ΟΧΙ, ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ, ΑΠΟ ΕΚΕΙΘΕΝ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ, ΤΟ 1940 ΟΧΙ, ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ, ΑΠΟ ΕΚΕΙΘΕΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΟΤΑΝ ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ

1. Γενικά

1. Γενικά

          Πριν από μερικές ημέρες, γιορτάσαμε την επέτειο του ΟΧΙ του 1940. Προβληματιζόμαστε. Το ΟΧΙ του 1940, ήταν και είναι ο τελευταίος ιστορικός καθοριστικός σταθμός μας, μετά από τις δεκάδες ΟΧΙ, του Ελληνισμού (Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Κωνσταντινούπολη 1453, Χίος, Ψαρά, Δερβενάκια, Μανιάκι, Βέργα Αρμυρού, Αρκάδι, Σαραντάπορος, Γιανιτσά, Μπιζάνι, Σιμιτλή, Πρεντέλ-Χαν, Σκρά, Δοϊράνη, Εσκή Σεχήρ, Αφιόν Καραχισάρ, Σαγγάριος, Καλέ Γκρότο κ.λ.π.), όπου αλλού νικήσαμε και αλλού ηρωϊκά θυσιαστήκαμε και από άτιμους και ύπουλους συμμάχους προδοθήκαμε. Μήπως χρειαστεί να ετοιμαζόμαστε; για ένα ακόμη ΟΧΙ, όταν κάποιοι ταραξίες της περιοχής μας, κτυπούν τα τύμπανα του πολέμου όπως το 1940 ο Μουσολίνι. Η ηρωϊκή γενιά των ημιθέων του 40, μας δείχνει το δρόμο. Ας αφυπνισθούμε από τον εθνικό λήθαργο, στον οποίο δυστυχώς έχουμε πέσει, κάτω από τις βαριές και ασήκωτες ευθύνες, διαχρονικά ανικάνων πολιτικών ηγεσιών μας, του άκρατου και αχαλίνωτου δανεισμού, των μνημονίων, του ξεπουλήματος κάθε ίχνους εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας, του σκοταδισμού, του αμοραλισμού, της ισοπέδωσης, της αλλοίωσης και της διαγραφής  κάθε έννοιας της πατρίδας μας και του Εθνικού καθήκοντός μας. Η έννοια της πατρίδος πρέπει να θερμαίνει πάντα τις καρδιές μας. Χωρίς πατρίδα είμαστε ένα ΤΙΠΟΤΑ.

 

2. Γεγονότα που προηγήθηκαν του έπους του ΟΧΙ του 1940

          α.      Δολοφονία του Ιταλού Στρατηγού Τελλίνι

                   Στην Ιταλία την 1η Νοεμβρίου 1922, ο φασίστας Μπενίτο  Μουσολίνι, σχηματίζει κυβέρνηση. Για την χάραξη των Ελληνοαλβανικών συνόρων, αρχηγός της Ιταλικής αντιπροσωπείας, ήταν ο Ιταλός Στρατηγός Τελλίνι (αντιφασίστας), ο οποίος με τη συνοδεία του δολοφονήθηκε την 25η Αυγούστου 1923, εντός ελληνικού εδάφους, 5 χιλιόμετρα προ του φυλακίου Κακαβιάς.

