Εδώ και τώρα ένα διαδημοτικό κυνοκομείο…

Η κατάσταση με τα αδέσποτα έχει ξεφύγει, όπως και η συμπεριφορά των «υποτιθέμενων» φιλόζωων. Και αναφέρομαι στους ιδιοκτήτες σκύλων συντροφιάς  οι οποίοι κάθε πρωί και βράδυ βγαίνουν  για την καθιερωμένη βόλτα με τα κατοικίδιά τους αδιαφορώντας για αυτά που αφήνουν πίσω τους στα πάρκα και στους δρόμους της γειτονιάς.

Παλιά στα χωριά όταν περπατούσε κανείς πρόσεχε να μην πατήσει τα περιττώματα των αγελάδων και των αιγοπροβάτων.

Η κατάσταση με τα αδέσποτα έχει ξεφύγει, όπως και η συμπεριφορά των «υποτιθέμενων» φιλόζωων. Και αναφέρομαι στους ιδιοκτήτες σκύλων συντροφιάς  οι οποίοι κάθε πρωί και βράδυ βγαίνουν  για την καθιερωμένη βόλτα με τα κατοικίδιά τους αδιαφορώντας για αυτά που αφήνουν πίσω τους στα πάρκα και στους δρόμους της γειτονιάς.

Παλιά στα χωριά όταν περπατούσε κανείς πρόσεχε να μην πατήσει τα περιττώματα των αγελάδων και των αιγοπροβάτων.

Σήμερα  τα παραπάνω ζώα εξοστρακίστηκαν από τις κατοικημένες περιοχές των οικισμών και πολύ σπάνια θα συναντήσεις αγροτικά σπίτια να έχουν στην αυλή τους κάποιο πρόβατο ή έστω ακόμη και κοτέτσι.

Η πλειοψηφία σχεδόν των κατοίκων των χωριών ανέπτυξαν «αστική» συμπεριφορά. Αγοράζουν πλέον το γάλα και τα αυγά από το σούπερ μάρκετ, το κρέας από τον κρεοπώλη και τα λαχανικά τους από το παζάρι του χωριού.

Παρατηρείται ένας εκσυγχρονισμός των αγροτικών οικισμών που σίγουρα δεν είναι κακός όταν δεν αγγίζει την υπερβολή. Τα αρώματα πλέον που ευδιάζουν σε αυτά δεν έχουν ως πρώτο συστατικό την κοπριά. Στις αυλές κάνουν βόλτες κυρίως οι σκύλοι και οι γάτες. Και καλά κάνουν αφού ο χώρος είναι ιδιωτικός και δεν ενοχλούν κανέναν.

 

Στην πόλη όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οι «υποτιθέμενοι φιλόζωοι» αποκτούν ζώα συντροφιάς χωρίς προηγουμένως να έχουν αποκτήσει και την ανάλογη γνώση και εκπαίδευση. Θέλει το παιδάκι τους ένα «ζωντανό» παιχνιδάκι, χρειάζονται έναν φύλακα για να λειτουργεί αποτρεπτικά στην εμφάνιση των κλεφτών; Ε, τότε ας αγοράσουν ένα κανισάκι για το παιδί ή ένα βάλουν ένα λυκόσκυλο  στην αυλή.

Τώρα το αν ξέρουν τις πραγματικές ανάγκες των ζώων συντροφιάς ή αν έχουν την υπομονή να το φροντίζουν έτσι όπως πρέπει και ορίζει η σχετική νομοθεσία είναι αλλονού παπά ευαγγέλιο.

Οι περισσότεροι είναι αστοιχείωτοι και στην πρώτη δυσκολία εγκαταλείπουν τα «αγαπημένα» τους σκυλιά στο δρόμο. Και από σκυλί του σαλονιού, γίνεται σκυλί του δρόμου, ένα από τα εκατοντάδες αδέσποτα που περιφέρονται είτε μόνα τους είτε σε αγέλες μέσα στην πόλη και η πείνα αρκετές φορές τα κάνει επικίνδυνα. 

Αδέσποτοι και δεσποζόμενοι σκύλοι γεμίζουν με περιττώματα δρόμους και πάρκα και οι έρμοι κάτοικοι  περπατούν με προσοχή μην πατήσουν κάποιες ακαθαρσίες. Ενώ οι μητέρες δεν τολμούν να αφήσουν ελεύθερα να παίξουν τα παιδιά τους στα πάρκα γιατί όλο και κάποιο σκ…τό θα βρεθεί μπροστά τους.

