ΠΟΣΟ ΤΙΜΑΤΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΕΛΛΑΔΑ;
1. Μια πρώτη Εκτίμηση
1. Μια πρώτη Εκτίμηση
Όταν το 1952, η Ελλάδα και Τουρκία, έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ (συμμαχία της απάτης…., για την Ελλάδα), η Τουρκία με την πονηρή ανατολίτικη πολιτική της και διπλωματία της και με τον υφιστάμενο από τότε υφέρποντα επεκτατικό νεοοθωμανισμό της, επέτυχε, μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και με την σκανδαλώδη ανοχή και μεροληψία του, να λάβει το μεγαλύτερο μερίδιο της Στρατηγικής πίτας, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αντίθετα η Ελλάδα, τελούσα ακόμη, υπό την επήρεια και φοβία, των προσφάτων (προ τριετίας) εμφυλιοπολεμικών της δοκιμασιών, γεγονός, που το εκμεταλλεύτηκαν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Τουρκία, έλαβε τα περισσεύματα και υπολείμματα – ψιχία, της Στρατηγικής πίτας. Το γεγονός αυτό, με την άνευ φραγμού τουρκολαγνεία των Νατοϊκών συμμάχων, άνοιξε την αδηφάγο όρεξη της Τουρκίας για την καταβρόχθιση, όλης της Στρατηγικής πίτας και φθάσαμε, εδώ που φθάσαμε στο Αιγαίο και Κύπρο, να τελούμε σε ημιεμπόλεμη κατάσταση με ένα συμμαχικό εταίρο, με ότι αυτό συνεπάγεται, για την οικονομία και ασφάλεια του Ελληνισμού. Μετά όλα αυτά ρωτάμε, ποιά συμμαχία;
Η υποβάθμιση της Ελλάδας, ήδη είχε αρχίσει από της εισόδου της στο ΝΑΤΟ. Είναι μάλιστα, προκλητικά εμφανή τα πρώτα ραπίσματα, υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συμμάχων. Πρώτο ράπισμα ήταν το πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, το Σεπτέμβριο του 1955.
Το οικόπεδο Τουρκία, οι Νατοϊκοί Σύμμαχοι – ΗΠΑ, το ενοικίασαν, ως πολυτελές ρετιρέ, ενώ το οικόπεδο Ελλάδα, ως ένα μουχλιασμένο υπόγειο – Χαλκείο που δυστυχώς, έτσι, το αποδεχθήκαμε, χωρίς καμιά διαμαρτυρία, εν πλήρει υποτελεία. Μέσα σε αυτό το χαλκείο, χωρίς ίχνος ντροπής και συμμαχικής ευθύνης και αλληλεγγύης, με ατιμία και προδοσία οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ χάλκευσαν και μηχανορράφησαν την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο 1974 (επάρατος και ραδιούργος Κίσινγκερ) καθώς και την εξοργιστική ανοχή, εκτός κανόνων δικαίου, επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο (το τείχος του Βερολίνου έπεσε, το τείχος όμως της διχοτόμησης της Κύπρου, με τα Τουρκικά στρατεύματα Κατοχής, παραμένει). Ακόμη ο Μπους ο νεώτερος, το πρώτο που έπραξε, μετά την εκλογή του, ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, ήταν να αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, προδίδοντας το ελληνοαμερικανικό λόμπι των ΗΠΑ, που τόσο τον βοήθησε και στήριξε στην εκλογή του, ακόμη , προδίδοντας τη σύμμαχο των ΗΠΑ, Ελλάδα. Ξαναρωτάμε και πάλι για ποιά συμμαχία μιλάμε;
2. Γεωπολιτικές και Γεωστρατηγικές Ανατροπές
