Ο Πολιτισμός των Εποίκων….. η συνέχεια

Νόμιζα ότι η δημόσια αναφορά μου

για την μεσημεριανή εικόνα της Δευτέρας στις 30 του Απρίλη,

με τα διάσπαρτα τιμαλφή  στο εθνικό οδικό δίκτυο,

θα συνέτιζε κάπως τις φυλές.

Γελάστηκα.

Ο ερχομός της πρωτομαγιάς δικαίωσε αυτό που έχω διατυπώσει εδώ και πολλά χρόνια:

 «Ξάνθη, η άθλια μοίρα ενός ιερού τόπου».

Η πρώτη του Μάη έτυχε να σημαδευτεί

από την μεγαλύτερη σύγχρονη «ύβρη»

προς την Μάνα Φύση, στην περιοχή του Νέστου ποταμού,

Νόμιζα ότι η δημόσια αναφορά μου

για την μεσημεριανή εικόνα της Δευτέρας στις 30 του Απρίλη,

με τα διάσπαρτα τιμαλφή  στο εθνικό οδικό δίκτυο,

θα συνέτιζε κάπως τις φυλές.

Γελάστηκα.

Ο ερχομός της πρωτομαγιάς δικαίωσε αυτό που έχω διατυπώσει εδώ και πολλά χρόνια:

 «Ξάνθη, η άθλια μοίρα ενός ιερού τόπου».

Η πρώτη του Μάη έτυχε να σημαδευτεί

από την μεγαλύτερη σύγχρονη «ύβρη»

προς την Μάνα Φύση, στην περιοχή του Νέστου ποταμού,

χιλιάδες χρόνια μετά τη «ύβρη» με τα ραπίσματα του αλαζόνα Ξέρξη, βασιλιά των Πρεσών, στα νερά του Ελλήσποντου.

Η «ύβρης» όμως την πρωτομαγιά συνεχίστηκε και από την εισβολή των φυλών εκδρομέων στο παράπλευρο δάσος γύρω από τον βράχο

της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλαμούς.

Η αγανάκτηση και ο θυμός δύο αγαπητών προσώπων,

κορυφαίων ποδηλατών ορεινής ποδηλασίας,

φυσιολάτρες αθλητές του ΠΗΓΑΣΟΥ ΞΑΝΘΗΣ,

του Γιώργη και του Ιορδάνη,

μου μεταφέρθηκε με την φωτογραφική απεικόνιση που βιώνεται.

Το μεγαλείο της «βασίλισσας κουρελούς»

με τα απομεινάρια του γαστρονομικού οργασμού

και όχι μόνο.

Σε καιρούς ανισορροπίας,

όπου βασιλεύει η ακμή της παρακμής,

η μεταεπαναστατική κατάθλιψη

μετατρέπεται σε ψυχική νόσο.

Οπισθοδρόμηση σε μία κοινωνία υπερπροόδου,

με την όραση να έχει χαθεί οριστικά από το βλέμμα

Η Νέμεσης είναι προ των πυλών….

 

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης