ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ, ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΚΑΙ OI ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΓΕΤΕΣ!

Μετά την εκατόμβη των κυριολεκτικά πυρποληθέντων συνανθρώπων μας στην Αττική, άρχισε όπως ήταν φυσικό και το θέατρο σκιών για την απόδοση ευθυνών.

            Ανίκανος ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, οι Υπουργοί, οι Πρωθυπουργοί οι νύν και όλοι οι προηγούμενοι.

Μετά την εκατόμβη των κυριολεκτικά πυρποληθέντων συνανθρώπων μας στην Αττική, άρχισε όπως ήταν φυσικό και το θέατρο σκιών για την απόδοση ευθυνών.

            Ανίκανος ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, οι Υπουργοί, οι Πρωθυπουργοί οι νύν και όλοι οι προηγούμενοι.

            Και βέβαια όλοι αυτοί οι «Εκλεκτοί του κυρίαρχου λαού» καλά κάνουν και είναι ανίκανοι. Γιατί ποιός αλήθεια πιστεύει ότι « ο σοφός λαός» διαλέγει τους άριστους, τους ικανούς, για να διαχειριστούν τις τύχες των ανθρώπινων κοινωνιών (Δήμου, Νομού, Περιφέρειας, Κράτους, Ε.Ε , κλπ.).

Ποιος είπε πως αυτοί που σε μια μέρα, με μια ψήφο του «σοφού λαού» από απλοί άνθρωποι της καθημερινότητας (Γιατροί, Δικηγόροι, Οικονομολόγοι, Εργάτες, Αγρότες, Βοσκοί, άεργοι, κλπ) έγιναν ικανοί Πολιτικοί, γνώστες της Διοίκησης και της Διαχείρισης της Κοινωνίας.

            Πότε αλήθεια αυτοί οι μέχρι χθες απλοί συνάνθρωποί μας σπούδασαν την Διοίκηση, την Πολιτική Διαχείριση μιας κοινωνίας μικρής ή μεγάλης.

Πότε αλήθεια ξαναδιοίκησαν και απέκτησαν εμπειρίες.

Πότε ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν αν είναι ηθικά άριστοι, αν είναι ικανοί να κάνουν την δύσκολη δουλειά του Πολιτικού.

Αν ξέρουν, αν μπορούν και αν τα κατάφεραν με άριστα να διοικήσουν πέντε, δέκα, εκατό ή χίλιους ανθρώπους μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού, ενός μικρού ή μεγάλου χωριού ή πόλης.  Οι περισσότεροι  εξ αυτών ποτέ!! Και φυσικά όλοι τους όταν ο λαός τους έχρισε για πρώτη τους φορά πολιτικούς με την ψήφο του!

Η υποκριτική και ηλίθια απάντηση σ’ όλα τα πιο πάνω; Ο σοφός λαός τα μέτρησε όλα και έδωσε την ορθή δημοκρατική του απόφαση!

            Όλοι αυτοί που ασχολήθηκαν με την Πολιτική, σ’ όλα τα επίπεδα, είχαν εκ του αποτελέσματος, του οτι κατάφεραν να κερδίσουν, να υφαρπάξουν, να εξαγοράσουν την ψήφο του σοφού λαού και να εκλεγούν ένα κοινό χαρακτηριστικό.

            Για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους, την φιλοδοξία τους, την κενοδοξία τους, να βάλουν το φωτοστέφανο του ηγέτη, ή για να κλέψουν δημόσιο χρήμα όπως πάλι πιστεύει ο «σοφός λαός» έγιναν άριστοι στο παραμύθιασμα, στην διαπλοκή, στην εξαγορά και το ρουσφέτι, στην συναλλαγή, στις πελατειακές σχέσεις, στις δημόσιες σχέσεις, στο ευκολοχώνευτο ψέμα, στην πολιτική απάτη και τελικά στην εκλογική επιτυχία! Βλέπε τους περισσότερους εξ’ αυτών, αλλά στις ημέρες μας τον κορυφαίο πολιτικό απατεώνα τον Πρωθυπουργό της χώρας μας. Και αν αυτά που τους προσάπτω φαίνονται υπερβολικά, βλέπε τις καθημερινές τηλεοπτικές και πολύ χειρότερες καταγγελίες των εκάστοτε αντιπολιτευόμενων προς τους ασκούντες την εξουσία και αντιστρόφως.

            Μα τότε, θα πει κάποιος, φταίει ο «σοφός λαός» που δεν ξέρει να επιλέγει, που και ο ίδιος είναι διαπλεκόμενος, συναλλασσόμενος, εξαγορασμένος από τους πολιτικούς.

