Η ενδεικνυόμενη στάση μας στο θέμα των ανώδυνων και αποπροσανατολιστικών «εθνικών» συλλαλητηρίων

Φυσικά και μας ενδιαφέρουν, δεδομένου ότι μας αφορούν σε κρίσιμο βαθμό, κάθε είδους αλυτρωτικές και επεκτατικές διαθέσεις των γειτονικών με την περιοχή και την πατρίδα μας χωρών. Μεταξύ αυτών και το όνομα, εφόσον διαφαίνονται από την χρήση του τέτοιου είδους βλέψεις που μπορούν να οδηγήσουν σε απόπειρες για επαναχάραξη των συνόρων!

Φυσικά και μας ενδιαφέρουν, δεδομένου ότι μας αφορούν σε κρίσιμο βαθμό, κάθε είδους αλυτρωτικές και επεκτατικές διαθέσεις των γειτονικών με την περιοχή και την πατρίδα μας χωρών. Μεταξύ αυτών και το όνομα, εφόσον διαφαίνονται από την χρήση του τέτοιου είδους βλέψεις που μπορούν να οδηγήσουν σε απόπειρες για επαναχάραξη των συνόρων!

Η ανησυχία, όμως, που καλλιεργείται από το όνομα που θέλει να δώσει η πλειοψηφία της πολιτικής εκπροσώπησης των Σλαβοαλβανομακεδόνων που κατοικούν σε ένα μεγάλο κομμάτι του πάλαι ποτέ μακεδονικού κράτους, θεωρώ ότι είναι προς λανθασμένη κατεύθυνση.

Έχουν γίνει εξαρχής τερατώδη σφάλματα κι από πλευράς της ελληνικής Πολιτείας, αλλά και διπλωματίας. Τώρα τα πράγματα φαίνεται ότι είναι ασυμμάζευτα. Η σύνθετη διεθνής ονομασία είναι δεδομένη, ενώ η αγνόησή της μπορεί να οδηγήσει σε μονομερή απόλυτα ονοματολογικά αποτελέσματα που θα περιπλέξουν την ασαφή και διφορούμενη κατάσταση.

Η δική μου απλή λογική, λέει, ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κίνδυνος σύρραξης μεταξύ των νότιων χωρών των Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, που δεν τα παρέσυρε στο παρελθόν η διάλυση του μεγάλου γιουγκοσλαβικού κράτους που επιβλήθηκε από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες, αξιοποιώντας παρεμφερείς εθνικιστικές διαθέσεις, δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Ο κίνδυνος αυτός επαυξάνεται, όσο αυξάνεται και η ένταση μεταξύ των κυβερνήσεων των μεγάλων κεφαλαιοκρατικών και στρατιωτικών δυνάμεων που έχουν οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή (αγωγοί αερίου, αεροδρόμια, λιμάνια, βάσεις κ.ά.) 

Ποιά θα ήταν η ενδεδειγμένη πολιτική και διπλωματική αντιμετώπιση του θέματος; 

Κατ´ αρχήν η αντικειμενική εκτίμηση των γεγονότων από όλες τις αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές και αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας. Αποκλεισμός των μισαλλόδοξων, εθνικιστικών στοιχείων και αντιλήψεων που συνήθως συνδέονται με ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις  και σθεναρή αντιμετώπιση των επικίνδυνων αλυτρωτικών ισχυρισμών  σε κάθε μια χώρα που καλλιεργούν τις ιδέες της «Μεγάλης (Σλαβο)Μακεδονίας», της  «Μεγάλης Αλβανίας», της «Μεγάλης Ελλάδας», της «Μεγάλης Βουλγαρίας» και της «Νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».

Διανύουμε μια ιστορική περίοδο συρρίκνωσης της οικονομικής ισχύος της χώρας μας. Κατά την οποία η κοσμοπολίτικη αστική τάξη της, επηρεάζοντας και τμήματα των μικρομεσαίων στρωμάτων, των ανώτερων εργατοϋπαλλήλων και της πλούσιας αγροτιάς, προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα και να αναπτυχθεί περαιτέρω οικονομικά, διατηρώντας ή και επαυξάνοντας το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου, αποπροσανατολίζοντας τις εργαζόμενες λαϊκές μάζες από το κύριο πρόβλημά τους: Την αντίσταση στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωσή της που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με ουσιαστικό τρόπο και το θέμα των ξένων παρεμβάσεων και αλυτρωτικών απειλών.

Διότι η οδηγούμενη σε πλήρη φτωχοποίηση και ταξικά έντονα διχασμένη Ελλάδα, των πολύ πλουσίων εισοδηματιών, εφοπλιστών, βιομηχάνων, τραπεζιτών κ.ά. και των φτωχοποιημένων εργαζομένων, αδυνατεί να αντιπαραταχθεί τόσο στις επιβουλές και μηχανορραφίες του «συμμαχικού» ΝΑΤΟ και του ανεκδιήγητου Νίμιτς, όσο και στις επεκτατικές διαθέσεις των επιθετικών αστικών κύκλων των γειτονικών χωρών.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα επιχειρούμενα παλλαϊκά συλλαλητήρια που τάχα δεν διοργανώνονται και δεν καθοδηγούνται από κέντρα συμφερόντων, αλλά είναι τελείως αυθόρμητα, ενώ είναι ευνόητο ότι προκαλούνται από τα προαναφερόμενα, είναι αποπροσανατολιστικά και στην ουσία τους διχαστικά για τον ελληνικό λαό.

Δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αποσοβούν και να διαγράφουν, στο όνομα των έστω και σε μεγάλο βαθμό υπαρκτών μελλοντικών εθνικών κινδύνων, τις ταξικές αντιθέσεις. Παραπλανούν τους εργαζόμενους αναφορικά με τις κύριες αιτίες των κινδύνων και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σε οικονομικο-κοινωνικό και εθνικό επίπεδο.

Αυτή την στιγμή του αφαιρούν κάθε δικαίωμα σε οικονομική ευμάρεια, ξεπουλιέται μπιτ παρά κάθε μορφή ιδιοκτησίας σε προσωπική και δημόσια περιουσία. Μεγάλο τμήμα των ελληνικών ΜμΕ αποδεκατίζεται καθημερινά και δίχως καμία στήριξη από τις εξαθλιωμένες αλλά θεσμικά παντοδύναμες τράπεζες και την ελληνική Πολιτεία βρίσκεται στο έλεος του διεθνούς κεφαλαίου. Οι περισσότερες ακίνητες και κινητές περιουσίες, μέχρι και οι πρώτες κατοικίες των Ελλήνων ιθαγενών είναι υπό κατάσχεση και εκπλειστηριασμό.

Ενώ σε λίγο δεν θα μείνουν στην Μακεδονία ούτε ελληνικά αεροδρόμια, ούτε σιδηρόδρομοι, ούτε λιμάνια, ούτε δρόμοι, ούτε παραλίες, ούτε βιοτεχνίες, ούτε δάση, ορυκτά, νερό και γενικότερα ελληνικός φυσικός πλούτος, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού οδηγείται σε συναισθηματική ταξική αποφόρτιση, επικεντρώνοντας στο θέμα της αμφίβολης μελλοντικής διεκδίκησης ελληνικών εδαφών και εθνικού πλούτου που είναι σαφές ότι δεν μπορούν πλέον να χαρακτηριστούν ως τέτοια.

Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία αντιστασιακή διάθεση από μέρους των «αφανών» πολιτικών, εκκλησιαστικών και αμιγώς οικονομικών κύκλων που υποκινούν και διοργανώνουν αυτές τις ανώδυνες και αποπροσανατολιστικές για τα ταξικά συμφέροντα των φτωχών εργαζομένων, αντιδράσεις.

Επειδή οι παράταιρες εκδηλώσεις αυτού του είδους είναι χρήσιμες μόνο για την κυβέρνηση και τους μνημονιακούς εταίρους της, καθώς και για τους αντιδραστικούς κύκλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που επιδιώκουν να μην απεγκλωβιστεί η Ελλάδα από τα δεσμά της και

Επειδή, όσο οι αντιστάσεις αυτής της μορφής για το μέλλον της χώρας μας παραμένουν ασυντόνιστες, χωρίς ένα ξεκάθαρο πατριωτικό φιλολαϊκό πλαίσιο απεξάρτησης της χώρας μας από οικονομικής και στρατιωτικής πλευράς, ενδέχεται να αποβούν μακροπρόθεσμα εξαιρετικά ωφέλιμες για το κεφαλαιοκρατικό και ιμπεριαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια,

οι συνειδητοποιημένοι αριστεροί, προοδευτικοί και λαϊκοί αγωνιστές είτε δεν συμμετέχουμε καθόλου ή τις παρακολουθούμε με επιφύλαξη, ώστε να παρέμβουμε προς την σωστή κατεύθυνση.

Επιδιώκουμε την σύνδεση αυτού του επιμέρους υπαρκτού θέματος, με το γενικότερο εθνικό και κοινωνικό ζήτημα της ιδιότυπης οικονομικής κατοχής της Ελλάδας από την Ευρώπη της Γερμανίας και των άλλων ισχυρών κρατών της.

Ζητάμε την αφύπνιση του λαού και την συσχέτιση κάθε είδους εθνικών-πατριωτικών εκδηλώσεων με τους αντιμνημονιακούς, αντιμονοπωλιακούς και αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες. Αποβάλλοντας κάθε τι αλυτρωτικό, εθνικιστικό, ρατσιστικό και φασιστικό που μόνο περιπέτειες δεινών και καταστροφών μπορούν να προκαλέσουν στη χώρα μας και στον λαό της.

 

*Ο Αντώνης Κοσμίδης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΡ της Λαϊκής Ενότητας και υπεύθυνος για τις ΜμΕ του Μεταποιητικού Τομέα στο Επιμελητήριο Ξάνθης.