«Αναπτυξιακά συνέδρια για το θεαθήναι…»
Πρόσφατα συναντήθηκαν στην Κομοτηνή οι δήμαρχοι της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στα πλαίσια του ετήσιου τακτικού τους Συνεδρίου, όπου πέρα από τον ετήσιο οικονομικό απολογισμό που πραγματοποίησαν, κατέθεσαν τους προβληματισμούς τους, αλλά και τους νέους αναπτυξιακούς στόχους των δήμων που εκπροσωπούν. Συζήτησαν και σχεδίασαν την αναπτυξιακή πορεία που θα ήθελαν να πάρει η Περιφέρεια Α.Μ.-Θ , θέτοντας παράλληλα και τα όρια διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση.
Πρόσφατα συναντήθηκαν στην Κομοτηνή οι δήμαρχοι της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στα πλαίσια του ετήσιου τακτικού τους Συνεδρίου, όπου πέρα από τον ετήσιο οικονομικό απολογισμό που πραγματοποίησαν, κατέθεσαν τους προβληματισμούς τους, αλλά και τους νέους αναπτυξιακούς στόχους των δήμων που εκπροσωπούν. Συζήτησαν και σχεδίασαν την αναπτυξιακή πορεία που θα ήθελαν να πάρει η Περιφέρεια Α.Μ.-Θ , θέτοντας παράλληλα και τα όρια διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση.
Άλλωστε κυρίαρχο ζήτημα αυτής της συνάντησης ήταν το επικείμενο Αναπτυξιακό Συνέδριο που θα λάβει χώρα στην Κομοτηνή τον ερχόμενο μήνα παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και κυβερνητικού κλιμακίου.
Περιφερειάρχης, Αντιπεριφερειάρχες και δήμαρχοι της Περιφέρειάς μας θα πρέπει να προετοιμαστούν επαρκώς από όλες τις πλευρές (π.χ. οικονομικά και τεχνικά στοιχεία) , να καταθέσουν τις προτάσεις τους, να της υποστηρίξουν και να διεκδικήσουν την υλοποίησή τους.
Διαδικασίες γνώριμες, συναντήσεις επαναλαμβανόμενες εδώ και χρόνια με όνειρο και ελπίδα να πάρουν σάρκα και οστά τούτη τη φορά τα όποια πορίσματα και αποφάσεις βγουν από ένα ακόμη αναπτυξιακό συνέδριο.
Γιατί από ανάλογα αναπτυξιακά συνέδρια του παρελθόντος ακόμη περιμένουμε να τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά η περιοχή μας.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι να γίνει ένα ακόμη αναπτυξιακό συνέδριο, το θέμα είναι να μιλήσουν με ανοιχτά χαρτιά και με ειλικρίνεια οι αυτοδιοικητικοί πρώτου και δευτέρου βαθμού μακριά από τοπικιστικές κορώνες και κομματικές σκοπιμότητες για το τι είδους ανάπτυξη πραγματικά σηκώνει η περιοχή τους και κυρίως το πώς ο ένας νομός θα λειτουργεί συμπληρωματικά του άλλου και όλοι μαζί προς όφελος της Περιφέρειας Α.Μ.-Θ. Δεν είναι δυνατόν όλοι οι δήμοι και οι νομοί να παρουσιάζουν το ίδιο τουριστικό ενδιαφέρον ή να θέλουν όλοι να αποκτήσουν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και λιμάνια. Κάθε νομός θα πρέπει να αποκτήσει το ιδιαίτερο σήμα κατατεθέν που θα προσελκύει και την ανάλογη αναπτυξιακή επένδυση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα μπορεί να προχωρήσει και σε άλλα αναπτυξιακά σχέδια, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, για μη λειτουργεί ανταγωνιστικά με τον όμορο νομό ή δήμο. Δεν μπορεί για παράδειγμα και η Αλεξανδρούπολη και η Καβάλα να διεκδικούν την απόκτηση ενός μεγάλου εμπορικού λιμανιού, αλλά πολύ εύκολα μπορεί η περιφέρειά μας να αποκτήσει δύο μεγάλα λιμάνια, το ένα εμπορικό και το άλλο διαμετακομιστικό ή επιβατικό.
