Επένδυση η γνώση;
Ρητορική η παραπάνω ερώτηση, γιατί προσωπικά πλέον δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση στα χρόνια που διανύουμε. Το γνωστό «μάθε παιδί μου γράμματα» με απώτερο σκοπό να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες για την επαγγελματική σου αποκατάσταση και την κοινωνική σου ανέλιξη φαίνεται πως δεν ανταποκρίνεται πλέον στην πραγματικότητα. Και αν ανταποκρίνεται, αυτό το καταφέρνει η νεολαία μας μετά από πολύ τρέξιμο, δυσκολίες και αναμονή χρόνων.
Βέβαια τα δεδομένα αλλάζουν όταν ο μορφωμένος νέος αποφασίζει να αναζητήσει την τύχη του εκτός των ελληνικών συνόρων.
Ρητορική η παραπάνω ερώτηση, γιατί προσωπικά πλέον δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση στα χρόνια που διανύουμε. Το γνωστό «μάθε παιδί μου γράμματα» με απώτερο σκοπό να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες για την επαγγελματική σου αποκατάσταση και την κοινωνική σου ανέλιξη φαίνεται πως δεν ανταποκρίνεται πλέον στην πραγματικότητα. Και αν ανταποκρίνεται, αυτό το καταφέρνει η νεολαία μας μετά από πολύ τρέξιμο, δυσκολίες και αναμονή χρόνων.
Βέβαια τα δεδομένα αλλάζουν όταν ο μορφωμένος νέος αποφασίζει να αναζητήσει την τύχη του εκτός των ελληνικών συνόρων.
Τα τελευταία χρόνια η μόνιμη επωδός στις συζητήσεις και ομιλίες πολιτικών, ειδικών αναλυτών, αλλά και του απλού κόσμου είναι ότι η Ελλάδα χάνει «τα μυαλά»…
Οι προσοντούχοι νέοι αποτελούν επενδυτικό κεφάλαιο σε όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αλλού, όχι όμως εντός ελληνικού εδάφους.
Και γιατί παρακαλώ να μείνει ένας νέος στη χώρα του όταν η ίδια η πατρίδα του εμμέσως πλην σαφώς τον διώχνει.;
Μάνα είμαι και ξέρω, γονιός είμαι και μπορώ να καταλάβω την αγωνία και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η γειτόνισσά μου, που ο γιος της όχι μόνο τελείωσε με άριστα το πανεπιστήμιο, τελείωσε το μεταπτυχιακό του, μιλά δυο ξένες γλώσσες και είναι άνεργος. Όχι γιατί το θέλει, ή είναι να το πω λαϊκά «πέσε πίτα να σε φάω»…
Χτύπησε πόρτες, κατέθεσε βιογραφικά, αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκον.
Και το τραγικό ξέρετε ποιο είναι; Υπάρχουν εργοδότες που βάζουν αγγελίες ζητώντας καταρτισμένους νέους με μεταπτυχιακό και ξένη γλώσσα , αλλά τη θέση την οποία θέλουν να καλύψουν άνετα μπορεί να ανταποκριθεί ένας απόφοιτος λυκείου, ενώ ο μισθός που προσφέρουν αντιστοιχεί στον κατώτερο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δηλαδή γυμνασίου.
Αφήστε που μέχρι να βρουν θέση σύμφωνα με την επιστημονική τους κατάρτιση, δουλεύουν περιστασιακά για το χαρτζιλίκι π.χ. ως ντελίβερι ή σερβιτόροι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε το πιο μορφωμένο προσωπικό στα τουριστικά επαγγέλματα και στα υγειονομικού ενδιαφέροντος (ΚΥΕ) σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Να και σε κάτι που κρατάμε τα πρωτεία.
Για τους μισθούς, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
Για αυτό και εγώ ως μάνα μητέρα μαμά φοιτητού που διανύει το τελευταίο έτος των σπουδών του και μετά από ώριμη σκέψη και εννοείται τον ανάλογο προβληματισμό, αφού τα έθεσα όλα επί τάπητος, τα υπέρ και τα κατά, προσπάθησα να συμπαρασταθώ στη γειτόνισσα και φίλη για το τι μέλλει γενέσθαι με τον υιόν της…
Τάχθηκα υπέρ της θέσης του γιου της, δηλαδή να απαντήσει θετικά στην πρόταση που του έγινε για εργασία πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του και να φύγει για Καναδά.
«Μα είναι πολύ μακριά», μου είπε, «κάθε πότε θα βλεπόμαστε;» συνέχισε…
«Έλα τώρα καλή μου, το χρήμα εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Με το μισθό που θα παίρνει τι θα του είναι να κόψει ένα αεροπορικό εισιτήριο. Όσο για πότε θα τον βλέπεις υπάρχει και το skype», της απάντησα, τονίζοντάς της παράλληλα πως αυτό που προέχει είναι η επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού. «Και μην ανησυχείς, να δεις που μόλις φτιάξουν τα πράγματα στην πατρίδα, θα γυρίσει πίσω. Μήπως έτσι δεν έκαναν οι παππούδες και οι πατεράδες μας. Μόνο που εκείνοι πήγαιναν για εργάτες, ενώ τώρα οι νέοι μας τα «έξυπνα μυαλά» μας πηγαίνουν να τους δώσουν τα φώτα στελεχώνοντας νοσοκομεία, ερευνητικά κέντρα, πολυεθνικές κλπ.», της είπα, προσπαθώντας να πείσω και τον εαυτό γιατί έρχεται και η δική μου σειρά….
Μάνα, μητέρα, μαμά κάνε ασκήσεις θάρρους και δώσε αισιοδοξία στο παιδί σου να ανοίξει τα φτερά του, όπου εκείνο επιθυμεί…
Θέλω να πιστεύω ότι η γνώση αποτελεί επένδυση και ευελπιστώ ότι θα αποτελεί αναπτυξιακό εργαλείο και για την Ελλάδα όταν οι όποιες κυβερνήσεις, δεξιές, κεντρώες οι αριστερές, αποφασίσουν επιτέλους να στελεχώνουν τις καίριες θέσεις στο δημόσιο και στα κρατικά πόστα αξιοκρατικά και όχι κομματικά και ψηφοθηρικά.
Και φυσικά όταν το αποφασίσουν, θα πρέπει οι προσοντούχοι νέοι μας είτε εργάζονται στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα να αμείβονται και ανάλογα.
Μέχρι τότε όμως, δυστυχώς η εκροή όχι συναλλάγματος, αλλά «έξυπνων μυαλών» θα συνεχίζεται και μάλιστα με αυξητικές τάσεις…
Άλλωστε με επιβεβαιώνει και η πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ, όπου επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι ακάλυπτοι και χωρίς δουλειά και επαγγελματικό μέλλον μένουν στη χώρα μας οι απόφοιτοι Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Τα στοιχεία της εν λόγω έρευνας υπόσχομαι να παρουσιάσω σε επόμενο «βήμα ελεύθερο» καθότι έρχονται να επιβεβαιώσουν την πραγματικότητα που βιώνουν οι νέοι μας και εμείς ως γονείς.
Αλήθεια πώς γίνεται έρευνες που έχουν σχέση με τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητά μας και οι δημοσκοπήσεις για τα πολιτικά κόμματα και τις εκλογικές αναμετρήσεις όχι; Κλείνω και πάλι με ερώτημα ρητορικό.
Για σκεφτείτε το. Μήπως γιατί οι δεύτερες είναι κατευθυνόμενες…;
