ΝΕΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΜΥΝΑ

Ο αντιστράτηγος ε.α. Παναγιώτης Χόχολης επίτιμος διοικητής της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου, εν τη εκτελέσει των καθηκόντων, ως Διοικητού της Σχολής, εξεπεδευσε, σύμφωνα με τις εντολές της τότε πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, εκατοντάδες Αξιωματικών επιτελών σπουδαστών, στα της Παλλαϊκής Αμυνας.

Ο αντιστράτηγος ε.α. Παναγιώτης Χόχολης επίτιμος διοικητής της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου, εν τη εκτελέσει των καθηκόντων, ως Διοικητού της Σχολής, εξεπεδευσε, σύμφωνα με τις εντολές της τότε πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, εκατοντάδες Αξιωματικών επιτελών σπουδαστών, στα της Παλλαϊκής Αμυνας.

Οι όλοι σχεδιασμοί για την παλλαϊκή άμυνα δεν κατοχυρώθηκαν νομοθετικά και δεν υλοποιήθηκαν. Ισως υπάρχουν σε κάποιος σκονισμένους φοριαμούς, εάν δεν έχουν καταστραφεί. Επίκαιρο άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Παναγιώτη Χόχολη σχετικά με την παλλαϊκή άμυνα δημοσιεύθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1994.

Μετά από 23 χρόνια κρίνεται και πάλι επίκαιρο και αναδημοσιεύεται:

Αν μπορούσε κάποιος να μας εγγυηθεί ότι ο πόλεμος ποτέ δε θα χτυπήσει την πόρτα της χώρας μας, ασφαλώς δε θα χρειαζόταν, σε όση έκταση επιβάλλεται σήμερα, η αμυντική εξοπλιστική προσπάθειά μας με εξοντωτικές οικονομικές δαπάνες. Ακόμη δε θα χρειαζόταν η αναζήτηση συνεχώς λύσεων του όντος πολυδιάστατου αμυντικού μας προβλήματος. Δυστυχώς η συνεχής και αμετακίνητη τουρκική εξ’ ανατολών απειλή, καθώς και οι διεθνείς και ειδικά βαλκανικές συγκυρίες δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε τέτοιες σκέψεις.

Τον πόλεμο σήμερα δεν πρέπει να τον βλέπουμε σαν καταιγίδα που απομακρύνεται, αλλά σαν καταιγίδα που μπορεί να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή. Αυτό γίνεται περισσότερο ορατό όταν κανείς ζει σε παραμεθόριες περιοχές όπως είναι η Θράκη και το Αιγαίο.

Η προετοιμασία μας για πόλεμο και για λόγους κυρίως αποτροπής του, με τη συλλογική αμυντική ισχύ μας, έχει μπει για καλά στην καθημερινή ζωή μας.

Είναι δυνατό οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, έστω και αν εξοπλιστούν με σύγχρονα έξυπνα φονικά όπλα, και αποκτήσουν ευέλικτη και ταχυκίνητη συγκρότηση, γεγονός που θα κάνει ακόμη πιο δυσβάσταχτο το φορτίο του αγκομαχούντα προϋπολογισμού μας, ν’ ανταποκριθούν στις πολλαπλές αμυντικές υποχρεώσεις της χώρας μας, με τα τόσο εκτεταμένα σύνορά της; Ασφαλώς όχι, διότι για τα αμυντικά ελληνικά δεδομένα δε φτάνει μόνο αυτό.

Κανείς δεν αμφισβητεί και όλοι μας υπερθεματίζουμε για την κατακόρυφη αύξηση της αμυντικής μας ισχύος, με την υλοποίηση ενός τέτοιου εξοπλιστικού και εξυγχρονιστικού προγράμματος των Ενόπλων μας Δυνάμεων.

Η Ελληνική αμυντική πραγματικότητα όμως έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, τις οποίες πρέπει να μελετήσουμε με προσοχή. Καλό είναι να βλέπουμε την εντυπωσιακή εξέλιξη της επιχείρησης “Καταιγίδα της Ερήμου” στην οποία χρησιμοποιήθηκαν τα έξυπνα φονικά όπλα, της σύγχρονης πολεμικής τεχνολογίας, αλλά και τον πόλεμο στη Βοσνία σήμερα.

Μέχρι σήμερα στη Βοσνία, για να μην αναφερθούμε σε άλλες συγκρούσεις που σε διάφορες περιοχές μαίνονται, τα οποιαδήποτε εδαφικά και πολιτικά οφέλη, με εκατόμβες νεκρών, ασφαλώς δεν έχουν κερδιθεί με σύγχρονα έξυπνα φονικά όπλα, αλλά με κάθε ποικιλία όπλων συγχρόνων και αρχεγόνων, που τα χειρίζονται ως επί το πλείστον ανορθόδοξοι μαχητές, μαχήτριες, γέροι και παιδιά. Αυτό άλλωστε έκανε και το στρατηγό Πάουελ, ενσαρκωτή της “Καταιγίδας της Ερήμου”, να κάνει πίσω για μια ένοπλη επέμβαση στη Βοσνία, διότι τον τρόμαξαν τα εκατό χιλιάδες φέρετρα, που επιτελείς του προέβλεψαν ότι θα κόστιζε.

