Ποτέ δε μάθαμε και ούτε θα μας πουν οι κυβερνώντες πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες έχουν χάσει την εργασία τους και πόσοι του δημοσίου τομέα έχουν απολυθεί λόγω της κρίσης που επί μια πενταετία μαστίζει τη χώρα.

Ποτέ δε μάθαμε και ούτε θα μας πουν οι κυβερνώντες πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες έχουν χάσει την εργασία τους και πόσοι του δημοσίου τομέα έχουν απολυθεί λόγω της κρίσης που επί μια πενταετία μαστίζει τη χώρα.

Πόσο μας κοστίζει ο δημόσιος τομέας που δεν παράγει, δεν προσφέρει, έστω ικανοποιητική παροχή στον έλληνα πολίτη, όπου η γραφειοκρατία του χώρου ζει και βασιλεύει, η ανέλιξη δε βασίζεται πάντα στην αξιοκρατία και η αξιολόγηση, οι επιδόσεις αποτελούν απαγορευμένες έννοιες και λέξεις.

Ποτέ δε μάθαμε και ούτε θα μας πουν οι κυβερνώντες πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες έχουν χάσει την εργασία τους και πόσοι του δημοσίου τομέα έχουν απολυθεί λόγω της κρίσης που επί μια πενταετία μαστίζει τη χώρα.

Πόσο μας κοστίζει ο δημόσιος τομέας που δεν παράγει, δεν προσφέρει, έστω ικανοποιητική παροχή στον έλληνα πολίτη, όπου η γραφειοκρατία του χώρου ζει και βασιλεύει, η ανέλιξη δε βασίζεται πάντα στην αξιοκρατία και η αξιολόγηση, οι επιδόσεις αποτελούν απαγορευμένες έννοιες και λέξεις.

Όταν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα απορροφούν τεράστια ποσά από το δημόσιο κορβανά, πληρώνονται από τη φορολογία του ελληνικού λαού, έχουν άριστες και ελαστικότατες συνθήκες εργασίας, με σταθερή δουλειά, με παχυλό εφάπαξ, σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν αξιολογούνται, και πολλές φορές, αν και οι πόρτες για τους πολλούς είναι κλειστές, μπαίνουν από τα παράθυρα, δεν ιδρώνουν και αντί να εξυπηρετούν άμεσα τον πολίτη, του δημιουργούν χιλιάδες προσκολλήματα  και εμπόδια, τι κάνουν οι κυβερνήσεις, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, στη λογική ότι είναι τα δικά μας παιδιά, οι οργανωμένοι, συνδικαλιζόμενοι, χθεσινοί, σημερινοί αυριανοί και μελλοντικοί ψηφοφόροι “κομματικοί στρατοί”;

Αν το απόστημα δεν σπάσει, αν δεν υπάρξουν σαφέστατα όρια, κόκκινες γραμμές μεταξύ κυβέρνησης και κόμματος και αν δεν δημιουργηθούν συνθήκες για ένα αδιάβλητο σύστημα πρόσληψης στο δημόσιο, χωρίς κυβερνητικά παράθυρα ολάνοιχτα, η χώρα θα εξακολουθεί, περιφρουρώντας στοργικά το δημόσιο τομέα, να είναι έρμαιο στις αγκυλώσεις δεκαετιών.

 

Ενώ ένα ανθρώπινο ποτάμι, μια λαοθάλασσα παρακολουθεί και συμμετέχει σε κάθε επίσκεψη, κάθε παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου, με εκδηλώσεις λατρείας και πίστης, στην Ελλάδα “καταργούμε” στα σχολεία το μάθημα των θρησκευτικών, την ελληνορθόδοξη πίστη μας, με μια απλή δήλωση των μαθητών για λόγους συνείδησης.

Η παρουσία του Νίκου Φίλη και της Σίας Αναγνωστοπούλου στην ηγεσία του υπουργείου παιδείας και θρησκευμάτων, έχει τη σημειολογία της.

Το τρίπτυχο της ελληνικής κοινωνίας Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια, σε πρώτη φάση, γίνεται δίπτυχο και έπεται συνέχεια…

Πως παρακολουθούν τα τεκταινόμενα οι πεφωτισμένοι ιεράρχες, οι άνθρωποι του πνεύματος, οι ηγήτορες της κοινωνίας, σιωπώντας και με “ένοχη” αδιαφορία;

Ο Πάπας Φραγκίσκος ο Ποντίφικας της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και ιεράρχες της ορθοδοξίας με την παρουσία τους, την επικοινωνία με τους πιστούς και με τα μηνύματα τους για αγάπη για τον πλησίον, ειρήνη σε όλο τον κόσμο, αξίες πανανθρώπινες, δείχνουν το δρόμο.

Ένα – ένα τα οχυρά του ελληνισμού αυτοαναιρούνται και όλοι εμείς παραμένουμε απλοί θεατές, άνθρωποι του καναπέ, που βλέπουμε ανέκφραστα, αδιάφορα τις δραματικές αλλαγές να περνάνε από δίπλα μας κάτω από το τόξο ενός χρόνου καταλυτικού που ενεδρεύει σε κάθε μας βήμα.

 

Συνήθως οι κυβερνήσεις, δυστυχώς και η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά(;) του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει επιβολής μέτρων που πληγώνουν βάναυσα την ελληνική κοινωνία, προσπαθούν, εντέχνως και επικοινωνιακά να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Εν όψει της ψήφισης προσπαιτουμένων έφεραν στην επιφάνεια κατεδαφίσεις παραγκών φτωχών πολιτών, όχι βίλες επωνύμων, εχόντων και κατεχόντων, και τον τρόπο υπολογισμού των τελών κυκλοφορίας αυτοκινήτων για το 2017(!!!).

Πότε θα ασχοληθούν οι βουλευτές με τα του οίκου τους, δεν το ακούσαμε και μάλλον το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Οι τριακόσιοι εκλεγμένοι εθνοπατέρες είναι απολύτως συμβατοί με τον πληθυσμό της χώρας μας και το μέσο όρο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Εχουν εκφράσει κάποιοι τη βούληση τους για μείωση αλλά παρέμεινε στη χώρα του επιθυμητού των ευσεβών πόθων.

Θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί και συντάξεις των βουλευτών και τα έξοδα που καταβάλει το ελληνικό δημόσιο σε όλο το σύστημα που είναι κατά πολύ πολλαπλάσιο των τριακοσίων, με τους μετακλητούς υπαλλήλους, με την αστυνομική τους προστασία, με τη φορολόγηση τους μόνο στο 20% της αποζημίωσης τους (100.000 ευρώ ετησίως) και με τα προνόμια τους που προσβάλουν το κοινό και περί δικαίου αίσθημα των ελλήνων πολιτών.

Κύριε Τσίπρα έργα θέλουμε και όχι λόγια.

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για ισότητα, ισονομία και ισοπολιτεία σε όλες τις βαθμίδες και εκφάνσεις ζωής ΟΛΩΝ των ελλήνων πολιτών.

Προνόμια στην πλέον υψηλόμισθη τάξη της κοινωνίας μας είναι επιεικώς απαράδεκτα και ίσως χρήζουν ψυχολογικής και νευρολογικής ανάλυσης.

 

Τελικά, παρά τα θρυλούμενα και τα εξαγγελλόμενα για την παιδεία, τα κενά δεν έχουν καλυφθεί και κάποια σχολεία υπολειτουργούν.

Με μπαλώματα, προσωρινές κατ’ έτος προσλήψεις, δε λύνεται το πρόβλημα, απλά το κρύβουμε κάτω από το χαλί.

Ας ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τι παιδεία θέλουμε, ιδιωτική ή δημόσια, για πολλούς ή για λίγους, για έχοντες ή μη έχοντες.

Ας γίνει επιτέλους ένας προγραμματισμός από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα πανεπιστήμια, ας νομοθετήσουν κοινή συναινέσει όλων των κομμάτων για ισχύ σε βάθος δεκαετίας – εικοσαετίας, δίδοντας στους νέους μας το πλέον δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας μας, διεξόδους εντός της χώρας μας και όχι ως μετανάστες στις χώρες της υφηλίου.

Ο ελληνικός πληθυσμός μαστίζεται από την υπογεννητικότητα, την αιμοραγία φυγής των νέων στο εξωτερικό και σε μερικές δεκαετίες οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια στην αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας.

Γι’ αυτά τα μεγάλα εθνικά ζητήματα δε μιλάει, δεν ασχολείται σχεδόν κανείς.

Το φαινόμενο έχει ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια, είναι η μεγάλη αιμοραγούσα πληγή της κοινωνίας και οι ηγήτορες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, περί άλλων τυρβάζουν,

 

Ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης άνοιξε τις διαδικασίες για την εκλογή του νέου προέδρου της ΝΔ.

Παρά τις αντίθετες απόψεις των πρώην πρωθυπουργών Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή, προχώρησε άμεσα στις πολιτικές, κομματικές διεργασίες, τονίζοντας ότι, μάλλον δε θα συμμετάσχει στην κούρσα της διαδοχής.

Η εμμονή κάποιων κομματικών στελεχών και ΜΜΕ για υποψηφιότητα δε βοηθούν το κόμμα της Ν.Δ. ούτε τον ίδιο, το μυστακοφόρο, ντόμπρο και λαϊκό πολιτικό.

