ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΤΕΝΩΝ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΥ

Σε προηγούμενο άρθρο, της έγκριτης εφημερίδος «ΑΓΩΝΑΣ», της Ξάνθης της 28ης Ιανουαρίου 2016, αναφερθήκαμε, σε βάθος χρόνου, στα ΣΤΕΝΑ Βοσπόρου –Ελλησπόντου (Δαρδανελλίων), από άποψης γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής. Αναφερθήκαμε ακόμη σε ιστορικούς σταθμούς και σε καθοριστικά γεγονότα που αφορούν στα Στενά, καθώς και στους κύριους πρωταγωνιστές λαούς, που με την παρουσία τους και κυρίως τη δράση τους, σφράγισαν και έγραψαν την ιστορία της περιοχής των ΣΤΕΝΩΝ.

Σε προηγούμενο άρθρο, της έγκριτης εφημερίδος «ΑΓΩΝΑΣ», της Ξάνθης της 28ης Ιανουαρίου 2016, αναφερθήκαμε, σε βάθος χρόνου, στα ΣΤΕΝΑ Βοσπόρου –Ελλησπόντου (Δαρδανελλίων), από άποψης γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής. Αναφερθήκαμε ακόμη σε ιστορικούς σταθμούς και σε καθοριστικά γεγονότα που αφορούν στα Στενά, καθώς και στους κύριους πρωταγωνιστές λαούς, που με την παρουσία τους και κυρίως τη δράση τους, σφράγισαν και έγραψαν την ιστορία της περιοχής των ΣΤΕΝΩΝ. Από την ανάπτυξη του εν λόγω άρθρου προέκυψαν ανάλογα υπολογίσιμα συμπεράσματα και διαπιστώσεις, όπως πιο κάτω, πολύ χρήσιμα στο μέλλον, για τη χάραξη μιας σωστής, ρεαλιστικής πολιτικής.

1.         Σε όλες τις γλώσσες το συγκρότημα των ΣΤΕΝΩΝ Βοσπόρου – Προποντίδας – Ελλησπόντου (Δαρδανελλίων) καλείται απλώς ΣΤΕΝΑ (Straits αγγλιστί). Η Τουρκία επιδιώκει να τα μετονομάσει σε “Τουρκικά Στενά„

2.         Τα ΣΤΕΝΑ από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, αποτελούν ένα τεράστιο γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ογκόλιθο, αναλόγου μεγέθους της Διώρυγας του Σουέζ, της οποίας η γεωστρατηγική αξία είναι πολύ μεταγενέστερη, που αρχίζει από το 1854.

3.         Κατέχοντας τα ΣΤΕΝΑ, δίνεται η ευκαιρία εκτέλεσης ευρυτάτων στρατηγικών ελιγμών και διεισδύσεων σε βάθος, επιτυγχάνοντας το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

            α.         Προς κεντρική Ευρώπη, μέσω κοιλάδος Δουνάβεως.

            β.         Προς τα νότια παράλια της Ρωσίας και της ενδοχώρας αυτής (Μαλακό Υπογάστριο Ρωσίας).

            γ.         Προς Καύκασο – Κασπία Θάλασσα – Ινδίες.

            δ.         Προς Μικρά Ασία και εκείθεν, διαγωνίως προς Αλεξανδρέττα – Ευφράτη – Περσικό Κόλπο.

            ε.         Προς Αιγαίο και εκείθεν, προς Αλεξανδρέττα, Ευφράτη, Μοσούλη – Περσικό Κόλπο, καθώς και προς Διώρυγα Σουέζ, για πλήρη έλεγχό της.