Η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Άρα αυτός είναι η αιτία της κακοδιοίκησης της κοινωνίας μας;

            Δυστυχώς ούτε αυτός φταίει, γιατί και δεν ξέρει, και δεν μπορεί, και γιατί έχει ανάγκες, που ο εκλεκτός του πολιτικός του έταξε ότι θα ικανοποιήσει..

            Ψηφίζω τον τάδε ή τον δείνα, όχι γιατί γνωρίζω ότι είναι ικανός, αλλά για να μου διορίσει  το παιδί μου, να μου δώσει δουλειές, να μου χαρίσει το δάνειο, να κάνει τα στραβά μάτια όταν θα χτίζω αυθαίρετα μέσα στα πευκοδάση, μέσα δηλαδή σε μπαρουταποθήκες, για να ….. για να…… ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας μας!

            Αυτή είναι η πικρή αλήθεια της σημερινής Δημοκρατίας αγαπητοί συνάνθρωποι. Η πολυκομματική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν αριστοποιεί, δεν ενδιαφέρεται για τη συνολική κοινωνική ευημερία και δικαιοσύνη.

            Στην πράξη χωρίζει τον λαό, σε φράξιες, ομάδες συμφερόντων, σε δήθεν αριστερούς και δεξιούς, σε φίλους και εχθρούς, σε κλέφτες κι αστυνόμους και τελικά σε λίγους ευτυχείς και στους περισσότερους δυστυχείς.

            Ο λαός δυστυχώς ούτε ξέρει, ούτε μπορεί να ξέρει. Ο λαός, δηλαδή ο καθένας μας, διαπλέκεται, εξαγοράζεται, έχει προσωπικά συμφέροντα και για αυτά πασχίζει και πολύ λιγότερο αντιλαμβάνεται το γενικό κοινωνικό καλό. Εγώ να περνάω καλά και γαία πυρί μιχθήτω, είναι αρχή πολλών εξ’ ημών!!

            Η Διοίκηση, η Διαχείριση, η Πολιτική των σύγχρονων κοινωνιών, αγαπητοί συνάνθρωποι της παγκόσμιας κοινωνίας είναι πολύ μεγάλο και πολύ σύνθετο έργο. Θα έλεγα ότι είναι η κορυφαία δουλειά που καλείται να κάνει ένας άνθρωπος, γιατί είναι η δουλειά που το αποτέλεσμά της επηρεάζει και διαπερνά όλες τις άλλες. Είναι η δουλειά που καθορίζει την τύχη, την ιστορία, την ευτυχία, την δυστυχία ή και την καταστροφή των Κρατών, των κοινωνιών.

            Αυτή λοιπόν η κορυφαία δουλειά του πολιτικού, του Διοικητή του διαχειριστή μιας κοινωνικής ομάδας (πόλης, περιφέρειας, κράτους, ενοτήτων κρατών (Ε.Ε)), είναι τεράστια υπόθεση για να αφήνεται σε αμαθείς και ημιμαθείς,  γι’ αυτό που καλούνται τάχατες να κάνουν. Σε κενόδοξους και σε πολιτικούς απατεώνες (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων).

Το έργο του πολιτικού θα έπρεπε να ήταν αντικείμενο μιας Υπερεπιστήμης. Θα έπρεπε να διδασκόταν στα καλύτερα πολιτικά Πανεπιστήμια.

            Για να πάει λοιπόν πολύ καλύτερα η παγκόσμια κοινωνία. Για να μην καιγόμαστε σαν τα ποντίκια μέσα στα δάση μας. Για να μην πνιγόμαστε. Για να υπάρχει αποτελεσματικότητα και δικαιοσύνη. Θα πρέπει επιτέλους να σχεδιαστεί ένα νέο Δημοκρατικό Πολιτικό Σύστημα, όπου όποιος θέλει και μπορεί να συμμετάσχει σε μια διαδικασία μέσα από την οποία θα αναδεικνύονται, αντικειμενικά, δίκαια και αξιοκρατικά οι άνθρωποι που θα κάνουν με άριστο τρόπο την δουλειά του Πολιτικού, του Διοικητή, του Διαχειριστή της κοινωνίας.

