ΑΙΓΑΙΟ – ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ – ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΩΖΑΝΗΣ
- 1. Λίαν Συνοπτικά, πως φτάσαμε στην Συνθήκη της Λωζάνης η οποία σήμερα αμφισβητείται από τον Τούρκο Πρόεδρο κ. Ερντογάν
- 1. Λίαν Συνοπτικά, πως φτάσαμε στην Συνθήκη της Λωζάνης η οποία σήμερα αμφισβητείται από τον Τούρκο Πρόεδρο κ. Ερντογάν
α. Εδώ και χιλιετηρίδες, τα ελληνικά Νησιά του Αιγαίου, σάρκα εκ της σαρκός του Ελληνισμού, συμπλέουν και συμπράττουν με αυτόν (αρχαίοι Έλληνες, Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Μέγας Αλέξανδρος, επίγονοι Αλεξάνδρου, Βυζαντινή Αυτοκρατορία). Δυστυχώς μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (29 Μαΐου 1453), επέρχεται η ολοκλήρωση της κατάκτησης του Αιγαίου και των Νησιών του, από τους Τούρκους. Τα νησιά του Αιγαίου, με την αδάμαστη ελληνική ψυχή των κατοίκων τους, συμμετείχαν, σε όλους τους αγώνες της παλιγγενεσίας του 1821.
Σκληρά υπήρξαν τα αντίποινα των Τούρκων, με σφαγές στην Κωνσταντινούπολη (απαγχονισμός Πατριάρχη), Μικρά Ασία, Κύπρο, Χίο, καταστροφή Ψαρών, Κάσου κλπ.
β. Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, 1912, ο Ελληνικός Στόλος συνεπικουρούμενος από τον Ελληνικό Στρατό, μετά από ναυμαχίες και σκληρές μάχες, απελευθερώνει τα νησιά του Αιγαίου. Η πολυπόθητη ¨Λευτεριά¨ ήρθε. Τα νησιά κατέχονται De Facto, από την Ελλάδα χωρίς καμία συνθήκη να προβλέψει και μεριμνήσει σχετικά γι’ αυτά.
γ. Η Τουρκία αντιδρά και εξοπλίζεται, για ένα νέο Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, τον οποίο πρόλαβε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Ελλάδα και Τουρκία στον Πόλεμο αυτό, βρέθηκαν σε αντίπαλες συμμαχίες και στρατόπεδα. Η Τουρκία ηττάται και στις 20 Οκτωβρίου 1918, υπογράφει ανακωχή στο Μούδρο της Λήμνου και στις 10 Αυγούστου 1920 την Συνθήκη Σεβρών Γαλλίας, με την οποία προβλεπόταν:
(1) Προσάρτηση, από την Ελλάδα του μεγαλύτερου τμήματος της Ανατολικής Θράκης μέχρι Τσατάλτζας, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής ακτής του Ελλησπόντου (συγκυριαρχία επί των Στενών). Η Ελλάδα ακόμη βρισκόταν σε απόσταση βολής Πυροβόλου από την Κωνσταντινούπολη.
(2) Παραχωρούνται στην Ελλάδα κυριαρχικά δικαιώματα επί ολοκλήρου της περιοχής της Σμύρνης.
(3) Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ελλάδος, κάθε δικαιώματος επί των νησιών Ίμβρου και Τενέδου και επικυρώνεται, η απόφαση της Πρεσβευτικής Συνδιάσκεψης του Λονδίνου (13 Φεβ 1914), περί παραχωρήσεως στην Ελλάδα των ανατολικών Νησιών του Αιγαίου (Λήμνος, Θάσος, Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος. Σάμος και Ικαρία).
2. Μικρασιατική Εκστρατεία – Καταστροφή
α. Για την εφαρμογή της Συνθήκης των Σεβρών, έκαστος των ατίμων συμμάχων μας (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία), αφού εξασφάλισαν τα εκ της Συνθήκης αυτής εδαφικά και λοιπά οφέλη τους, άφησαν μόνη της την Ελλάδα υπονομεύοντάς την και προδίδοντάς την υπογράφοντες, φανερές και μυστικές συμφωνίες με τον Κεμάλ, δια των Όπλων, να υλοποιήσει την εφαρμογή της Συνθήκης.
β. Πριν υπογραφεί η Συνθήκη των Σεβρών και για το λόγο αυτό υπογράφτηκε, όσον αφορά τις ελληνικές διεκδικήσεις, ο Ελληνικός Στρατός :
(1) Στις 2 Μαΐου 1919 αποβιβάζεται στην Σμύρνη και μέχρι τέλη Ιουλίου 1920, έχει καταλάβει Ουσάκ, Πάνορμο και Προύσα.