          β.      Βομβαρδισμός – Κατάληψη Κερκύρας

                   Ως αντίποινα, για τη δολοφονία Τελλίνι, ο Μουσολίνι, την 1η Δεκεμβρίου 1923, ένα μήνα και, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923), βομβαρδίζει, με τον στόλο του, την Κέρκυρα, την οποία και καταλαμβάνει. Οι απώλειες ανέρχονται σε 15 νεκρούς και 35 τραυματίες. Οι περισσότεροι, ήταν γυναίκες και παιδιά. Τους νεκρούς οι Ιταλοί, για να αποφύγουν την οργή του λαού της Κερκύρας, τους έθαψαν σε ομαδικό τάφο. Η δολοφονία του Στρατηγού Τελλίνι, χωρίς απτές αποδείξεις ήταν πολιτική δολοφονία – προβοκάτσια του Μουσολίνι, ο οποίος, υπό το πρόσχημα αυτής, εισέβαλε και κατέλαβε την Κέρκυρα, με την ¨δύναμη επέμβασης¨,  του στόλου του, η οποία ετηρείτο, στον απέναντι της Κέρκυρας Τάραντα, από καιρό έτοιμη να δράσει. Το ίδιο έγινε και με την Κύπρο, όπου οι Τούρκοι, στην απέναντι της Κύπρου Μερσίνα, οργάνωσαν αποβατική δύναμη, έτοιμη να δράσει, σε κάθε ευκαιρία, όπως έγινε το 1974.

          γ.    Κοινωνία των Εθνών, ο χωλός γίγαντας

                 Η Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) τότε, ο σημερινός Ο.Η.Ε. σήμερα, που ακόμη δεν είχε δοκιμασθεί ως θεσμός, η ¨υπόθεση της Κέρκυρας¨, αποτελούσε γι’ αυτήν (ΚτΕ), μια θαυμάσια ευκαιρία, να τιθασεύσει τον θεατρίνο και μπαμπέση Μουσολίνι, γεγονός το οποίο στη συνέχεια, θα προβλημάτιζε τον μετέπειτα αχαλίνωτο, εμφανισθέντα στη Γερμανία, Χίτλερ. Ίσως έτσι, να είχε επιτευχθεί η αποφυγή ή περιορισμός της έκτασης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφού στην Ελλάδα, ως εκ των θριαμβολογιών, του Μουσολίνι, επέβαλαν σκληρούς όρους και αποζημίωση 50.000 λιρετών (500.000 λίρες Αγγλίας), οι Ιταλοί, μετά από ένα μήνα ξεκουμπίσθησαν από την Κέρκυρα. Στην Κύπρο δυστυχώς όμως σήμερα, οι Τούρκοι παραμένουν, διότι ο σημερινός ΟΗΕ, υπήρξε γελοιωδέστερος και υπερπουλημένος (ίδε Σχέδιο Ανάν), της τότε ΚτΕ. Οι Τούρκοι όχι μόνο δεν έφυγαν από την Κύπρο, σύμφωνα με τα ευχολόγια, του ανίσχυρου και ξενδιάντροπου φιλοτουρκικού ΟΗΕ, αλλά αντίθετα τους άνοιξε η όρεξη, λαίμαργα, να κατασπαράξουν ελληνικά νησιά στο Αιγαίο. (Ο λύκος κι αν εγέρασε κι έπεσε το μαλλί του, ούτε την γνώση άλλαξε, ούτε την κεφαλή του).

3.      Το τέλος του Μουσολίνι, προς προβληματισμό

          Μετά τις ήττες του Μουσολίνι στην Ήπειρο και Πίνδο, την 28η Οκτωβρίου 1940 και μετά, από τους Έλληνες, καθώς και στην πολυθρυλούμενη ¨Εαρινή επίθεσή¨ του, την οποία προσωπικά διεύθυνε, ο ίδιος, το άστρο του αρχίζει να δύει. Συλλαμβάνεται από Ιταλούς παρτιζάνους, ενώ προσπαθούσε μεταμφιεσμένος  και ανάμεσα στις γυναίκες να διαφύγει στην Ελβετία. Εκτελείται και κρεμιέται, ανάποδα, μαζί με τη φίλη του Κλάρα Πετάτσι, στις 28 Απριλίου 1945, κοντά στη λίμνη Κόμο. Τον τιμώρησε ο ίδιος ο λαός του, για τα εγκλήματά του. Την άνοδο και πτώση του Μουσολίνι και το μοιραίο τραγικό τέλος του, ας προβληματίζει τα υπαρκτά, φασιστικά, φωνασκούντα, ως θεατρίνοι, κακέκτυπά του.

