ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

Γράφει  ο Αντιστράτηγος ε.α.

Παναγιώτης Χόχολης

 

Η ολέθρια και τραγική Μικρασιατική Καταστροφή την οποία έζησαν με τρόμο, με απόγνωση, με ατιμώσεις, με εξανδραποδισμούς, με ποταμούς αίματος, με κραυγές και οιμωγές οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας τότε το 1922, ήταν εκτός των τειχών της τότε Ελληνικής Επικράτειας.

Γράφει  ο Αντιστράτηγος ε.α.

Παναγιώτης Χόχολης

 

Η ολέθρια και τραγική Μικρασιατική Καταστροφή την οποία έζησαν με τρόμο, με απόγνωση, με ατιμώσεις, με εξανδραποδισμούς, με ποταμούς αίματος, με κραυγές και οιμωγές οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας τότε το 1922, ήταν εκτός των τειχών της τότε Ελληνικής Επικράτειας. Σκηνή του δράματος ήταν η Μικρά Ασία, ο Πόντος και η Ανατολική Θράκη και κύριοι κορυφαίοι πρωταγωνιστές οι συμπαγείς Ελληνικοί Πληθυσμοί τους.

ΣΗΜΕΡΑ, μετά τα ευχολόγια “για επανίδρυση του Κράτους”, “τα λεφτά υπάρχουν”, την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, με κορυφαία ατιμωτική πράξη στον ευαίσθητο τομέα της Εθνικής μας Αμυνας, τα μνημόνια, που τόσα δεινά μας έφεραν, ο περήφανος Ελληνικός Λαός, ανυπόληπτα αντιμετωπιζόμενος από φίλους (αν υπάρχουν) και εχθρούς, έχει γίνει περίγελος του κόσμου και οδεύει, με θλίψη και οδύνη, σε ένα ανηφορικό δρόμο χωρίς επιστροφή, σ’ ένα Γολγοθά και σε μια Σταύρωση χωρίς Ανάσταση.

Αυτή την τραγωδία που ζει σήμερα ο Ελληνικός Λαός, από τις τόσες πολλές που του έχει επιφυλάξει η μοίρα, εξαιτίας των διαχρονικά ανίκανων και διεφθαρμένων ηγετών του, τον οδηγεί σε μια προδιαγραφόμενη και προ των πυλών “ΝΕΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ”, που τώρα δε διαδραματίζεται εκτός των ΤΕΙΧΩΝ, όπως το 1922, αλλά εντός ολόκληρης της Ελληνικής Επικράτειας και που πλήττει καίρια το σύνολο του μαρτυρικού Ελληνικού Λαού.

Προκειμένου να αποφύγουμε τον επερχόμενο όλεθρο και προκειμένου επιτέλους να αφυπνίσουμε με κάθε τρόπο, τόσο τους Ελληνες πολίτες, όσο κατά κύριο λόγο, τους κομματάρχες του και να τους φέρουμε προ των ευθυνών τους, ανατρέχουμε σε δραματικά και εφιαλτικά γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα βρέθηκε στη δύνη του εθνικού διχασμού (Μήπως σήμερα προ των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012 δε ζούμε ένα πάλι εθνικό διχασμό με μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς;).

Αν τότε επικρατούσαν οι Κωνσταντικοί (οι περί του Βασιλιά Κωνσταντίνου), η Ελλάδα που αμαχητί είχε παραχωρήσει στους Γερμανοβουλγάρους την Ανατολική Μακεδονία (14/27 Μαϊου 1916), θα έχανε και τη Θεσσαλονίκη και ένα μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Μακεδονίας.

Επικράτησαν οι Βενιζελικοί, οι οποίοι τάχτηκαν με τις δυνάμεις των συμμάχων (Αγγλοι, Γάλλοι κλπ) και συμμετείχαν στρατιωτικά στις νικηφόρες κατά των Γερμανοβουλγάρων πολεμικές επιχειρήσεις (Διάσπαση Μακεδονικού Μετώπου, Κατάληψη Σκοπίων, Μάχη Δοϊράνης κλπ).

