Η ψευδή διαμάχη των δήθεν……..

Από το βράδυ ως το πρωί, όλη η Πόλη είναι θύμα τους.

Καλοπροαίρετοι όπως πάντα οι ανίκανοι κομματικοί εγκάθετοι.

Τα αποπαίδια του θαύματος.

Πειθήνια υποταγμένα στην αχαλίνωτη κομματοκρατία τους,

με φλυαρία απολογητική και με την γλώσσα της αυτάρκειας.

Ατάλαντοι εγκάθετοι, εδώ και χρόνια της τοπικής θεσμικής πλήξης, την χρησιμοποιούν συνεχώς για να προσπαθούν να καλύψουν

τα δικά τους κενά.

Σταθερή και καθημερινή η πανηγυρική οπισθοχώρησή τους

με κυνισμό και θράσος.

Από το βράδυ ως το πρωί, όλη η Πόλη είναι θύμα τους.

Καλοπροαίρετοι όπως πάντα οι ανίκανοι κομματικοί εγκάθετοι.

Τα αποπαίδια του θαύματος.

Πειθήνια υποταγμένα στην αχαλίνωτη κομματοκρατία τους,

με φλυαρία απολογητική και με την γλώσσα της αυτάρκειας.

Ατάλαντοι εγκάθετοι, εδώ και χρόνια της τοπικής θεσμικής πλήξης, την χρησιμοποιούν συνεχώς για να προσπαθούν να καλύψουν

τα δικά τους κενά.

Σταθερή και καθημερινή η πανηγυρική οπισθοχώρησή τους

με κυνισμό και θράσος.

Διαδικασία που οδηγεί εδώ και χρόνια στην συστηματική επιλογή των κάκιστων,

οι οποίοι προβάλλονται εμμονικά ως υπόδειγμα άσκησης εξουσίας.

Εραστές της ενιαίας σκέψης,

τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας.

Εικόνα που φωτίζει την σταθερή προσκόλληση της Πόλης

σε ναυαγισμένες αξίες και οράματα ,

με κλειδωμένη την πορεία στην αφοσιωμένη καταδίκη της Αριστείας.

Προσεχώς ανοίγει ξανά η αυλαία τους,

με καταμέτρηση δυνάμεων και πρόβα τζενεράλε,

ενόψει μιας προσπάθειας να συνεχίσουν να είναι καθεστώς,

μόνο που όμως έχει κοπάσει ο άνεμος της ρήξης.

Παντού συνθήματα περασμένων νεκρών εποχών που συνεχίζουν να ρίχνουν Την Πόλη-Αγορά Της Ξάνθης στα βράχια.

Βλέπω και τις πρώτες νοσοκόμες να φτάνουν στην σκηνή για τις εντριβές και τις σχετικές τονωτικές ενέσεις…..

Όσο για την καθεστωτική τοπική προοδευτική διανόηση,

συνεχίζει να είναι καθισμένη και να μονολογεί χωρίς αντίλογο,

ολημερίς και ολονυχτίς,

στα τραπεζάκια του Κεντρικού και του Χαϊδά

της Κεντρικής Πλατείας του ’80,

βουτηγμένη  στην δημαγωγία και στην συνειδητή εξαπάτηση των πολιτών.

Κι όλα αυτά ταυτόχρονα την στιγμή που εν Ελλάδι:

«ο Ζαΐμης θέλει να χτυπά το πασουμάκι του στον Κολοκοτρώνη»,

 η Ιωνία να ξαναδειάζει με ευρωπαϊκούς ευλογημένους συνωστισμούς στις προκυμαίες της φασιστικής δημοκρατίας του «επιτήδειου ουδέτερου»

και «η Γερμανική μπότα να είναι ευλογία θεού στην χώρα για τα μαλάκια της πρώτης φοράς………»

 

Με θλίψη

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης