Ανάσταση στο Κρωμνικό
Σάββατο απόγευμα, παραμονή της Λαμπρής,
λίγο πριν τις 6:00.
Επισκέπτης «εισβολέας» στην κοιλάδα
του λιθόσπαρτου Κρωμνικού,
κάπου μέσα στα Στενά του Νέστου ποταμού.
Μεταξύ ιστορίας και μύθου.
Εδώ η άρνηση στον κόπο,
δεν ήταν ποτέ δικαίωμα.
Δεκάδες μικροσύμπαντα σου φανερώνονται σε τροχιά
προς την προσέγγιση
και την κατανόηση της αυθεντικότητας,
μόλις τολμάς να αγγίξεις κάποιο από τα διάσπαρτα λιθάρια.
Η επιμονή των αγαπητών φίλων Μιχάλη-Ελένης-Δημήτρη και τόσων άλλων για πρόωρη Ανάσταση,
Σάββατο απόγευμα, παραμονή της Λαμπρής,
λίγο πριν τις 6:00.
Επισκέπτης «εισβολέας» στην κοιλάδα
του λιθόσπαρτου Κρωμνικού,
κάπου μέσα στα Στενά του Νέστου ποταμού.
Μεταξύ ιστορίας και μύθου.
Εδώ η άρνηση στον κόπο,
δεν ήταν ποτέ δικαίωμα.
Δεκάδες μικροσύμπαντα σου φανερώνονται σε τροχιά
προς την προσέγγιση
και την κατανόηση της αυθεντικότητας,
μόλις τολμάς να αγγίξεις κάποιο από τα διάσπαρτα λιθάρια.
Η επιμονή των αγαπητών φίλων Μιχάλη-Ελένης-Δημήτρη και τόσων άλλων για πρόωρη Ανάσταση,
με έφερε από νωρίς στο,
Φωτεινό μέσα στο σκοτάδι
της κοιλάδας των διασκορπισμένων λιθαριών,
Κρωμνικό,
32 χιλιόμετρα από το κέντρο
της Πόλης-Αγοράς της Ξάνθης,
στερούμενο δια παντός την συμπαθή παρουσία
των Καριόκας.
Στάθηκα τυχερός,
που η ασημαντότητά μου κατάφερε και βίωσε εικόνες μοναδικές από το μεγαλείο της Μάνας Φύσης,
με τα αδέσποτα, ελεύθερα και αγέρωχα άλογα.
Ο χρόνος κυλάει,
λίγο μετά τις 8:00 μμ.
Με το προνόμιο που μας δίνει ο χρόνος που κύλησε,
Τολμούμε να περάσουμε από τον ένα χώρο της Ζωής
στον άλλο,
χωρίς να σκοντάψουμε.
Η Ματιά των Πρωτοπόρων της Ιδέας,
δεν έχει να κάνει με την επισήμανση των δυσκολιών,
αλλά με την Ελπίδα της Κοινής Μετοχής,
προς την Αναζήτηση Της Αλήθειας.
Οι πιστοί-μύστες σμίγουν τα βλέμματά τους με
Ευλάβεια, Κατάνυξη, Συγχώρεση Και Εγκράτεια.
Σχεδόν όλοι γνωστοί μεταξύ τους,
ο ένας δίπλα στον άλλον,
σε απόσταση αναπνοής,
κατάφεραν και συνέβαλαν με την στάση τους
στον φωτισμό όλου του Μυστηρίου Της Αναστάσεως.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
