Παίζεται ένα πολύ σκληρό παιχνίδι πόκερ

Οι νέες προτάσεις του κ. Κατρούγκαλου κάνουν λόγο για μειώσεις 30 – 40% στη φορολογία, αντί του ορθού αύξηση 60- 70%, στην υπάρχουσα φορολογία στους αυτοαπασχολούμενους και αγρότες.

Το να καθίσουν οι εκπρόσωποι των φορέων στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, έχοντας σαν βάση, το προσχέδιο που έχει εμφανήσει η συγκυβέρνηση ουσιαστικά τους ζητά και απαιτεί να αποδεχτούν τις αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, που έχουν αποφαίσει γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς.

Οι νέες προτάσεις του κ. Κατρούγκαλου κάνουν λόγο για μειώσεις 30 – 40% στη φορολογία, αντί του ορθού αύξηση 60- 70%, στην υπάρχουσα φορολογία στους αυτοαπασχολούμενους και αγρότες.

Το να καθίσουν οι εκπρόσωποι των φορέων στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, έχοντας σαν βάση, το προσχέδιο που έχει εμφανήσει η συγκυβέρνηση ουσιαστικά τους ζητά και απαιτεί να αποδεχτούν τις αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, που έχουν αποφαίσει γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς.

Παίζεται ένα πολύ σκληρό παιχνίδι πόκερ, προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο και το ζητούμενο είναι, ποιος έχει τους άσους στο μανίκι του.

Οποια λύση και να υιοθετηθεί, ένθεν κακείθεν η οικονομική ζημιά στη χώρα έχει συντελεστεί και η ελληνική οικονομία πνίγεται στον κυκεώνα των αμφισβητήσεων και της έλλειψης ψυχολογίας και εμπιστοσύνης.

 

Να μην μας κουνά επιδεικτικά το χέρι ο Τσίπρας, λες και τα στελέχη του κόμματός του προέρχονται από παρθενογένηση.

Εχουν είτε ως συνδικαλιστές, είτε ως στελέχη άλλων κομμάτων, είτε ως πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, προϋπηρεσία και ενεργό συμμετοχή, στο, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα.

Σήμερα δεν υπάρχει κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ ο εξαγνισμός μέσω της κολυμπήθρας του Σιλωάμ.

 

Μεγάλο μέρος των ελλήνων ψηφοφόρων είχε επενδύσει στο νέο αρχηγό ης ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη.

Απογοητευμένοι από την αντιλαϊκή και δεξιά πολιτική ενός αριστερού κόμματος, βλέπουν το νέο αρχηγό της ΝΔ κατώτερο των περιστάσεων, χωρίς πολιτικές θέσεις, στα υπαρκτά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, χωρίς καθαρό εποικοδομητικό, αντιπολιτευτικό λόγο και ασχολούμενο με τις εσωκομματικές ισορροπίες, της στροφής και προς τον κεντρώο χώρο και στη λαϊκή δεξιά.

Δύο καρπούζια στην ίδια αγκαλιά κ. Μητσοτάκη δε χωράνε… ή παππάς παππάς ή ζευγάς ζευγάς… ή με τον αστυφύλακα ή με το χωροφύλακα.

 

Ολοι θυμόμαστε τον έλληνα πρωθυπουργό να μεταβαίνει στην Τουρκία, για συζητήσεις με την τουρκική κυβέρνηση με θέμα τη δημιουργία χοτσποτς στις τουρκικές ακτές.

Το αποτέλεσμα;

Τα κέντρα εγκατάστασης, φιλοξενίας και ελέγχου των μεταναστών ιδρύονται πέντε στην Ελλάδα.

Η νέα εξέλιξη προβλέπει τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, από δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα επιζητεί ο έλεγχος να γίνεται στα τουρκικά χωρικά ύδατα και στις τουρκικές ακτές, οι γερμανοί και οι συν αυτώ, γενικά στο Αιγαίο και με συμμετοχή και τουρκικών δυνάμεων.

Οδηγούμεθα, ίσως, σε μια παλαιά μεν, διαχρονική δε, τουρκική εξωτερική πολιτική στόχευση της συγκυριαρχίας του Αιγαίου;

 

Δεν ξεχνά ο Αλέξης Τσίπρας σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε υπουργικό συμβούλιο, σε κάθε δυσκολία κυβερνητική, να κατηγορεί τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη για λαϊκιστή.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη για απόσυρση του ασφαλιστικού προσχεδίου και διαπραγματεύσεις με τους κοινωνικούς φορείς από μηδενική βάση, δεν έμειναν ασχολίαστες από τον πρωθυπουργό, ρίχοντας λάδι στο μύλο της πολιτικής και προσωπικής αντιπαράθεσης με τη ΝΔ. και τον αρχηγό της.

Ξεχνά ο Αλέξης Τσίπρας το λαϊκίστικο πρόσφατο παρελθόν, όταν με αφορμή την εκλογή του προέδρου δημοκρατίας έριξε μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση και με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και πληθώρα προεκλογικών υποσχέσεων (κατάργηση με ένα άρθρο των μνημονίων, αύξηση του κατώτατου μισθού στα  751 ευρώ, χορήγηση 13ης σύνταξης σε συνταξιούχους…), οι οποίες αναιρέθηκαν και εφαρμόστηκαν επί το χειρότερο μετεκλογικά, κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου και λόγω κεκτημένης ταχύτητας του Σεπτεμβρίου 2015.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η κυβέρνηση στις σχέσεις, υποχρεώσεις και δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους θεσμούς, δημιουργώντας πεδίον δόξης λαμπρής ανυποληψίας και παραβίασης συμφωνηθέντων και υπογραφέντων συμφωνιών.

 

Αν και η χώρα μας έχει άμεση ανάγκη ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ, η συγκυβέρνηση ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕ το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ο ελληνικός λαός θα επιβαρυνθεί με το ποσό οφειλών του μεγάρου που ανέρχεται στα 325 εκατ. ευρώ λόγω κατάπτωσης των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου για τη σύναψη των δανείων.

Το άκρον άωτον της υπόθεσης είναι ότι “οι ίδιοι” θα διαχειρίζονται τα του μεγάρου μοσικής.

Επειδή το θέμα της κρατικοποίησης είναι και δημοσιονομικό, θα πρέπει να ερωτηθούν και να δώσουν την έγκρισή τους και οι δανειστές.

Θα συμφωνήσουν ή θ’ αναγκαστεί για μια ακόμη φορά η ελληνική κυβέρνηση να βάλει την ουρά στα σκέλια και υποταγμένη να σιωπήσει;

 

Σχετικά Άρθρα

Back to top button