Σχολικός οργασμός…
Τέρμα οι ξάπλες τα παιχνίδια και οι βόλτες…
Τέρμα οι χαλαρές στιγμές, τα κλειστά βιβλία και ο νιρβάνας του μυαλού…
Αυτό ήταν, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, ή πιο σωστά στο θρανίο του.
Οι ψησταριές έσβησαν, οι μουσικές σίγησαν, τα υπαίθρια «σουβλακερί» μάζεψαν την πραμάτεια τους για του χρόνου και το τέλος των Γιορτών Παλιάς Πόλης σήμανε την επιστροφή στα θρανία για τους μικρούς και την επιτάχυνση της εργασίας για τους μεγάλους.
Καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε γονείς και μαθητές για τη νέα σχολική χρονιά.
Τέρμα οι ξάπλες τα παιχνίδια και οι βόλτες…
Τέρμα οι χαλαρές στιγμές, τα κλειστά βιβλία και ο νιρβάνας του μυαλού…
Αυτό ήταν, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, ή πιο σωστά στο θρανίο του.
Οι ψησταριές έσβησαν, οι μουσικές σίγησαν, τα υπαίθρια «σουβλακερί» μάζεψαν την πραμάτεια τους για του χρόνου και το τέλος των Γιορτών Παλιάς Πόλης σήμανε την επιστροφή στα θρανία για τους μικρούς και την επιτάχυνση της εργασίας για τους μεγάλους.
Καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε γονείς και μαθητές για τη νέα σχολική χρονιά.
Το κουδούνι χτύπησε χθες με την ελπίδα ότι τούτη τη φορά τα σχολεία όλων των βαθμίδων άνοιξαν με τα λιγότερα προβλήματα και κενά σε δασκάλους και καθηγητές.
Και φυσικά πάλι με την ελπίδα θα μείνουμε γιατί όπως ο Μάρτης δε λείπει από τη Σαρακοστή, έτσι και στην Ελλάδα δεν νοείται να ξεκινήσει σχολική χρονιά χωρίς κενά εκπαιδευτικών και ελλείψεις και καθυστερήσεις στη διανομή των βιβλίων.
Δεν έχει σημασία αν φέτος τα κενά μπορεί να είναι λιγότερα από πέρσι ή αν τα βιβλία των ξένων γλωσσών θα φτάσουν πιο έγκαιρα στα χέρια των μαθητών.
Το θέμα είναι ότι υπάρχουν κενά, ότι υπάρχουν ελλείψεις.
Και η όποια δικαιολογία ότι διανύουμε μνημονιακά χρόνια είναι κενού περιεχομένου για μένα.
Η σωστή πολιτική οποιασδήποτε κυβέρνησης, δεξιάς, αριστερής ή κεντρώας, είναι αυτή που θέλει και ξέρει να επενδύει εμπράκτως στο κομμάτι της παιδείας. Γιατί τότε και χρήματα θα βρει περικόπτοντας από αλλού και στην ώρα τους θα γίνουν όλα στο χώρο της εκπαίδευσης.
Συμπέρασμα, όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει….
Και γιατί να θέλει, όταν πέρα από τη δωρεάν δημόσια –υποτίθεται- παιδεία, υπάρχει ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που ολοένα και μεγαλύτερο χώρο καταλαμβάνει ανά την επικράτεια.
Δεν είμαι αντίθετη με την ύπαρξη ενός ιδιωτικού σχολείου, το κομμάτι της επιλογής θα πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας.
Εκεί που έχω την ένστασή μου είναι στην υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Δε θα πρέπει να την αφήνουμε στον αυτόματο πιλότο, αλλά να την κάνουμε πιο ανταγωνιστική.
Τότε μάλιστα, καλώς να υπάρχουν δημόσια και ιδιωτικά σχολεία.
Αν όμως λειτουργούν με διαφορετικές ταχύτητες τότε τίθεται ζήτημα.
Δεν μπορεί ως χώρα, ως κυβέρνηση να διεκδικείς και να μάχεσαι για μια Ευρώπη ίσων ταχυτήτων ανάμεσα στα κράτη μέλη της και στο εσωτερικό σου για παράδειγμα στο χώρο της εκπαίδευσης να αφήνεις διόδους για αθέμιτους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία.
Μήπως εμείς οι γονείς να δώσουμε ένα χεράκι βοήθειας στο επιτελείο του Υπουργείου Παιδείας….;
Μήπως να τους κάναμε ταχύρρυθμά μαθήματα πολιτικής οικονομίας, διαχείρισης εκπαιδευτικών πόρων;
Γιατί πώς γίνεται οι γονείς με τα πενιχρά εισοδήματά τους στην πλειοψηφία τους, να μπορούν να εξασφαλίζουν χρήματα για τη «δωρεάν δημόσια εκπαίδευση»;
Και να πληρώνουν τα φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα των παιδιών τους και να δίνουν στην ώρα τους τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ και της εφορίας;
Μήπως τελικά είμαστε ταχυδακτυλουργοί;
Ας ελπίσουμε ότι και φέτος οι ασκήσεις επί χάρτου που κάναμε για τη νέα σχολική χρονιά να μας βγουν και στην πράξη. Τι τα έχουμε τα γαλόνια τόσων χρόνων;
Εκπαιδευτήκαμε για να βγάζουμε εις πέρας από τα πιο χαμηλά νηπαγωγείο και δημοτικό, στη συνέχεια στα ενδιάμεσα γυμνάσιο και λύκειο και τέλος στα υψηλά και δυσκολότερα το πανεπιστήμιο ….
Κουράγιο μάνα , κουράγιο πάτερα και συ παιδί άνοιξε τα στραβά σου και διάβασε γιατί η ισχύς εν τη ενώσει για τη δικαίωση του αγώνα μικρών και μεγάλων!