Η δική μας αμυντική πραγματικότητα πρέπει να είναι ένα κράμα επιδιώξεων, των επιτυχιών της “Καταιγίδας της Ερήμου”, από τη μια μεριά, αλλά και της Βοσνιακής πολεμικής πραγματικότητας από την άλλη.

Ας μην ξεχνάμε τη βαλκανική μας υπόσταση και τις εξ’ αυτής δεσμεύσεις και συνέπειες. Επειδή στερούμαστε ίδιας πείρας, από μια πρόσφατη πραγματική ενεργοποίηση της πολεμικής αμυντικής μας μηχανής, ας ανατρέξουμε στα αρχεία της κρίσης του Μαρτίου του 1987, του Δ’ Σώματος Στρατού. Εκεί θα ιδούμε ασφαλώς σε τοπικό επίπεδο Θράκης την ανάγκη της συνδρομής στα προπαρασκευαστικά στάδια της ενεργοποίησης του αμυντικού μας μηχανισμού, μιας καλά οργανωμένης παλλαϊκής άμυνας.

Ασφαλώς, δε θεωρούμε την παλλαϊκή άμυνα πανάκεια κάθε αμυντικής μας αδυναμίας και γιατί ολιγωρίας. Είναι κατ’ αρχήν, τονίζεται ιδιαίτερα αυτό, μια συμπληρωματική υποβοηθητική θα λέγαμε, σε εντελώς τοπικό επίπεδο, που δεν ξεφεύγει τα όρια του χωριού, παράμετρος της πολυδιάστατης άμυνάς μας.

Μέσα από την παλλαϊκή άμυνα πρέπει να αναζητήσουμε στοιχεία συμβολής και ενίσχυσης ειδικά σε αποστολές ασφαλείας μετόπισθεν του ενεργού στρατού, ο οποίος θα έχει κατ’ ανάγκη παραταχθεί στο μέτωπο, το οποίο πάντα είναι ακόρεστο σε δυνάμεις.

Αναλογιστήκαμε ποιο θα είναι το αμυντικό κόστος στο κυρίως μέτωπο αλλά και το εν γένει οικονομικό κόστος με την ανάθεση κάποιων δευτερεουσών αποστολών ασφαλείας μετόπισθεν αλλά και παροχής βοηθητικών υπηρεσιών σε Μονάδες ενεργού στρατού; Εκτός αν αγνοήσουμε και υποβαθμίσουμε αυτό τον παράγοντα ασφαλείας και παροχής υπηρεσιών, οπότε οι συνέπειες πάλι θα είναι ολέθριες.

Πρέπει να έχουμε τη δύναμη και τη θέληση να βλέπουμε τον πόλεμο με την πεζή πολυδιάστατη μορφή του. Οταν μιλάμε για πόλεμο εννοούμε και τον ανταρτοπόλεμο, τον εδαφικό πόλεμο, τον ψυχολογικό πόλεμο κ.λ.π.

Η παλλαϊκή άμυνα είναι η κολυμβήθρα μέσα στην οποία ο λαός, κατ’ αρχήν των παραμεθορίων περιοχών θ’ αναβαπτιστεί και θα αποκτήσει πείρα, ηθικό και δύναμη γι’ αυτές τις δύσκολες μορφές του πολέμου. Εκτός αν σχεδιάζουμε μόνο πόλεμο στη γραμμή του μετώπου, χωρίς την αντιμετώπιση ασφαλείας και ελέγχου μετόπισθεν, ζωνών ρίξεως αλεξιπτωτιστών, ακτών αποβάσεων, εισδυόντων δρομολογίων κ.λ.π.

Αν ο λαός αποπροσανατολισμένος από τα καίρια εθνικά προβλήματα και εκμαυλισμένος από τις κάθε μορφής ευδαιμονιστικές και υλιστικές τάσεις, όπως συνηθίζεται να λέγεται, γεγονός που δε μας βρίσκει σύμφωνους, είναι απρόθυμος και ανώριμος να δώσει το παρόν σε μια τέτοια παλλαϊκή προετοιμασία, είμαστε  υποχρεωμένοι κατ’ αρχήν με το παράδειγμα, την ενημέρωση και την πειθώ, αλλά και με ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις και δεσμεύσεις, για τις εξαιρέσεις, να του το επιβάλλουμε. Καλύτερα μαχητής στο χαράκωμα, παρά σκλάβος ή πρόσφυγας.

Μέσα από μια τέτοια ζύμωση του λαού με τα θετικά στοιχεία της παλλαϊκής άμυνας, από το σχολειό ακόμη, θα βγαίνουν πιο ώριμοι μαχητές του ενεργού στρατού μας.

Ποιος είπε ότι η παλλαϊκή άμυνα είναι εύκολη υπόθεση; Αν μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα, αυτό οφείλεται στις δυσκολίες και όχι στο ευτελές και επουσιώδες στην όλη αμυντικη μας προσπάθεια, της παλλαϊκής άμυνας.

Τέλος, παλλαϊκή άμυνα, χωρίς ανάπτυξη των παραμεθορίων περιοχών, όπου αυτή θα εφαρμοστεί, είναι αδύνατος.

 

Χόχολης Παναγιώτης

Αντιστράτηγος ε.α.

Επίτιμος Διοικητής Ανωτάτης Σχολής Πολέμου