ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΈΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 21
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα δημιουργεί αρκετές σκέψεις (ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοιοι πολίτες) και για αρκετούς είναι μέρα προβληματισμού και πολλών αναπάντητων ερωτηματικών.
Ουδείς αμφιβάλλει ότι η επανάσταση του 1821 υπήρξε, ως ιστορικό γεγονός, σημείο ορόσημο για την πορεία του έθνους καθώς και την πορεία της νέας Ευρώπης που άρχισε δειλά δειλά να υλοποιείται όπως αποδείχθηκε στους επόμενους δύο αιώνες.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα δημιουργεί αρκετές σκέψεις (ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοιοι πολίτες) και για αρκετούς είναι μέρα προβληματισμού και πολλών αναπάντητων ερωτηματικών.
Ουδείς αμφιβάλλει ότι η επανάσταση του 1821 υπήρξε, ως ιστορικό γεγονός, σημείο ορόσημο για την πορεία του έθνους καθώς και την πορεία της νέας Ευρώπης που άρχισε δειλά δειλά να υλοποιείται όπως αποδείχθηκε στους επόμενους δύο αιώνες.
Πολλά έχουν γραφτεί, έχουν ειπωθεί για την επανάσταση του ’21, χωρίς όμως να έχουμε καταλήξει πως πρέπει να διαχειριστούμε ως γεγονός το να φτάσουμε να θεωρούμε “ως εθνικό το αληθές”.
Πολλές φορές υπερτονίζουμε γεγονότα και στιγμές κατώτερα των περιστάσεων ενώ αντιθέτως αποσιωπούμε άλλα, είτε από άγνοια ή από αμέλεια.
Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι η βοήθεια από το εξωτερικό και η ανάπτυξη του φιλελληνισμού δεν μπορούν να αγνοούνται επιδεικτικά.
Αφορμή για το σημερινό κείμενο μου έδωσαν δύο γεγονότα μείζονος σημασίας που δεν έχουν την θέση που έπρεπε στην ιστορία του ‘21 . Το πρώτο είναι η ναυμαχία του Ναβαρίνου. Θεωρώ αδιανόητο να μην εορτάζεται ως δεύτερη εθνική εορτή, μετά την 25η Μαρτίου, ως το σημείο καμπής μετά το οποίο πήρε σάρκα και οστά το όνειρο 400 ετών σκλαβιάς.
Το δεύτερο είναι περισσότερο σημειολογικό. Πόσοι γνωρίζουν οτι το πρώτο Κράτος που μας αναγνώρισε υπήρξε η Αϊτή απο το Δυτικο ημισφαιριο Είναι ασέβεια να μην το γνωρίζει η πλειοψηφία των πολιτών και το Ελληνικό Κράτος να μην στέκεται συνεχώς αρωγός σε αυτό το μικρό κρατίδιο που ταλανίζεται από τόσα προβλήματα (ακόμη και επιβίωσης των κατοίκων).
Αλλά θα μου πείτε λεπτομέρειες. Εμείς, ως λαός μόνοι μας παλεύουμε και όλοι οι άλλοι μας επιβουλέυονται… Επίσης πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εορτασμού της επέτειου. Εδώ και 50 χρονια γίνονται ίδιες πανομοιοτυπες εκδηλώσεις χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι τα παιδιά σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα παιδιά της δεκαετίας του 60 . Τότε η μοναδική πληροφόρηση ήταν οι διηγήσεις των παππούδων Για πολλούς δυστυχώς η 25η Μαρτίου είναι μια τυπική αργία όπου έχουμε μια ακόμη ευκαιρία να περάσουμε καλά. Σε τρία χρόνια θα γιορτάσουμε τα 200 χρονια από το 21. Ίσως είναι ευκαιρία να αναθεωρησουμε πολλά προς όφελος της πατρίδας μας Είναι καιρός τη ρήση του εθνικού μας μας ποιητή ότι εθνικό είναι το αληθές πρέπει να την κάνουμε πράξη.
Κωνσταντίνος Ζαγναφέρης
