Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΤΩΝ ΛΑΪΚΙΣΤΩΝ

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η Ευρωπαϊκή κοινωνία βίωσε την μεγαλύτερο περίοδο ειρήνης, ανάπτυξης και ευημερίας.

            Τεράστια ήταν η συμβολή της Ενωμένης Ευρώπης στην κατεύθυνση αυτή.

Οι περισσότερες όμως χώρες, (οι κυβερνήσεις τους δηλαδή) στην προσπάθειά τους να ανεβάσουν γρήγορα το βιοτικό επίπεδο των λαών τους (ψηφοφόρων τους) υπερδανείστηκαν σε επίπεδο κρατών, αλλά και τα ίδια τα νοικοκυριά υπερδανείστηκαν σε επίπεδο ιδιωτικού δανεισμού.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η Ευρωπαϊκή κοινωνία βίωσε την μεγαλύτερο περίοδο ειρήνης, ανάπτυξης και ευημερίας.

            Τεράστια ήταν η συμβολή της Ενωμένης Ευρώπης στην κατεύθυνση αυτή.

Οι περισσότερες όμως χώρες, (οι κυβερνήσεις τους δηλαδή) στην προσπάθειά τους να ανεβάσουν γρήγορα το βιοτικό επίπεδο των λαών τους (ψηφοφόρων τους) υπερδανείστηκαν σε επίπεδο κρατών, αλλά και τα ίδια τα νοικοκυριά υπερδανείστηκαν σε επίπεδο ιδιωτικού δανεισμού.

            Ένα κομμάτι αυτών των δανείων επενδύθηκαν και στήριξαν την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών. Μεγάλο κομμάτι όμως, σε αρκετές περιφερειακές χώρες μεταξύ των οποίων  πρώτη η Ελλάδα, σπατάλησαν τα δανεικά σε καταναλωτικές δαπάνες, αγοράζοντας μάλιστα προϊόντα άλλων χωρών που τα παρήγαγαν, ενώ οι ίδιες έχαναν μεγάλο μέρος της παραγωγικής τους βάσης. Ένα επίσης μεγάλο κομμάτι σπαταλήθηκε για δήθεν κοινωνικές δαπάνες σε σημείο υπερβολής.

            Υπήρξε μεγάλη αποβιομηχάνιση σε παραδοσιακούς βιομηχανικούς χώρους όπως στην Ευρώπη, την Αμερική και μέσα απ’ την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης οι περισσότερες βιομηχανίες βρήκαν ευνοϊκό περιβάλλον ανάπτυξης σε χώρες όπως η Κίνα , η Ινδία , κλπ.

            Η μεταφορά αυτή των μονάδων παραγωγής σε χώρες με χαμηλότερο εργατικό κόστος αν και κατ’ αρχήν ήταν μια θετική κίνηση, καθώς έδωσε ευκαιρίες ανάπτυξης στις φτωχές χώρες του κόσμου και φθηνά βιομηχανικά προϊόντα σ΄ όλο τον κόσμο, δεν συνοδεύτηκε με μια συγκροτημένη μελέτη εναλλακτικής οικονομικής δράσης και απασχόλησης στις χώρες από όπου έφυγαν οι παραγωγικές μονάδες. Έτσι δημιουργήθηκαν προβλήματα ανεργίας και αναζήτησης στην τύχη νέας κατεύθυνσης ανάπτυξης στις προηγμένες οικονομίες.

            Μετά την τελευταία κρίση που ξεκίνησε το 2008 από την Αμερική, φάνηκε ο υπερδανεισμός και τα μεγάλα κενά στις πρώην ανεπτυγμένες χώρες. Τότε άρχισε να πέφτει δραματικά το επίπλαστο βιοτικό τους επίπεδο.

            Την στιγμή λοιπόν που η κρατούσα πολιτική ελίτ συνειδητοποιούσε την ανάγκη αλλαγής κατεύθυνσης, στο μοντέλο λειτουργίας των οικονομιών των χωρών τους, πράγμα που βέβαια σήμαινε την πτώση του βιοτικού επιπέδου τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.

            Την στιγμή που μείωσαν τις υπερβολικές υποσχέσεις τους, προς ένα κοινό ψηφοφόρων που είχε μάθει να ζητά και να παίρνει χρόνια τώρα, πάντα παραπάνω από ότι άξιζε.

            Όταν την ίδια στιγμή από λάθος πολιτικές των κυβερνήσεων, εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια Αφροασιάτες (πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες) κατέκλυζαν τις ευρωπαϊκές χώρες και όταν μεταξύ αυτών παρεισέφρησαν αρκετοί τζιχαντιστές, χάθηκε κάθε έννοια ασφάλειας στην Ευρώπη και την Αμερική.

Τότε δυστυχώς αντί να βγουν κάποιες λογικές πολιτικές φωνές, που να προτείνουν, να διορθώσουν τις παραπάνω αδυναμίες, εμφανίστηκαν ακραίοι λαϊκιστές που εκμεταλλευόμενοι την πτώση του βιοτικού επιπέδου, την ανασφάλεια, κλπ. έφτασαν να τάζουν την επιστροφή στα εύκολα των προηγουμένων χρόνων, έφτασαν να τάζουν Παραδείσους ευδαιμονίας και ασφάλειας.

            Έτσι σήμερα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα τρίζει συθέμελα καθώς η μία χώρα μετά την άλλη αλώνονται από αυτούς τους ακραίους λαϊκιστές, Αριστερούς ή Δεξιούς!

            Έτσι μετά την Ελλάδα (του Τσίπρα), ήρθε η σειρά της Γαλλίας (της Le Pen), της Ολλανδίας και τώρα της Ιταλίας (του Πέππε Γκρίλο και της Legas του Βορρά).

            Το χειρότερο όμως είναι ότι όλοι αυτοί οι λαϊκιστές, παίζουν κυρίως με το εθνικιστικό φρόνημα του κάθε λαού και έτσι κινδυνεύει το μεγαλύτερο πολιτικό οικοδόμημα του 20του αιώνα η «Ευρωπαϊκή Ένωση».

            Μια Ένωση που θα μπορούσε με λογικά σταθερά βήματα να εξελισσόταν σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Μια Ένωση των λαών χωρίς πολέμους. Χωρίς εσωτερικά σύνορα με κοινό νόμισμα, μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας, κοινή άμυνα, κλπ.

Πέρα όμως και πάνω από τα αναμφισβήτητα οικονομικά πλεονεκτήματα μιας Ενωμένης Ευρώπης, ας έχουμε στο μυαλό μας όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι, ότι μια διαλυμένη κατακερματισμένη Ευρώπη εθνικών κρατών, ήταν η αιτία για δύο Παγκόσμιους Πολέμους!

Προσοχή λοιπόν συμπολίτες της Ενωμένης Ευρώπης από τους λαϊκιστές!

 

Για τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης

                                                                                                 Κομνηνός Γεώργιος

                                                                           Οικονομολόγος       

                                                                       

                                                                           

Εάν συμφωνείτε με τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης  ενώστε τη φωνή σας μαζί μας και ενταχθείτε σε κάποια Ομάδα Δράσης για να αγωνιστούμε μαζί για την λύση των προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία.

Επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail:okd2010@hotmail.com ή στο facebook: Ομάδες Κοινωνικής Δράσης (Omades Kinonikis Drasis).

Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Περιμένουμε τις ιδέες και τις απόψεις σας. Ευχαριστούμε.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button