Ένας δήμος ή νομός μπορεί να δώσει έμφαση στον πρωτογενή τομέα, άλλος στον τουρισμό, και άλλος στον πολιτισμό.
Θα πρέπει να υπάρχει εξειδίκευση που θα λειτουργεί συμπληρωματικά, ο ένας για όλους και όλοι για έναν.
Μόνο μέσα από το πνεύμα της συνεργασίας και της αλληλοσυμπλήρωσης των δήμων ενός νομού μεταξύ τους και στη συνέχεια των νομών μεταξύ τους μπορεί να επέλθει ένα υλοποιήσιμο αναπτυξιακό σχέδιο.
Εξάλλου τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής δεν είναι ίδια, οπότε γιατί να θέλουν όλες για παράδειγμα να επενδύσουν στον τουρισμό, ή αν θέλουν ας τον εξειδικεύσουν π.χ. θρησκευτικό, αρχαιολογικό, οικοτουρισμό κλπ.
Αλλά αν δεν υπάρχει παραγωγή, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, άρα και χρήμα για να διατεθεί για ταξίδια και εκδρομές.
Φαύλος κύκλος δηλαδή, τουτέστιν αν δε σηκώσουμε τα χέρια για να δουλέψουμε στα σοβαρά λαός και κυρίως οι πολιτικοί μας και όχι να δουλευόμαστε μεταξύ μας σε αναπτυξιακή πορεία δεν πρόκειται ποτέ να μπούμε.
Και δεν το γράφω αερολογώντας, αλλά με βάση ένα προηγούμενο Αναπτυξιακό Συνέδριο που είχε γίνει επί νομαρχίας του αείμνηστου Γιώργου Παυλίδη το Μάιο του 2004. Αν το ένα δέκατο από αυτά που είχαν συζητήσει και σχεδιάσει είχε υλοποιηθεί μέσα στο πέρασμα των δεκαπέντε περίπου χρόνων, τώρα δε θα μιλούσαμε για μαρασμό της περιοχής . Κατέβασα από τη βιβλιοθήκη μου τον τόμο με τα πρακτικά του εν λόγο συνεδρίου και τον ξεφύλλισα. Δυστυχώς ούτε για έναν άξονα, τον πιο απλό δεν μπήκαν γερές βάσεις, όπως η αξιοποίηση των ιαματικών πηγών ή η ανάδειξη και αξιοποίηση της πολιτιστικής ταυτότητας της περιοχής μέσα π.χ. από προϊόντα, τρόφιμα κλπ. Αναζητείστε τον τόμο ο οποίος έχει τίτλο ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΤΟΥ 2015-ΠΡΑΚΤΙΚΑ 1ΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ-ΞΑΝΘΗ 21-23 ΜΑΪΟΥ 2004, ανατρέξτε στο πρόγραμμα και τα θέματα του συνεδρίου και τα όποια συμπεράσματα δικά σας. Πολλές φορές τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Από το συνέδριο εκείνο και μετά είχαμε τις εναλλαγές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και των συνεργασιών και φυσικά δυο ξανθιώτες σε υπουργικούς θώκους που επί των ημερών τους έκλεισαν τα συνεταιριστικά εργοστάσια και η ΕΒΖ και μπήκαμε στη μνημονιακή εποχή. Ούτε το κοκαλάκι της νυχτερίδας να είχαμε… Πήραμε την κατρακύλα και όχι την ανάπτυξη…
Αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός μας, ότι κατεβαίνει, ανεβαίνει, αρκεί να πάρουμε φόρα, αλλά το ερώτημα είναι πότε και πώς –όχι βέβαια με αναπτυξιακά συνέδρια και λόγια του αέρα-από το ναδίρ, θα ξαναδούμε το ζενίθ…
