ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ
Πέρασε ένα Σαββατοκύριακο που τα είχε δύο σε ένα …
Κάτι σαν σαμπουάν και μαλακτική κρέμα μαζί…
Αφήστε που και ΕΜΥ έπεσε στις προβλέψεις της μέσα…
Το Σάββατο ζήσαμε μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη και ζεστή μέρα, με θερμοκρασία όχι και τόσο συνηθισμένη για την εποχή που διανύουμε…
Την Κυριακή όμως οι καιρικές συνθήκες άλλαξαν, ματαιώνοντας και την πεζοπορία μου στο βουνό…
Πέρασε ένα Σαββατοκύριακο που τα είχε δύο σε ένα …
Κάτι σαν σαμπουάν και μαλακτική κρέμα μαζί…
Αφήστε που και ΕΜΥ έπεσε στις προβλέψεις της μέσα…
Το Σάββατο ζήσαμε μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη και ζεστή μέρα, με
θερμοκρασία όχι και τόσο συνηθισμένη για την εποχή που διανύουμε…
Την Κυριακή όμως οι καιρικές συνθήκες άλλαξαν, ματαιώνοντας και
την πεζοπορία μου στο βουνό…
Έπρεπε να πιστέψω την ΕΜΥ, όταν προέβλεπε βροχές και σημαντική πτώση
της θερμοκρασίας …
Τέλος πάντων…όσο κρύο και να κάνει, δε θα είναι για πολύ…
Από χθες, 21η Μαρτίου έχουμε εισέλθει στην Εαρινή Ισημερία…
Τέρμα ο χειμώνας. Μυρίζει άνοιξη…πολύ γρήγορα θα μυρίσει και καλοκαίρι…καλά
δε βιάζομαι και τόσο…
Άλλες εποχές τα παιδιά στα Δημοτικά έγραφαν εκθέσεις για πεταλούδες
και λουλούδια, για κάμπους που πρασινίζουν, για τη γη που αναγεννάτε, που ξυπνά
από τη χειμέρια νάρκη…
Να δούμε οι πολιτικοί μας πότε θα ξυπνήσουν από τη δική τους χειμέρια
νάρκη…
Βέβαια αν και άνοιξη τυπικά, τόσο η πολιτική, όσο και η οικονομία
μας δε λένε να αφήσουν τη βαρυχειμωνιά…
Μπορεί να μπήκαμε στην εποχή της αισιοδοξίας και να γιορτάζουμε
τη ζωή, όμως η πραγματικότητα άλλα συναισθήματα μας προκαλεί…μελαγχολικά και απαισιόδοξα…
Πάντως η χθεσινή μέρα δεν ήταν μια συνηθισμένη μέρα …και μάλλον
ήταν αρκετά βαριά…
Παγκόσμια ημέρα εις τριπλούν και ίσως και εις τετραπλού…
Χθες λοιπόν η 21η Μαρτίου ήταν αφιερωμένη 1ον στη Δασοπονία, 2ον
στην Ποίηση, 3ον αφιερωμένη στον αγώνα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και
στον αγώνα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και 4ον στον Ύπνο…
Αν και θα ήθελα πολύ να τιμήσω χθες την παγκόσμια ημέρα ύπνου, δυστυχώς
δεν τα κατάφερα και πάλι…το ξυπνητήρι χτύπησε κανονικά για το πρωινό εγερτήριο…
Όσο για την παγκόσμια ημέρα ποίησης, την τίμησα , διαβάζοντας λίγο
πριν κοιμηθώ κάτι από Ράινερ Μαρία Ρίλκε…
Τίμησα και την ημέρα της Δασοπονίας, πραγματοποιώντας μια μικρή
διάλεξη στα παιδιά μου για τα δώρα ζωής του Δάσους στην ανθρωπότητα και την ανάγκη
προστασίας του από όλους εμάς…και τα προέτρεψα να πάνε με τον παππού στην πλατεία
για να πάρουν από ένα δεντρίλιο, προσφορά του Δασαρχείου…
Θα σταθώ όμως περισσότερο στην παγκόσμια ημέρα χθες που ήταν αφιερωμένη
στον αγώνα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και στον αγώνα για την εξάλειψη
των φυλετικών διακρίσεων.
Εν έτη 2005και σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία τα κρούσματα του
ρατσισμού όχι μόνο δεν εξαλείφθηκαν, αλλά παρατηρείται και αυξητική τάση…
Οι παλαιότερες γενιές πίστευαν ότι μέσα από τη μόρφωση μαθαίνει
να αγαπά το συνάνθρωπό του, απ' όπου και αν προέρχεται αυτός…
Και όμως η πραγματικότητα άλλα δείχνει…
Όσο και αν λέμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές, δε μας αφορά η ξενοφοβία,
η καθημερινή μας πρακτική μας διαψεύδει…
Φοβόμαστε τον ξένο, έστω και αν αυτός είναι πολύ κατώτερος από εμάς…
Θα πρέπει κάθε οργανωμένη πολιτεία να βρει τα αίτια που γεννούν
το ρατσισμό και να τα καταπολεμήσει…
Η ανεργία, η ανέχεια, το αβέβαιο αύριο, η απουσία ευκαιριών ίσως
είναι μερικά από εκείνα τα κακώς κείμενα που γεννούν και ενισχύουν ρατσιστικές συμπεριφορές
και μας γεμίζουν αισθήματα ξενοφοβίας, εν μέρει ίσως δικαιολογημένα, κατακριτέα
όμως πάντα…
Ένα είναι σίγουρο το μόνο ξένο που δε φοβόμαστε και ανοίγουμε διάπλατα
τις αγκαλιές μας για να τον υποδεχτούμε, είναι εκείνος με τα πολλά λεφτά…
Για έναν τέτοιο ξένο ο κοινωνικός αποκλεισμός σίγουρα δε θα υφίσταται…
