατί έχασε τη δουλειά του, γιατί έκλεισε το εργοστάσιο ή η επιχείρηση που δούλευε.
Έπεφτε δηλαδή σε μια ομάδα στην οποία κανείς δεν ήθελε να ανήκει. Να φτάσει δηλαδή να μην μπορεί να ζήσει την οικογένειά του. Ήταν προσβολή για έναν υπεύθυνο, νοικοκύρη, αξιοπρεπή πχ. αγρότη να μην μπορεί να ζήσει την οικογένειά του και να ζητά την βοήθεια του Κράτους. Δηλαδή την βοήθεια της υπόλοιπης κοινωνίας, για να ζήσει τα παιδιά του. Εκτός και αν ήταν πράγματι σακάτης ή άρρωστος.
Όσοι δε συνάνθρωποί μας έπεφταν στην δυστυχή αυτή κοινωνική κατηγορία, έκαναν το παν για να ξεφύγουν. Να καταφέρουν να ξανά οργώσουν τα χωράφια τους, να ξαναπιάσουν δουλειά, ώστε με αξιοπρέπεια να βιοπορίζονται. Δυστυχώς τα τελευταία πολλά χρόνια, με την εγκληματική πολιτική των πολιτικών μας ηγετών, το φαινόμενο πολλοί συνάνθρωποί μας να πέφτουν στην κατηγορία αυτή αυξήθηκε και παρ’ όλο ότι όλοι οι συνάνθρωποί μας πάσχιζαν να ξεφύγουν ακόμη τότε από την φτώχεια και τη μιζέρια.
Αντί όμως οι πολιτικοί μας ηγέτες να τους βοηθήσουν να ξεφύγουν, να δημιουργήσουν πάλι δουλειές, ανάπτυξη, κλπ. Αντί να τους βοηθήσουν ώστε με αξιοπρέπεια να βιοπορίζονται με τη δουλειά τους, χωρίς να έχουν την ανάγκη του φιλεύσπλαχνου πολιτικάντη. Σκέφτηκαν παμπόνηρα εν ονόματι της δήθεν κοινωνικής πολιτικής, της ανακατανομής δήθεν του πλούτου, να τους επιδοτούν. Δηλαδή αφού δεν τα καταφέρνεις άμοιρε, δύσμοιρε φτωχέ, άνεργε, που εγώ με τις εγκληματικές μου πολιτικές σε έριξα εκεί, σε ανταμείβω με επιδόματα για να ζεις και να «περνάς καλά», χωρίς να δουλεύεις, χωρίς να προσπαθείς, χωρίς να αγχώνεσαι!
Εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε. Εσύ απλώς θα απλώνεις το φτωχό σου χέρι, και εγώ ο πολιτικός, ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος θα σου το γεμίζω. Μη σε νοιάζει λοιπόν. Απλά για να σου δίνω αυτόν τον άρτον τον επιούσιον, εσύ επίσης απλά, θα ψηφίζεις εμένα τον σοσιαλιστή, τον κομμουνιστή, τον δεξιό, τον πολιτικό που πασχίζει για τους φτωχούς!!
Έτσι φτάσαμε να εκπαιδεύσουμε και να εθίσουμε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που τείνει να γίνει πλειοψηφία. Ένα κομμάτι της κοινωνίας, που πλέον δεν θέλει να βρει μόνιμη δουλειά, μια δουλειά που να φαίνεται στην εφορία. Προτιμά να είναι μονίμως γραμμένος στα τεφτέρια της ανεργίας και του ΚΕΑ!
Ένα κομμάτι συνανθρώπων μας, που αφού έχασε όχι κατ’ αρχάς με ευθύνη του, την δυνατότητα να βιοπορίζεται, και στη συνέχεια κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Εθισμένο πλέον στην αναξιοπρέπεια, θέλει να ζει στην εγγεγραμμένη ανεργία, στην κακομοιριά, στην φτώχεια. Αρκεί να την περνά με τα επιδόματα. Όχι μεν πολύ καλά, πάντως με τεμπελιά, με μηδέν άγχος, με μηδέν προσπάθεια.
Τελικά δηλαδή με την δήθεν κοινωνική πολιτική εκπαιδεύσαμε και εθίσαμε μια κοινωνική ομάδα συνανθρώπων μας, που ζουν σε βάρος αυτών που ακόμα πασχίζουν, στην αξιοπρεπή προσπάθεια βιοπορισμού, έστω και με 400-500Ευρώ μηνιάτικο. Μέχρι που και αυτοί κάποια στιγμή θα τα παρατήσουν αγανακτισμένοι από την υπερφορολόγηση και θα φωνάξουν αγανακτισμένοι «Θέλω και εγώ να γίνω ευάλωτος!».
Δηλαδή θέλω να μην αγχώνομαι, να μην δουλεύω με ένσημα, για να μπω στην χορεία των ευάλωτων. Να παίρνω και εγώ το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης (ΚΕΑ), την επιδότηση ενοικίου, το χάρισμα του δανείου μου, δωρεάν ρεύμα, νερό, να έχω μηδέν άμεσους φόρους, να παίρνω κοινωνικό μέρισμα και άλλα και άλλα. Να παίρνω δηλαδή συνολικά ενδεχομένως 7-8 και 10χιλιάδες Ευρώ το χρόνο, από το «φιλεύσπλαχνο Κράτος». Δηλαδή από το καλό το πολιτικό κόμμα, που είναι υπέρ της κοινωνικής αλληλεγγύης, που κάνει λέει αναδιανομή του πλούτου, που παίρνει από τους κακούς πλούσιους και τα δίνει στους ευάλωτους.
Το φαινόμενο λοιπόν αυτό, που παρατηρείται σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τελευταία παίρνει ένα κινηματικό χαρακτήρα. Σε λίγο όλοι θα θέλουμε να γραφτούμε στην «Κοινωνική Ομάδα των Ευάλωτων».
Εμείς δυστυχώς μια έκκληση μπορούμε να κάνουμε, ένα σάλπισμα για την έγερση των συνειδήσεων όλης της ελληνικής κοινωνίας. Συνέλληνες γρηγορείτε γιατί αυτοί οι κοπρίτες πλην φιλεύσπλαχνοι πολιτικοί μας, θα μας φτωχοποιήσουν για να αισθανθούμε ευτυχείς, μόλις μας εντάξουν στην προνομιούχα χορεία των ευάλωτων!!
Για τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης
Μεταξά Βέτα , Ιδιωτικός Υπάλληλος
Ισκρα Ραντεβα , , Ιδιωτικός Υπάλληλος
Εάν συμφωνείτε με τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης ενώστε τη φωνή σας μαζί μας και ενταχθείτε σε κάποια Ομάδα Δράσης για να αγωνιστούμε μαζί για την λύση των προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία.
Επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail:okd2010@hotmail.com ή στο facebook: Ομάδες Κοινωνικής Δράσης (Omades Kinonikis Drasis).
Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Περιμένουμε τις ιδέες και τις απόψεις σας. Ευχαριστούμε.
