Η γνώμη πολλών που ασχολούνται με τον κεντρώο χώρο, είναι απολύτως βέβαιοι, ότι με παλιά, φθαρμένα, δοκιμασμένα υλικά δε θα έρθει το νέο, το ανανεωτικό.

Ακούγεται έντονα ότι, γίνονται πολιτικές ζυμώσεις στο χώρο των κομμάτων του κέντρου, με σκοπό τη δημιουργία μιας μεγάλης κεντρο-φιλελεύθερης-σοσιαλιστικής πολιτικής παράταξης.

 

Τα τέσσερα κόμματα με κοινοβουλευτική παρουσία, ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΠΟΤΑΜΙ – ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ και άλλοι μικρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί, που κινούνται στο χώρο μεταξύ Ν.Δ. από τα δεξιά και ΣΥΡΙΖΑ από αριστερά, κινδυνεύουν να συνθλιβούν ουσιαστικά και τυπικά, από τις δύο μυλόπετρες του πολιτικού συστήματος σήμερα.

 

Ακούγεται έντονα ότι, γίνονται πολιτικές ζυμώσεις στο χώρο των κομμάτων του κέντρου, με σκοπό τη δημιουργία μιας μεγάλης κεντρο-φιλελεύθερης-σοσιαλιστικής πολιτικής παράταξης.

 

Τα τέσσερα κόμματα με κοινοβουλευτική παρουσία, ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΠΟΤΑΜΙ – ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ και άλλοι μικρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί, που κινούνται στο χώρο μεταξύ Ν.Δ. από τα δεξιά και ΣΥΡΙΖΑ από αριστερά, κινδυνεύουν να συνθλιβούν ουσιαστικά και τυπικά, από τις δύο μυλόπετρες του πολιτικού συστήματος σήμερα.

 

Επικοινωνιακά, η όλη προσπάθεια μοιάζει έωλη, πολιτικά η κοινωνία εμφανίζεται απρόθυμη.

 

Προσπαθούν με φθαρμένα πολιτικά υλικά και πολιτικούς αρχηγίσκους να οικοδομήσουν το νέο που οραματίζονται, δείχνει απλά το ενδιαφέρον στη διατήρηση κάποιων, των κεκτημένων της παρουσίας τους στο πολιτικό στίβο της χώρας μας.

 

Η ιστορία μας έχει διδάξει, ότι, μόνο χαρισματικοί ηγέτες μπορούν ν’ αλλάξουν τα πολιτικοκοστρατιωτικά δρώμενα.

 

Ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου, μια ηγετική πολιτική μορφή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας, κατόρθωσε να ενώσει τα μικρά κόμματα του κεντρώου χώρου, που οι αρχηγίσκοι τους (Γ. Μάδρας, Ι. Ζίγδης, Γιάκος Πεσματζόγλου) βολόδερναν πολιτικά μεταξύ σφύρας και άκμονος και να ιδρύσει το πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα (ΠΑΣΟΚ)  που έπαιξε αποφασιστικό και καταλυτικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας από τη μεταπολίτευση μέχρι  σήμερα.

 

Το ερώτημα της επικοινωνιακής προσπάθειας του σήμερα είναι, αν η κα Φώφη Γεννηματά, ο κ. Θεοχαρόπουλος, ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης και ο κ. Βασίλης Λεβέντης μπορούν, έχουν τη στόφα του ηγέτη, ν’ αναλάβουν την ευθύνη της σοσιαλδημοκρατίας, να εξαφανίσουν τους κραδασμούς, να βάλουν το άλογο μπροστά από το κάρο, να δημιουργήσουν μια δυναμική, αποδεκτή από την κοινωνία, κίνηση και να συμμετέχει ενεργά στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

 

Η γνώμη πολλών που ασχολούνται με τον κεντρώο χώρο, είναι απολύτως βέβαιοι, ότι με παλιά, φθαρμένα, δοκιμασμένα υλικά δε θα έρθει το νέο, το ανανεωτικό.

 

 

Ενας χρόνος διακυβέρνηση της χώρας από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο και η χώρα προσπαθεί να περάσει το Ρουβίκωνα της κάτω από το τόξο ενός χρόνου απαιτητικού και καταλυτικού που δυστυχώς ενεδρεύει σε κάθε μας βήμα.

 

Η οικονομική κρίση βαθαίνει επικίνδυνα και τα μέτρα που προετοιμάζεται επικοινωνιακά να φέρει προς συζήτηση στη βουλή, ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό, θ’ αποτελέσουν, αν υπερψηφιστούν, την ταφόπλακα της ελληνικής κοινωνίας.

