“Θλίψη για τον δικό μας “Δημόκριτο” και γι’ εμάς”
Με αφορμή άρθρο του Νικολάου Φωτιάδη στον “ΑΓΩΝΑ” την Τετάρτη 1/11/2017 με θέμα: “Εκδηλώσεις για τον Περικλή στο Δήμο Παπάγου-Χολαργού”, αναγνώστης και συμπολίτης μας, γράφει:
Προς την εφημερίδα “Αγώνας”
Σχετικό άρθρο της 01/11/17
του στρατηγού
Νικολάου Φωτιάδη.
Στρατηγέ μας! Διάβασα το άρθρο σου σχετικά με τον “Περικλή” και το εορταστικό διήμερο που οργάνωσε ένας δήμος των Αθηνών, με τίτλο “Ημέρες του Περικλέους” και αισθάνθηκα θλίψη για τον δικό μας “Δημόκριτο” και γι’ εμάς.
Με αφορμή άρθρο του Νικολάου Φωτιάδη στον “ΑΓΩΝΑ” την Τετάρτη 1/11/2017 με θέμα: “Εκδηλώσεις για τον Περικλή στο Δήμο Παπάγου-Χολαργού”, αναγνώστης και συμπολίτης μας, γράφει:
Προς την εφημερίδα “Αγώνας”
Σχετικό άρθρο της 01/11/17
του στρατηγού
Νικολάου Φωτιάδη.
Στρατηγέ μας! Διάβασα το άρθρο σου σχετικά με τον “Περικλή” και το εορταστικό διήμερο που οργάνωσε ένας δήμος των Αθηνών, με τίτλο “Ημέρες του Περικλέους” και αισθάνθηκα θλίψη για τον δικό μας “Δημόκριτο” και γι’ εμάς.
Δεν ξέρω, αν ο στρατηγός “τύρρανος”, κατά κάποιους, Περικλής, ήταν όπως λέει η πανευρωπαϊκά αναγνωρισμένη για τις ιστορικές της γνώσεις, πρύτανης Ελένη Γλύκαντζη-Αρβελέρ, ένας “υποδειγματικός δημοκράτης”. Φαίνεται, ότι υπάρχουν και μεταξύ των στρατηγών τέτοιοι και όχι μόνο των πολιτικών.
Ξέρω όμως, από όσα διδαχθήκαμε στο Γυμνάσιο, ότι ο στρατηγός Περικλής έζησε το 490-429 και όπως γράφει ο Γ. Μπαμπινιώτης στο λεξικό του σελίδα 796, ήταν : [Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, που κατέστησε την πόλη των Αθηνών κυρίαρχη δύναμη του ελληνικού χώρου και πνευματικό κέντρο του αρχαίου κόσμου, ώστε η περίοδος της εξουσίας του να ονομαστεί , “Χρυσούς αιώνας του Περικλέους”]. Ήταν πρωτίστως στρατηγός, πάντα με την πολεμική του περικεφαλαία, (βλέπε Πάπυρος-Larousse Britannica σελ. 166), “…Η δράση του αρχίζει,[…] μετά την οριστική κατανίκηση της περσικής ισχύος, για την οποία η Αθήνα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο…. Η παρουσία του ως πολιτικός στο πηδάλιο της αθηναϊκής δημοκρατίας, τελειώνει δύο χρόνια μετά την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου και μαζί μ’ αυτή τελειώνει και η εποχή της ευλαβικής τήρησης της αρχής του μέτρου, για να φτάσει η ώρα των δημαγωγών και της ύβρεως, που θα οδηγούσαν την περήφανη Αθήνα στην καταστροφή”.
Διδαχτήκαμε επίσης ότι ο Δημόκριτος που έζησε από το 460- 370 π.χ. (σελ. 249 Γ. Μπαμπινιώτης),” ήταν κορυφαίος φιλόσοφος και επιστήμονας από τα Άβδηρα, κύριος εκφραστής της ατομικής θεωρίας κατά την αρχαιότητα”. Υπήρξε πανεπιστήμων παγκοσμίου αναγνωρίσεως, θεωρείται “ο Αριστοτέλης του 5ου αιώνα π.χ.,….οδήγησαν κάποιους να τον θεωρούν ίσο αν όχι μεγαλύτερο του Πλάτωνα”( πάπυρος Larouse Britannica).