4.         Η Ελληνική παρουσία στα ΣΤΕΝΑ, υπήρξε πρωτοποριακή και καθοριστική, με κύριους σταθμούς, Τρωϊκό Πόλεμο, αργοναυτική εκστρατεία, αποικισμούς σε όλα τα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου. Από τις πάρα πολλές αποικίες, χαρακτηριστικά τονίζεται, η από τους Μεγαρείς δημιουργηθείσα αποικία, του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ. Η πρώτη άλωση του Βυζαντίου έγινε από τους Πέρσες, που το κατείχαν μέχρι το 478 π.Χ.. Η απελευθέρωσή του έγινε από τον Αρχιστράτηγο των Ελλήνων, στη νικηφόρα μάχη των Πλαταιών το 479 π.Χ., Παυσανία. Η ελληνική παρουσία στα ΣΤΕΝΑ, συνεχίζεται με τον Μέγα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του. Λόγω της τεράστιας στρατηγικής αξίας των ΣΤΕΝΩΝ, ο Μέγας Κωνσταντίνος, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους Γότθους (γερμανικές φυλές) από την Ευρώπη και τους Πέρσες από την Ασία, επιλέγει το Βυζάντιο, για νέα πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας του, την 11 Μαΐου 330, την οποία ονόμασε Νέα Ρώμη και οι μεταγενέστεροί του, Κωνσταντινούπολη. Μετά από 1123 χρόνια, από κτήσεως Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαΐου 1453, επέρχεται η άλωσή της, από τους Τούρκους.

5.         Από την αποφράδα ημερομηνία της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, μέχρι σήμερα, με τις κατά καιρούς σχετικές συνθήκες, ο έλεγχος των ΣΤΕΝΩΝ έχει περιέλθει στην Τουρκία. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε η συνθήκη των Σεβρών (1920), όπου τα ΣΤΕΝΑ, ανήκοντα στους τότε “συμμάχους„ και στην Ελλάδα (δυτική ακτή Ελλησπόντου), είχαν διεθνοποιηθεί.

6.         Τα ΣΤΕΝΑ, αποτέλεσαν και αποτελούν τον αναπνευστήρα της Δυτικής Ρωσίας και της ενδοχώρας αυτής. Εάν κλείσουν τα ΣΤΕΝΑ, η Ρωσία ασφυκτιά και εγκλωβίζεται. Αυτό συνέβη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, 1914-1918, όπου το κλείσιμο τω ΣΤΕΝΩΝ επέφερε την απομόνωση της Ρωσίας από τους Συμμάχους της (ΑΝΤΑΝΤ), την κατάρρευση αυτής, την εσωτερική επανάσταση (Οκτώβριος 1917) και την μπολσεβικοποίησή της.

7.         Δεκάδες πόλεμοι Ρωσοτουρκικοί έγιναν. Η Ρωσία επεδίωκε την κυριαρχία της επί των ΣΤΕΝΩΝ, η δε Τουρκία την κατοχή τους και την απαγόρευση της καθόδου της Ρωσίας στο Αιγαίο – Μεσόγειο. Για την επίτευξη του σκοπού της αυτού, η Τουρκία βασίστηκε αρχικά στην αγγλική πολιτική που απέβλεπε, στη διατήρηση της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία προστάτευε τις θαλάσσιες και χερσαίες συγκοινωνίες της, προς Μέση Ανατολή και Ινδίες. Έτσι έγινε στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877, όπου ενώ οι Ρώσοι είχαν φτάσει προ των Πυλών της Κωνσταντινούπολης, ανακόπηκαν, με αγγλική παρέμβαση (Η Τουρκία έδωσε τότε μπαξίσι, στην Αγγλία, την Κύπρο).

