Τι θυμήθηκα τώρα …
Με ανάμεικτα συναισθήματα και αντιδράσεις η Θράκη και συγκεκριμένα η πόλη της Κομοτηνής υποδέχεται αύριο τον σουλτάνο, … ουπς τον Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, …δημοκρατίας; …Ταγίπ Ερντογάν.
Η επίσκεψή του χαρακτηρίζεται ιδιωτική, άρα οι τοπικοί άρχοντες κόκκινα χαλιά δε θα του στρώσουν. Η μουσουλμανική μειονότητα όμως της περιοχής θα τον υποδεχτεί με τα βαϊων και κλάδων και καλά θα κάνει, αφού έτσι νιώθει και θέλει, άλλωστε ζει σε μια ελεύθερη και δημοκρατική.
Με ανάμεικτα συναισθήματα και αντιδράσεις η Θράκη και συγκεκριμένα η πόλη της Κομοτηνής υποδέχεται αύριο τον σουλτάνο, … ουπς τον Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, …δημοκρατίας; …Ταγίπ Ερντογάν.
Η επίσκεψή του χαρακτηρίζεται ιδιωτική, άρα οι τοπικοί άρχοντες κόκκινα χαλιά δε θα του στρώσουν. Η μουσουλμανική μειονότητα όμως της περιοχής θα τον υποδεχτεί με τα βαϊων και κλάδων και καλά θα κάνει, αφού έτσι νιώθει και θέλει, άλλωστε ζει σε μια ελεύθερη και δημοκρατική.
Καλώς να μας ορίσει λοιπόν. Είμαστε φιλόξενος λαός και καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
Μόνο που οι επισκέπτες μας θα πρέπει να είναι και αυτοί ευγενικοί και να σέβονται τα κεκτημένα της χώρας που επισκέπτονται.
Γιατί η αλήθεια είναι πως οι δημοσιογράφοι έχουμε γίνει αρκετές φορές μάρτυρες προκλητικών συμπεριφορών Τούρκων πολιτικών που κατά καιρούς έχουν επισκεφτεί τη Θράκη. Με αφορμή λοιπόν την αυριανή επίσκεψη ανέσυρα από τα δημοσιογραφικά μου κιτάπια τις πιο προκλητικές και πυροδοτούμενες για αναταραχή δηλώσεις που έκανε Τούρκος υπουργός όταν βρέθηκε στην περιοχή μας, πριν από δέκα περίπου χρόνια, ήταν το 2007 αν θυμάμαι καλά.
«Μη φοβάστε. Μη φοβάστε να λέτε πως είστε Τούρκοι…..» ήταν κάποιες από τις προτροπές του τότε υπουργού Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν.
Προκλητικός τόσο με τη συμπεριφορά του-είχε επισκεφθεί και συναντηθεί με εκπροσώπους ενώσεων, η λειτουργία των οποίων είχε απαγορευτεί από τα ελληνικά δικαστήρια, αλλά και με εκείνους που επιμένουν να αυτοαποκαλούνται μουφτήδες και δεν αναγνωρίζονται από την ελληνική πολιτεία- όσο και με τις δηλώσεις του, με τις οποίες κάλεσε τα «αδέρφια του Τούρκους- να υπερασπιστούν την «τουρκική» ταυτότητα τους και να προασπιστούν τα δικαιώματά τους αν χρειαστεί με προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ο Αλί Μπαμπατζάν, μόνο χέρι φιλίας δε μας είχε τείνει τότε.
Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο, ότι ανεχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια συμπεριφορές και καταστάσεις που θέλουν να δυναμιτίσουν το ήρεμο κα αρμονικό κλίμα της συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων….
Ανεχόμαστε πολιτικά πρόσωπα τόσο εκτός των ελληνικών συνόρων, όσο και από τα μέρη μας και φυσικά προερχόμενα από το χώρο της μειονότητας, που μιλούν για ελευθερίες, διεκδικήσεις και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στιγμή που οι ίδιοι είναι οι μεγαλύτεροι δυνάστες….
Ευελπιστώ πως δε θα ζήσουμε και αυτή τη φορά ανάλογες καταστάσεις.
Αλήθεια θα τολμούσε Έλληνας υπουργός π.χ. ο Νίκος Κοτζιάς ή πολιτειακός παράγοντας κατά τη διάρκεια επίσκεψής στην Τουρκία, να βγει και να κάνει αντίστοιχες δηλώσεις;
Να καλέσει την εκεί ελληνική μειονότητα, όση έχει εναπομείνει από τις έμμεσες διώξεις όλων αυτών των χρόνων, να μη φοβάται να δηλώνει πως «είμαστε χριστιανοί Έλληνες και αν μας καταπιέζεται θα σας πάμε στα δικαστήρια….;»…
Όχι, βέβαια για εμείς είμαστε ανώτεροι, έχουμε ένα άλλο επίπεδο και έναν ανώτερο πολιτικό πολιτισμό.
Όμως μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε λιγάκι την τακτική που ακολουθούμε σε θέματα που άπτονται της εξωτερικής μας πολιτικής;
Η γιαγιά μου, που είχε ζήσει τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό από την πατρογονική της εστία δυο φορές και τη δήμευση της πατρικής της περιουσίας, συνήθιζε να λέει «αχ, παιδάκι μου ο Τούρκος φίλος δε γίνεται….» ή το γνωστό «Τούρκο φίλευε και τον κό….ο σου φύλαγε…»….
Φυσικά εγώ με άλλα βιώματα και ιδέες και με πιο ανοικτά μυαλά, μακριά από εθνικιστικές κορώνες, πίστευα και θέλω ακόμη να πιστεύω πως οι δυο λαοί μπορούν να γίνουν φίλοι και γιατί όχι είναι φίλοι. Σε επίπεδο ηγετών είναι το ζήτημα. Τι να την κάνω μια τέτοια φιλία., επαναλαμβάνω σε επίπεδο πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων της γείτονας χώρας, η οποία για να μπορέσει να επιβιώσει θα πρέπει συνεχώς να καταβάλω μόνο εγώ προσπάθειες, και πολλές φορές μάλιστα να υποχωρώ, ακόμη και αν έχω δίκαιο ….;
Τελικά αποδεικνύεται πως αυτά που χωρίζουν τις δυο πλευρές είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τις ενώνουν.
Όταν είναι στη μέση διεκδικήσεις και γκρίζες ζώνες που θέτει η γείτονα χώρα τι σχέσεις μπορείς να κάνεις και σε τι νέες βάσεις να οριοθετήσεις τη φιλία σου μαζί της;
Γεγονός πάντως είναι πως ως χώρα θα πρέπει επιτέλους να χαράξουμε ενιαία εξωτερική πολιτική και όλα τα πολιτικά κόμματα να συμφωνήσουν σε μια ενιαία εθνική γραμμή και να την επιβάλουν προς τα έξω, ακόμη και αν χρειαστεί να τρίξουν και λίγο τα δόντια τους.
