«Ε, ρε γλέντια…!»

Αυτές τις μέρες ως χώρα είμαστε στα πάνω μας… Ε, δεν είναι και λίγο να υποδέχεται ο πλανητάρχης τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με κόκκινα χαλιά στο Λευκό Οίκο και να μιλά με τόσο θερμά λόγια για την Ελλάδα, όταν εκείνος πριν από μερικούς μήνες απεύχονταν την εκλογή Τράμπ.

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια ζούμε κοσμοϊστορικά γεγονότα και αλλαγές. Καλά έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιούλα μου «μεγάλη μπουκιά φάε κόρη μου, μεγάλη κουβέντα μη λέγεις», γιατί η ζωή το έχει δείξει εμπράκτως αμέτρητες φορές πως άλλα λέμε και άλλα κάνουμε, για αυτό αξίωμα αλάνθαστο «ποτέ μη λες ποτέ».

Αυτές τις μέρες ως χώρα είμαστε στα πάνω μας… Ε, δεν είναι και λίγο να υποδέχεται ο πλανητάρχης τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με κόκκινα χαλιά στο Λευκό Οίκο και να μιλά με τόσο θερμά λόγια για την Ελλάδα, όταν εκείνος πριν από μερικούς μήνες απεύχονταν την εκλογή Τράμπ.

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια ζούμε κοσμοϊστορικά γεγονότα και αλλαγές. Καλά έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιούλα μου «μεγάλη μπουκιά φάε κόρη μου, μεγάλη κουβέντα μη λέγεις», γιατί η ζωή το έχει δείξει εμπράκτως αμέτρητες φορές πως άλλα λέμε και άλλα κάνουμε, για αυτό αξίωμα αλάνθαστο «ποτέ μη λες ποτέ».

Ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιούμε πως σπανίως η θεωρία εφαρμόζεται στην πράξη επακριβώς. Αυτά που πιστεύεις και πρεσβεύεις ως νέος αναθεωρούνται στην ενήλικη ζωή σου τις περισσότερες φορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Αλέξης Τσίπρας. Ως φοιτητής ο Αλέξης έβγαινε στους δρόμους και διεκδικούσε καλύτερα πανεπιστήμια, ελευθερίες, ισότητα και δικαιοσύνη, καταδίκαζε την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα έβαζε με τους Αμερικανούς και τα εξοπλιστικά προγράμματα, αγωνιζόταν για τον αφοπλισμό, κλπ., κλπ, όπως  άλλωστε οι περισσότεροι νέοι.

Αργότερα  όταν μπήκε στην πολιτική σταδιακά οι ιδέες του και ο λόγος του απέκτησαν πιο διαλλακτική φόρμα  και από την απολυτότητα πέρασε στη σχετικότητα μέσω του δρόμου της διπλωματίας και των ελιγμών. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αναθεώρησε τις αρχές και τα πιστεύω του και αν ναι για χάρη του συμφέροντος της χώρας ή του δικού του;

 

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι και τόσο εύκολο για έναν «αριστερής ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας»  πρωθυπουργό να συνδιαλέγεται με έναν  ρεπουμπλικάνο Αμερικανό Πρόεδρο και μάλιστα μια προσωπικότητα σαν τον  Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος  τα έχει κάνει σχεδόν όλα, θεάματα, εργολαβίες επιχειρήσεις κλπ κλπ.

Αλλά είπαμε στο βωμό του συμφέροντος θυσιάζονται τα πάντα και όλα είναι εφικτά.

Παύει κανείς να λειτουργεί ως απλή και μεμονωμένη προσωπικότητα και μπαίνει στα γνωστά καλούπια, είτε ανήκε από την πλευρά των ισχυρών, όπως  Τράμπ, είτε από την πλευρά των αδυνάτων όπως ο Τσίπρας.

Τα μέτρα και τα σταθμά αλλάζουν και οι κανόνες πλέον μπαίνουν σε άλλο επίπεδο, το οποίο είναι και αποδεκτό, θέλοντας και μη από τον κόσμο.

Πάντως, για μια ακόμη φορά το πρωθυπουργικό ζεύγος έλαμψε, αυτή τη φορά, εκτός των ελληνικών συνόρων, και στάθηκε επάξια απέναντι στους ξένους ομολόγους. Όπως και να το κάνουμε τα νιάτα και η ομορφιά δεν κρύβονται.

Ο Αλέξης επισκίασε τον Ντόναλντ, ακόμη και όταν ο ξένος δημοσιογράφος του θύμισε τι είχε πει για τον Τράμπ.

Ας, είναι καλά και η Μπέτυ, που και αυτή άφησε τις μακριές φούστες και το ατημέλητο στυλ και ενδύθηκε αυτό της πρώτης κυρίας της χώρας και έλαμψε με την παρουσία της-κάτι ήξερε η Μελάνια που έλλειπε για δουλειές σε άλλη πολιτεία. Είπαμε θεσμοί και καλούπια είναι αλληλένδετα και αν θέλεις να υπηρετήσεις σωστά τότε ακολουθείς κατά γράμμα το πρωτόκολλο, όσο και αριστερός και αν είσαι.

 

Αφήστε που με τα όσα ειπώθηκαν κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, άρχισα να μετρώ αντίστροφα για το πότε θα δω τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να βάζει τη γραβάτα.

 

Δεν ξέρω αν στο ταξίδι αυτό που πήγαμε για μαλλί θα επιστρέψει ο Αλέξης κουρεμένος, ο χρόνος θα δείξει , αλλά εγώ  ευελπιστώ ότι θα ξανάρθει το αμερικάνικο δολάριο στη χώρα… Ελπίζω πως  όχι σαν αυτό που άφηναν οι ναύτες του έκτου στόλου στην Τρούμπα του Πειραιά…

Ελεημοσύνες δε θέλουμε , αλλά επενδύσεις και μεγάλα έργα.

Βέβαια στον Αμερικάνο οι αμερικανιές δεν περνάνε και για αυτό για να μας δώσουν θα πρέπει και αυτοί να πάρουν το κατιτίς τους…

Απλά πραγματάκια, κάτι F16, κάτι νέες βάσεις στην Κρήτη, κάτι υδρογονάνθρακες, δηλαδή  και να μας πουλήσουν τα όπλα τους και να μας πάρουν τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές.

Και με το πρόσχημα μας να κάνουν δυνατούς και να μας θωρακίσουν απέναντι στους γείτονές μας, με πρώτη και καλύτερη την Τουρκία, κάτι μου λέει πως θα μας βάλουν σε νέα συμμαχικά παιχνίδια.

Ε, ρε τι έχει να γίνει όταν θα αρχίσουν τις αντιπροσφορές και οι ανταγωνιστές του Τραμπ με πρώτο και καλύτερο τον Πούτιν.

Για αυτό σας λέω τα μάτια σας ανοιχτά και μη μασάτε, τα καλύτερα έρχονται, μακάρι για γέλια και όχι για κλάματα….