Οι προβολείς στην πολιτική επικαιρότητα…
Και εκεί που όλα ήταν βαρετά και συνηθισμένα στη μικρή μας τοπική κοινωνία με ελάχιστο έως καθόλου δημοσιογραφικό ενδιαφέρον στα τετριμμένα της πόλης μας και της αυτοδιοίκησης α΄και β βαθμού- δήμων και Περιφέρειας ΑΜ-Θ εννοείται- ένα βλέμμα στο ημερολόγιο ήταν αρκετό για να ξυπνήσω από την «αδράνεια»…
Και εκεί που όλα ήταν βαρετά και συνηθισμένα στη μικρή μας τοπική κοινωνία με ελάχιστο έως καθόλου δημοσιογραφικό ενδιαφέρον στα τετριμμένα της πόλης μας και της αυτοδιοίκησης α΄και β βαθμού- δήμων και Περιφέρειας ΑΜ-Θ εννοείται- ένα βλέμμα στο ημερολόγιο ήταν αρκετό για να ξυπνήσω από την «αδράνεια»…
Τρόπος του λέγειν ή του γράφειν δηλαδή… γιατί σίγουρα το δημοσιογραφικό μάτι και αυτί όλο και κάτι καταγράφει, αλλά βρε αδερφάκι μου ένεκα και της οικονομικής κρίσης και της στασιμότητας, του τέλματος στο οποίο έχουμε περιέλθει όλα αυτά τα χρόνια, η ένδεια έχει χτυπήσει και την επικαιρότητα. Τα περισσότερα νέα ήταν μικρά και ασήμαντα και περιορισμένου πολιτικού ενδιαφέροντος.
Εντάξει, το να έχουμε κόντρες και πισώπλατα μαχαιρώματα στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο, άλλο αν δεν εμφανίζεται τόσο συχνά στα πρωτοσέλιδα των τοπικών εφημερίδων.
Όμως αυτά, που ζούμε από χθες, αλλά και αυτά που θα επακολουθήσουν τις επόμενες μέρες εξάπτουν σίγουρα το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον και όχι μόνο.
Δε θα αναφερθώ στη 48ωρη άδεια του 11 φορές ισοβίτη τρομοκράτη Κουφοντίνα και στην κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Σε μια χώρα που κυριαρχεί η δημοκρατία τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν οι νόμοι, που η Βουλή νομοθετεί και ψηφίζει. Οι 300 του ελληνικού κοινοβουλίου φέρουν και την ευθύνη, άρα ότι και να πούμε εμείς θα είναι λόγια του αέρα, για αυτό και εγώ δηλώνω δε γνωρίζω –δεν απαντώ όπως στις δημοσκοπήσεις. Αν κάνουν καλά το έργο τους οι αρμόδιοι τότε κανείς δε θα έχει πρόβλημα. Και όσο για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, πάντα θα υπάρχουν οι αντίπαλες πλευρές, που πότε η μία, πότε η άλλη θα αισθάνεται πως αδικείται.
Έτσι λοιπόν εγώ εστιάζω το ενδιαφέρον μου αλλού σε πιο ουσιαστικά κατά τη γνώμη πράγματα καθώς αφορούν την τοπική μας κοινωνία και όχι μόνο και σίγουρα οι όποιες εξελίξεις θα έχουν αντίκτυπο και σε αυτήν. Άλλωστε και αυτός είναι ο σκοπός τουλάχιστον από τη μία εκδήλωση πολιτικοοικονομικού ενδιαφέροντος.
Η άλλη, αυτή που αφορά τις αρχαιρεσίες για την εκλογή του νέου αρχηγού του νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς μεθαύριο Κυριακή, σίγουρα θα αποτελέσει ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός που θα καταγραφεί στην ιστορία μια και θα σημάνει και την ουσιαστική δύση του ήλιου του ΠΑΣΟΚ, άλλα και θα σηματοδοτήσει νέα πρότυπα λειτουργίας δημοκρατικών θεσμών στο χώρο της πολιτικής και στη διεκδίκηση της εξουσίας διακυβέρνησης μιας χώρας.
