Εχουμε μήπως τις ανάλογες υποδομές και την οικονομική ευχέρεια και δεν το γνωρίζουμε;
Είμαστε με τους επιεικότερους χαρακτηρισμούς μια, οικονομικά, προβληματική χώρα.
Οι ορδές των μεταναστών που καταφθάνουν καθημερινά μέσω των τουρκικών ακτών και η έντεχνη ευρωπαϊκή πολιτική, ώστε να εγκλωβιστούν στη χώρα μας αρκετές χιλιάδες εξ αυτών με το πιθανό κλείσιμο των βορείων συνόρων μας έναντι οικονομικής βοήθειας αντί πινακίου φακής, θα δημιουργήσει τεράστιες οικονομικές εκρήξεις στην κοινωνία μας.
Ποιος θα πληρώνει τα έξοδα εγκατάστασής τους, φαγητού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;
Που θα εργαστούν; Σε ποια σχολεία θα πάνε τα παιδιά τους για να μορφωθούν;
Είμαστε με τους επιεικότερους χαρακτηρισμούς μια, οικονομικά, προβληματική χώρα.
Οι ορδές των μεταναστών που καταφθάνουν καθημερινά μέσω των τουρκικών ακτών και η έντεχνη ευρωπαϊκή πολιτική, ώστε να εγκλωβιστούν στη χώρα μας αρκετές χιλιάδες εξ αυτών με το πιθανό κλείσιμο των βορείων συνόρων μας έναντι οικονομικής βοήθειας αντί πινακίου φακής, θα δημιουργήσει τεράστιες οικονομικές εκρήξεις στην κοινωνία μας.
Ποιος θα πληρώνει τα έξοδα εγκατάστασής τους, φαγητού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;
Που θα εργαστούν; Σε ποια σχολεία θα πάνε τα παιδιά τους για να μορφωθούν;
Εχουμε μήπως τις ανάλογες υποδομές και την οικονομική ευχέρεια και δεν το γνωρίζουμε;
Ας μας απαντήσουν υπεύθυνα και με σαφήνεια οι κυβερνητικοί βουλευτές, δόξα τω Θεώ στην Ξάνθη έχουμε το απόλυτο, τρεις στους τρεις, και όχι με επικοινωνιακά τεχνάσματα, πολιτικάντικα τρικ και χρησμούς ανάλογους με της Πυθίας του Μαντείου των Δελφών.
Η ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνει. Ότι ζήσαμε το 2015 με τη δημιουργική ασάφεια και τη Βαρουφακιάδα, για ένα δραματικό εξάμηνα και την αποπομπή του από τον πρωθυπουργό, κάτι ανάλογο δραματικά πολιτικό έργο, ίσως, θα ζήσουμε με τη συζήτηση επί ένα σχεδόν μήνα, μιας πρότασης που δεν είναι σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό και με μια, ίσως, πιθανή απομάκρυνση του πρωτεργάτη της Κατρουγκαλιάδας του 2016, του υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου.
Ο κ. Τσίπρας, ως ο από μηχανής θεός των αρχαίων τραγωδιών θ’ αναλάβει τα ηνία της διαπραγμάτευσης, όταν η κατάσταση θα έχει ξεφύγει και θα έχει χαθεί ο χρόνος, θα έχει τελειώσει η κλεψύδρα και με πόνο καρδιάς μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις θα υπογράψει τις απαιτήσεις του κουαρτέτου, μην έχοντας περιθώρια αλλαγής πορείας, χωρίς όμως να πιστεύει όσα έχει υπογράψει.
Υπέγραψε θα μας πει, για τη σωτηρία της χώρας με το πιστόλι στον κρόταφο.
Η λογική των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ότι, όλοι φταίνε εκτός από τους ιδίους, ότι τα διαπλεκόμενα συμφέροντα προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση και ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν παραλύσει τη χώρα, είναι υποκινούμενες από μικρές ομάδες ακροδεξιών στοιχείων, είναι αιτιάσεις παιδιών του νηπιαγωγείου και όχι ατόμων που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας και καθορίζουν τις πολιτικές του παρόντος και μέλλοντος.
Αν οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εμποδίζονται στη διακυβέρνηση της χώρας, ας κατονομάσουν, ας συντρίψουν τη διαπλοκή, διότι και το μαχαίρι και το καρπούζι το έχουν οι ίδιοι.
Αν θεωρούν, ότι, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων κατά 40% από την προηγούμενη συγκυβέρνηση, ήταν αντισυνταγματικές και τις προβάλουν στην κοινωνία, για να διατηρήσουν το ηθικό πλεονέκτημα, ας τις καταργήσουν και όχι πάνω στο ήδη 40% των μειώσεων που κράτησαν να επιβάλουν και νέες μειώσεις.
Στα μαθηματικά πάντα το 40% της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είναι μικρότερο από το 40% + των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Δεν έχουν το δικαίωμα ν’ αποκαλούν όσους αντιτίθενται στις πολιτικές τους για να σώσουν τις ζωές τους, την ύπαρξή τους, να τους αποκαλούν σήμερα ακροδεξιά στοιχεία, ενώ στις προηγούμενες κινητοποιήσεις, οι ίδιοι έδιναν το σύνθημα με πύρινους λόγους, πάνω σε γεωργικά μηχανήματα από την καρδιά των μπλόκων, τους ίδιους ανθρώπους τους αποκαλούσαν αγωνιστές και τα αιτήματα τους απολύτως δίκαια.
