ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ENOΣ ΚΑΠΝΟΦΥΛΛΟΥ
Ο Ξάνθος και η Ξανθίππη είναι οι δυο όψεις ενος καπνόφυλλου.
Έτσι τους ΄΄ είδε ΄΄ κάποια στιγμή ο ποιητής Γιώργος Κωτούλας.
Πριν χαθούν απο τη φαντασία του, έγιναν θεατρικό έργο αφιερωμένο στην εγγονή του και τους γονείς της Αντώνη – Χριστίνα.
Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης, απέδωσε με το δικό του, μοναδικό τρόπο στο εξώφυλλο του έργου τους δυο νέους.
Ολα αυτά το έτος 2015.
Κάποια απο τις τελευταίες καλές μέρες που απολαμβάνουμε, θέλησαν να την περάσουν κάπως αλλιώς.
Ο Ξάνθος και η Ξανθίππη είναι οι δυο όψεις ενος καπνόφυλλου.
Έτσι τους ΄΄ είδε ΄΄ κάποια στιγμή ο ποιητής Γιώργος Κωτούλας.
Πριν χαθούν απο τη φαντασία του, έγιναν θεατρικό έργο αφιερωμένο στην εγγονή του και τους γονείς της Αντώνη – Χριστίνα.
Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης, απέδωσε με το δικό του, μοναδικό τρόπο στο εξώφυλλο του έργου τους δυο νέους.
Ολα αυτά το έτος 2015.
Κάποια απο τις τελευταίες καλές μέρες που απολαμβάνουμε, θέλησαν να την περάσουν κάπως αλλιώς.
Ξεκόλλησαν απο το εξώφυλλο, αγκαλιάστηκαν, πήραν απο το περίπτερο τσιγάρα και καφέ, κατευθυνόμενοι προς τη νεα γέφυρα που συνδέει την παλιά μας πόλη με το Σαμακώβ.
ΣΜΑΡΑΓΔΙ φωτισμένη τη νύχτα, ΜΑΓΝΗΤΗΣ λόγω ιδιότητας τη μέρα, η γέφυρα. Όπως όλες οι γέφυρες. Λίγο παραπάνω αρχικά.
Χτύπησε τους καφέδες η Ξανθίππη, δίνοντας ενα στον Ξάνθο.
Εκείνος με τη σειρά του άναψε δυο τσιγάρα δίνοντας το πρώτο στη σύντροφό του.
– Θα ανάβω με τσιγάρα, θα σβήνω με ποτά, τώρα που πήρα τη λαχτάρα, στάχτη να γίνουν ολα πια…ξεκίνησε να τραγουδά η Ξανθίππη σαν την Χαρούλα Αλεξίου.
– Καφέ κρατάς, μην το ξεχνάς την διέκοψε ο Ξάνθος για να έχουν στη συνέχεια τον ακόλουθο διάλογο.
– Η πόλη αυτή συνέχεια εμπλουτίζεται, παρά την οικονομική κρίση.
Κοίταξε που βρισκόμαστε. Το ποτάμι κάτω απ τα πόδια μας, ο συνοικισμός του Σαμακώβ απο τη μια, η παλιά πόλη, το Μονοπάτι της Ζωής απο την άλλη. Το ανακαινισμένο Λιμνίο λίγο παραπέρα.
Μόνη παραφωνία το Κολυμβητήριο που εξακολουθεί να παραμένει κλειστό.
– Τραγικές αντιθέσεις Ξανθούλα. Τάχει αυτά η ζωή. Δίπλα στη δημιουργία η απραξία. Γιατί και πως άραγε;
– Μούρχεται δύσκολο να το πιστέψω Ξάνθο. Ελα πάρε ενα παθιασμένο φιλί.
– Θέλω ενα ακόμα. Μεγαλύτερης διάρκειας. Το πρώτο ήταν παλιό θαρρώ.
Μύριζε έντονα Άγιο Βαλεντίνο. Πέρασαν δυο βδομάδες.
– Θα σου κάνω το χατήρι ατιμούλικο. Ελα. Έτσι μπράβο.
– Ξέχασα τι λέγαμε.
– Για το κλειστό Κολυμβητήριο. Τη μόνη τραγική αντίθεση σε ενα περιβάλλον που σφύζει απο ζωή.
– Κάτι δεν πάει καλά. Απο δω μεριά ποτάμι. Απο κει μεριά Πολυτεχνείο και στη μέση κλειστό Κολυμβητήριο. Γαμώ το Ευρωπαϊκό βραβείο της αειφορίας του Δήμου μας για το μικρό υδροηλεκτρικό έργο στο κανάλι κάτω απο τον Ξεριά. Γαμώ τα 260 χιλιάρικα που βάζει ο Δήμος κάθε χρόνο στο ταμείο.
– Σκάσε. Απο τη σκέψη μου βγες, δε μιλούν οι σκιές.
– Σκιά εγώ, ο μεγάλος σου έρωτας;
– Σκιά η ατολμία, η έλλειψη φαντασίας, η απραξία μας Ξάνθο. Έγιναν ολα μαζί χιονοστιβάδα. Θα μας πάρει…και θα μας…σηκώσει.
– Ο Δήμος τι κάνει;
– Ο Δήμος συγκροτείται απο σένα, απο μένα, απο όλους εμάς. Όταν εσυ, εγω, όλοι μας είμαστε αλλού, ο Δήμος είναι αλλού. Όταν είμαστε εδω, και ο Δήμος είναι εδω.
– Ξανθούλα δεν αλλάζουμε καλύτερα συζήτηση. Κοίταξε. Ήρθαν και άλλοι σαν εμάς. Γέμισε η γέφυρα έρωτες.
– Καλύτερα νομίζω να πάμε σπίτι. Στο εξώφυλλό μας. Εμείς είμαστε απο ωρα εδω. Μην τρέχουν να μας ψάχνουν αλλού κι αλλού ο Γώργος Κωτούλας με τον Τριαντάφυλλο Βαΐτση.
Στέλιος Αρσενίου
