“Γίναμε… Σόδομα και Γόμορα…”
Παραμονές κάθε εθνικής παρέλασης η κυβέρνηση προβάλει τις αντιρρήσεις της επιδιώκοντας να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα και η αναγκαία συνθήκη της σταδιακής κατάργησής των.
Στην προχθεσινή πορεία – παρέλαση των ατόμων με διαφορετικότητα, της περηφάνειας των ομοφυλοφίλων και όχι μόνο, βρέθηκαν και στήριξαν την παρέλαση κυβερνητικά στελέχη με επικεφαλής τους Τσακαλώτο – Φίλη – Καρανίκα, που πόζαραν με περισσή υπερηφάνεια στον τηλεοπτικό φακό.
Η αείμνηστη ηθοποιός μας Σαπφώ Νοταρά θα αναφωνούσε τη γνωστή ατάκα της “Γίναμε… Σόδομα και Γόμορα…”
Παραμονές κάθε εθνικής παρέλασης η κυβέρνηση προβάλει τις αντιρρήσεις της επιδιώκοντας να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα και η αναγκαία συνθήκη της σταδιακής κατάργησής των.
Στην προχθεσινή πορεία – παρέλαση των ατόμων με διαφορετικότητα, της περηφάνειας των ομοφυλοφίλων και όχι μόνο, βρέθηκαν και στήριξαν την παρέλαση κυβερνητικά στελέχη με επικεφαλής τους Τσακαλώτο – Φίλη – Καρανίκα, που πόζαραν με περισσή υπερηφάνεια στον τηλεοπτικό φακό.
Η αείμνηστη ηθοποιός μας Σαπφώ Νοταρά θα αναφωνούσε τη γνωστή ατάκα της “Γίναμε… Σόδομα και Γόμορα…”
Και μη χειρότερα, αναφωνούν κάποιοι όταν αντικρύζουν το σύμβολο της χώρας, την ελληνική σημαία, όχι με τα γνωστά χρώμαδτα του λευκού και του γαλάζιου, του ουρανού και της θάλασσας, αλλά με αποχρώσεις οτυ μωβ, του πράσινου, του κόκκινου και του κίτρινου ν’ ανεμίζει στα χέρια συμμετεχόντων στην παρέλαση, επιχειρώντας να επιβάλει αυτή η μειοψηφία τις απόψεις, θέσεις και επιδιώξεις τους στην ελληνική κοινωνία.
Εύκολα ρίχνουμε το ανάθμεα στους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες που μπαίνουν παράνομα στη χώρα μας γιατί δε μένουν στις πατρίδες τους να πολεμήσουν για την ελευθερία της χώρας τους.
Οσοι από εμάς δεν έοχυμε γνώση του τι συμβαίνει στη Συρία, στο Ιράκ και στη γύρω περιοχή, είμαστε τιμητές και δικολάβοι των πάντων, κριτές και τιμωροί ανθρώπων που ζουν το δικό τους εφιάλτη, κάτω από το τόξο ενός χρόνου καταλυτικού που ενεδρεύει σε κάθε του βήμα.
Για την ελληνική νεολαία που ζει σε μια ευρωπαϊκή χώρα χωρίς το τσεκούρι του πολέμου πάνω από τα κεφάλια τους που εγκαταλείπουν την Ελλάδα για άλλες χώρες και άλλες πολιτείες για μια καλύτερη ζωή, εργασία και υψηλούς μισθούς, αφήνοντας πίσω τους γονείς, φίλους και πατρίδα αντί ν’ αγωνιστούν και να παλέψουν ώστε ν’ αλλάξει η χώρα μας και οι κυβερνήσεις κατεύθυνση, αφήνοντας τη γερουσία της κοινωνίας του καναπέ να παλέψει για ν’ αγωνιστεί κόντρα σε υπέρτερες δυνάμεις, συμφέροντα, αγορές και παγκοσμιοποίηση, σε έναν άνισο αγώνα, δυστυχώς δε γίνεται η ανάλογη σκληρή κριτική.
Τον το πλέον υγιές, δυναμικό κομμάτι της χώρας μας ρίχνει λευκή πετσέτα και αποχωρεί από τον πολιτικο – εργατικό και αγωνιστικό στίβο, όσοι μένουν πίσω, απλά περιμένουν τις εξελίξεις που ετοίμασαν και καθόρισαν άλλοι για μας, χωρίς εμάς.
Θυμάμαι, νεαρός τότε, τη νεολαία της χώρας, να διαδηλώνει ενάντι στη χούντα, αψηφώντας για τις ζωές τους, αγωνιζόμενοι για ψωμί – παιδεία – ελευθερία, κόντρα στα τανκς των συνταγματαρχών, την αστυνομία της εποχής εκείνης, τους δικτάτορες και την παρέα τους, που ετσιθελικά, δια της βίας, χωρίς λαϊκή εντολή, στο όνομα του κομμουνιστικού κινδύνου και του ιμπεριαλισμού βρίσκονταν στην εξουσία.
Οσο η νεολαία μας εγκαταλείπει τη χώρα, τόσο υπερηφανεύεται η σημειρνή κυβέρνηση ότι μειώνεται η ανεργία και ταυτόχρονα οι αντιδράσεις της κοινωνίας μειώνονται ώσε να δίνουμε το δικαίωμα στον πρωθυπουργό ν’ αναρωτιέται μονολογώντας ότι, εφόσον δεν έοχυμε αντιδράσεις, αγανακτισμένους, πορείες και διαδηλώσεις, η χώρα βαδίζει στο σωστό δρόμο και οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας το Σεπτέμβρη του 2019.
Προσωπικά βλέπω εκλογές, ίσως, το Σεπτέμβρη του 2018, αποφεύγοντας ο ΣΥΡΙΖΑ το πικρό ποτήρι, την καταιγίδα των μέτρων που θ’ αναλάβει να υλοποιήσει η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ έχοντας μπροστά της να περάσει και το σκόπελο της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας το Γενάρη του 2020.