Όλα όσα επιχειρούνται να οικοδομηθούν, με προσχήμα την ασφάλεια και ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή Συρίας, Ιράκ κλπ, από τους τόσους πολλούς εμπλεκομένους, αλλά και συγκρουομένους μεταξύ τους, δυστυχώς, αποτελούν, ετοιμόρροπα, σαθρά κτίσματα επάνω σε κινούμενη άμμο. Και τι δεν βλέπουν τα μάτια μας. Παλιές φιλίες ηγετών, ακόμη και οικογενειακές μεταλλάσσονται σε θανάσιμες έχθρες. Αβυσσαλέο μίσος, βαρειές κατηγορίες για λαθρεμπόριο πετρελαίου, ενίσχυση του ISIS από Τουρκία κλπ. Ξαφνικά, μετά από ποταμούς κροκοδείλιων δακρύων και γονυπετείς συγνώμες (κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους), οι έχθρες και απειλές εξελίσσονται σε επικίνδυνες αρκουδολυκοφιλίες. Το εμπόριο όπλων ανθεί. S-400 αντιαεροπορικοί πύραυλοι από Ρωσία σε Τουρκία και μαχητικά αεροσκάφη F-35, από ΗΠΑ σε Τουρκία. Οι Ρώσοι, πιλότος του καταρριφθέντος αεροσκάφους και διπλωμάτης που δολοφονήθηκε στην Τουρκία, μετά από τόσες τιμές και όρκους για εκδίκηση, μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της σιωπής και της λησμονιάς.
Ο ISIS είναι κοινός εχθρός όλων στην περιοχή, που παρασκηνιακά όμως τον βοήθησαν κάποιοι να επικρατήσει και τώρα αυτοί, ως Πόντιοι Πιλάτοι νίπτουν τας χείρας τους.
Όλα αυτά που συνέβησαν, συνεχίζουν να συμβαίνουν, αλλά και αυτά τα οποία προοιωνίζονται να συμβούν, ανέτρεψαν τις μέχρι τώρα, οποιεσδήποτε γεωστρατηγικές θέσεις- σταθερές, οι οποίες εδέσποζαν στην περιοχή. Οι τόσες στενές σχέσεις, τα τόσα χαϊδέματα και κανακέματα της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και άλλους συμμαχικούς και Νατοϊκούς εταίρους της, μόνο για την παρούσα περίοδο, τονίζεται ιδιαίτερα αυτό και ας το προσέξουμε (δεν ξεχνιούνται εύκολα οι παλιοί έρωτες…), έχουν διαφοροποιηθεί. Η ψυχρότητα της Τουρκίας είναι εμφανής, τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και άλλους Νατοϊκούς εταίρους, όπως Γερμανία, Αυστρία κλπ. Για τους λόγους αυτούς το στρατηγικό οικόπεδο Τουρκία, έχει τώρα μετατραπεί, σε ¨επικίνδυνο βάλτο¨, με ότι αυτό συνεπάγεται, για τις ΗΠΑ. Επειδή όμως τεράστια γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και γεωενεργιακά συμφέροντα διακυβεύονται στην περιοχή, καταρχήν των ΗΠΑ αλλά και του ΝΑΤΟ- Ευρώπης, απαιτείται να αναζητήσουν και να πατήσουν οπωσδήποτε, σε ασφαλές και σταθερό έδαφος για τον έλεγχο της περιοχής, αλλά κυρίως για την εξασφάλιση, κατ’ αρχάς, δυνατοτήτων διεξαγωγής, αποτελεσματικών κατά προτεραιότητα αεροναυτικών επιχειρήσεων, αλλά και χερσαίων όταν απαιτηθεί. Το έδαφος, ο χώρος αυτός, ο πυλώνας σταθερότητας, για την ώρα, διότι οι ανατροπές είναι απρόβλεπτες, όπως πιο πάνω είπαμε, είναι η Ελλάδα, με τις παρεχόμενες αναγκαίες διευκολύνσεις, (Βάση Σούδας και άλλες πολλές). Έτσι το οικόπεδο Ελλάδα σήμερα, έχει αναβαθμιστεί, από απόψεως σταθερότητας, ασφαλείας και ευρύτερης στρατηγικής και το πάλαι ποτέ υπόγειο, έγινε σουΐτα πολυτελείας.