8.         Στις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γίνονται σκληρά παζάρια και αλισβερίσια για την σύναψη συμμαχιών. Υποψήφιοι σύμμαχοι και στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα ήταν η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ελλάδα και η Ρωσία. Στα παζάρια, για την σύναψη των συμμαχιών, ο αδίστακτος τυχοδιωκτισμός δεν έχει όρια. Ψέματα, υποσχέσεις, μπλόφες, απειλές, χρησιμοποιούνται, για την επίτευξη των επιδιώξεών τους. Κράτη, όπως η Ελλάδα, χωρίς να ερωτηθεί, σχεδιάζεται, εδαφικά, να ακρωτηριασθεί, αρκεί να επιτευχθεί μία συμφωνία – συμμαχία. Σε επίπεδο διεθνών συμμαχιών το παντουρκικό κίνημα, θα συναντηθεί και ταυτιστεί με τον τότε νεαρό και επιθετικό γερμανικό ιμπεριαλισμό. Οι Γερμανοί πυροδότησαν τον ακραίο τουρκικό εθνικισμό. Ακόμη, μέσα στο επιδιωκόμενο πλέγμα των τότε (1914) συμμαχιών, ο Παγγερμανισμός κόντρα στον Πανσλαβισμό, επιδιώκει να υπερκεράσει και απομονώσει τη Ρωσία. Κύριος εκφραστής του Παγγερμανισμού, είναι ο αυτοκράτορας της Γερμανίας Γουλιέλμος Β΄, ο οποίος επιδιώκει, με κάθε μέσο, οικονομικό, διπλωματικό, στρατιωτικό, να προσεταιρισθεί την Τουρκία. (Αποστέλλει για την αναδιοργάνωση του τουρκικού στρατού τους στρατηγούς φον ντερ Γκόλτς και Λίμαν φον Σάντερς, κατασκευάζει την σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνο – Κωνσταντινούπολη – Βαγδάτη κ.λ.π.). Το Μάρτιο του 1914, η γερμανική κυριαρχία έχει εδραιωθεί στην Τουρκία. Το νεοτουρκικό κομιτάτο (Ταλαάτ, Εμβέρ, Τζεμάλ), είναι φιλογερμανικό και ενώ δηλώνει ότι τάσσεται υπέρ της ουδετερότητας, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, που εμπόδιζε την παραβίαση του καθεστώτος των ΣΤΕΝΩΝ, επιτρέπει την είσοδο στα ΣΤΕΝΑ, των γερμανικών θωρηκτών “Γκαίμπεν„ και “Μπρεσλάου„ την 10η Αυγούστου 1914. Τα δύο αυτά γερμανικά θωρηκτά κυριαρχούν στον Εύξεινο Πόντο, εγκλωβίζουν τον Ρωσικό στόλο και βομβαρδίζουν Ρωσικές πόλεις και λιμάνια. Η Ρωσία όπως προαναφέραμε, ασφυκτιά, απομονώνεται και υποκύπτει. Ο κακός δαίμονας την περίοδο αυτή για τους Αρμενίους και Έλληνες, είναι η μιλιταριστική Γερμανία η οποία μεθόδευσε την γενοκτονία – εξόντωσή τους, δια των συνεχών μετακινήσεών τους, σε έρημους και αφιλόξενες περιοχές.

9.         Το Αιγαίο με τα νησιά του, μέσα στα πλαίσια της ευρύτερης και νεώτερης στρατηγικής θεώρησης, αποτελούν συνέχεια του στρατηγικού χώρου των ΣΤΕΝΩΝ, ώστε όποιος κατέχει το Αιγαίο και τα νησιά του (αβύθιστα αεροπλανοφόρα), εξοπλισμένα με σύγχρονα οπλικά και πυραυλικά συστήματα, δύναται να ελέγχει τους θαλάσσιους διαύλους και :

            α.         Να απαγορεύει :

                                    (1)       Την κάθοδο στο Αιγαίο – Μεσόγειο, αυτών που κατέχουν τα ΣΤΕΝΑ.

                                    (2)       Την θαλάσσια άνοδο προς τα ΣΤΕΝΑ, για όποιον επιδιώκει την εκπόρθησή τους, τα οποία και καλύπτει ευρέως.

                        β.         Να διευκολύνει και υποβοηθεί την κάθοδο στην Μεσόγειο και τον έλεγχο – περίσφιξη ΣΟΥΕΖ και Μέσης Ανατολής.