Κατά πόσον ένας υποψήφιος πρέπει να έχει την έγκριση του “ιερατείου” της ΝΔ των δύο πρώην πρωθυπουργών Καραμανλή και Σαμαρά, δείχνει τον εναγκαλισμό του κόμματος από τους βαρώνους και την οικογενειοκρατία στο χώρο της Ν.Δ.

Αν ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι αυτόφωτος και βασίζει την εκλογή του, αποκλειστικά σε τρίτους δε θα ξεφύγει την πεπατημένη της μιας χρήσης που είθισται να υποβάλουν την παραίτησή τους, μετά μια ή δύο εκλογικές ήττες.

 

Συνεδρίασε η επιτροπή σοφών υπό την προεδρεία του υπουργού εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου με θέμα το συνταξιοδοασφαλιστικό.

Με τη συζήτηση περί ανέμων και υδάτων την ύπαρξη νερού στον Αρη και περί εύρεσης ισοδύναμων, θα μας ανακοινώσει ο υπουργός τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, θα πληρώσουν το μάρμαρο, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι και θα ζήσουν αυτοί καλύτερα και εμείς πολύ – πολύ χειρότερα.

Εμαθε, εκπαιδεύτηκε και είναι εξπέρ στην περικοπή μισθών και συντάξεων ο κ. Κατρούγκαλος και θα πρέπει για την επιτυχία του να του χορηγηθεί το πρώτο βραβείο, το χρυσό βατόμουρο.

 

Νέα δραματική πτώση του χρηματιστηρίου κατά 3% φτάνοντας ο γενικός δείκτης στις 654 μονάδες.

Πρωταθλήτριες της πτώσης οι τραπεζικές μετοχές από -16 έως 20%, ενώ η τιμή της μετοχής τους έχει φθάσει στα χαμηλότερα επίπεδα.

Η δήλωση του υπουργού για κούρεμα καταθέσεων, αν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν πραγματοποιηθεί μέσα στο 2015, προκάλεσε πανικό στο χρηματιστήριο και αν δε γίνουν διευκρινιστικές δηλώσεις θα δημιουργηθεί πανδαιμόνιο στη χρηματιστηριακή αγορά.

Ολοι γνωρίζουν, ότι, η οικονομία, η αγορά και το χρηματιστήριο επηρεάζονται από τις διαρροές, τις δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων και τη δημιουργία κλίματος ψυχολογίας των επενδυτών.

 

Η εμμονή του Κώστα Καραμανλή και της Ντόρας Μπακογιάννη να στηρίζουν και να κόπτονται για την υποψηφιότητα του κ. Μεϊμαράκη και την εκλογή του στο αξίωμα του προέδρου του κόμματος, ίσως, σχετίζεται, με το νεαρό βουλευτών Σερρών Καραμανλή και τον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος και γιο της κας Μπακογιάννη τον Κώστα Μπακογιάννη.

Πιστεύουν, ίσως, ότι μετά τη σύντομη θητεία του κ. Μεϊμαράκη ανοίγει ο δρόμος για τους γόνους, τη συνέχιση της οικογενειοκρατίας, Καραμανλή – Μπακογιάννη.

Μια εκλογή του Απόστολου Τζιτζικώστα θα κλείσει ερμητικά τις πόρτες της συνέχισης της δυναστείας, των βαρώνων του κόμματος της ΝΔ.

Η μη στήριξη της υποψηφιότητας Κυριάκου Μητσοτάκη από την αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη ίσως επιβεβαιώνει τους συλλογισμούς μας.

 

Ο υποψήφιος για την προεδρεία της Ν.Δ. Κυριάκος Μητροτάκης κάλεσε όσοι θα συμμετάσχουν στην ψηφοφορία, να τον κρίνουν όχι σαν όνομα, όχι σαν Μητσοτάκη, αλλά ως ένα νέο πολιτικό που έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία και ικανότητες να οδηγήσει τη ΝΔ στην εξουσία.

Δεν μας αναφέρει ο νέος πολιτικός, ποια θα ήταν η τύχη και η πολιτική του σταδιοδρομία, αν πίσω από τον ιδιο δεν υπήρχε η οικογένεια και η καταλυτική παρουσία του Κων/νου Μητσοτάκη.

Η προσπάθεια ανεπιτυχής κατά τη γνώμη μου του Κυριάκου Μητσοτάκη ν’ αποσυνδέσει τον παράγοντα οικογένεια, ν’ απογαλακτηστεί και να εμφανίζεται ως ετερόφωτος αστέρας στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας, αν και γνωρίζουμε, ότι, το μεγαλύτερο ποσοστό και το ξεκίνημα της πολιτικής καριέρας του, το οφείλει στο επίθετό του, στον πατέρα του, γίνεται για προσωπικούς και επικοινωνιακούς λόγους και θα πέσει στο κενό.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button