Τα επικοινωνιακά τρικ έχουν ξεπεράσει τα επιτρεπτά ανθρωπίνως πολιτικά όριά τους και από τη συγκυβέρνηση και την αντιπολίτευση.
Αναφερόμαστε εκτενώς για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, διότι οι κυβερνήσεις καθορίζουν με τις αποφάσεις τους έχουν την απόλυτη ευθύνη της διακυβένρησης της χώρας, ενώ η αντιπολίτευση πρέπει να συνεπικουρεί στα θετικά και να κριτικάρει τα κατά της γνώμη της αρνητικά.
Ο βήχας, τα λεφτά και οι συμπάθειες δεν κρύβονται.
Πάντα οι γερμανοί κλείνουν με νόημα και φιλικά το μάτι στην Τουρκία, αντιθέτως για τη χώρα μας, με την αδιαφορία τους μας απαξιώνουν.
Αν και διέσχισε τον εναέριο χώρο της χώρας μας η Ανγκελα Μέρκελ δεν σταμάτησε για συζητήσεις του μεταναστευτικού στην Αθήνα, αλλά έφτασε στην Αγκυρα για συνομιλίες με Νταβούντογλου και Ερντογάν.
Ενώ είμαστε η νότια πύλη της Ευρώπης και τα σύνορά μας, σύνορα της Ε.Ε., δε φαίνονται οι γερμανοί διατεθειμένοι να συμβάλουν στο κλείσιμο των θαλάσσιων συνόρων μας στην είσοδο, αλλά στην έξοδο προς Σκόπια – Βουλγαρία.
Βρισκόμαστε προ των πυλών της εξόδου από τη συνθήκη Σέγκεν και η συγκυβέρνηση περί άλλων πιέσεων προς την Ευρώπη, τυρβάζει.
Πορεία προς την πρωτεύουσα και παραμονή επ’ αόριστον, απεφάσισαν τα μπλόκα των αγροτών την Παρασκευή με τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα και ο πρωθυπουργός βρίσκεται στην Περσία και θαυμάζει την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά των έργων στην πόλη του Ισπαχάν.
Αφήνει τον κ. Κατρούγκαλο να λύσει το ασφαλιστικό, τον κ. Καμμένο να ολοκληρώσει τα χοτ σποτς και ίσως, θα ξαναζήσουμε την περίοδο Ιανουαρίου – Ιουλίου 2015, με όλες τις παρενέργειες και τα δεινά που συσσωρεύτηκαν στη χώρα μας.
Πρώτα πρέπει να δοθεί βάση και λύση στα εσωτερικά προβλήματα της χώρας, ν’ αλλάξουμε τα δικά μας οικονομικά, μεταναστευτικά και εθνικά δεδομένα και εν συνεχεία να προσπαθήσουμε, αν και εφόσον είναι εφικτό, ν’ αλλάξουμε τα της Ευρώπης και του κόσμου.
Όταν η δική σου αυλή, το δικό σου χωράφι, η δική σου χώρα είναι διψασμένη, μην σπαταλάς το ελάχιστο νερό για ξένα συμφέροντα, κ. πρωθυπουργέ.
Ουσία και τύποις αυτά είναι τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του πρωθυπουργού της χώρας με την απαραίτητη προϋπόθεση και αναγκαία συνθήκη, οι εντός των τειχών παραμένοντας κυβερνητικοί να είναι σε θέση και να μπορούν να διαχειριστούν τα υπαρκτά προβλήματα.
Μπορούν όμως;
Οι πιο ακριβοπληρωμένοι υπαλληλοι στην ελληνική επικράτεια είναι οι μετακλητοί διορισμένοι υπάλληλοι για τις “ανάγκες” στελέχωσης των γραφείων βουλευτών, υπουργών και πρωθυπουργού.
Είναι “τα δικά μας παιδιά” όπως τα είχε ονομάσει, ο για μία μέρα, πρόεδρος της βουλής Βύρων Πολύδωρας και η νέα τάξη υπαλλήλων, οι εκλεκτοί και συγγενείς των αιρετών αρχόντων του ελληνικού κοινοβουλίου.
Μετά τους συμβασιούχους, τους υπαλλήλους έργου, τους stage’s, μας προέκυψε το νέο φρούτο των μετακλητών υπαλλήλων, προσωρινών μεν, όσο παραμένει στη θέση του το αφεντικό του καλοπληρωμένου δε, κόντρα σε όσα ισχύουν για τα μισθολογικά στο δημόσιο και για τις προσλήψεις με το νόμο 2190 του ΠΑΣΟΚ και του Πεπονή, ο οποίος νόμος με τις πάνω από 48 τροπολογίες του έχει χάσει την παλιά του αίγλη και το απόλυτο φρένο στη διαβλητότητα των προσλήψεων.
