Η νύχτα που κλονίστηκε η δημοκρατία της Τουρκίας
Το πραξικόπημα απέτυχε. Όταν είδαμε τις πρώτες εικόνες είπαμε, ότι είναι πολύ καλά οργανωμένοι οι πραξικοπηματίες και έδειχναν ότι τους είχαν πιάσει όλους εξ απίνης.
Το πραξικόπημα απέτυχε. Όταν είδαμε τις πρώτες εικόνες είπαμε, ότι είναι πολύ καλά οργανωμένοι οι πραξικοπηματίες και έδειχναν ότι τους είχαν πιάσει όλους εξ απίνης.
Οι πραξικοπηματίες ίσως υποτίμησαν την δύναμη των μέσων ενημέρωσης, δεν κατέβασαν όλα τα δίκτυα και ο Ερντογάν τα χρησιμοποίησε, αφού πρώτα τα είχε μισήσει τόσο πολύ και είχε κηρύξει έναν ανελέητο πόλεμο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με προσπάθεια φίμωσης τους αλλά και να καταδικάζονται και δημοσιογράφοι λόγω της κριτικής που ασκούσαν στον Ερντογάν. Έτσι λοιπόν, ο Ερντογάν βρήκε ένα κινητό τηλέφωνο και με την εφαρμογή facetime απηύθυνε έκκληση στον λαό της Τουρκίας να βγει στον δρόμο για να υποστηρίξει την δημοκρατία και την ειρήνη και να εναντιωθεί στο πραξικόπημα.
Όπως φάνηκε μετά από πέντε ώρες το μήνυμα του Ερντογάν έπιασε τόπο και το πραξικόπημα φυλλορροούσε και έδειχνε να τελειώνει με τον Ερντογάν απόλυτο κυρίαρχο να δείχνει ότι τον άκουσε ο κόσμος. Έτσι γύρω στις 4 τα ξημερώματα ο Ερντογάν προσγειώθηκε στο Ατατούρκ ως θριαμβευτής και με διάγγελμα από τα VIP του αεροδρομίου έδειξε αποφασιστικότητα και έστειλε μήνυμα στους πραξικοπηματίες ότι θα πληρώσουν με βαρύ τίμημα. Μίλησε και με ντουντούκα έξω από το αεροδρόμιο στον κόσμο, αυτό έμοιαζε με τον Γιέλτσιν όταν μίλησε και ο ίδιος μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Σοβιετική Ένωση το 1991.
Η Τουρκία έχει κλονιστεί η δημοκρατία της και άλλες φορές με πραξικοπήματα, το 1960 με τον Μεντερές να συλλαμβάνεται, να δικάζεται, να πηγαίνει φυλακή και στο τέλος να απαγχονίζεται. Τα άλλα ήταν το 1970, το 1981, το 1997. Μετά το 1922 η Τουρκία είχε μόνο κόμματα φιλοκεμαλικά και όσα δημιουργούνταν διαλύονταν πολύ εύκολα.
Ο Ερντογάν κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002, αλλά εκκρεμούσε μία απόφαση του δικαστηρίου από τότε που ήταν δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και δεν μπορούσε να ορκιστεί πρωθυπουργός. Ο λόγος που είχε καταδικαστεί ήταν, γιατί απήγγειλε ένα ποίημα που είχε προσβάλει τον χαρακτήρα του κοσμικού κράτους.
Τον Μάρτιο του 2003 κέρδισε τις επαναληπτικές εκλογές, η δικαστική απαγόρευση είχε αρθεί και έτσι μπορούσε πια να ορκιστεί πρωθυπουργός. Ο Ερντογάν ήταν αυτός που αποτελούσε την ελπίδα για την Τουρκία, ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να φέρει την δημοκρατία στην Τουρκία, έφερε τον πολυκομματισμό και τον δικομματισμό που δεν υπήρχαν έως τότε. Το 2007 μετά την αποτυχημένη απόπειρα να αποτρέψει την εκλογή του Γκιουλ στην προεδρία έμοιαζε να επιστρέφει στους στρατώνες του. Πριν από όλα αυτά το ΔΝΤ είχε ολοκληρώσει την παρουσία του, η κυβέρνηση έμοιαζε να είχε συμφιλιωθεί με το Κουρδικό και φυσικά η οικονομία άρχισε να παίρνει πολλούς επαίνους.
Αλλά όλα αυτά άλλαξαν με την αραβική άνοιξη το 2012 εκεί ο Ερντογάν ήθελε να γίνει ο ηγέτης ενός ισλαμικού σουνιτικού κράτους. Κατέφυγε στον αυταρχισμό, στην βία με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Μαρτίου 2013 στο πάρκο Γκεζί που για πολύ καιρό οι διαδηλωτές μάλωναν, είχαμε οδομαχίες . Από εκείνα τα γεγονότα η Τουρκία διχάστηκε όσο ποτέ άλλοτε. Μετά ο Ερντογάν μπλέχτηκε στο Συριακό παζλ που έμοιαζε να παίρνει χαρακτήρα διεθνούς εμφυλίου πολέμου. Είχε καταρρίψει και ένα μαχητικό Ρωσικό αεροσκάφος. Όλα αυτά οδήγησαν τον σουλτάνο στην απομόνωση που ήθελε μία νεοοθωμανική αυτοκρατορία χωρίς τους συμμάχους που είχε διαχρονικά.
Όλα αυτά έκαναν τον Ερντογάν να μοιάζει με δυνάστη και όχι ο άνθρωπος που θα έφερνε την απελευθέρωση. Αίμα χύθηκε στην Τουρκία χθες και το ερώτημα είναι ένα, η Τουρκία θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο σε έναν ατέρμονο κύκλο βίας και στην δίνη του αυταρχισμού ή μετριοπαθείς του κόμματος του Ερντογάν που ήταν στο περιθώριο θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν τον Ερντογάν αξιοποιώντας την παντοδυναμία, την απήχηση που έχει, αλλά και στην αδυναμία του στην οδό της λογικής;
Ο Ερντογάν μοιάζει ισχυρός όσο ποτέ άλλοτε… στην Ελλάδα χρειάζεται ψυχραιμία.
