ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

*Τελικά η ΓΣΕΕ δεν προσέρχεται στο διάλογο για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού μας συστήματος….. Και την απόφασή της αυτή την αιτιολόγησε ως εξής ” δεν έχει λάβει τεκμηριωμένη και συγκεκριμένη κυβερνητική πρόταση για τη χρηματοδότηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης….”…..

*Τελικά η ΓΣΕΕ δεν προσέρχεται στο διάλογο για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού μας συστήματος…..

Και την απόφασή της αυτή την αιτιολόγησε ως εξής ” δεν έχει λάβει τεκμηριωμένη και συγκεκριμένη κυβερνητική πρόταση για τη χρηματοδότηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης….”…..

Αν  δεν υπάρχει κάποιο πλάνο, που να λειτουργήσει ως άξονας για έναν ουσιαστικό διάλογο, πώς να καθίσεις για να συζητήσεις….;

Όταν μάλιστα εκ των προτέρων ξέρεις πως έχεις κάθετα αντίθετες θέσεις με αυτές της κυβέρνησης …..

Και όχι γιατί απλά θέλεις να αντιπολιτευτείς κάποια διαδικασία, αλλά γιατί εκπροσωπείς διαφορετικά συμφέροντα ….άσχετα αν άλλος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι…..

 *Εδώ και χρόνια οι εκάστοτε διοικήσεις του ανώτατου συνδικαλιστικού οργάνου των εργαζομένων της χώρας στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και οι εκάστοτε κυβερνήσεις  υποτίθενται πως κάθονται από κοινού στο ίδιο τραπέζι για να βρουν τη χρυσή τομή για τις εργασιακές σχέσεις, για το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό……

Αν όλα αυτά τα χρόνια, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και άλλα συμφέροντα, έβαζαν από ένα λιθαράκι κάθε φορά για τη δημιουργία ενός δίκαιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ίσως να υπήρχε ελπίδα….

Όμως στη χώρα του ράβε ξήλωνε και του γκρέμισε τα όλα και πάμε πάλι από την αρχή , όπως φαίνεται άκρη δε θα βρεθεί…..

Και πώς να καθίσουν οι εργαζόμενοι στο τραπέζι του διαλόγου, όταν θα πρέπει μόνο να δώσουν ή καλύτερα να απεμπολήσουν κεκτημένα τους εργασιακά δικαιώματα και όχι  να κερδίσουν κάτι παραπάνω ….;

Όταν ο διάλογος δε γίνεται επί ίσοις όροις…..αφού η όποια κυβέρνηση μέσα από δημοκρατικές κατά τ’ άλλα διαδικασίες, αποφασίζει και διατάζει έχοντας ως άλλοθι -που όμως δεν πείθει , ότι αυτές οι βουλές είναι επιταγές και διαταγές της Ε.Ε…..

 *Το πρόβλημα στο ασφαλιστικό μας σύστημα δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, ούτε ευθύνονται αυτοί για την κατάντια του….

Είπαμε τίποτε δε μας χαρίζεται σε τούτη τη ζωή, ακόμη και ο αέρας που αναπνέουμε τον χρυσοπληρώνουμε….

Άρα και καμιά παροχή προς τον κάθε εργαζόμενο δεν γίνεται δωρεάν….

Πριν απολαύσει για παράδειγμα τις  “άψογες και σύγχρονες” υπηρεσίες του δημόσιου και δωρεάν Εθνικού μας Συστήματος Υγείας, έχει πληρώσει πολλαπλάσια  το ΕΣΥ μας μέσω των έμμεσων κρατήσεων που του γίνονται από την εργασία του κάθε μήνα….

Και φυσικά κάθε μήνα δεν επισκέπτεται και το γιατρό και ευτυχώς δηλαδή…. Αν πάλι τον χρειαστεί, θα πάει σε ιδιώτη γιατρό, πράγμα που σημαίνει πως πληρώνει διπλά….

 *Όσο για τα συντάξιμα, εκεί είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο…..

Οι νεότερες γενιές ούτε που το σκέφτονται αν θα πάρουν σύνταξη….

Αν υπάρχει κάτι στην άκρη του μυαλού τους, είναι γιατί ακόμη έχουν νωπές τις συζητήσεις και την αγωνία των γονιών τους όταν μετρούν τα χρόνια για να βγουν στη σύνταξη και λίγο πριν από το παρά πέντε ακούν για αύξηση των ορίων ηλικίας….

Αν είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο, καλώς να αυξηθούν τα όρια ηλικίας για να συνταξιοδοτηθεί κάποιος, αλλά εκεί που πρέπει, εκεί που είναι εφικτό, δηλαδή στο δημόσιο τομέα….και όχι βέβαια σε όλους τους κλάδους…..  

Γιατί για παράδειγμα στα Σώματα Ασφαλείας να αποστρατεύεται κάποιος στα 45 και στα 50 του, να παίρνει μια ικανοποιητική σύνταξη μαζί με το εφάπαξ του και από εκεί και πέρα να ξεκινά μια δεύτερη αδήλωτη καριέρα σε έναν άλλο χώρο εργασίας….;….

Από την άλλη δεν είναι άδικο ένας βιομηχανικός εργάτης ή ένας οικοδόμος να πρέπει να εργάζεται μέχρι τα 65 και τα 60 του για να πάρει μια σύνταξη πείνας….. και να ακούει και από πάνω ότι κάλλιστα θα μπορούσε να εργάζεται γιατί όχι και μέχρι τα 67….;

Από την άλλη με ποια πλευρά εργαζομένων να ταχθείς και να πεις ποια έχει άδικο και ποια έχει δίκαιο, όταν είναι εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων, οι οποίοι χωρίζονται σε προνομιούχους, σε λιγότερο προνομιούχους, αλλά και καθόλου προνομιούχους…;   

 *Όσο για το μέλλον του συστήματος της Κοινωνικής μας Ασφάλισης, τη λύση θα δώσει μόνο αν η όποια κυβέρνηση βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη…..

Και φυσικά η αρχή θα γίνει από το να πληρώσει το κράτος αυτά που χρωστά εδώ και χρόνια προς τα ασφαλιστικά ταμεία….

Όσο για το τι τελικά ανησυχεί την πλειοψηφία των εργαζομένων και κυρίως των νέων που βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας, δεν είναι αν θα πάρουν σύνταξη, αλλά αν θα βρουν εργασία και για πόσο καιρό θα είναι τυχεροί να τη διατηρήσουν… 

Το άγχος των περισσοτέρων επικεντρώνεται στο αν θα έχουν σταθερή απασχόληση και όχι για το αν θα πάρουν σύνταξη στα 65 ή στα 67 τους….. Για αυτό  και παρατηρούμε πολλοί πτυχιούχοι νέοι να αποζητούν την ασφάλεια του δημόσιου τομέα…..

Γιατί τα μηνύματα στο κεφάλαιο εργασία δεν είναι και τόσο αισιόδοξα , καθώς το ποσοστό της ανεργίας κινείται ανοδικά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη…. 12,2 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι στην Ευρώπη…