            Θα πρέπει δηλαδή να προβλεφθεί και να στηθεί, για την ανθρώπινη κοινωνία, μια ανάλογη και πολύ πιο οργανωμένη διαδικασία, σαν αυτή που Δημοκρατικότατα στήθηκε από τις κοινωνίες των ανθρώπων, με δική τους δηλαδή δημοκρατική απόφαση, όπως αυτή απο την οποία αναδεικνύονται τα στελέχη της Στρατιωτικής Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων  των Κρατών.

            Να προβλεφθεί δηλαδή μια διαδικασία ανάδειξης Πολιτικών Στελεχών, Ευέλπιδων, ορκισμένων να κάνουν αυτό που η Δημοκρατία έχει σαν αυτοσκοπό, την μεγιστοποίηση της Κοινωνικής Ευημερίας.

            Μια διαδικασία με την έγκριση του σοφού λαού, χωρίς όμως το παραμύθι ότι αυτός είναι «ο σοφός» που ξέρει να επιλέξει-ψηφήσει τον ηγέτη του! Μια διαδικασία χωρίς φράξιες, ομάδες, κόμματα. Χωρίς κενόδοξους μεσσίες.  Χωρίς αμαθείς και ημιμαθείς. Χωρίς παραμυθάδες και πολιτικούς απατεώνες. Χωρίς τάχατες αριστερούς και δεξιούς. Μια σχεδόν άριστη Δημοκρατική διαδικασία ανάδειξης των ικανών και έντιμων Πολιτικών Στελεχών, μπορεί να σχεδιαστεί από τους πραγματικά σοφούς της Παγκόσμιας Κοινωνίας.

Αρκεί να ξεπεράσουμε την αυταπάτη μας πως τάχατες Δημοκρατία σημαίνει όλο το σημερινό πολυκομματικό, κοινοβουλευτικό σύστημα που προσβάλει βάναυσα την νοημοσύνη μας και μας ευτελίζει, που εγγενώς εκτρέφει τα λαμόγια, τους ψεύτες, τους αμαθείς, τους ημιμαθείς πολιτικούς, τους πολιτικούς απατεώνες, την πολιτική συναλλαγή, την διαπλοκή, την ανικανότητα, την αδικία. Εκτρέφει σε μας τους ψηφοφόρους την κουτοπονηριά μας, τον φιλοτομαρισμό μας, τα ίδια συμφέροντά μας. Να μην μπορούμε να καταλάβουμε ότι μέσα από το σημερινό ατελές, Δημοκρατικό Σύστημα, μόνο το δίκαιο και η συνολική κοινωνική ευημερία δεν υπηρετείται!

            Όσο λοιπόν αγαπητοί συνάνθρωποι, δεν ξεπερνάμε τις αυταπάτες μας και τα ταμπού μας. Όσο φουσκώνουμε με την ψευδαίσθηση πως η λαϊκή κυριαρχία πραγματώνεται μόνο με την δύναμη της σοφής ψήφου μας, πως τάχατες εμείς τα ξέρουμε όλα. Πως τάχατες Δημοκρατία σημαίνει ένας άνθρωπος μια ψήφος, πως τάχατες ο λαός ξέρει και μπορεί να επιλέγει τους άριστους. Πως τάχατες στην σημερινή δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Πως τάχατες η ψήφος του λαού είναι η απόλυτη δικαιοσύνη και αλήθεια.

            Τότε θα συνεχίζουμε να καιγόμαστε, να πνιγόμαστε, να πάμε από οικονομική και κοινωνική κρίση σε άλλη, από καταστροφή σαν αυτή του 1922 σε άλλη, από ένα Χίτλερ σε άλλον, κοκ.

            Αγαπητοί συνάνθρωποι της Παγκόσμιας Κοινωνίας, θέλει τόλμη η αρετή. Εμείς ζήσαμε την ξευτίλα της «δήθεν Δημοκρατίας». Ας φροντίσουμε για το καλό των παιδιών, των εγγονών και των επόμενων γενιών. Ας φροντίσουν και οι ίδιοι. αν εμείς δεν τολμήσουμε!!!

 

Για τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης

                                                                                                 Κομνηνός Γεώργιος

                                                                           Οικονομολόγος       

                                                                                                                                       

Εάν συμφωνείτε με τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης  ενώστε τη φωνή σας μαζί μας και ενταχθείτε σε κάποια Ομάδα Δράσης για να αγωνιστούμε μαζί για την λύση των προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία.

Επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail:okd2010@hotmail.com ή στο facebook: Ομάδες Κοινωνικής Δράσης (Omades Kinonikis Drasis).

Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Περιμένουμε τις ιδέες και τις απόψεις σας. Ευχαριστούμε.