 

Και καλά με τα αδέσποτα, με αυτά που όμως έχουν αφεντικό τι γίνεται;

Εδώ είναι και το μεγάλο κατά την άποψή μου θέμα. Δεν μπορείς κύριέ μου να βγάζεις το σκύλο σου για την πρωινή του αφόδευση και να μην έχεις μαζί σου τα κατάλληλα εργαλεία για να μαζέψεις από το δρόμο ή από την αλάνα της γειτονιάς μου ή από το πάρκο που παίζει το παιδί μου τα περιττώματα του  πιστού κατά τα άλλα φίλου σου. Αφού θεωρείς  και συμπεριφέρεσαι στο σκύλο σου σαν παιδί σου τότε γιατί δεν τον φροντίζεις και ανάλογα; Το παιδάκι σου το αφήνεις να κάνει τα κακά του στη μέση του δρόμου; Όχι βέβαια, του φοράς πάμπερς. Προς θεού δε λέω να φορέσεις πάνα στο σκύλο σου, αλλά όταν τον βγάζεις βόλτα φρόντισε να έχεις γάντια ή φαράσι και σακούλα για να μαζεύεις τα σκ…τά του. Έλεος πια, είναι ντροπή να λέμε πως αγαπάμε τα ζώα και να μην κάνουμε αυτά που πρέπει. Γιατί οι συνέπειες των άστοχων επιλογών και συμπεριφορών σου επηρεάζουν πολύ περισσότερο τους συμπολίτες σου, από ότι εσένα και μάλιστα δε σου φταίνε και  σε τίποτε. Πώς θα πρέπει λοιπών εγώ να αντιδράσω στην πράξη σου που επηρεάζει την ποιότητα ζωής μέσα στην πόλη; Και σε ποιον θα πρέπει να διαμαρτυρηθώ;

 

Τα παράπονά σου στο δήμαρχο, λέει μια λαϊκή έκφραση. Ε, αυτά τα παράπονα χρόνια τώρα τα ακούνε οι εκάστοτε δήμαρχοι της Ξάνθης και των υπολοίπων δήμων του νομού. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Όλο υπόσχονται και σχεδιάζουν τη δημιουργία μεγάλων και σύγχρονων κυνοκομείων και οι όποιες δεσμεύσεις παραμένουν έως σήμερα στις καλένδες.

Τώρα όμως δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία καθώς προχθές δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ η ΚΥΑ, η κοινή δηλαδή υπουργική απόφαση των Υπουργείων Εσωτερικών-Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Η συγκεκριμένη ΚΥΑ καθορίζει τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία για τη χρηματοδότηση Δήμων και Συνδέσμων Δήμων, οι οποίοι πλέον ως φορείς θα μπορούν να λειτουργούν καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς.

Πέρα από τη δημιουργία καταφυγίων θα υλοποιούν και ενέργειες διαχείρισης των ζώων αυτών, όπως την περισυλλογή τους, την ηλεκτρονική τους σήμανση, την καταγραφή τους , την αποπαρασίτωσή τους, τον εμβολιασμό τους, τη στείρωση, σίτιση, την επανένταξη κλπ, ώστε να εξασφαλίζεται η συμμόρφωση με τις διατάξεις του ν.4039/2012 όπως ισχύει.

  

Να η ευκαιρία λοιπόν να ενωθούν όλοι οι δήμοι του νομού και να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός διαδημοτικού κυνοκομείου ή καταφύγιου αδέσποτων ζώων συντροφιάς.  Γιατί μόνο τότε θα λυθεί πραγματικά το πρόβλημα των αδέσποτων που τα τελευταία ειδικά χρόνια της κρίσης έχει γιγαντωθεί.

Και μια πρόταση, μέσω αυτών των χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων ας φροντίσουν και στην πραγματοποίηση ειδικών σεμιναρίων για τους  «φιλόζωους» κατόχους ζώων συντροφιάς  για τις υποχρεώσεις που έχουν τόσο απέναντι στα κατοικίδιά τους, όσο και απέναντι σε όλους εμάς τους συμπολίτες τους. Και σε τελική ανάλυση ας εφαρμοσθεί ο παραπάνω νόμος επιτέλους στην πράξη και  να επιβάλλονται πρόστιμα στους ασυνείδητους κατόχους ζώων που είτε τα παρατούν στο δρόμο είτε «βρωμίζουν» το περιβάλλον.