(2) Συνέτριψε το κίνημα του Τζαφέρ Ταγιάρ, τον οποίο συνέλαβε αιχμάλωτο, έφθασε προ των Πυλών της Κωνσταντινούπολης και απελευθέρωσε την Ανατ. Θράκη, τον Ιούλιο του 1920.
γ. Την 1η Νοεμβρίου 1920, λόγω των εκλογών στην Ελλάδα επέρχεται κυβερνητική μεταβολή. Ο εθνοκτόνος διχασμός επανέρχεται πιο καταστρεπτικός και ανελέητος για τον Ελληνικό Στρατό. Πολιτικά και στρατιωτικά λάθη και πάθη, οδηγούν την Στρατιά Μ. Ασίας, στην εκστρατεία και μάχη Σαγγαρίου, Ιούνιος – Ιούλιος 1921. Η ήττα υπήρξε καθοριστική και καταστρεπτική, το ηθικό έπεσε κατακόρυφα.
δ. Από Αυγούστου 1921, μέχρι Αυγούστου 1922, η Στρατιά Μικράς Ασίας, εγκληματικά και παθητικά αδρανής, χωρίς καμία αναδιάταξη, αναδίπλωση προς τα πίσω, επί περιορισμένου αμυντικού μετώπου, χωρίς κανένα αντιπερισπασμό δια του Στόλου μας, μένει αυτοκτονικά και ανόητα αυτοπαγιδευμένη στην μοιραία τοποθεσία του Αφιόν Καραχισάρ, όπου δέχεται την Τουρκική επίθεση στις 13 Αυγούστου 1922, οπότε και καταρρέει.
ε. Την 6η Σεπτεμβρίου 1922 και ο τελευταίος Έλληνας στρατιώτης, με λυγμούς εγκαταλείπει τις Μικρασιατικές ακτές, ενώ η Σμύρνη καίγεται και ο μικρασιατικός ελληνισμός, σφαγιάζεται και ατιμώνεται, από τις Τουρκικές ορδές, υπό τα αδιάφορα βλέμματα των πληρωμάτων των συμμαχικών πλοίων. ¨ΑΙΩΝΙΑ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥΣ¨, που ποτέ δεν θα ξεχάσει και ξεπλύνει η ΙΣΤΟΡΙΑ.
3. Απώλεια της Ανατ. Θράκης
α. Τις πρωινές ώρες της 11ης Σεπτεμβρίου εξερράγει επανάσταση από Πλαστήρα – Γονατά, με πρώτο μέλημά της, την ενίσχυση του Θρακικού Μετώπου και την σωτηρία της Ανατ. Θράκης. Στην Θράκη συρρέουν τα υπολείμματα της Στρατιάς Μικράς Ασίας και ενισχύουν τις εκεί υπάρχουσες Δυνάμεις. Η Στρατιά Μικράς Ασίας, ως εκ των πραγμάτων έχει καταργηθεί και η Στρατιά Θράκης, ολοένα ενισχυόμενη, την αντικαθιστά.
β. Οι άτιμοι σύμμαχοι της Ελλάδας, την 21η Σεπτεμβρίου 1922 εκάλεσαν στα Μουδανιά την Τουρκική αντιπροσωπεία (στρατηγός Ισμέτ), ερήμην της Ελληνικής αντιπροσωπείας (Πλαστήρας, Μαζαράκης, Σαριγιάννης), η οποία ευρισκόμενη εν πλω, έφθασε μετ’ ολίγον, την απόφασή τους να εκκενωθεί η Ανατ. Θράκη και η Ελληνική Στρατιά Θράκης να αποσυρθεί στον Έβρο π., ως προϋπόθεση έναρξης συζητήσεων για οριστική ειρήνη. Έτσι οι άτιμοι σύμμαχοι, έκαναν γαμήλιο δώρο στον Κεμάλ, για τον παρά φύσει γάμο τους με αυτόν, την Ανατ. Θράκη, χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός για την τιμή των Όπλων.
4. Συνθήκη Λωζάνης
α. Υπό την βαρειά σκιά της ανακωχής των Μουδανιών (εκκένωση Ανατ. Θράκης, από την Ελληνική Στρατιά Θράκης, τον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό, τις Διοικητικές και τις Εκκλησιαστικές αρχές), την 8η Νοεμβρίου 1922 αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις στην Λωζάνη.
β. Στις υπερφίαλες και προκλητικές αξιώσεις των Τούρκων, η Ελλάδα αντιπαρέτασσε την ισχυροποίηση της Στρατιάς Έβρου και την απειλή επανάληψης των εχθροπραξιών, γεγονός το οποίο εξανάγκασε την υπογραφή της Συνθήκης, την 24η Ιουλίου 1923, από Τουρκία.
γ. Με την Συνθήκη αποφασίστηκε, σχετικά με το υπ’ όψη διαπραγματευόμενο θέμα:
(1) Παραίτηση της Ελλάδας από Σμύρνη και Ανατ. Θράκη.
