Η Λησμονιά, το Μεγάλο Προσόν της Πόλης των Καριόκας
Κι όμως τελικά,
έχει ανατείλει η εποχή της επικλινής πολυτέλειας,
της πιο ποθητής και σπάνιας απόλαυσης.
Απαισιόδοξος ρεαλισμός που αγγίζει την παραίτηση.
Ένα χαμερπές δούναι και λαβείν,
σε απόλυτη οικειότητα με την αναστολή και την απραξία.
Παθητική αναδίπλωση στις πληγές Της,
και ανακύκλωση των τυχάρπαστων,
στη πλούσια υποτροπική φύση που προικίζει
την δημιουργική παρακμή της κουλτούρας στον τόπο των μύθων.
Συντηρητισμός και συμφέρον,
εκεί όπου η αλήθεια συντρίβεται κάτω από το εύπεπτο ψέμα
και το λαϊκισμό.
Κι όμως τελικά,
έχει ανατείλει η εποχή της επικλινής πολυτέλειας,
της πιο ποθητής και σπάνιας απόλαυσης.
Απαισιόδοξος ρεαλισμός που αγγίζει την παραίτηση.
Ένα χαμερπές δούναι και λαβείν,
σε απόλυτη οικειότητα με την αναστολή και την απραξία.
Παθητική αναδίπλωση στις πληγές Της,
και ανακύκλωση των τυχάρπαστων,
στη πλούσια υποτροπική φύση που προικίζει
την δημιουργική παρακμή της κουλτούρας στον τόπο των μύθων.
Συντηρητισμός και συμφέρον,
εκεί όπου η αλήθεια συντρίβεται κάτω από το εύπεπτο ψέμα
και το λαϊκισμό.
Υποκριτική οδύνη με Επιλεκτική ευαισθησία,
για σχέδια που καταστρώθηκαν πάνω σε λαδωμένα τραπεζομάντηλα.
Στην συνταγή της κωμικής καθημερινότητας
της Πόλης των Καριόκας,
εκεί στα σύνορα του τραγικού και του γελοίου,
προβλέπεται πάντα και μία φαιδρότερη στιγμή ανάσας,
από τους καλλωπιστές που περιποιούνται την ωραιοπαθή φύση
των ευνούχων του χαρεμιού,
για να εκπλήξουν τα πλήθη.
Καθημερινός ο βιασμός του Πλατάνου της καρδιάς μας,
από τους μαστόρους του αυτοσχεδιασμού,
με τα κύματα της δομικής αγανάκτησης και κριτικής αμφιβολίας,
εν πλήρει συγχύσει.
Παραλυτική ασυναρτησία,
διαποτισμένη από στοιχεία φοβικής νοοτροπίας
στο ταξίδι της βολικής φαντασίωσης.
Τώρα ,
που τα ποτάμια της Πόλης υπέρ-αλιεύονται
και το κυνήγι δίνει και παίρνει,
ο εποικισμός αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο ,
στο εκτυλισσόμενο δράμα του αχαρτογράφητου αστικού τοπίου της.
Η ακραίας οξύτητα ακατανόητη γλώσσα και τα βίαια ίχνη τους,
γίνονται συνεχώς ρωγμές που διαπνέουν τις εποχές
πάνω στο σώμα της νήσου της «Θέωσής τους».
Οργασμός ευφυών απόψεων και ο πάγκος
πάντα γεμάτος από αναπληρωματικά πανταλόνια.
Μοναδικό φόβητρό τους,
η τίμια εμμονή τινών,
στην ελευθερία και αξιοπρέπεια της Πόλης.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