4.      Πάγια και αμετακίνητη Τουρκική απειλή

          Οι διάφοροι σταθμοί των Ελληνοτουρκικών κρίσεων όπως του 1964, του 1967, 1974 (εισβολή στη Κύπρο), το 1987, του Ιανουαρίου 1996 (Κρίση Ιμίων), οι καθημερινές παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου, οι σκληρές και επικίνδυνες αερομαχίες, μεταξύ Ελληνικών και Τουρκικών αεροσκαφών, η έξοδος ερευνητικών σκαφών (Χόρα , Σεισμίκ, Τσανταρλί κλπ) για έρευνες, οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, εκπορεύονται και κατευθύνονται πάντα, από το ίδιο σκληροπυρηνικό κέντρο της Τουρκίας, άσχετα το ποιος κυβερνούσε και κυβερνάει αυτήν. Στο μέλλον δεν διαφαίνεται καμία ύφεση και κάμψη της Τουρκικής προκλητικότητας, η οποία κορυφούμενη μπορεί να φτάσει σε θερμό επεισόδιο ακόμη και σε πόλεμο, ενώ το ΝΑΤΟ, συμμαχία να τη χαιρόμαστε, με υποκριτική ρηχή διανόηση τηρεί, δήθεν, την αρχή των ίσων αποστάσεων. Σαν δεν ντρεπόμαστε…..

5.      Αντιμετώπιση της Τουρκικής  απειλής

          α.    Απάντηση στην Τουρκική προκλητικότητα είναι οι αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις μας, οι οποίες, παρά τα σκληρά και επώδυνα μέτρα τα οποία υπέστησαν, ανταποκρίνονται πλήρως στην αποστολή τους. Οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, έπληξαν καίρια, τα οικονομικά, των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και ενώ το Συμβούλιο της Επικρατείας απεφάνθει ανάλογα, η παρούσα Κυβέρνηση υπόσχεται, κωφεύει και ουδέν πράττει.

          β.    Τι άλλο πρόκειται να γίνει για την αύξηση του αξιόμαχου των

                 Ενόπλων Δυνάμεων

(1)         Εξύψωση του φρονήματος του Ελληνικού λαού, για να έχει την δύναμη να αγωνισθεί, για τη διατήρηση των τελευταίων υπολειμμάτων της λεηλατηθείσας από τα μνημόνια πατρίδας και ανάκτηση των μέχρι τώρα απωλεσθέντων. Ο Ελληνικός λαός είναι, γενναίος, μαχητικός, αποφασιστικός, υπομονετικός, εργατικός και καρτερικός, χρειάζεται όμως άξιους ηγέτες.

(2)         Αύξηση της θητείας για την ενίσχυση της μειωμένης επάνδρωσης των Μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Τα οποιαδήποτε οπλικά συστήματα, εάν δεν είναι επαρκώς επανδρωμένα, είναι αναποτελεσματικά. Οι πολιτικοί, ενεργούντες αφρόνως μείωναν συνεχώς τη θητεία, ως εύκολη λύση και υπέσκαπταν το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων.

(3)         Στράτευση, στο 18ο έτος της ηλικίας, τόσο για να ανταποκρίνονται όλοι οι Έλληνες νέοι, σπουδάζοντες και μη, ισότιμα τις υποχρεώσεις τους έναντι της πατρίδος, όσο και για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη  επάνδρωση των Μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.

(4)        Στράτευση των γυναικών, απόφαση η οποία χρήζει ιδιαίτερης μελέτης, για την ισότιμη μεταχείριση των δύο φύλων, έναντι των υποχρεώσεών  τους προς την πατρίδα.

(5)         Παλλαϊκή Άμυνα.