Στους πολιτικούς και ειδικά στους κυβερνώντες, έγκειται να αξιοποιήσουν τα νέα στρατηγικά δεδομένα, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη. Η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού Τσίπρα στις ΗΠΑ, ενώ φαίνεται ότι, έγινε σε καλό κλίμα, ανησυχούμε όμως και αναμένουμε να ιδούμε και να σταθμίσουμε τα αποτελέσματα, θετικά ή αρνητικά. Μήπως η κατά καιρούς και κατά περίπτωση δολιότης των ΗΠΑ (Κύπρος, Αιγαίο, Σκόπια) συνεχίζεται παρασκηνιακά;
3. Επισκέψεις Ελλήνων Πρωθυπουργών σε ΗΠΑ
Εάν ανατρέξουμε, στο ιστορικό της επίσκεψης των τόσων Ελλήνων Πρωθυπουργών στις ΗΠΑ, για απόκτηση πείρας και γνώσης, για μελλοντικές ενέργειές μας, θα ιδούμε ότι όλοι, σιωπηρά και μεθοδευμένα, υπέστησαν ένα ¨μπούλινγκ¨. Πήγαν, δήθεν κάτι να συμφωνήσουν και αντί αυτού έλαβαν εντολές. Χαρακτηριστική είναι η επίσκεψη του Γεωργίου Παπανδρέου, με Πρόεδρο ΗΠΑ Τζόνσον, στις 24 Ιουνίου 1964. Η Τουρκία απειλούσε τότε απόβαση στην Κύπρο, μπλοφάρουσα, διότι αυτό δεν ήταν επιχειρησιακά δυνατό μετά την μυστική μεταφορά, στην Κύπρο της Ελληνικής Μεραρχίας. Ο Τζόνσον με την απειλή της απόβασης στην Κύπρο, κάλεσε τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, να καθίσει στο ίδιο τραπέζι, με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού και του υποδείχθηκε να δώσει ότι, του ήθελε ζητηθεί. Ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε, έναντι του αδιεξόδου που θα εδημιουργείτο. Οι ΗΠΑ, όμως επιμένουν συμπλέουσες με την Τουρκία, με κάθε είδους εκβιασμούς, για βάσεις στην Κύπρο, που το επιτυγχάνουν μετά από 10 χρόνια και ένα μήνα με την εισβολή ΑΤΤΙΛΑ, αφού είχε προηγηθεί η απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967. (Ο Γ. Παπανδρέου, είχε σχολιάσει, οι Φαυλοκράτες, πήγαν τον ελληνικό στρατό στην Κύπρο και οι Στρατοκράτες ον έδιωξαν). Ο Γ. Παπανδρέου, μετά την σθεναρή στάση που τήρησε, προ των ιταμών εκβιασμών Τζόνσον, Μακναμάρα, Ράσκ, Τζ. Μπωλ, Άτσεσον κλπ και που εν κατακλείδι του είπε: «Θέλετε να λύσετε το Κυπριακό, βάλτε την Κύπρο στο ΝΑΤΟ». Αυτό μήπως ισχύει και σήμερα; Άλλο Τουρκική κατοχή και άλλο Νατοϊκή στρατιωτική παρουσία. Ο Γ. Παπανδρέου, για την δυναμική του στάση, προ των αμερικανικών εκβιασμών και πιέσεων, μελαγχολικά είπε στους συνεργάτες τους «Μετανιώνω που μίλησα έτσι. Είμαστε μια μικρή χώρα. Δεν μπορούμε να μιλάμε σαν να είμαστε μια μεγάλη χώρα». Ο Πρέσβης μας στις ΗΠΑ, Αλ. Μάτσας, σε τηλεγράφημά του στην Κυβέρνηση Παπανδρέου, είχε τονίσει ¨Οι ισχυροί, ουδέποτε αποδέχονται αποτυχία¨
4. Πυρετός Εξοπλισμών