Πληροφορηθήκαμε επίσης από τους γεροντότερους συμπατριώτες μας, που κάποιοι ακόμη ζούνε, ότι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 έζησε η Ξάνθη μας , κατά κοινή ομολογία, ένα μίνι “χρυσού αιώνα του Περικλέους”, τα γνωστά και ως “χρυσά χρόνια του Δημοκρίτου”, έτσι πέρα από μια μεγάλη ανασυγκρότηση της πόλης, με διαπλάτυνση και διάνοιξη νέων δρόμων, δημιουργία νέων πλατειών, νέων δημοσίων κτιρίων και ιδιωτικών, δημιουργήθηκε η βιομηχανική ζώνη (εργοστάσιο ζαχάρεως, εσωρούχων κ.λ.π.). Στο έδαφος δε αυτής της προετοιμασίας ήρθαν οι δύο συνετοί και δημιουργικοί πολιτικοί , Κ. Καραμανλής και Α. Μπαλτατζής, να χτίσουν τα συνεταιριστικά εργοστάσια, (εκ των οποίων, κάποια είναι σήμερα κουφάρια).
Παράλληλα όμως με τα υλικά επιτεύγματα των ανθρώπων της πόλης μας είχαμε και πνευματικά δημιουργήματα, τα γνωστά ως “Δημοκρίτεια” . Δηλαδή μετά την υλοποίηση του 4ου σώματος στρατού για να θωρακίσει την θρακική μας κυριαρχία, και τα οικονομικά μας επιτεύγματα. δημιουργείται το κορυφαίο πνευματικό ίδρυμα της Θράκης , το γνωστό “Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης”, οργανώθηκε από τον πρυτανεύοντα καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θράκης Κ. Μαυρίδη και πρωτολειτούργησε το 1973 στο νεοαναγερθέν Δημοτικό Αμφιθέατρο. Το έργο αυτό, ήταν προσφορά μελέτης και επίβλεψης, του Ξανθιώτη αρχιτέκτονα Ευθύμη Βατίδη και απλόχερη χρηματοδότηση από την πολιτεία με πρώτο εκλεγμένο πρύτανη τον Λ. Κογκέτσωφ. Όλα αυτά βεβαίως τα στοιχεία των πρωταγωνιστών με φωτογραφίες, από την θεμελίωση και τα εγκαίνια, λέγεται ότι χάθηκαν κατά την μεταφορά αρχείων από το παλιό στο νέο Δημαρχείο.
Στην συνέχεια το Διεθνές Δημοκρίτειο Ίδρυμα: Το δεύτερο στην Ελλάδα σε πνευματικό κύρος μετά το “Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα”, της νήσου Κω, με τα διεθνή του συνέδρια τα πρώτα χρόνια, παρέχοντας μεγάλη πνευματική και τουριστική προσφορά στην πόλη μας.
Κύριοι συντελεστές της δημιουργίας του , πέραν απ’ όλους τους τότε πνευματικούς Ξανθιώτες ήταν ο κυρός μητροπολίτης Ξάνθης Αντώνιος και συντονιστής στην Αθήνα, ο πεφωτισμένος συνταξιούχος καπνέμπορας, Γεώργιος Παπαναστασίου κάτοικος της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης ιδρυτικό μέλος της ΦΕΞ , των Λαογραφικών Εορτών, που προσέφερε τα μέγιστα στην δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου Ξάνθης και του θεσμού της Παλιάς Πόλης. Συνεχίζοντας την οικογενειακή προσφορά στην πόλη μας, η κόρη του μετέφερε ένα μέρος της οικογενειακής επιχείρησης “Μετρό”, στην Ξάνθη. Σήμερα το Ίδρυμα αυτό, για άγνωστους λόγους, βρίσκεται σε ύπνωση.
Ακολουθεί το Διεθνές Δημοκρίτειο αεροδρόμιο στην Αλεξανδρούπολη με την μεγάλη του προσφορά σ’ όλη την Θράκη. Δημοκρίτεια αθλητικά σωματεία. Δημοκρίτειες εορτές στα Άβδηρα, μέχρι και Δημοκρίτεια προτομή , προσφορά των εφέδρων αξιωματικών από το υστέρημά τους. Την τοποθέτησε τότε ο Δήμος στην νεοδημιουργηθείσα πλατεία Ελευθερίας , ( βλ. σχετική καρποστάλ), στα πρώην “χορταράδικα” (βλ. φωτογραφίες από το αρχείο Τεφρωνίδη).