Την Κυριακή η θεωρία της όλης προσπάθειας του φορέα της Κεντροαριστεράς και οι θέσεις και οι υποσχέσεις των « συνυποψήφιων» για την ηγεσία θα εφαρμοστούν στην πράξη, αρκεί βέβαια να έχει πειστεί και ο κόσμος. Το εγχείρημα χρειάζεται υποστηρικτές, χρειάζεται ψηφοφόρους. Και σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα που έγινε φαίνεται πως οι γυναίκες ψηφοφόροι είναι αυτές που θα υπερτερήσουν στην προσέλευσή στις κάλπες, καθώς οι κύριες δεξαμενές του πιθανού εκλογικού σώματος στην υπό διαμόρφωση παράταξη είναι οι γυναίκες, οι μεγαλύτερες ηλικίες και οι συνταξιούχοι.
Ειδικότερα, από όσους απάντησαν «σίγουρα» ή «μάλλον ναι» στην ερώτηση αν θα πάρουν μέρος στην ψηφοφορία υπερτερούν οι γυναίκες (54%), οι μεσαίες και μεγάλες ηλικιακές κατηγορίες (18% στην ομάδα 45-54 ετών, 16% στην ομάδα 55-64 και 23% στην ομάδα άνω των 65 ετών), ενώ σε ό,τι αφορά την επαγγελματική τους ενασχόληση είναι κυρίως συνταξιούχοι (31%) και μισθωτοί (28%).
Ως προς την πολιτική τους ταυτότητα, τόσο οι «σίγουροι» (46%) όσο και οι «πιθανοί» (54%) ψηφοφόροι του αρχηγού του νέου φορέα εμφανίζονται σαφώς κεντροαριστεροί, αυτοτοποθετούμενοι κατά μέσο όρο στο 4,55 σε μία κλίμακα 0-10 μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, με τους μισούς (50%) να αυτοτοπροσδιορίζονται μεταξύ του 4 και του 6 στη σχετική κλίμακα.
Κοντός ψαλμός αλληλούια, από Δευτέρα τα νεότερα…
Την ίδια Δευτέρα όμως τα φώτα της τοπικής επικαιρότητας θα είναι στραμμένα στη Θράκη και δη στην Κομοτηνή για το περίφημο Αναπτυξιακό Συνέδριο της κυβέρνησης σε συνεργασία με την Περιφέρεια Α.Μ.-Θ και με σύνθημα από την εποχή της κρίσης στην εποχή της δίκαιης ανάπτυξης. Αλήθεια πέρα από τη θεωρία, μπορεί στη χώρα μας με τις υπάρχουσες συνθήκες και την νοοτροπία που έχουν πολίτες και πολιτικοί να εφαρμοστεί στην πράξη μια δίκαιη ανάπτυξη; Χλωμό το βλέπω, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Καλύτερα καλομελέτα και έρχεται, παρά να δηλώνεις πεσιμιστής…
Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας που θα μας επισκεφτεί με τον Αντιπρόεδρό του Γιάννης Δραγασάκη και τους 16 υπουργούς και Γενικούς Γραμματείς. Ας ελπίσουμε ότι ετούτη τη φορά κάτι θα πάρει σάρκα και οστά στη Θράκη, έτσι για να πάρουμε και τα επάνω μας, μπας και η ατμομηχανή της ανάπτυξης της περιοχής πάρεις μπρος και δε συνεχίσει να δουλεύει στο ρελαντί.
Πάντως εγώ από προηγούμενες ανάλογες εκδηλώσεις θυμάμαι εξαγγελίες που έμειναν στα συρτάρια των τότε υπουργών και πρωθυπουργών…
Χρόνια πέρασαν πολλά, αλλά οι ανάγκες και τα αιτήματα διαχρονικά, όπως τα Κέντρα Καινοτομίας, η διασύνδεση του ΔΠΘ με τις τοπικές αρχές και φορείς, η σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών μας, όπως π.χ. του Πόρτο Λάγους και της Καβάλας, οι συμπράξεις ΣΔΙΤ, οι συνεργασίες δηλαδή Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και του φυσικού πλούτου, έργα υποδομών, μεταβίβαση αρμοδιοτήτων, μείωση γραφειοκρατίας κλπ…κλπ…
Περιμένω λοιπόν με αγωνία ποιες θα είναι αυτή τη φόρα οι «νέες» προτάσεις που θα προκύψουν και ποιες και εάν θα υλοποιηθούν.
Για να δούμε λοιπόν τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε και αυτήν τη φορά…
