ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΑΛΛΙΩΣ
Όταν ο ελληνικός λαός, οδηγήθηκε, έκων άκων (θέλοντας και μη), στη λαιμητόμο των μνημονίων, με τόλμη και παρρησία, στηλιτεύσαμε πρόσωπα και πράξεις, αναξίων και ανικάνων πολιτικών. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Οσος καιρός και αν περάσει, οι ατασθαλίες και η ανερμάτιστη πολιτική, όλων αυτών των υπευθύνων, δεν ξεθωριάζουν και σβήνουν ποτέ από τη μνήμη του ελληνικού λαού, που τόσο πολύ πικράθηκε, λαβώθηκε και μάτωσε. Η κατάρα και το ανάθεμά του, θα τους καταδιώκει αιωνί (εις άπαντας τους αιώνας).
Όταν ο ελληνικός λαός, οδηγήθηκε, έκων άκων (θέλοντας και μη), στη λαιμητόμο των μνημονίων, με τόλμη και παρρησία, στηλιτεύσαμε πρόσωπα και πράξεις, αναξίων και ανικάνων πολιτικών. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Οσος καιρός και αν περάσει, οι ατασθαλίες και η ανερμάτιστη πολιτική, όλων αυτών των υπευθύνων, δεν ξεθωριάζουν και σβήνουν ποτέ από τη μνήμη του ελληνικού λαού, που τόσο πολύ πικράθηκε, λαβώθηκε και μάτωσε. Η κατάρα και το ανάθεμά του, θα τους καταδιώκει αιωνί (εις άπαντας τους αιώνας).
Η λανθασμένη και ρηχή πολιτική όλων των πολιτικών μας, κατά την τρέχουσα χαλεπή περίοδο, αποτελεί αρχή οδυνών και παθών, των οποίων ουκ έστι τέλος.
Με πολιτικά τερτίπια και τεχνάσματα, σε αδικαιολόγητο περιορισμένο χρόνο, οδηγήθηκε η πατρίδα μας σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα. Μέσα από αυτές υποχρεώθηκε ο ελληνικός λαός να αναζητεί, με κορυφωμένη αγωνία, τη σωτήρια λύση (έτσι του λέγανε και του τάζανε). Ηρθε αυτή η λύση; Η μήπως αντί αυτής ήρθε η αβεβαιότητα και η οπισθοδρόμηση; Κάποιες εκλογικές αναμετρήσεις στην πατρίδα μας υπήρξαν σημαδιακές και καθοριστικές, με τραγικά αποτελέσματα.
Αυτές έπρεπε να αποτελούν, τη λυδία, λίθο των οποιονδήποτε επιδιώξεων των ηγετών και κομμάτων. Λάθη, παραλείψεις, που τότε έγιναν, έπρεπε να μην ξαναγίνουν.
Εκλογές 1ης Νοεμβρίου 1920
Στις 8 Ιουλίου 1920, υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών με την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Ο Βενιζέλος κηρύσσεται από τη Βουλή των Ελλήνων «άξιος της Ελλάδος, ευεργέτης και σωτήρας της πατρίδος» και προκηρύσσει εκλογές, που διεξήχθησαν την 1η Νοεμβρίου 1920. Ο Βενιζέλος έπρεπε να διαισθανθεί τις συνέπειες και να αποφύγει τον σκόπελο των εκλογών. Επειδή η «σωτηρία της πατρίδος είναι υπέρτατος νόμος», όφειλε, όπως πραξικοπηματικά εισήλθε στον πόλεμο, έτσι πραξηκοπηματικά να τον τερματίσει, έχοντας την πλήρη ευθύνη για την επιτυχία ή αποτυχία.
Η φιλοβασιλική «Ηνωμένη αντιπολίτευση» εκμεταλλεύτηκε την κόπωση του ελληνικού λαού, από τη μακρόχρονη πολεμική προσπάθεια την οικονομική του εξάντληση τις θυσίες και το αίμα και αφού τον εξαπάτησε, του έκλεψε την ψήφο του. Τον πόλεμο δεν τον τερμάτισε όπως προεκλογικά υποσχέθηκε, αλλά τον μετέφερε στα βάθη της Μικράς Ασίας (Αλμυρά έρημο, Σαγγάριο, Καλέ Γκρότο) και έτσι επήλθε η τρομερή Μικρασιατική καταστροφή, τον Αύγουστο του 1922.
Επίλογος του δράματος υπήρξε η εκτέλεση δύο πρώην πρωθυπουργών, τριών πρώην υπουργών και ενός αρχιστρατήγου.