 

Αγρότες, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, έχουν υπερβεί τα όριά τους, έχουν ανεβεί στα κάγκελα, κινητοποιούνται δυναμικά και επιζητούν από τη συγκυβέρνηση, ότι, τους έχουν στερήσει με την πολιτική τους, το δικαίωμα της επιβίωσης των ιδίων των οικογενειών τους και των παιδιών τους.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας θα θέσει προ των ευθυνών τους τους βουλευτές του, με όπλο ισχυρότατο και ίσως αποδειχθεί και αποτελεσματικότατο, την πτώση της κυβέρνησης και την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

 

Θα βρεθεί κάποιος βουλευτής, θα είναι διατεθειμένος να πάρει το ρίσκο, να οδηγηθούμε σε νέες εκλογές, να χάσει το βουλευτικό του αξίωμα και τον παχυλότατο μισθό του, να μην ξαναεκλεγεί, να χαθεί από το πολιτικό προσκήνιο, καθόσον, αν οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, θα πάμε με ΛΙΣΤΑ;

 

Κάποιοι, ίσως “πολιτικοί λαγοί” βουλευτές της συγκυβέρνησης, έχουν πάρει σβάρνα τα τηλεοπτικά κανάλια, διαλαλώντας για επικοινωνιακούς λόγους, ότι θα καταψηφίσουν τα νομοσχέδια, αν δε βελτιωθούν οι όροι, θα υπερψηφίσουν τελικά… με δάκρυα στα μάτια… αν και είναι αντίθετοι, δε συμφωνούν… για να σώσουν εμάς και τη χώρα… από το grexit

 

Επειδή όμως, ο Αλέξης Τσίπρας είναι καβάλα στ’ άλογο και δεν πιστεύει ότι, είναι αποφασισμένοι οι ευρωπαίοι να τον ρίξουν, ευελπιστεί ότι και να συμβεί με τους βουλευτές του, το πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι, θα καλυφθεί ο απαιτούμενος αριθμός ψήφων από άλλα πολιτικά κόμματα.

 

Κοντός ψαλμός… αλληλούια.

 

 

Ημέρα γενεθλίων του ΣΥΡΙΖΑ (το παιδί έκλεισε τον πρώτο του χρόνο) και ο Αλέξης Τσίπρας δεν ξέφυγε από την πεπατημένη αποποίηση ευθυνών του.

 

Φρόντισε εντέχνως και επικοινωνιακός ο λόγος του να στραφεί στην πολιτική παρελθοντολογία και δεν ασχολήθηκε, ως όφειλε, ως πρωθυπουργός με το σήμερα και το αύριο, το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας και  της χώρας μας.

 

Ξεχνά ο πρωθυπουργός ότι, δεν ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό για να συνεχίσει τον καταγγελτικό αντιπολιτευτικό του λόγο, του όχι σε όλα, αλλά για να κυβερνήσει και να βγάλει τη χώρα από την πεπατημένη οικονομική κρίση.

 

Είναι, αν μη τι άλλο, λυπηρό, τις όποιες δικές του πολιτικές κυβερνητικές, εσωκομματικές αδυναμίες, να προσπαθεί να τις φορτώσει στην αντιπολίτευση και τις επιλογές των προηγούμενvn κυβερνήσεων.

 

Ρίξατε με αφορμή την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, μια νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση, εμφανιστήκατε στο πολιτικό προσκήνιο, ως ο μέγας μεταρρυθμιστής και ως η μόνη αποτελεσματική διέξοδος από την κρίση, είχατε στις βαλίτσες σας τις λύσεις και σας έδωσαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και για να διορθώσετε τα κακώς κείμενα και επιτέλους, αφήστε τα επικοινωνιακά παιχνίδια, μην αναζητείτε συνενόχους στις αποφάσεις.

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ.

 

 

Η συγκυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας στις ομιλίες του εξακολουθεί να λέει τη μισή αλήθεια.

 

Είναι γεγονός ότι, οι προηγούμενες κυβερνήσεις Γ. Παπαπανδρέου – Λ. Παπαδήμου και Σαμαρά – Βενιζέλου, μείωσαν τους μισθούς και συντάξεις περίπου στο 40%.

 

Η νέα συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου συμφωνώντας, κράτησαν τις προηγούμενες μειώσεις και ως γνήσιοι συνεχιστές, επέβαλαν νέες μειώσεις και με την ψήφιση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου, θα ολοκληρωθεί το παζλ αφανισμού της ελληνικής κοινωνίας.

 

Με κλειστές συγκεντρώσεις, με παρουσία κομματικών στελεχών, με βαρύγδουπες δηλώσεις προς τέρψη κομματικού ακροατηρίου, απλά πυροδοτούν εντάσεις στην κοινωνία, έχετε πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και οδηγείτε τους πολίτες πολύ πέρα από τα όριά τους.

 

Ας έχετε υπόψη σας “ότι πρώτα έρχεται το ωσσανά… και σε μια εβδομάδα έχουμε τη σταύρωση”.

 

Ο θυμόσοφος λαός μας λέει ότι, όταν βουλιάζει το καράβι, οι πρώτοι ένοικοί του, τα ποντίκια, το εγκαταλείπουν…

 

 

Τον πρόλαβαν τον ΣΥΡΙΖΑ οι εκδηλώσεις του καρναβαλιού της Βενετίας, οι προεόρτιες καρναβαλικές εκδηλώσεις του Ρίο Ντε Τζανέϊρο και για  να μην τριτώσει το κακό με την έναρξη του τριωδίου, πραγματοποίησε στο γήπεδο του Τάε κβο ντο τη φιέστα εορτασμού ενός χρόνου διακυβέρνησης της χώρας και κατά τους αγρότες, συνταξιούχους, επαγγελματίες το θάνατο του εμποράκου, του πρωτογενή τομέα της κοινωνίας.