Βρισκόμαστε σε ένα χρόνιο ανταγωνισμό εξοπλισμών με την Τουρκία, με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία των δύο λαών, ελληνικού και τουρκικού. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, διότι κινδυνεύει να ακρωτηριασθεί. Συμφωνούμε για την αναβάθμιση των Ελληνικών μαχητικών F-16 και όχι μόνο. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως, ποια συγκεκριμένη έκπτωση μας γίνεται, για την παροχή διευκολύνσεων στις ελληνικές βάσεις Σούδας κλπ. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη ασάφεια και απαιτείται διευκρίνιση . Μήπως και σε ατή την περίπτωση ακολουθήσαμε την μέχρι τώρα οδό της υποτέλειας και της υποταγής;
Υπάρχει μέσα στα πλαίσια της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, κάτι, που μέχρι τώρα, ενώ έπρεπε να γίνει και δεν έγινε, για την τιθάσευση της Τουρκικής προκλητικότητας, αυτά ασφαλώς δεν κοινοποιούνται, αλλά αποτελούν ανάλογο αντίκρισμα, των διευκολύνσεων στις βάσεις. Το ευχόμαστε και ίδωμεν. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα η Τουρκία παραλαμβάνει τα πρώτα F-35, τα οποία υπερτερούν επιχειρησιακά των εκσυγχρονισμένων F -16. Τότε θα έχουμε άλλους εθνικούς πονοκεφάλους και θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε; Μήπως, τώρα είναι ευκαιρία, να μπούμε στο club, των F-35, έστω και με την απόκτηση περιορισμένου αριθμού. Έχουμε όμως απόλυτη εμπιστοσύνη στην υπεροχή και αξιόμαχο των πιλότων μας.
5. Αξιοπρόσεκτη Διαπίστωση
Η πατρίδα μας, κινδυνεύει από το εξοπλιστικό αμόκ της Τουρκίας. Απαιτείται αξιοποίηση των παρεχομένων ωφελημάτων, από την παραχώρηση διευκολύνσεων στις βάσεις Σούδας κλπ, για την αμυντική μας θωράκιση, τόσο με την αναβάθμιση των F-16, όσο και με την, έστω σε περιορισμένο αριθμό απόκτηση των F-35. Εξάσκηση πίεσης, για την μέσω Νατοϊκής παρέμβασης, περιορισμού των προκλήσεων της Τουρκίας κυρίως σε Αιγαίο αλλά και Κύπρο. Για το οικονομικό κόστος, εφ’ όσον αυτό κριθεί αναγκαίο. Έκδοση υποχρεωτικών ομολόγων. Έτσι ο κάθε Έλληνας, ανάλογα των οικονομικών δυνατοτήτων του, προσφέροντας, (το αντίτιμο έστω ενός καφέ, για τους πλέον φτωχούς) θα συμμετέχει, κατ’ ελάχιστο, ενεργά, στην αμυντική θωράκιση της πατρίδας του, που είναι τόσο ζωτική και αναγκαία. Αυτό είχε πράξει η Τουρκία, μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και προ του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για την αγορά θωρηκτών, για την αντιμετώπιση του Ελληνικού στόλου, που τότε κυριαρχούσε στο Αιγαίο.
Ο χορός των εξοπλισμών, μεταξύ Τουρκίας- Ελλάδας, όπως βλέπουμε, είναι τόσο παλιός και ξεπερνά τα εκατό χρόνια, έχει δε αφαιμάξει οικονομικά και τους δύο γειτονικούς λαούς. Ευχόμεθα να επέλθει κάποτε εξοπλιστική εκτόνωση και ειρήνη. Μέχρι τότε όμως προετοιμαζόμαστε, καθ’ όσον
¨Επιθυμείς ειρήνη προετοίμαζε πόλεμο¨
Αντγος ε.α. Παναγιώτης Χόχολης
Επίτιμος Διοικητής Ανωτάτης Σχολής Πολέμου