Γενικό συμπέρασμα στο λαό δε λέμε ποτέ ψέματα και δεν του υφαρπάζουμε την ψήφο του. Ο λαός τότε, τιμωρεί σκληρά τους υπευθύνους και δυστυχώς, η πατρίδα σωριάζεται σε ερείπια.
Εκλογές 31 Μαρτίου 1946
Μετά τα Δεκεμβριανά του 1944, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, υπογράφεται η συμφωνία της Βάρκιζας (αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, στις 12 Φεβρουαρίου 1945).
Στις 29 Μαϊου φθάνει από το Νταχάου, στην Ελευσίνα με αεροπλάνο ο Νίκος Ζαχαριάδης και αναλαμβάνει και πάλι την ηγεσία του ΚΚΕ.
Είναι ο ΜΕΣΣΙΑΣ , όπως τον αποκαλούν.
Ο Ζαχαριάδης επιδιώκει την ένοπλη αναμέτρηση και όχι τη συνύπαρξη με το αστικό καθεστώς, όπως έκαναν ο Τόρες (ΚΚ Γαλλίας και ο Τολλιάντι (ΚΚ Ιταλίας).
Παρά τις συμβουλές των Μολοτωφ και Δημητρώφ , να μην απέχει από τις εκλογές, της 31 Μαρτίου 1946, ο Ζαχαριάδης προχώρησε, στην αποχή και αρχίζει τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα, με προσβολή την ημέρα των εκλογών, της φρουράς του Λιτοχώρου.
Ο ελληνικός λαός στη συνέχεια υπέστη τέτοιες καταστροφές και συμφορές, που ήταν πολύ μεγαλύτερες από αυτές αθροιστικά, των ελλληνοιταλικού, ελληνογερμανικού πολέμου και της κατοχής.
Ο επίλογος του δράματος, μετά την ήττα στο Γράμμο και στο Βίτσι, Αύγουστος 1949, γράφτηκε στις χώρες του παραπετάσματος, όπου είχε καταφύγει η ηγεσία του ΚΚΕ. Ο χαφιεδισμός, ο φραξιονισμός, η αλληλοφαγωμάρα, διαβολή, το κυνήγι της εξουσίας ήταν στην καθημερινότητά τους. Εξορίες, αυτοκτονίες, εκπαραθυρώσεις κορυφαίων στελεχών του ΚΚΕ. Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, διαγράφηκε και από το κόμμα, εξορίζεται στη Γιακουτιά της Σιβηρίας, κοντά στον Βερίγγειο πορθμό, όπου και τον «απεβίωσαν».
Γενικό συμπέρασμα. Η άκρατη φιλαρχία, το κυνήγι της με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, η μη ορθή εκτίμηση καταστάσεων, τα ψέματα και οι απάτες, ο οδηγούν στη συμφορά και την καταστροφή του ελληνικού λαού, αλλά και των πρωταγωνιστών της αρχομανίας και όχι μόνο.
Με μεγάλη μας λύπη βλέπουμε στη σημερινή εποχή, τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε, να επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη του εγγύς και προγενέστερου παρελθόντος και ο λαός μας να εξαπατάται και να εκμαυλίζεται με ψέματα και με κίβδηλες και με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και να συνεχίζει να πίνει ξέχειλα το ποτήρι της «πίκρας και της απογοήτευσης».
Στην αλληλοδιαδοχή της εξουσίας, όλοι τους οι πολιτικοί παρουσιάζονται ως αντιμνημονιακοί. Ετσι μέσα στο κλίμα σύγχυσης όπου ζούμε, καταλήξαμε δυστυχώς, στα δεξιά και στα αριστερά μνημόνια, τα οποία για όλους μας είναι πάντα τα ίδια, δηλαδή φαρμακερά και δυσβάσταχτα με οικονομικά μέτρα που μας γονάτισαν ακόμη περισσότερο.
Κάποιοι, πολιτικά αφερέγγυοι, επιδιώκουν με φτηνά βαφτίσια και με αιρετικό παπά, να τους αλλάξουν ονόματα, για να εξαπατήσουν και πάλι τον ελληνικό λαό, παρουσιάζοντας, όπως λέει το παραμύθι, το βασιλιά με αστραφτερή και λαμπερή φορεσιά, ενώ αυτός είναι τσιτσίδι, γυμνός.
