ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ Η ΦΩΦΗ ΤΟ ΘΕΛΕΙ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΠΟΡΕΙ ;

Με την ανάληψη των καθηκόντων της ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ η Φώφη Γεννηματά δήλωσε σε όλους τους τόνους, ότι δεν την ενδιαφέρει η διατήρηση ενός μικρού ΠΑΣΟΚ, αλλά η επανίδρυση και λειτουργία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Ιστορικά το ΠΑΣΟΚ κάθε φορά που αντιμετώπιζε δυσκολίες, θυμόταν την προοδευτική παράταξη και την όλη αριστερά. Απευθυνόταν τότε στις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, είτε αυτές λέγονταν Μανώλης Γλέζος, είτε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ΚΚΕ τείνοντας χείρα φιλίας και συνεργασίας.

Με την ανάληψη των καθηκόντων της ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ η Φώφη Γεννηματά δήλωσε σε όλους τους τόνους, ότι δεν την ενδιαφέρει η διατήρηση ενός μικρού ΠΑΣΟΚ, αλλά η επανίδρυση και λειτουργία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Ιστορικά το ΠΑΣΟΚ κάθε φορά που αντιμετώπιζε δυσκολίες, θυμόταν την προοδευτική παράταξη και την όλη αριστερά. Απευθυνόταν τότε στις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, είτε αυτές λέγονταν Μανώλης Γλέζος, είτε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ΚΚΕ τείνοντας χείρα φιλίας και συνεργασίας.

Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσε στη δεκαετία του 1970 να «ενστερνιστεί» συνθήματα και οράματα του προοδευτικού κέντρου και της αριστεράς, να κερδίσει το κέντρο και μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της Αριστεράς. Έτσι εξέφρασε με τον δικό του τρόπο την ριζοσπαστική απαίτηση της τότε κοινωνίας, περιόρισε στο περιθώριο της πολιτικής ζωής την αριστερά,  απέκτησε την πολιτική ηγεμονία και μεσουράνησε στο πολιτικό σκηνικό για τρεις περίπου δεκαετίες.

Βέβαια τους κατά καιρούς συμμάχους του, κόμματα ή πρόσωπα, το τότε ΠΑΣΟΚ απλά χρησιμοποίησε για ίδια κομματικά και πολιτικά οφέλη και είτε ενσωμάτωσε, είτε ακολούθως απομάκρυνε.

Σήμερα βέβαια και μετά τη λαίλαπα της κρίσης και των μνημονίων το πολιτικό τοπίο  έχει αλλάξει άρδην.

Κυρίαρχος του πολιτικού  παιχνιδιού προς το παρόν είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Από την άλλη και όπως αποδεικνύεται από τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, η κεντροδεξιά παράταξη επανασυσπειρώνεται και επανέρχεται δριμύτερη ως ο έτερος πόλος του πολιτικού παιχνιδιού.

Είναι προφανές όμως ότι ο νέος μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ πέφτει θύμα της ίδιας της λαϊκίστικης αντιπολιτευτικής τακτικής και ρητορείας του και πως η ταχύτατη διολίσθηση και απομάγευσή του είναι πλέον θέμα χρόνου.

Παράλληλα εκ των πραγμάτων ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα κινείται ολοένα και περισσότερο προς κεντροαριστερές – σοσιαλδημοκρατικές θέσεις. Θα επιχειρεί μετά και την μεταγραφή στο κόμμα και την Κυβέρνηση μεγάλου μέρους του παλαιού ΠΑΣΟΚ και την μετέωρη στροφή του στο ρεαλισμό, να καλύψει το υπαρκτό πολιτικό κενό στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Κενό που δημιουργήθηκε μετά την καταβαράθρωση του σε μεγάλο βαθμό ευθυνόμενου για την κατάσταση της χώρας κυβερνητικού – τοξικού στα μάτια της κοινωνίας –  ΠΑΣΟΚ, αλλά και την εξαΰλωση της ΔΗΜΑΡ ως υπεύθυνης αριστεράς, που ευελπιστούσε να υπάρξει πέραν της «μεταλλαγμένης» σοσιαλδημοκρατίας και του «λαϊκίστικου – αριστερίστικου» ΣΥΡΙΖΑ.