Η συμβολή της Ελλάδος αναγνωρίστηκε από τους συμμάχους και με τις Συνθήκες Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) και των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) επιδικάστηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θράκη μέχρι θυρών Κωνσταντινουπόλεως και τα νησιά Ιμβρος, Τένεδος, ενώ παράλληλα παραχωρήθηκαν κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή της Σμύρνης στη Μικρά Ασία.

Στις 2 Μαϊου 1919 ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη. Μετά την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών προβάλλει, σαν σκιά θανάτου ο πολιτικός εφιάλτης.

Η αντιπολίτευση πίεζε τον Βενιζέλο για εκλογές (αυτές οι εκλογές τότε μας φάγανε το κεφάλι, ευχόμαστε οι εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 να μην είναι κάτι από τα ίδια), αφού ισχυριζόταν ότι, ο πόλεμος τελείωσε. Ο ισχυρισμός αυτός ήταν μια σοφιστεία (πόσες σοφιστείες σήμερα σερβίρονται στον Ελληνικό λαό;). Με απατηλά συνθήματα η αντιπολίτευση (θα φέρουμε τα παιδιά σας από το μέτωπο, “Οίκαδε” του Βλάχου της Καθημερινής, σκληρή και άγρια προπαγάνδα από τους Κομμουνιστές κλπ) κέρδισε τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν, προ του αδιέξοδου που βρέθηκαν, όχι μόνο δεν τήρησαν, ως εκ των πραγμάτων, τις προεκλογικές υποσχέσεις τους (είναι η αιώνια κατάρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις να εξαπατούν τον Ελληνικό Λαό), αλλά αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν την πολιτική του προκατόχου τους Βενιζέλου.

Το νέο πολιτικό αντιβενιζελικό κατεστημένο μέσα σε κλίμα σύγχυσης και άγνοιας και παράλληλα μπλοφάροντας ότι θα τύχει της βοήθειας των συμμάχων, αποφάσισε με δημοψήφισμα να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο, ο οποίος ήταν το “κόκκινο πανί” για τη συμμαχική παράταξη (τώρα το κόκκινο πανί είναι το μνημόνιο).

Οι σύμμαχοι δεν μπλόφαραν όμως (πολλή μπλόφα κυκλοφορεί τώρα τελευταία προ των επικείμενων εκλογών, η ιστορία επαναλαμβάνεται) και η Ελλάδα εγκαταλείφθηκε μόνη της, χωρίς καμιά βοήθεια και όχι με φιλικές διαθέσεις, αλλά με φιλοτουρκικές και εχθρικές διαθέσεις των πρώην συμμάχων της.

Προ της σκληρής πραγματικότητας που βρέθηκε τότε (Αύγουστος 1921) η κυβέρνηση Γούναρη αναγκάσθηκε εντελώς μόνη και απομονωμένη από το συμμαχικό και διεθνή παράγοντα, υπερβάλλοντας τις στρατιωτικές, πολιτικές και ελάχιστες οικονομικές δυνατότητές της, να εκστρατεύσει στον Σαγγάριο και την Αγκυρα (τότε χωρίς τη συμμαχική συγκατάθεση για τη σχεδιασμένη εκστρατεία και χωρίς καμιά βοήθεια της, οδηγηθήκαμε στην ήττα και τον όλεθρο, σήμερα μόνοι μας που θα πάμε;).

Τότε ήταν η πιο τρανή Στρατιά, που παρέτασσε η Ελλάδα στο νέο πολεμικό μέτωπο. Η Στρατιά αυτή αήττητη μέχρι τότε από ανίκανους πολιτικούς και άτολμο Στρατηγό Διοικητή της (Παπούλα) να φέρει αντιρρήσεις, σύμφωνα με τις προτάσεις του Επιτελείου, στον Γούναρη (Πρωθυπουργό), οδηγήθηκε στην καταστροφή. Τα παιδιά της Ελλάδος ο Γούναρης δεν τα έφερε από το μέτωπο όπως υποσχέθηκε προεκλογικά, αλλά τα άφησε άθαφτα βορά των σκύλων και των ορνέων, στα υψώματα του “Καλέ Κρότο” και στην Αλμυρά Ερημο.

Επακολούθησε η δίκη των έξι. Τρεις πρώην Πρωθυπουργοί, Γούναρης, Στράτος, Πρωτοπαπαδάκης, δυο πρώην Υπουργοί Στρατιωτικών και Οικονομικών Θεοτόκης και Μπαλτατζής και ο πρώην Διοικητής Στρατιάς Μικράς Ασίας στρατηγός Χατζηανέστης, καταδικάστηκαν σε θάνατο (15 Νοεμβρίου 1922) και αμέσως εξετελέσθηκαν. Οι εκτελεσθέντες δεν πλήρωσαν με τη ζωή τους πράξεις εσχάτης προδοσίας, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αλλά πράξεις εξαπάτησης του Ελληνικού λαού με επακόλουθες συνέπειες τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Στον ξέφρενο κατήφορο που έχουν πάρει οι πολιτικοί μας σήμερα προ των εκλογών της 17 Ιουνίου 2012 (με δέος ξεβρυκολακιάζουμε τους εκτελεσθέντες στο Γουδί) τους θερμοπαρακαλούμε να λένε και ρεαλιστικά να πράττουν, σύμφωνα με το συμφέρον του Ελληνικού Λαού και όχι με το κομματικό και το προσωπικό τους συμφέρον. Πολιτικάντηδες σεβαστείτε τον Ελληνικό Λαό, μη τον εμπαίζετε και τον εξαπατάτε, έλεος φτάνει πια. Περιμένουμε να ιεραρχήσετε με σαφήνεια και υπευθυνότητα, μέσα στο φάσμα των πολιτικών επιδιώξεών σας, το μέγιστον, το μέσον και το ελάχιστο δυνατό που μπορεί ρεαλιστικά να επιτευχθεί, μέσα σε αυτή τη μνημονιακή σύγκρουση, κόντρα στο συν τοις άλλοις χείμαρρο της καθημερινής, αηδιαστικής και εμετικής φλυαρολογίας και φουμαρολογίας σας, κάποιων από εσάς.

Περιμένουμε ακόμη να τοποθετηθείτε, κατηγορηματικά για τη δίωξη και τιμωρία των ενόχων για τη σημερινή κατάντια του Ελληνικού Λαού. Οχι μέσα από την ατιμωρησία να μεθοδεύετε τη δική σας ατιμωρησία (αυτό γίνεται δυστυχώς προκλητικά συνεχώς) για πράξεις σας, που γνωρίζετε ότι είναι αντίθετες και καταστροφικές για το συμφέρον του Ελληνικού Λαού και όμως δεν τις αποφεύγετε. Ο Ελληνικός Λαός ανέχεται, συγχωρεί αλλά και τιμωρεί. Ευχόμαστε ο Ελληνικός Λαός να μη φθάσει στο ακραίο σημείο, μέσα από το κύμα της φουρτουνιασμένης αγανάκτησής του, να ειπεί, θα σας τιμωρήσω σκληρά για τα ολέθρια λάθη σας.

Επί τέλους δεν μένει τίποτα άλλο από το νας σας αφυπνίσω εγώ “ο προδομένος και βασανισμένος λαός σας” και να σας ειπώ με σπαραγμό καρδιάς και δάκρυα στα μάτια “Παραστρατημένα μου παιδιά” και ποια από εσάς με προδώσατε και με αδικήσατε άστοργα και βάναυσα. Λυπάμαι πολύ, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνον που οδηγεί στο “ΟΨΟΜΕΘΑ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ”.

 

Παναγιώτης Χόχολης

Αντιστράτηγος ε.α.

 

Σχετικά Άρθρα

Back to top button