                           Σε περίπτωση εχθροπραξιών, αντί οι κάτοικοι των παραμεθορίων περιοχών, να σχεδιάζεται να μεταφέρονται, στα μετόπισθεν, με αρνητικές επιπτώσεις στο ηθικό και την μαχητικότητά μας, αποφασίσθηκε η σχεδίαση συμμετοχής τους, ενεργά στην άμυνα, τόσον ως μαχητών, όσο και σε βοηθητικές υπηρεσίες. Αυτό απετέλεσε το σπόρο της Παλλαϊκής Άμυνας. Η στρατιωτική αρχή, επιτελικά και οργανωτικά, ανταποκρίθηκε πλήρως στις απαιτήσεις της Παλλαϊκής Άμυνας. Η πολιτική αρχή, ενώ αρχικά είχε, όχι μόνο αποδεχθεί, αλλά και επιβάλει την Παλλαϊκή Άμυνα και για τον λόγο αυτό σχεδίαζε την ανάλογο νομοθέτησή της, στη συνέχεια, ¨αγρόν αγόρασε¨. Αντί για Παλλαϊκή Άμυνα, εύκολα, μείωσε τη θητεία και πρότεινε λύσεις στρατηγικής και τακτικής, βοηθητικού Υποδεκανέα, απόσυρση 4ης Τουρκικής Στρατιάς στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας και αντίστοιχη αποψίλωση της άμυνας των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο. Απόσυρση των βαρέων όπλων από τα σύνορα. Εάν αυτά είχαν γίνει, σε περιορισμένο χρόνο, ο εχθρός θα επανερχόταν αιφνιδιαστικά, στις αρχικές επιθετικές θέσεις του και εμείς θα μέναμε ¨ξεβράκωτοι¨.

 

6.      Γενικά Συμπεράσματα – Προτάσεις

–            Επιστράτευση, όλων των αμυντικών και μαχητικών δυνάμεων του Ελληνισμού.

–            Αξιοποίηση με σκληρά επαναπαζαρέματα, όπως κάνει η Τουρκία, της γεωστρατηγικής θέσεως της χώρας και αναζήτηση εντίμων φίλων και συμμάχων. Το ΝΑΤΟ, που τόσα έχει πάρει από την Ελλάδα (Σούδα κλπ), μας πότισε και ποτίζει ¨χολή και όξος¨ (Κύπρος Αιγαίο κλπ). Άς αναθεωρήσει, επιτέλους, τις θέσεις του…..

–            Είσοδος μας, έστω και μπλοφάροντας, στον πειρασμό της πυρηνικής θωρακίσεώς μας. Διαθέτουμε, τόσο στο εσωτερικό όσο και ειδικά στο εξωτερικό αξιολογότατο επιστημονικό προσωπικό. Αν κάνουμε κάποια αρχή……. κάποιοι θα ανησυχήσουν. Βλέπουμε τι γίνεται με το Ιράν, που ενώ δεν διαθέτει πυρηνικά το αντιμετωπίζουν σαν να διαθέτει. Θα μας πούνε ότι είμαστε στο ΝΑΤΟ κλπ. Απαντούμε αν τι άλλο…… ¨σωθήκαμε¨.

–            Οι εχθροί μας σχεδιάζουν να μας απωθήσουν, Δυτικά Ταινάρου (θάλασσα). Εμείς τι κάνουμε;

–            Ας εφαρμόζουμε δυναμικά και απαντητικά σε κάθε απειλή, το ¨πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται¨.

–            Ας γίνουμε, κατά το δυνατόν, ένα νέο Ισραήλ, για να επιβιώσουμε σαν Έθνος και Χώρα.

–            Κάθε παράλειψη που ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί και αυτό δεν έγινε, σε θέματα Εθνικής Άμυνας, μετά από μια, ό μη γένοιτο, Εθνική συμφορά, όπως έγινε στην Κύπρο το 1974, αποτελεί ΠΡΑΞΗ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, με Γουδή και όχι, χωρίς Γουδή όπως δυστυχώς έγινε στην περίπτωση της Κύπρου το 1974.

 

 

Βιβλιογραφία	Παναγιώτης Χόχολης Αντιστράτηγος ε.α Επίτιμος Διοικητής Ανωτάτης Σχολής Πολέμου
Τα φοβερά ντοκουμέντα ¨Υπόθεση Κερκύρας Αύγουστος 1923¨