(2) Επικύρωση της Ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου, πλην Ίμβρου και Τενέδου, που παραμένουν στην Τουρκία με εγγυήσεις αυτονόμου Διοικήσεως.
5. Σχετικά Σχόλια – Παρατηρήσεις
Εάν καλόπιστα στήσουμε μια ζυγαριά, θα ιδούμε, ότι δεν υπάρχουν σήμερα, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης διαφορές, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εάν τα σταθμά είναι γνήσια και όχι κάλπικα, όπως τα κατασκευάζουν τα τουρκικά διπλωματικά, στρατιωτικά και προπαγανδιστικά εργαστήρια. Συγκεκριμένα:
α. Είναι λάθος να πιστεύει η Τουρκία., ότι η ιστορία αρχίζει και τελειώνει με την ύπαρξη και μόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία υπήρξε πράγματι, δυνατή και ισχυρή για σημαντικό χρονικό διάστημα. Από την άλλη πλευρά πρέπει να συνεξετάσουμε την ελληνική αρχαιότητα, η οποία επ’ ωφελεία της ανθρωπότητας, ανέτρεψε και ανέκοψε τον Περσικό επεκτατισμό (490-479 π.Χ.). Πρέπει να εξετάζουμε την εκπολιτιστική εκστρατεία και κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των επιγόνων του. Πρέπει να εξετάζουμε την επί χιλιετία ζωή και δράση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Εάν αυτά τα δύο τα βάλουμε στη ζυγαριά αυτή πού θα κλείνει;
β. Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο νικήσαμε την Τουρκία και επαναφέραμε τα Νησιά του Αιγαίου στην ελληνική επικράτεια, όχι από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία απετέλεσε, παρένθεση κατάκτησής τους, αλλά από την αρχαιότητα, τον Μέγα Αλέξανδρο, την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Στην Μικρά Ασία νικηθήκαμε, ο ελληνικός λαός της σφαγιάστηκε και η Τουρκική κυριαρχία εδραιώθηκε. Αυτό είναι γεγονός, η ζυγαριά ισορροπεί. Ο επιφανής Αθηναίος ρήτορας ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, είχε διατυπώσει ότι το Αιγαίο και τα νησιά του με τις απέναντι Μικρασιατικές ακτές, αποτελούν ενιαίο στρατηγικό χώρο. Η Συνθήκη της Λωζάνης που εκπορεύεται από νίκη των Ελλήνων στο Αιγαίο και τα Νησιά του και νίκη των Τούρκων στην Μ. Ασία, ως Σολομώντεια λύση, τεμάχισε το χώρο αυτό και έδωσε στην Ελλάδα το Αιγαίο και τα Νησιά του και στην Τουρκία τις Μικρασιατικές ακτές. Κάθε άλλος τεμαχισμός αντίκειται στην Συνθήκη της Λωζάνης και είναι εκ του πονηρού.
γ. Ο κ. Ερντογάν είπε για την εξάρτηση των Νησιών του Αιγαίου, από τις Μικρασιατικές ακτές, «εάν φωνάξεις από αυτές θα ακουσθείς απέναντι. Αυτό είναι νίκη»; Αντιστρέφουμε την τοποθέτηση και ρωτάμε «εάν φωνάξεις από τα νησιά (ελληνική επικράτεια), θα ακουστείς απέναντι, στις τουρκικές ακτές. Αυτό είναι νίκη»; Απαντούμε ότι νίκη δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Νίκη είναι η σιωπή και όχι οι αλαλαγμοί και οι υστερικοί πατριωτισμοί.
δ. Καλό και φρόνιμο, είναι η Τουρκία, τα οποιαδήποτε εσωτερικά προβλήματά της να τα επιλύει μόνη της, χωρίς να εμπλέκει την Ελλάδα. Ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος στον πρόλογό του στο βιβλίο του Frank G. Weber ¨Ο Επιτήδειος Ουδέτερος¨, είχε προφητικά γράψει. ¨Η πολιτική που ακολουθούν οι Τουρκικές Κυβερνήσεις, μετά τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ, θα αποδειχθεί μακροπρόθεσμα βλαβερή για την ίδια την Τουρκία. Ο γεωγραφικός χώρος στον οποίο ζουν, ο Ελληνικός και Τουρκικός λαός, δεν σηκώνει σωβινισμούς και τυχοδιωκτικά εγχειρήματα, αλλά φιλία και συνεργασία των λαών¨.
ε. Οι ανησυχίες του Παναγιώτη Κανελλόπουλου επαληθεύονται. Τα τύμπανα του πολέμου στο βάθος ηχούν, όπως το 1974 στην Κύπρο. Τον Ελληνικό λαό οι ταγοί του τον κρατούν σε εγρήγορση ή σε μακάρια ύπνωση;
Παναγιώτης Χόχολης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής Α.Σ.Π.
