«Τι άλλο θα μάθω…»
Εντάξει, το ξέρω ότι υπάρχουν Παγκόσμιες Ημέρες πολλές, σχεδόν τόσες όσες και οι μέρες του χρόνου. Για κάθε μάστιγα π.χ. ναρκωτικά, βία, για κάθε αρρώστια π.χ καρκίνος, για κάθε ηλικία και φύλο π.χ Ηλικιωμένων, Γυναίκας, για ζώα και φυτά, για το νερό και το περιβάλλον έχουν θεσπιστεί Παγκόσμιες Ημέρες. Για ότι ταλανίζει τον άνθρωπο, αλλά και για ότι τον χαροποιεί έχουμε και μια μέρα αφιερωμένη να μας το θυμίζει, ούτε οι άγιοι δεν είναι τόσοι.
Εντάξει, το ξέρω ότι υπάρχουν Παγκόσμιες Ημέρες πολλές, σχεδόν τόσες όσες και οι μέρες του χρόνου. Για κάθε μάστιγα π.χ. ναρκωτικά, βία, για κάθε αρρώστια π.χ καρκίνος, για κάθε ηλικία και φύλο π.χ Ηλικιωμένων, Γυναίκας, για ζώα και φυτά, για το νερό και το περιβάλλον έχουν θεσπιστεί Παγκόσμιες Ημέρες. Για ότι ταλανίζει τον άνθρωπο, αλλά και για ότι τον χαροποιεί έχουμε και μια μέρα αφιερωμένη να μας το θυμίζει, ούτε οι άγιοι δεν είναι τόσοι. Και η αλήθεια είναι ότι προκειμένου να δώσουμε άφεση αμαρτιών στους εαυτούς μας – όποια βαθμίδα και αν κατέχουμε -για αυτά που δεν έχουμε καταφέρει να καταπολεμήσουμε και να επιλύσουμε μέχρι τώρα τιμής ένεκεν τους αφιερώνουμε και μια από τις 365 μέρες του χρόνου.
Βέβαια, σε δεύτερη σκέψη δεν είναι και κακό γιατί έτσι μας θυμίζουν και την ανικανότητα των όσων έχουν την ευθύνη για τα σοβαρά ζητήματα της μεγάλης και μικρής κοινότητας μας. Όσοι κρατούν τις τύχες μας, τις ζωές τόσο τοπικό επίπεδο, όσο και σε παγκόσμιο, οι «ηγέτες» δηλαδή με τις κυβερνήσεις τους στις παγκόσμιες ημέρες φροντίζουν να μας θυμίζουν τα απειροελάχιστα από τα πολλά που είχαν υποσχεθεί ότι θα υλοποιούσαν π.χ. για την προστασία του περιβάλλοντος, την καταπολέμηση της φτώχειας, τη μείωση των πυρηνικών, κ.λ.π.
Υπάρχουν ωστόσο και ευχάριστες παγκόσμιες ημέρες έτσι για να μας χαλαρώνουν λιγάκι, καθότι η ζωή θέλει και λίγη τρέλα, για αυτό υπάρχουν και οι αντίστοιχες παγκόσμιες ημέρες, π.χ του έρωτα, του χορού και του κεφιού.
Τώρα σε ποια κατηγορία εντάσσεται η νέα παγκόσμια ημέρα για την οποία πληροφορήθηκα την περασμένη Κυριακή από τα χείλη της κόρης της φίλης μου και διαπίστωσα χθες Δευτέρα ότι όντως τα τελευταία χρόνια δεν την ξεχνούν και την τιμούν δεόντως, δηλώνω αναποφάσιστη.