Αυτό το μέγα στρατηγικό μας πλεονέκτημα, επιβάλλεται να το αξιοποιούμε, κατά περίπτωση, επ’ ωφελεία της Ελλάδας, σπάζοντας τα δεσμά των συμφερόντων των ξένων δυνάμεων, που είναι ενάντια, αυτών της Ελλάδας.  Η Ελλάδα, λόγω της γεωπολιτικής θέσεώς της, αποτελεί κατ’ ανάγκη το μήλο της έριδας, μεταξύ των δύο Ιμπεριαλισμών του Ρωσικού και του Νατοαμερικανικού. Η Ελλάδα απεχθάνεται τους ιμπεριαλισμούς. Δυστυχώς όμως, πρέπει να επιλέξει τον ιμπεριαλισμό εκείνο, ο οποίος είναι ολιγότερο επιζήμιος και ο οποίος σε κάποιες θέσεις του ταυτίζεται με τις θέσεις και τις προσδοκίες της Ελλάδας. Για το λόγο αυτό απαιτείται πολιτική ενόραση σε βάθος, συνεξετάζοντας και συσχετίζοντας τα διάφορα ιστορικά γεγονότα, με την εκάστοτε διαμορφωνόμενη πραγματικότητα.

            Σήμερα ανήκουμε στο ΝΑΤΟ, ας δούμε τα θετικά του, εάν υπάρχουν, αλλά και τα αρνητικά του (βανδαλισμοί Κωνσταντινούπολης – Σμύρνης το 1955, εισβολή στην Κύπρο 1974, κατοχή Β. Κύπρου, γκρίζες ζώνες Αιγαίου, ΑΟΖ, Σκοπιανό κ.λ.π.) ενδεικτικά. Σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, της 28 Ιανουαρίου 2016, ¨Η Μόσχα κατήγγειλε τον σκοτεινό ρόλο της Άγκυρας στο Κυπριακό, μίλησε για “τουρκικές παραβιάσεις„ και αναχρονιστικές “εγγυήσεις„¨. Η παρέμβαση προκάλεσε “συγκρατημένες αντιδράσεις„ από ΗΠΑ και Βρετανία (ΝΑΤΟ). Σήμερα ανήκουμε στο ΝΑΤΟ αύριο, μεθαύριο, του χρόνου, πού θα ανήκουμε;

            Μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης στην περιοχή των ΣΤΕΝΩΝ, θα έχουν προηγηθεί, σύνταξη πολεμικών σχεδίων, σύμπτυξη νέων συμμαχιών και διάλυση παλαιών, δημιουργία νέων βάσεων εξορμήσεως (Κριμαία), αντικειμενικοί στόχοι – σκοποί, πολιτικές και θρησκευτικές επιδιώξεις, (Άγια Σοφιά), επαναφορά δεσμεύσεων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Συνθήκη Σεβρών (1920) κ.λ.π. Σε όλα αυτά, που θα γίνονται παρασκηνιακά, πρέπει να είμαστε παρόντες και όχι “Μωραί Παρθένοι„ , όταν ο “Νυμφίος έρχεται…..„ .

            Σε αυτούς που θα ρωτήσουν γιατί γράφουμε όλα αυτά, απαντούμε. Για να ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ…., στα εθνικά θέματα δεν παίζουμε και δεν ολιγωρούμε. Οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλες προσφυγιές και άλλες χαμένες πατρίδες. Προσδοκούν, “Ανάσταση„…. χαμένων Πατρίδων, όταν έλθει το πολυπόθητο “πλήρωμα του χρόνου„…. Ας σταματήσουμε, με τις οποιεσδήποτε θυσίες μας, να κατατριβόμαστε, με το φθοροποιό και επιζήμιο παρόν και ας ατενίσουμε την ανατολή του ελπιδοφόρου μέλλοντος.