Που είσαι νιότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλος…
Κύριε πρωθυπουργέ με τις προσωπικές ενέργειές σας και τη δεξιά πολιτική που υλοποιείτε αν και ξεκινήσατε σαν κόμμα της αριστεράς, κατορθώσατε να διαλύσετε και να ενταφιάσετε το αγροτικό κίνημα και τους αγρότες της χώρας μας, αυτούς που παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης, ν’ αναστηλώσουν τον πρωτογενή τομέα της χώρας.
Κύριε πρωθυπουργέ με τις προσωπικές ενέργειές σας και τη δεξιά πολιτική που υλοποιείτε αν και ξεκινήσατε σαν κόμμα της αριστεράς, κατορθώσατε να διαλύσετε και να ενταφιάσετε το αγροτικό κίνημα και τους αγρότες της χώρας μας, αυτούς που παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης, ν’ αναστηλώσουν τον πρωτογενή τομέα της χώρας.
Δυστυχώς, απομπολώντας τις ιδρυτικές εξαγγελίες σας για το δίκιο του εργάτη και του αγρότη, καθηλώσατε όλους αυτούς που σας ψήφισαν και σας πίστεψαν, που είδαν σε σας και στο ΣΥΡΙΖΑ την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, τους απογοητεύσατε τους πετάξατε στον Καιάδα, στα αζήτητα.
Θα τους βρείτε μπροστά σας, όσο και αν προσπαθείτε να τους γλυκάνετε το σερβίρετε και στους χώρους δουλειάς και στα χωράφια και στις στάνες και στην κοινωνία.
Που είσαι νιότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλος…
Υπάρχουν πολλοί αγρότες – αγρότισσες που δηλώνουν στο ΟΣΔΕ μικρές καλλιέργειες, πληρώνουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, παίρνουν επιδοτήσεις, είναι ασφαλισμένοι – νες στον ΟΓΑ, δεν έχουν βιβλία εσόδων – εξόδων, το δηλούμενο εισόδημα υπολείπεται βάσει αποδείξεων – καλλιεργειών και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου ο ΟΓΑ δεν τους συνταξιοδοτεί.
Είναι ανέντιμο ο ΟΓΑ να κάνει τα στραβά μάτια, να εισπράττει στα ταμεία του τις ασφαλιστικές εισφορές, να μην τους ενημερώνει και να μην τους συνταξιοδοτεί.
Είναι επιεικώς απαράδεκτο να στέλνετε τα ραβασάκια της ασφαλισιτκής οφειλής και να τους αποκλείετε, όταν δεν έχουν καμμία άλλη επιλογή για τη συνταξιοδότησή τους.
Εχουμε γνωρίσει την κρατική αναλγησία αλλά αυτό υπερβαίνει και το άκρον άωτον της πολιτικής αλητείας.
Ενημερώστε, χθες, εγγράφως όσους – όσες δε θα δικαιούνται σύνταξη από τον ΟΓΑ, σταματήστε να τους στέλνετε ραβασάκια πληρωμής ασφαλιστικών υποχρεώσεων και επιστρέψτε εντόκως τις εισφορές που έχουν καταβάλει ή διαβεβαίωστε τους ότι η πολιτεία τους έχει εντάξει στο ασφαλισιτκό σύστημα και στο 67ο έτος της ηλικίας τους θα συνταξιοδοτηθούν.
Αν και στη δημοκρατία με ευθύνη της υπάρχουν αδιέξοδα, διερωτώμεθα αν οι απλοί έλληενς πολίτες έχουν “που την κεφαλή κλείναι”.
Τι είδους πολιτική διαπραγμάτευση γίνεται από τους καθ’ ύλην αρμόδιους υπουργούς, τους επιφορτιζόμενους με το κλείσιμο της 2ης συμφωνίας, όταν ο κ. Χουλιαράκης πετάχθηκε μέχρι το Λονδίνο να εκφωνήσει βαρυσήμαντη ομιλία στο L.S.E. Και ο Τσακαλώτος στη Θεσσαλονίκη, στη σουϊτα του γηπέδου της Τούμπας, παρέα με το νέο, εν δυνάμει, καναλάρη και ιδιοκτήτη εφημερίδων Ιβάν Σαββίδη για να παρακολουθήσει ποδοσφαιρικό αγώνα.
Για να διαπιστώσει κανείς τη διαχρονική πολιτική αναλγησία της ελληνικής πολιτικής σκηνής, αρκεί να συγκρίνει τα μεγέθη των βουλευτών στην Ελλάδα και στη Γερμανία.
Σε μια, χώρα όπως η Ελλάδα, προβλέπεται η εκλογή 300 βουλευτών στο εθνικό κοινοβούλιο και στη γερμανική βουλή εκλέγονται 631 βουλευτές.
Οι αναλογίες της χώρα μας των 10.000.000 σε σχέση με τη Γερμανία των 80.000.000 θα πρέπει να είναι για μεν την Ελλάδα 631 : 8 = 79 βουλευτές και της Γερμανίας 300 Χ 8 = 2.400 βουλευτές!
Αν και έχουν γίνει αναθεωρήσεις άρθρων του συντάγματος το άρθρο 51 που καθορίζει τον αριθμό των βουλευτών και το γνωστό άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών, δεν αναθεωρούνται, ούτε καν συζητούνται και τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι, που λέει και ο λαός μας.
Το άρθρο 51 ορίζει ότι ο αριθμός των εκλεγμένων βουλευτών, δεν μπορεί να είναι μικρότερος των 200 ούτε μεγαλύτερος των 300, φρόντισαν να μην είναι στα κατώτατα όρια των 200 βουλευτών αλλά στα ανώτερατα των 300 βουλευτών, για να εξυπηρετούνται και να βολεύονται όλοι!
Τα κυβερνητικά φερέφωνα προσπαθούν να πείσουν την ελληνική κοινωνία, ότι, αφενός μεν, η οικονομία της χώρας βρίσκετια σε ρυθμούς ανάπτυξης, αφετέρου δε, για το κλείσιμο της αξιολόγησης θα χρειαστεί να νομοθετηθούν νέα μέτρα.
Η μείωση του αφορολόγητου, που ίσως έχει αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση, είναι αύξηση του φόρου εισοδήματος, μείωση των εσόδων των νοικοκυριών.
Είναι μια φαινομενικά ανώδυνη επικοινωνιακή κυβερνητική απόφαση, της γνωστής μεθόδου του σαλαμιού, του διαίρει και βασίλευε και του γνωστού μύθου του βιολιού του χότζα και της τράπεζας.
Δε θα τολμήσει, εδώ και τώρα, να νομοθετήσει μείωση μισθών και συντάξεων, όταν έχει το μαγικό εργαλείο του δημοσιονομικού κόφτη, που θα τεθεί σε ισχύ, χωρίς παρεμβάσεις αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι των πλενοσμάτων.
Οδηγούμαστε σε μια ανακεφαλαιοποίηση για πολλοστή φορά των συστημικών τραπεζών.
Η έλλειψη ρευστότητας και τα συνεχώς αυξανόμενα κόκκινα δάνεια έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κλίμα στο τραπεζικό σύστημα και ίσως η ένταξη μας στην ποσοτική χαλάρωση σώσει για μια ακόμα φορά τις τράπεζες, χωρίς περαιτέρω παρενέργειες για τους καταθέτες.
