ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ
Το τριήμερο που μας πέρασε κυριάρχησαν στη δική μου ζωή αλλά πιστεύω και των περισσοτέρων Ελλήνων τα αθλητικά γεγονότα… Ένιωσα συναισθήματα προτγνρα, αλλά και γνώριμα από το όχι και τόσο πρόσφατο παρελθόν…
Πρωτόγνωρα για το ποδόσφαιρο , γνώριμα για το μπάσκετ… Από την εποχή του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών λάτρεψα το μπάσκετ και σήκωσα μαζί τους έστω και νοερά το κύπελλο το ευρωπαϊκό…
Το τριήμερο που μας πέρασε κυριάρχησαν στη δική μου ζωή αλλά πιστεύω
και των περισσοτέρων Ελλήνων τα αθλητικά γεγονότα… Ένιωσα συναισθήματα προτγνρα,
αλλά και γνώριμα από το όχι και τόσο πρόσφατο παρελθόν…
Πρωτόγνωρα για το ποδόσφαιρο , γνώριμα για το μπάσκετ… Από την
εποχή του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών λάτρεψα το μπάσκετ και σήκωσα
μαζί τους έστω και νοερά το κύπελλο το ευρωπαϊκό…
Ήμασταν πια πρωταθλητές και ήρθαν και άλλες εποχές…
Τα χρυσά χρόνια του μπάσκετ, που καθήλωνε μικρούς και μεγάλους,
άνδρες γυναίκες και παιδιά, μπροστά στις μικρές τους οθόνες για να δουν τις ιστορικές
αναμετρήσεις ων μεγάλων τους ομάδων…
Το κύπελλο, το ευρωπαϊκό του ?87 έκανε τα παιδιά να ζητήσουν από
τους γονείς τους από μια μπασκέτα και τους τότε ιθύνοντες του τόπου να υποσχεθούν
σε μικρούς και μεγάλους αθλητές και φίλους αυτού του αθλήματος πως η πολιτεία θα
το στηρίξει, ώστε να συνεχίσουμε να νιώθουμε εθνικά υπερήφανοι και μέσα από τον
αθλητισμό…
Στα χρόνια που ακολούθησαν το μπάσκετ μεσουρανούσε εκτοξεύοντας
από το θρόνο του το ποδόσφαιρο…
Στα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη ΑΡΗΣ και ΠΑΟΚ ήταν οι ομάδες
σύμβολα του μπάσκετ…
Η καρδιά του μπάσκετ χτυπούσε στη συμπρωτεύουσα, εκεί που ο Γκάλης
και Γιαννάκης από τη μια και Φασούλας και Σταυρόπουλος από την άλλη έδιναν το δικό
τους σόου κάτω από τα καλάθια …
Αναμέτρηση σκληρή ανάμεσα στους αιώνιους αντιπάλους…
Το όνειρο μου να γνωρίσω από κοντά τον Γκάλη και το Γιαννάκη κατόρθωσα
να το εκπληρώσω…
Παρά το περιορισμένο φοιτητικό μου εισόδημα , αρκετές φορές κατόρθωσα
να το διαχειρισθώ με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίσω και το εισιτήριο για κάποιον
από τους αγώνες που έδινε ο ΑΡΗΣ στο παλαιντεσπόρ, στο "Αλεξάνδρειο"…
Όσο για τα συναισθήματα που ένιωθα δε χρειάζονται περιγραφή, αφού
λίγο ή πολύ τα βιώσαν και τα βιώνουν κάποιες φορές στη ζωή του όλοι οι Έλληνες…
Μετά τα χρυσά χρόνια ήρθαν και τα δύσκολα χρόνια για το μπάσκετ…
Εμ, με τόσους ξένους στις ελληνικές ομάδες , μόνο ελληνικό μπάσκετ δεν έβλεπες…
Και σιγά-σιγά όπως ήταν φυσικό επόμενο ο κόσμος απομακρύνθηκε από
τα γήπεδα….
Η φλόγα όμως, η αξία και η αναγνώριση του αθλήματος του μπάσκετ
υπήρχε άσβεστη…
Και όταν πιστέψαμε και πάλι στις δικές μας δυνάμεις και στα νέα
φιντάνια η φλόγα αυτή θέριεψε, ζωντάνεψε και μας έστειλε για δεύτερη φορά , ύστερα
από δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια στον έβδομο ουρανό…
Είμαστε πάλι πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές…
Το σήκωσα και πάλι νοερά το κύπελλο το ευρωπαϊκό…
Αυτή τη φορά με το Γιαννάκη προπονητή και τον Παπαλουκά, Διαμαντίδη
Ζήση και τα άλλα παιδιά παρέα…
Γίναμε όλος ο κόσμος μια μεγάλη παρέα και πανηγυρίσαμε άλλη μια
μεγάλη και σπουδαία νίκη…
Σηκώσαμε το τιμημένο και γέλασε και το κάθε πικραμένο χείλι…
Δεν θα μπορούσε να βρεθεί για τον απλό κόσμο το καλύτερο βάλσαμο
μετά από τα όσα το τελευταίο καιρό αντιμετωπίζει…
Είμαστε πια πρωταθλητές και σε κάτι καλό και όμορφο…
Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σε όλο το επιτελείο της εθνικής
μας ομάδας του μπάσκετ…
Κάτι ξέρω εγώ που δηλώνω φαν του μπάσκετ, γιατί είναι ένα γρήγορο
ζωντανό, με πολλές εναλλαγές και με σασπένς άθλημα…
Σε έναν αγώνα μπάσκετ μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο τα πάντα μπορείς
να ελπίζεις…
Απόδειξη ο αγώνας με τη Γαλλία…
Πάμε για άλλα τώρα…
Στην αρχή επεσήμανα πως το Σαββατοκύριακο που πέρασε ένιωσα και
κάποια πρωτόγνωρα συναισθήματα και εδώ λόγω αθλητικού γεγονότος…
Μετά το κύπελλο το ευρωπαϊκό στο ποδόσφαιρο, επανεξέτασα τη στάση
μου απέναντι σε αυτό το άθλημα…χωρίς ωστόσο να το συμπαθήσω εντελώς…
Δεν είναι και ότι καλύτερο επί ενενήντα λεπτά να βλέπεις έντεκα
παίκτες από τη μια και έντεκα παίκτες από την άλλη να κυνηγούν μια μπάλά… Αφήστε
που πολύ συχνά δεν μπαίνει ούτε και ένα γκολ…
Όσο για τα όσα ακούγονται στις κερκίδες των γηπέδων, μάλλον είναι
αυστηρώς ακατάλληλα δια τη στήλη τούτη…
Και έρχομαι στο δια ταύτα…
Την Κυριακή που μας πέρασε πήγα για πρώτη φορά σε αγώνα ποδοσφαίρου…
Πήγα και εγώ όπως και πολλοί Ξανθιώτες να δω τη SKODA Ξάνθη…
Καλά, ένιωσα κάτι το πρωτόγνωρο, αλλά συνάμα και περίεργο… Περισσότερα
στο επόμενο επεισόδιο, καθότι η κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου στο μπάσκετ με
έχει συνεπάρει…