Το λοιπόν, την περασμένη Κυριακή εκεί που πίναμε το καφεδάκι με τη φίλη μου έρχεται η κόρη της και της λέει, « μαμά την Τρίτη μάλλον θα πάμε εκδρομή-ένεκα της 28ης Οκτωβρίου- και τη Δευτέρα μάλλον θα κάνουμε κατάληψη, οπότε η εβδομάδα μας ξεκινά χαλαρά». Τι το ήθελε και αναφέρθηκε στο κεφάλαιο κατάληψη, θυμήθηκα τα δικά μου μαθητικά και φοιτητικά χρόνια. Λίγο πολύ όλοι μας ξέρουμε γιατί κάναμε καταλήψεις και τι θέλαμε να πετύχουμε. Τις περισσότερες φορές ήταν κεκαλυμμένη προσπάθεια για να χάσουμε μάθημα ή να εναντιωθούμε σε κάποιους καθηγητές, ή να δείξουμε την ορμή και την αγωνιστικότητα των νιάτων, τουλάχιστον στα δικά μου τα χρόνια.
Οπότε και τη ρωτήσαμε μαζί με τη μητέρα της, αναθυμούμενες τα δικά μας «Νεφέλη, πώς προέκυψε η κατάληψη; Έχετε τόσα προβλήματα και αν ναι ποια τα αιτήματά σας; Συνεδρίασε το δεκαπενταμελές στο σχολείο;».
Και εδώ έρχεται η απάντησή της που μας άφησε κάγκελο « Μα τι είναι αυτά που ρωτάτε, ποια αιτήματα, εμείς θα κάνουμε κατάληψη γιατί απλά τη Δευτέρα είναι η Παγκόσμια μέρα Κατάληψης και αποφασίσαμε να τη γιορτάσουμε…»
Να λοιπόν που έμαθα ότι υπάρχει και η Παγκόσμια μέρα Κατάληψης, τώρα αν είναι των σχολείων και των πανεπιστημίων μόνο, δεν ξέρω.
Όπως και να έχει, αυτή τη μέρα θα την κατέτασσα προσωπικά σε μια ιδιαίτερη κατηγορία, για γέλια και για κλάματα, με μπόλικο χαβαλέ, αλλά και από την άλλη με πολλά-πολλά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση.
Μάλιστα χθες επιστρέφοντας από την εργασία μου, στο δρόμο για το σπίτι άκουσα κάποιους μαθητές μάλλον από ΕΠΑΛ, που συζητούσαν για την κατάληψη που έκαναν και προσπαθούσαν να βρουν κάποια αιτήματα για να δικαιολογήσουν την κίνησή τους αυτή, και ανάμεσα στα προβλήματα κάτι για ποντίκια στα υπόγεια πήρε το αυτί μου, κάτι με την καθαριότητα που ναι μεν πληρώνουν οι διευθύνσεις, αλλά δε γίνεται σωστή δουλειά, για τη θέρμανση φυσικά, για να μην αναφερθώ και στα του νέου νόμου για την παιδεία.
Και επειδή αυτή η Παγκόσμια ημέρα Καταλήψεων μου προξένησε το ενδιαφέρον έψαξα να μάθω εάν γιορτάστηκε και άλλη φορά και πότε. Το λοιπόν μάλλον η Δευτέρα είναι η μέρα της , καθότι το 2015 τα σχολεία την τίμησαν Δευτέρα 2 Νοεμβρίου, το 2016 στις 7 Νοεμβρίου και φέτος την προτελευταία μέρα του Οκτωβρίου. Τα Λύκεια και τα ΕΠΑΛ και κάποια Γυμνάσια της Ξάνθης τίμησαν τη σημαντική αυτή ημέρα για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μόλις ενάμιση μήνα από την έναρξη των σχολικών μαθημάτων…
Βέβαια υπήρξαν και μαθητές που επέλεξαν ανάμεσα στον κατάληψη και την εκδρομή τη δεύτερη και για αυτό και προτίμησαν το μάθημα…. Προτίμησαν τα σίγουρα…
Πάντως η αλήθεια είναι πριν καταδικάζουμε τις καταλήψεις σε ένα, παντελώς, αδιάφορο κράτος, καλό είναι να ρωτάμε γιατί γίνονται. Κάτι ήξερε και ο νυν πρωθυπουργός μας Αλέξης Τσίπρας.