Για τον ελληνικό λαό είναι εμπαιγμός και μεγάλη ειρωνία, όταν κάποιοι, όταν ήταν αντιπολίτευση, να κατηγορούν τους κυβερνώντες και να κάνουν τα ίδια και χειρότερα όταν στη συνέχεια γίνονται κυβέρνηση. Αυτό αποτελεί κανόνα των πολιτικών μας. Και τι δεν ακούσαμε προεκλογικά, τώρα τελευταία, για σχίσιμο μνημονίων, για χορό που θα χορεύουν οι δανειστές όταν εμείς θα τους βαράμε τα νταούλια (τώρα βλέπουμε ποιοι χορεύουν σαν παλιάτσοι μουζίκοι και αρκουδιάρηδες και ποιοι βαράνε τα νταούλια), για 13η σύνταξη (ενώ αποδεκατίστηκε η 1η έως και 12η σύνταξη), για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και άλλα πολλά. Όλα αυτά ήταν λόγια του αέρα, πομφόλυγες, φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες.
Δεν μπορούμε να μην ειπούμε δύο λόγια για το πρόσφατο δημοψήφισμα.
Ηταν μια περιττή και άστοχη ενέργεια, στην οποία υποβλήθηκε ο ελληνικός λαός και ασφαλώς με το ανάλογο οικονομικό κόστος. Το περιεχόμενο του ψηφοδελτίου ήταν ασαφές, ένας γρίφος, ένα μνημείο σκοταδισμού και αποπροσανατολισμού. Ουδόλως διευκόλυνε τους ψηφοφόρους, αλλά τους οδηγούσε στην πλήρη σύγχυση και αβεβαιότητα. Συνεπεία όλων αυτών, ήταν, μετά το δημοψήφισμα να μη γνωρίζουν και να μπερδεύονται και να πελαγοδρομούν, να βρουν ποιοι είναι οι νικητές και ποιοι οι ηττημένοι.
Ερχόμαστε στη φορολογία, κάθε μορφής εισοδήματος και μη, που για κάποιους επιβάλλεται από το πρώτο ευρώ. Υπάρχουν κάποιες, χαριστικές διατάξεις, για τη μείωση της φορολογίας, αναπήρων διαφόρων κατηγοριών, όπως σχετικά, έχουν αποφανθεί υγειονομικές επιτροπές.
Για το αφορολόγητο, του μεγίστου του εισοδήματος των πρωθυπουργών, των υπουργών, των βουλευτών, ποιες υγειονομικές επιτροπές έχουν αποφανθεί; Όλοι αυτοί οι φοροκλέφτες απαλλάσσονται των φορολογικών τους υποχρεώσεων, επειδή, κατά τη ρήση «Γιάννης κερνάει, Γιάννη πίνει», αυτοχρήζονται, από μόνοι τους, με χαριστικές διατάξεις και νόμους, ασθενείς.
Που αλλού, ασφαλώς τον εγκεφάλον τους, ως πάσχοντες από εγκεφαλικότητα και εγκεφαλίτιδα, ελληνικέ λαέ πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε που είσαι πάντα το μεγάλο θύμα, που είναι η δύναμη του παραδείγματος των πολιτιμών σου; Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημά σου. Ποιον να διαλέξεις; Ολοι έχουν το ίδιο τομάρι και την ίδια μούρη. Όταν δε σου τάζουν «λαγούς με πετραχήλια» για να στρογγυλοκαθίσουν στην καρέκλα της εξουσίας, θυμοσοφικά να τους απαντάς και να πράττεις, πάντα ανάλογα.
«Αλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς».
Στα χρόνια του Οθωνα υπήρχε ένας συμπαθής κουρελιάρης τύπος, ο Μανώλης Μπατίνος. Ηταν… ποιητής, ρήτορας, φιλόσοφος, που αράδιαζε ότι του κατέβαινε. Κάποτε έτυχε να περάσει από την πλατεία που «αγόρευε» ο Μανώλης, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέττης, τον οποίο ρώτησε, αν έχει το δικαίωμα να βγάλει λόγο στη βουλή.
Ο Κωλέττης του είπε ευχαρίστως, θα του έδινε την άδεια, αν πετούσε από πάνω του τα παλιόρουχα που φορούσε και έβαζε άλλα της ανθρωπιάς.
Την άλλη μέρα ο Μανώλης παρουσιάστηκε στην πλατεία με τα ίδια ρούχα, αλλά φορούσε τα μέσα έξω και απήγγειλε τους στίχους, που παρά το ψώνιο και την τρέλα του, αποδείχτηκαν διαχρονικά, και επίκαιρα και παρουσιάζουν με σκωπτικότητα τη ζοφερή σημερινή δική μας εποχή.
«Αλλαξε η Αθήνα όλη
σαν μαχαίρι, δίχως κόψη
πήρε κάτι απ’ την Ευρώπη
και ξεφούσκωσε σαν τόπι.
Αλλάξαν χαζοί και κουφοί
Και μας κάναν κλωτσοσκούφι
Αλλαξε ο Μανωλιός
κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς».