Μετά την μεταπολίτευση κάποιοι την αποξήλωσαν από την θέση της και την τοποθέτησαν κάπου στις αποθήκες του Δήμου. Το ίδιο έγινε και με το μικρό σιντριβάνι και τα γλυπτά γνωστού γλύπτη των Αθηνών που βρίσκονταν στο δυτικό τμήμα της ίδιας πλατείας. Όπως το ίδιο έγινε και με το συμβολικό άγαλμα της “θηλάζουσας μαϊμούς” του γνωστού για τον ανθρωπισμό του , ιατρό -κλινικάρχη και Δήμαρχο της πόλης μας, Χρήστου Κοψιδά, το οποίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σ’ ένα πάρκο της Ξάνθης. Το ίδιο έγινε με την προτομή Αντίκα, εθνομάρτυρα Ξανθιώτη και αυτή προσφορά των εφέδρων αξιωματικών, η οποία μετά από περιπετειώδης περιφορά σε διάφορα μέρη της πόλης , κατέληξε πάλι στην πλατεία Αντίκα, αλλά κατά την γνώμη μας σε λάθος θέση. Την ίδια τύχη είχε και το πέτρινο περίπτερο στο πάρκο της “Μεξικάνας” , ίσως για να μην θυμίζουν στους νεώτερους εκείνες τις εποχές. Βέβαια εκείνες ήταν άλλες εποχές, με άλλα ήθη, εποχές προσφοράς απ’ όλους. Θα ήθελα εδώ να θυμίσω στους συμπατριώτες μας , ότι ο αείμνηστος Ξανθιώτης Σταύρος Βλαχόπουλος, δημοσιογράφος και εκδότης εφημερίδος , εκλεγμένος Δήμαρχος δύο φορές, αδικήθηκε από το τότε καθεστώς. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έβλαψε θανάσιμα την υγεία του, όρθιος σε μια οξύτατη λεκτική διαμάχη, που είχε με ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος υποστηρίζοντας, ότι το Πανεπιστήμιο έπρεπε να ονομαστεί Δημοκρίτειο και να έχει έδρα την Ξάνθη κ.α.
Μετά την γενική κατακραυγή των Ξανθιωτών, για την δημιουργία μιας προτομής του Δημόκριτου, ο Δήμος ξεχώνιασε από τις αποθήκες του την παλιά προτομή και την τοποθέτησε μπροστά στο Δημαρχείο. Θα πρέπει όμως κάποτε να κατασκευαστεί για την πόλη μας , μια σωστή προτομή , όπως αρμόζει στον “Δημόκριτο”.
Όλα τα παραπάνω μας παραπέμπουν στον εκκλησιαστικό ύμνο, προς τον δημιουργό Θεό, “Κύριε, Κύριε ευλόγησον την άμπελον ταύτης, ην εφύτευσε δεξιά σου….”. Στο σχολείο όμως του προσκοπισμού, που σήμερα ηγείται ο στρατηγός Ν. Φωτιάδης, μας μαθαίνουν να χειριζόμαστε το “προσκοπικό τσεκούρι” με την ίδια ευχέρεια , τόσο με το δεξί χέρι , όσο και με το αριστερό. Ή θελαν μάλλον να μας διδάξουν , ότι σύμφωνα με τις δημοκρατικές απόψεις του στρατηγού Περικλή , τόσο οι δεξιοί ,όσο και οι αριστεροί , πρέπει να είναι χρήσιμοι σε μια κοινωνία, όταν τηρούνται οι κανόνες της δημοκρατίας και της “ευλαβικής τήρησης της αρχής του μέτρου”, για να μη δώσουν την ευκαιρία στους “δημαγωγούς και υβριστές να οδηγήσουν μια κοινωνία στην καταστροφή”.
“Η εποχή του Περικλή είναι άκρως διδακτική, περισσότερο από κάθε άλλη, για την ερμηνεία της συμβολής , της προσωπικότητας στην ιστορία”.
Άρα με πεφωτισμένους ηγέτες, τοπικούς ή εθνικούς , κάτω από την ” ευλαβική τήρηση της αρχής του μέτρου” και την απομόνωση των δημαγωγών και υβριστών, σεβόμενοι τις απόψεις της πολιτικής αντιπολίτευσης, παράγεται υποδειγματική δημοκρατία και έργο.
Γ.Α.