Η χώρα όμως δεν μπορεί να περιμένει τον ΣΥΡΙΖΑ να διαγράψει πλήρως την άνω τροχιά του, ούτε να διαπιστώσει αν ακόμη και τότε θα είναι σε θέση να ασκήσει επαρκώς υπεύθυνη αριστερή και προοδευτική διακυβέρνηση.

Κατά συνέπεια δεν υπάρχει πολιτικός χρόνος για αναμονή των εξελίξεων στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Η Φώφη Γεννηματά δείχνει να το  έχει κατανοήσει πλήρως. Στις πρόσφατες εκλογές συνέπραξε με τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και τις Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία σε μια ισότιμη εκλογική συνεργασία πάνω στη βάση προγραμματικής διακήρυξης.

 Έτσι δημιουργήθηκε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, η οποία και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 αφενός μεν συγκράτησε την παραπέρα εκλογική κάθοδο των δυνάμεων που συνασπίστηκαν, ενώ από την άλλη δημιούργησε νέες προοπτικές και ρεαλιστικές προσδοκίες σε πλήθος στελεχών και πολιτών της ευρύτερης κεντροαριστεράς για την επιτυχή πλέον ανασύνθεση του χώρου.

Δυστυχώς από τις εκλογές της 25/09/2015 και εφεξής λίγα πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει. Η Φώφη Γεννηματά έχει επίγνωση της κατάστασης και των παραλυτικών – διαλυτικών φαινομένων, που ενδέχεται να εμφανιστούν από την εν λόγω απραξία.

 Σε σημερινή συνέντευξή της στην Realneus προαναγγέλλει τη λήψη άμεσων πρωτοβουλιών που θα ξεμπλοκάρουν την κατάσταση. Απευθύνει σχετικό κάλεσμα στο ΠΟΤΑΜΙ. Προαναγγέλλει την πραγματοποίηση μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2016  πανελλαδικής, πολιτικής, προγραμματικής, διακηρυκτικής συνδιάσκεψης.

Φαίνεται όμως ότι πολλά από τα μικρομεσαία στελέχη του κομματικού ΠΑΣΟΚ δείχνουν να μη κατανοούν την απαίτηση των καιρών. Προτάσσουν άλλα διακυβεύματα (διατήρηση ενός κομματικού μικρομάγαζου, καθώς και των υπαρχόντων θώκων και ρόλων, συνέχιση ίδιων αποτυχημένων νοοτροπιών και διαδικασιών, φοβική αντιμετώπιση των συνεργασιών, προσπάθεια ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ και απορρόφησης όμορων πολιτικών χώρων), που δεν έχουν καμία αντιστοίχιση ούτε με το κοινωνικό «ΠΑΣΟΚ» και τον εν γένει χώρο της Κεντροαριστεράς, ούτε με την απαίτηση των καιρών. Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα σημαίνει την αποτυχία και αυτής της έσχατης προσπάθειας συνεργασίας και θα αποτελέσει την ταφόπλακα της προοδευτικής Κεντροαριστεράς στη χώρα μας.

Για άλλη μια φορά διαπιστώνεται ότι η συμφωνία κορυφών δεν αρκεί για την πολιτική ζύμωση και επιτυχία του εγχειρήματος. Απαιτείται η από τα κάτω εγρήγορση, η κοινωνική αποδοχή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ να λάβει σάρκα και οστά και να εκδηλωθεί δημιουργικά και προωθητικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Με αυτοοργάνωση επιτροπών στήριξης όσων επιθυμούν και προσβλέπουν στην κίνηση αυτή ως την τελευταία ελπίδα για την Κεντροαριστερά και τη χώρα. Με τη δημιουργία στην κοινωνία επιτροπών συνεργασίας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ), που θα δημιουργηθούν σε κάθε πόλη και χωριό, μπορεί και πρέπει να προχωρήσει η ανασύνθεση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

Έτσι ώστε να βρουν την πολιτική τους έκφραση οι δυνάμεις του προοδευτικού κέντρου, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.

Έτσι ώστε να δημιουργηθεί και στη χώρα μας, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, η μεγάλη Κεντροαριστερά, ως ο δεύτερος πόλος της πολιτικής ζωής, ως η ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας  από τη μια απέναντι στην παραμονεύουσα κεντροδεξιά και από την άλλη απέναντι στη δημαγωγική και λαϊκίστικη αριστερά του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.